mooi dik

Wat vooraf ging. Harry heeft de 28-jarige Ingrid Lichthart aangenomen in zijn groothandel in voedingswaar. Ze moet zich verdiepen in de klant, vindt hij. In de praktijk blijkt dat eten, eten en eten. Dat blijft niet zonder gevolgen. Harry maakt het niet van nabij mee, hij wordt voor een opdracht naar het hoge noorden gestuurd... Lees eerste het eerste deel Het was pas midden mei dat ik weer de kans kreeg om vanuit Groningen weer eens naar mijn oorspronkelijke stekkie te gaan. Al liepen in Groningen ook stevige dames rond, ik verlangde erg naar de resultaten van Ingrid en Marjan. Ik had al geluiden opgevangen dat Marjan ronder was dan ooit, van de regiomanager. Over Ingrid had de vrouw in kwestie niet gesproken. Marjan zou het afgelopen jaar bijna veertig kilo aan gewicht hebben gewonnen. De mollige manager sprak er schande van. ‘Zo kun je de klanten toch niet begroeten,’ sprak ze streng.

Wat vooraf ging... Harry heeft de 28-jarige Ingrid Lichthart aangenomen in zijn groothandel in voedingswaar. Ze moet de allochtone markt gaan winnen als vertegenwoordigster. Verdiepen in de klant, noemt hij dat. In de praktijk blijkt dat eten, eten en eten. Dat blijft niet zonder gevolgen. Helaas kan Harry het niet meemaken, hij wordt voor een opdracht naar het hoge noorden gestuurd... Lees eerst het eerste deel Meer dan zes weken verbleef ik in het filiaal in het hoge noorden. Ingrid wisselde alleen korte SMS’jes uit waarin ze vertelde hoe goed de zaken liepen en hoe fijn ze ingewerkt werd door Marja. Ze schreef niets over de ontwikkelingen op het eetvlak, ze bleef erg oppervlakkig. Toen ik haar na een maand voorzichtig opbelde met de vraag hoe het ging, gaf ze te kennen dat ze erg druk was en soms zelfs pas ’s avonds laat thuiskwam. Op mijn vraag hoe de contacten met Marina en Mirna verliepen, antwoordde ze vaag. ´Ach, wel goed hoor.´ Ik vreesde het ergste voor mijn nieuwe verteg

Het verhaal van de veertiende sollicitant is gebasseerd op een verhaal dat ik elders op het www las en dat ik vertaalde als: De nieuwe buurvrouw. Ik ben er niet meer toe gekomen de vertaling af te maken. De nieuwe buurvrouw Ze trok aan het eind van de zomer in een huisje de Elmersteeg. Ze was vrij lang, 1 meter 75 en woog ongeveer 55 kilo. Ze heette Sara en werkte in de stad bij een groothandel in voedsel. Ze kwam uit het westen en was naar onze kleine stad verhuisd. Het was een hele knappe vrouw, met een mooi figuurtje en flinke borsten. De mensen uit de buurt merkten de nieuwe bewoonster al snel op.

't Is een tijdje stilgeweest op dit blog, daarom een nieuw verhaal. Eentje uit de oude doos, ik vond hem ergens op mijn harde schijf. Het is één van mijn mooiste verhalen, geïnspireerd op een ander verhaal, nl. De nieuwe buurvrouw . De veertiende sollicitant De veertiende sollicitant stapte mijn kantoor binnen. Voor mij lag een prachtige sollicitatiebrief, waarboven haar naam pronkte: Ingrid Lichthart. Ze was 28 jaar oud, kwam uit de buurt van Rotterdam en woonde sinds een maandje hier in Almelo. Ze droeg een modieus jurkje, dat naar mijn mening een beetje te luchtig was voor deze tijd van het jaar. Het was eind augustus en de dagen waren al een stuk kouder dan een paar weken geleden.

Wat vooraf ging. Angelica schrijft haar vriendin Mariët brieven. Ze heeft net een baantje bij een reisbureau gekregen. Het zittende beroep en de bakker vlakbij haar werk, brengen de nodige gevolgen met zich mee. Nu ze heeft ontdekt dat haar mollige collega Evelien net zo gek is op eten als zij, gaan de remmen los. 3 maart 2005 Lieve Mariet, Over drie maanden ga ik op cruise. Samen met Evelien gaan we drie weken varen op de Middellandse Zee. We doen allerlei oorden aan, speciaal Italië, maar ook Spanje, Frankrijk, Kroatië en Griekenland. Het lijkt me heerlijk om weg te gaan. Sinds het avontuur in december met Evelien delen we onze gezamenlijke passie: eten. We eten veel en vaak samen. We hebben veel plezier en zorgen goed voor onszelf. Sinds een maand grenzen onze werkplekken aan elkaar en eten we eigenlijk de hele werkdag door.

Wat vooraf ging. Angelica schrijft haar vriendin Mariët brieven. Ze hebben allebei dezelfde opleiding genoten en werken sinds kort. Angelica is behoorlijk aangekomen in de tijd dat ze werkloos was, maar ook nu ze werkt behoort het snoepen niet tot het verleden. 7 december 2004 Lieve Mariët, Eindelijk de sinterklaasperiode is voorbij. Bij de bakker was ik bijna niet meer weg te slaan. De bakker geeft me tegenwoordig altijd iets extra's mee voor thuis. Hij maakte werkelijk een ontzettend lekkere gevulde speculaas, de spijs erin is niet te weerstaan. Ook zijn marsepein verdient het predikaat subliem. Ongelooflijk hoe lekker die zoetigheid smaakt.

Onderstaand verhaal heb ik zelf geschreven. Het is nog niet af, dus dit krijgt nog een lekker staartje voor de trouwe bezoeker. Het gaat over Angelica die brieven schrijft aan haar vriendin Mariët. Ze hebben allebei dezelfde opleiding gevolgd, zijn zelfs met elkaar op vakantie geweest naar Spanje en ze zoeken allebei een baan die hij hun opleiding past. Er gebeurt heel wat in het leven van Angelica... 4 oktober 2004 Hoi Mariet, Hoe maak je het? Sinds school zoek ik mij wezenloos naar nieuw werk. Het lukt me niet om iets te vinden. Ik solliciteer me rot, maar krijg de ene afwijzingsbrief na de andere binnen. Het lijkt wel of ze het erom doen. Ondertussen ga ik laat naar bed en zit de hele avond voor de televisie naar droomprogramma's te kijken. Daar eet ik vaak een zakje chips bij en drink een cola'tje of vier, soms met een vleugje rum erin. Mijn moeder is bijna nooit thuis, ze heeft sinds kort een vriend en heeft het er al over bij hem in te trekken. Als we samen zi