Brieven aan een vriendin (3)
Wat vooraf ging. Angelica schrijft haar vriendin Mariët brieven. Ze heeft net een baantje bij een reisbureau gekregen. Het zittende beroep en de bakker vlakbij haar werk, brengen de nodige gevolgen met zich mee. Nu ze heeft ontdekt dat haar mollige collega Evelien net zo gek is op eten als zij, gaan de remmen los.
3 maart 2005
Lieve Mariet,
Over drie maanden ga ik op cruise. Samen met Evelien gaan we drie weken varen op de Middellandse Zee. We doen allerlei oorden aan, speciaal Italië, maar ook Spanje, Frankrijk, Kroatië en Griekenland. Het lijkt me heerlijk om weg te gaan. Sinds het avontuur in december met Evelien delen we onze gezamenlijke passie: eten. We eten veel en vaak samen. We hebben veel plezier en zorgen goed voor onszelf. Sinds een maand grenzen onze werkplekken aan elkaar en eten we eigenlijk de hele werkdag door.
Gisteren ging ik zoals gebruikelijk langs de bakker voordat ik bij het werk aankwam. Ik kocht vier taartjes die ik graag samen met Evelien wilde delen. Ze keken me zo verlekkerd aan dat ik er maar zes kocht. Ook haalde ik een paar chocoladecroissants en een zakje minitaartjes die ik altijd op een schaal uitstal, zodat de klanten ook wat te eten hebben. Het verkoopt altijd lekker, merk ik. Daarnaast gun ik Jan ook zijn klanten. Hij maakt gelijk een beetje reclame met de taartjes.
Onderweg naar het werk had ik al twee taartjes opgegeten, met een dikke laag slagroom erop. Evelien en ik waren vandaag alleen, waardoor we nauwelijks een uurtje later alle taartjes op hadden. Het liep niet zo hard wat betreft de klanten, dus we namen ook af en toe een klein taartje van de schaal. 'Ik heb zin in de cruise', zei Evelien. 'Het lijkt me heerlijk om drie weken verwend te worden op zee.' Ze glimlachte. 'Ik heb weleens gehoord dat mensen kilo's aankwamen gedurende de cruise.' Ik knikte. 'Ja, soms wel vijf kilo in drie weken, hoorde ik laatst.' 'Nou, ik hoorde van een vrouw dat ze twee kilo per week aankwam.' We lachten allebei. 'Twee kilo', grinnikte ik. 'Dat hoeft voor ons geen probleem te zijn. 'We leunden een eindje naar achteren. Het vet op de buik van Evelien kreeg wat ruimte om zich te spreiden.
Een immense buik rustte bovenop haar. Het vet welfde een beetje over haar zij en stak een eindje over haar dijen heen. Ze moest echt behoorlijk aangekomen zijn, besefte ik. Haar borsten moesten eveneens een cupmaat zijn gegroeid. Ik hing in haar richting. Zachtjes zei dat ze volgens mij wat aangekomen was, maar dat ze er heel goed uitzag met het nieuwe vet. Ze fluisterde dat ze vanmorgen op de weegschaal had gestaan. Hij vertelde haar dat ze 95 kilo woog. Vooral de laatste weken was het hard gegaan. Ze was bijna zeven kilo in februari aangekomen. Een grote toename, die haar zelfs een beetje schokte. Ze legde haar handen vlak op de buik en bewoog ze heen en weer. Haar lichaam schudde zachtjes mee met het ritme van haar handen. 'Maar jij ziet er ook goed uit', lachte ze.
Ik keek naar mezelf en zag dat het snoepen ook zijn werking had op mijn lichaam. Ik had geen enkel vermoeden wat ik nu zou wegen. De laatste keer dat ik op de weegschaal stond was kort na nieuwjaar. Ik mat toen een gewicht van 71 kilo. Ik was verschrikkelijk geschrokken, maar had vrijwel direct de schrik weggegeten. Bakker Jan kwam namelijk een klein halfuurtje nadat ik het wist met een heerlijk gebakje voor me en trakteerde me op sauzijsebroodjes. Twee dingen die ik niet nalaten kan, dus was ik al kauwend vrijwel gelijk vergeten wat ik woog.
