mooi dik

Buiken en spiegels. Het blijft bijzonder omdat je de vormen vanuit meerdere gezichtspunten kunt zien. Haar buik is misschien nog niet zo groot, maar groot genoeg om meer dan een hand te vullen. Haar buik zit geklemd tussen haar 2 handen. Haar vingers breed gespreid. Haar vingertoppen een stukje in het zachte buikvet. Een buik die je zeker trots mag vasthouden en iets omhoog drukken zoals zij doet.

Sinds Henk in huis is gekomen ziet Sanne dat haar moeder dikker is geworden. Eigenlijk is ze heel benieuwd hoeveel haar moeder is aangekomen en stelt de vraag. Hoeveel weeg je eigenlijk? Sannes moeder gaat verzitten en kijkt haar dochter met een schaamtevolle blik aan. 'Euh, gisteren stond ik na lange tijd op de weegschaal. Dat was best schrikken ja.' Ze durft het niet te zeggen, zo lijkt het. Ze stamelt. 'Zeg maar', zegt haar dochter. 'Nou, ik weeg 72 kilo.'

Sanne ziet hoe haar moeder dikker wordt sinds ze een nieuwe vriend heeft. Henk kan erg goed koken en meer dan dat... Romige smaak Bij het eten geniet Sanne van de romige smaak waarmee Henk de aardappelpuree heeft aangelengd. Wat smaakt dit lekker. Als haar volle bord leeg is, slaat ze niet af dat Henk nog een keer opschept. Hij overgiet de aardappels, ham en witlof met een volle laag kaassaus. Het smaakt overweldigend en vult ongelooflijk goed. Wat is dit lekker, denkt Sanne. Vroeger zou haar moeder nooit zoiets eten, laat staan maken. Maar Sannes moeder doet niet voor haar onder. Henk schept bij haar zelfs een derde keer op. Sanne weigert als Henk ook haar bord weer wil vullen. 'Nee, ik heb genoeg', zegt ze. De heerlijke griesmeelpudding toe kan ze natuurlijk niet laten staan. De slagroom die Henk erbij doet, smaakt eveneens geweldig. Wat kookt die man verschrikkelijk lekker.

Graag wil ik je vertellen hoe ik op feederisme gekomen ben en hoe ik erin gekomen ben. Op school was ik niet de slankste. Ik was niet zo dik als nu, maar wel het molligste meisje van de klas. Er was een jongen, hij noemde mij dik. Maar dat was echt onzin. Ik woog misschien 70 kilo. Hoogstens. Ik denk dat dit mijn hoogste gewicht op de middelbare school was.

Sinds Henk bij Sanne en haar moeder Willeke woont, gebeurt er wel wat met het gewicht van moeder en dochter. Sanne besluit maar eens op de weegschaal te staan, want meten is weten. Meten is weten Sanne tuurt op de weegschaal. Het lijkt even te duren voordat de electronische cijfers op de display verschijnen. Ze kijkt nog eens goed en daar ziet ze het toch echt duidelijk staan. Ze merkt dat ze schrikt, maar ook opgewonden is. Het staat er toch echt. 69 kilo. Dat is maar liefst 6 kilo meer dan voordat Henk hier in huis kwam. Het mag niet veel lijken, 6 kilo, maar op haar vorige 63 is het een flinke hoeveelheid. Er is bijna 10 procent extra gewicht is bijgekomen. Ze voelt aan haar buikrolletje, knijpt het vast tussen haar vingers. Ze merkt hoe haar lichaam tintelt. Het voelt eigenlijk best wel lekker.

Sanne merkt dat haar moeders nieuwe vriend een effect heeft op het gewicht van haar moeder. Maar haar moeder is niet de enige die eronder 'lijdt'... Reepje buikvet Het begint met een opmerking van haar vriendin Mirjam. 'Zeg Sanne. Ben jij niet een beetje aangekomen?' Het is pauze en ze neemt net een lekker hap van een broodje kroket uit de kantine. 'Hmmm', antwoordt Sanne. 'Geen idee.' Ze kijkt naar beneden. Ze ziet dat er een reepje buikvet onder haar shirt piept. Niet ernstig, maar dit is niet eerder voorgekomen, bedenkt ze. 'Heeft je moeder er niks van gezegd', vraagt Mirjam. 'Nee, maar die is ook veel te druk met andere dingen. Ze is verliefd.' 'Ja, dan doen moeders rare dingen', lacht Mirjam.

Ze ligt op haar buik. Bijna onmogelijk als je zo'n dikke buik hebt als zij. Ze ligt ook een stukje op haar zij. Haar benen omhoog, zodat ze nog een beetje op haar knieeën rust. Zo'n enorme buik heeft wel wat steun nodig.