Het eten was niet verminderd, eerder meer geworden en ik merkte dat ik mij veel minder bewoog. Mijn bovenbenen schuurden tegen elkaar als ik liep en ik merkte dat mijn billen zachtjes sidderden bij het lopen. Het was allemaal wat meer gaan uitdijen en ik schatte dat er toch wel vijf kilo bijgekomen moest zijn. 'Zullen we straks naar mij thuis gaan en kijken hoeveel je weegt', fluisterde ze in mijn oor. Er kwam een klant binnen en hij zag dat ik bloosde. Misschien dacht hij dat het voor hem was, maar ik werd het van de opmerking van Evelien.
We konden bijna niet wachten, liepen op de terugweg langs bakker Jan. Hij had nog een flinke bruidstaart voor ons, die naar eigen zeggen mislukt was. Ik geloofde er niet veel van, maar liet hem in de waan. 'Is dat allemaal wel zo goed voor mij', vroeg ik hem en ik legde mijn hand op mijn buik. Hij welfde zelfs in mijn dikke winterjas iets naar voren. 'Ach', knipoogde hij, 'volgens mij kan je het best hebben.' We liepen met de taart naar het huis van Evelien, dat vlakbij het werk is. We liepen de trappen van het trappenhuis op. Ik merkte dat ik snel hijgde. Mijn conditie is aanmerkelijk achteruitgegaan sinds ik het dieëten laat. Evelien pufte ook halverwege en wij liepen dapper verder omhoog.
'Je moet wel alles uittrekken', zei Evelien. 'Anders is het niet eerlijk.' Weifelend stond ik in haar slaapkamer. De gordijnen had Evelien vanmorgen niet opengedaan, een smalle straal licht viel op de vloer en maakte een lange streep van het daglicht. 'Moet dat?' vroeg ik. Ik schaamde me een beetje. 'Ja, natuurlijk, dan gaan we straks een lekker taartje eten.' Ik dors niet. 'Ach joh', zei ze. 'Dat kan toch wel, vrouwen onder elkaar. Dat is toch geen probleem.' Ik knoopte mijn spijkerbroek uit. Hij had zeer ruim gezeten toen ik hem in november kocht, maar merkte dat ik mijn buik wat moest intrekken om hem los te kunnen knopen. Ik zag mijn stevige bovenbenen en merkte dat de broek stevig vastgeklemd zat bij mijn dijen. In een ooghoek merkte ik hoe Evelien naar mij keek.
Ik knoopte langzaam mijn bloesje open. Deze maat zat alweer vrij krap zat, terwijl ik deze gelijk met mijn broek gekocht had. Ik liet het bloesje van mijn schouders afglijden. Langzaam verscheen mijn buik in beeld. Hij hing groots tussen bustehouder en onderbroek. Iets welfde hij over mijn onderbroek heen, verder dan de laatste keer dat ik er nog goed naar gekeken had. Evelien keek verlekkerd naar mijn mollige lichaam. Het nieuwe vet op mijn borsten puilde uit mijn beha. Ze waren de laatste twee maanden fors gegroeid, dat vond ik wel. Evelien schoof de weegschaal van onder haar bed en zette hem voor mij neer. Ik aarzelde. 'Toe maar, ik ben benieuwd.' 'Ik ook', lachte ik. Ik zette mijn voeten op de weegschaal en tuurde naar het scherm.
'Zesentachtig?' De verbazing klonk in Eveliens stem, tegelijkertijd hoorde ik iets van jaloerzie. Ik was meer aangekomen dan Evelien de afgelopen tijd. Zoveel was nu wel duidelijk. Ik had nog niet eens goed gezien, alleen dat hij de acht voorbij ging en het tweede getal in de richting van de zes schoof. Ik realiseerde het mij niet zo. Evelien had al die tijd vlak achter mij gestaan en streelde met haar vlakke hand over mijn zij. Ze liefkoosde bijna mijn lovehandle dat vlak boven mijn heup zat. Hij stak een eindje over de broekband heen. 'Het staat je goed', fluisterde ze in mijn oor. Ik voelde mij weer blozen, haar adem zoende zachtjes langs mijn oor. 'Kom, kleed je aan, we gaan lekker een stuk taart eten. 86 kilo, dat moeten we vieren.'
De taart bestond uit cake met een heerlijke vulling van room en vanillepudding met een gelei van vruchten. Daaroverheen lag een heerlijk laagje van marsepein. Het was een enorm stuk taart dat tevoorschijn kwam uit de doos die we hadden meegekregen. 'Dat krijgen we nooit op', verzuchtte ik. Ik trok mijn bloesje over de buik en verwerkte nog de schok dat ik in een kleine twee maanden zeventien kilo was aangekomen, terwijl bij mijn collega slechts twaalf kilo extra op de teller stond. 'Ach', liet ze nonchalant los. 'Dat valt toch wel mee. Wij krijgen dat toch wel weg. Dan gaan we ons na afloop wegen, dat is spannend. Zien we precies wat we opkunnen.' Ze lachte en legde liefdevol haar hand op de buik. 'Daar kan echt nog wel wat bij.'
Evelien maakte haar slaapkamer helemaal geschikt voor de eetsessie. Ze legde een matras op de grond en eentje tegen de muur. Ze creeerde een heel lekker zithoekje zo. We hingen lekker naar achteren en stalden de doos met de taart tussen ons in. Het was allemaal best spannend. De eerste drie grote stukken kreeg ik redelijk snel weg. Evelien was al bezig met haar vijfde stuk, toen ik zuchtend ophield met mijn vierde stuk. 'Het lukt niet meer', zei ik met mijn mond vol slagroom. Ik wist niet meer hoe ik het weg moest krijgen. Mijn maag voelde vol. 'Hier, drink een beetje melk. Dat helpt en brengt de spijsvertering op gang.' Ik zuchte nogmaals. Het lukt mij om het vierde stuk weg te krijgen, maar ik kreunde. Evelien at ondertussen haar zevende stuk. Ze pufte een beetje, knoopte haar broek los en liet haar buik vrij. 'O,' zuchtte ze. 'Eindelijk een beetje ruimte. Op naar het volgende stuk.'
Haar mond zat onder de slagroom en ze werkte het volgende stuk naar binnen. Ik keek haar met verbaasde blik aan. 'Hoe krijg je het voor elkaar.' 'Een beetje training helpt je al een aardig eind op weg', vertelde ze met een lichte trots in haar stem. 'Zo moeilijk is dat niet.' Ze keek me liefdevol aan. 'Toe knoop die broek nu maar los, geef je buik de ruimte, leun lekker achterover en laat mij even ruimte maken.' Ze boog zich naar me toe en vatte mijn buik vast. Langzaam kneedde ze het vet en ik voelde dat er ruimte ontstond. 'Hier', ze pakte een groot stuk taart en liet me erin happen. Langzaam zakte de suiker naar beneden, ik voelde het een beetje branden in mijn volle maag.
We soezelden een beetje in slaap en na een paar uur schrok ik wakker. Evelien zat poedelnaakt op het matras naast me en at het laatste stukje van de gigantische taart. 'Sorry', giechelde ze. 'Maar ik had nog een beetje honger.' Een klein boertje kwam uit mond. 'Ik heb ietsje teveel gegeten, geloof ik.' Ze hing een eindje achterover. 'Zou jij mij een beetje willen masseren?' Ik boog naar haar toe. Mijn buik voelde zwaar, maar mijn maag voelde wat minder gespannen. Ze kreunde toen ik over haar buik streelde. Ik zag een paar vuurrode striemen over haar buik meebuigen over het vet. Ze was de afgelopen maanden enorm aangekomen en dat zorgde ervoor dat de huid strakgespannen stond. De buik vormde een bol, die doorliep over haar middel en een weg zocht naar haar rug. Het zag er heel lief uit en voelde bijzonder zacht. De 95 kilo's maakten haar figuur niet minder lelijk. Bovendien stond haar die buik heel aardig. Ik streelde verder en merkte dat ik met mijn mond haar mond zocht. We zoenden zachtjes en ik voelde haar handen onder mijn bloesje kruipen en naar mijn buik gaan.
Een klein uurtje later stonden we op de weegschaal. Haar buik bolde een flink eind vooruit. Ze ging als eerste op de weegschaal staan. '98', vertelde de teller. 'Aardig wat, als je 1 meter 65 bent. Tjonge, ik heb er even drie kilo bijgegeten. Niet niks.' Ze zag dat ik naar haar buik keek en lachte. 'Hij is groot he?' ze legde haar vlakke handen op de grote buik en schudde. 'Hij gaat bijna hangen', zei ik een beetje verbaasd. Ze knikte en gaf me een ontdeugend knipoogje. 'Ja dan moet ik nog even dooreten.' Ze gebaarde met haar hand. 'Kom, nu jij.' Ik trok mijn kleren uit en ging op de weegschaal staan. Mijn buik wees prompt naar voren. De navel leek nu nog wat dieper te zijn weggezonken in de oase aan vet die mijn buik vormde. Ik moest iets over mijn grote buik heenkijken om te zien wat het getal op de weegschaal was, maar Evelien was mij voor. '88, niet slecht hoor. We schelen nog maar tien kilo van elkaar. Maar bij die 88 kan echt nog wel twee kilo. Dat weet ik zeker.'
Ze nam de telefoon in de hand en bestelde. Het duurde eventjes voordat ze alles had doorgegeven. Een kwartiertje later stond de pizzakoerier aan de deur. Ze kwam trots de kamer binnen met twee grote pizza's, twee schalen lasagne en twee bakken Tiramisu-ijs. 'Die gaan we even verorberen. Dat hebben we wel verdiend na al die zoetigheid. Ze sloeg de badjas die ze aangetrokken had om de bestelling bij haar deur op te halen weer open. Ze droeg slechts een slipje en een beha. De buik priemde tevreden naar voren. Ze legde haar hand op de bolling die direct onder de borsten begon. 'Ik heb alweer honger nu ik zo die pizza's ruik. En hij heeft het hard nodig', ze glimlachte in mijn richting. 'En jij kunt ook wel wat gebruiken, zo te zien.'
Ik kreeg een heerlijke Calzonepizza voor mijn neus. Hij was mooi dubbel geklapt en rook heerlijk vers. Ik sneed hem open en zag de warme ham en ei liggen. Hoewel mijn buik nog vol was van de bruidtaart voelde ik vreemd soort honger opborrelen. Ik sneed de pizza verder aan en hapte in de knapperige bodem, de gesmolten kaas kietelde mijn tong en ik voelde de paprika door mijn kiezen vermalen worden. De compositie samen met de ham, ei en artisjokken slikte ik door. Mijn mond proefde naar de verse pizza en het smaakte heel prettig om iets hartigs door te slikken na al die zoetigheid. Ik dronk af en toe een grote slok cola erbij. Het suikerwater gaf soms een boertje.
Evelien had haar bord lasagne voor de helft op, toen ik puffend het laatste stukje pizza naar binnen schoof. 'Poeh', het was een heel karwei om dit naar binnen te werken. Mijn maag stond strak gespannen van de volle pizza. 'Nou, dit glijdt gewoon naar binnen hoor. Daar hoef je weinig aan te doen', zei Evelien. 'Hij is erg lekker. De gesmolten kaas droop langs haar lippen. Ze nam weer een hap en smulde het goedje naar binnen. Ik nam nu zelf ook een hap en voelde het warme eten naar mijn maag glijden. Het voelde heel lekker zo na die pizza om iets zachts en warms in de mond te hebben. Ik zuchtte toen ik halverwege was en merkte dat ik niets meer binnenkreeg. Evelien was net klaar en zuchtte eventjes. Ze kroop in mijn richting. Haar buik was tonnetje rond en leek wel een grote ballon die onder haar volle borsten hing. Ze voor me zitten, haar buik rustte tussen haar benen en viel voor haar edele delen. Ik kon haar onderbroek niet meer zien. Tussen de buik en het matras waar we op zaten was nog maar enkele centimeters. Ze legde haar hand op mijn kogelronde buik en masseerde hem voorzichtig. Het voelde heel lekker. Ze kneedde met één hand verder en pakte met de andere hand een lepel. Langzaam lepelde ze de rest van de maaltijd naar binnen.
De bakken ijs voerden wij elkaar. Voor ik er erg in had waren de twee grote bakken leeg. We kropen tegen elkaar en streelden elkaar buiken. Ik voelde Eveliens hand langzaam over mijn buik glijden in de richting van mijn liefdesheuveltje. Twee vingers trilden naar binnen bij mij en ik merkte hoe nat ik was. De ritmische beweging bracht mij in een extase die ik nog nooit gekend had. Ik merkte dat Evelien mijn buik streelde en ik voelde hoe de vulkaan langzaam begon te rommelen. Het gevoel van de volle maag die in mij drukte en de spanning die Evelien met haar vingers betintelde, bracht mij in verrukking. Ik wist niet wat er gebeurde, maar ik gaf een harde krijs en voelde hoe alles sidderde. Wat een heerlijk gevoel klaar te komen met een volle buik. Mijn nieuwe vet sidderde overal en ik zoende Evelien zo innig zoals ik nog nooit gezoend had. We zijn nog even zo doorgegaan, maar de slaap overmande ons. We waren te dikgegeten om er een lang liefdesspel van te maken. Volmaakt tevreden vielen we wat later naast elkaar in slaap.
Liefs,
Angelica.
Wordt vervolgd
3 maart 2005
Lieve Mariet,
Over drie maanden ga ik op cruise. Samen met Evelien gaan we drie weken varen op de Middellandse Zee. We doen allerlei oorden aan, speciaal Italië, maar ook Spanje, Frankrijk, Kroatië en Griekenland. Het lijkt me heerlijk om weg te gaan. Sinds het avontuur in december met Evelien delen we onze gezamenlijke passie: eten. We eten veel en vaak samen. We hebben veel plezier en zorgen goed voor onszelf. Sinds een maand grenzen onze werkplekken aan elkaar en eten we eigenlijk de hele werkdag door.
Gisteren ging ik zoals gebruikelijk langs de bakker voordat ik bij het werk aankwam. Ik kocht vier taartjes die ik graag samen met Evelien wilde delen. Ze keken me zo verlekkerd aan dat ik er maar zes kocht. Ook haalde ik een paar chocoladecroissants en een zakje minitaartjes die ik altijd op een schaal uitstal, zodat de klanten ook wat te eten hebben. Het verkoopt altijd lekker, merk ik. Daarnaast gun ik Jan ook zijn klanten. Hij maakt gelijk een beetje reclame met de taartjes.
Onderweg naar het werk had ik al twee taartjes opgegeten, met een dikke laag slagroom erop. Evelien en ik waren vandaag alleen, waardoor we nauwelijks een uurtje later alle taartjes op hadden. Het liep niet zo hard wat betreft de klanten, dus we namen ook af en toe een klein taartje van de schaal. 'Ik heb zin in de cruise', zei Evelien. 'Het lijkt me heerlijk om drie weken verwend te worden op zee.' Ze glimlachte. 'Ik heb weleens gehoord dat mensen kilo's aankwamen gedurende de cruise.' Ik knikte. 'Ja, soms wel vijf kilo in drie weken, hoorde ik laatst.' 'Nou, ik hoorde van een vrouw dat ze twee kilo per week aankwam.' We lachten allebei. 'Twee kilo', grinnikte ik. 'Dat hoeft voor ons geen probleem te zijn. 'We leunden een eindje naar achteren. Het vet op de buik van Evelien kreeg wat ruimte om zich te spreiden.
Een immense buik rustte bovenop haar. Het vet welfde een beetje over haar zij en stak een eindje over haar dijen heen. Ze moest echt behoorlijk aangekomen zijn, besefte ik. Haar borsten moesten eveneens een cupmaat zijn gegroeid. Ik hing in haar richting. Zachtjes zei dat ze volgens mij wat aangekomen was, maar dat ze er heel goed uitzag met het nieuwe vet. Ze fluisterde dat ze vanmorgen op de weegschaal had gestaan. Hij vertelde haar dat ze 95 kilo woog. Vooral de laatste weken was het hard gegaan. Ze was bijna zeven kilo in februari aangekomen. Een grote toename, die haar zelfs een beetje schokte. Ze legde haar handen vlak op de buik en bewoog ze heen en weer. Haar lichaam schudde zachtjes mee met het ritme van haar handen. 'Maar jij ziet er ook goed uit', lachte ze.
Ik keek naar mezelf en zag dat het snoepen ook zijn werking had op mijn lichaam. Ik had geen enkel vermoeden wat ik nu zou wegen. De laatste keer dat ik op de weegschaal stond was kort na nieuwjaar. Ik mat toen een gewicht van 71 kilo. Ik was verschrikkelijk geschrokken, maar had vrijwel direct de schrik weggegeten. Bakker Jan kwam namelijk een klein halfuurtje nadat ik het wist met een heerlijk gebakje voor me en trakteerde me op sauzijsebroodjes. Twee dingen die ik niet nalaten kan, dus was ik al kauwend vrijwel gelijk vergeten wat ik woog.
Het eten was niet verminderd, eerder meer geworden en ik merkte dat ik mij veel minder bewoog. Mijn bovenbenen schuurden tegen elkaar als ik liep en ik merkte dat mijn billen zachtjes sidderden bij het lopen. Het was allemaal wat meer gaan uitdijen en ik schatte dat er toch wel vijf kilo bijgekomen moest zijn. 'Zullen we straks naar mij thuis gaan en kijken hoeveel je weegt', fluisterde ze in mijn oor. Er kwam een klant binnen en hij zag dat ik bloosde. Misschien dacht hij dat het voor hem was, maar ik werd het van de opmerking van Evelien.
We konden bijna niet wachten, liepen op de terugweg langs bakker Jan. Hij had nog een flinke bruidstaart voor ons, die naar eigen zeggen mislukt was. Ik geloofde er niet veel van, maar liet hem in de waan. 'Is dat allemaal wel zo goed voor mij', vroeg ik hem en ik legde mijn hand op mijn buik. Hij welfde zelfs in mijn dikke winterjas iets naar voren. 'Ach', knipoogde hij, 'volgens mij kan je het best hebben.' We liepen met de taart naar het huis van Evelien, dat vlakbij het werk is. We liepen de trappen van het trappenhuis op. Ik merkte dat ik snel hijgde. Mijn conditie is aanmerkelijk achteruitgegaan sinds ik het dieëten laat. Evelien pufte ook halverwege en wij liepen dapper verder omhoog.
'Je moet wel alles uittrekken', zei Evelien. 'Anders is het niet eerlijk.' Weifelend stond ik in haar slaapkamer. De gordijnen had Evelien vanmorgen niet opengedaan, een smalle straal licht viel op de vloer en maakte een lange streep van het daglicht. 'Moet dat?' vroeg ik. Ik schaamde me een beetje. 'Ja, natuurlijk, dan gaan we straks een lekker taartje eten.' Ik dors niet. 'Ach joh', zei ze. 'Dat kan toch wel, vrouwen onder elkaar. Dat is toch geen probleem.' Ik knoopte mijn spijkerbroek uit. Hij had zeer ruim gezeten toen ik hem in november kocht, maar merkte dat ik mijn buik wat moest intrekken om hem los te kunnen knopen. Ik zag mijn stevige bovenbenen en merkte dat de broek stevig vastgeklemd zat bij mijn dijen. In een ooghoek merkte ik hoe Evelien naar mij keek.
Ik knoopte langzaam mijn bloesje open. Deze maat zat alweer vrij krap zat, terwijl ik deze gelijk met mijn broek gekocht had. Ik liet het bloesje van mijn schouders afglijden. Langzaam verscheen mijn buik in beeld. Hij hing groots tussen bustehouder en onderbroek. Iets welfde hij over mijn onderbroek heen, verder dan de laatste keer dat ik er nog goed naar gekeken had. Evelien keek verlekkerd naar mijn mollige lichaam. Het nieuwe vet op mijn borsten puilde uit mijn beha. Ze waren de laatste twee maanden fors gegroeid, dat vond ik wel. Evelien schoof de weegschaal van onder haar bed en zette hem voor mij neer. Ik aarzelde. 'Toe maar, ik ben benieuwd.' 'Ik ook', lachte ik. Ik zette mijn voeten op de weegschaal en tuurde naar het scherm.
'Zesentachtig?' De verbazing klonk in Eveliens stem, tegelijkertijd hoorde ik iets van jaloerzie. Ik was meer aangekomen dan Evelien de afgelopen tijd. Zoveel was nu wel duidelijk. Ik had nog niet eens goed gezien, alleen dat hij de acht voorbij ging en het tweede getal in de richting van de zes schoof. Ik realiseerde het mij niet zo. Evelien had al die tijd vlak achter mij gestaan en streelde met haar vlakke hand over mijn zij. Ze liefkoosde bijna mijn lovehandle dat vlak boven mijn heup zat. Hij stak een eindje over de broekband heen. 'Het staat je goed', fluisterde ze in mijn oor. Ik voelde mij weer blozen, haar adem zoende zachtjes langs mijn oor. 'Kom, kleed je aan, we gaan lekker een stuk taart eten. 86 kilo, dat moeten we vieren.'
De taart bestond uit cake met een heerlijke vulling van room en vanillepudding met een gelei van vruchten. Daaroverheen lag een heerlijk laagje van marsepein. Het was een enorm stuk taart dat tevoorschijn kwam uit de doos die we hadden meegekregen. 'Dat krijgen we nooit op', verzuchtte ik. Ik trok mijn bloesje over de buik en verwerkte nog de schok dat ik in een kleine twee maanden zeventien kilo was aangekomen, terwijl bij mijn collega slechts twaalf kilo extra op de teller stond. 'Ach', liet ze nonchalant los. 'Dat valt toch wel mee. Wij krijgen dat toch wel weg. Dan gaan we ons na afloop wegen, dat is spannend. Zien we precies wat we opkunnen.' Ze lachte en legde liefdevol haar hand op de buik. 'Daar kan echt nog wel wat bij.'
Evelien maakte haar slaapkamer helemaal geschikt voor de eetsessie. Ze legde een matras op de grond en eentje tegen de muur. Ze creeerde een heel lekker zithoekje zo. We hingen lekker naar achteren en stalden de doos met de taart tussen ons in. Het was allemaal best spannend. De eerste drie grote stukken kreeg ik redelijk snel weg. Evelien was al bezig met haar vijfde stuk, toen ik zuchtend ophield met mijn vierde stuk. 'Het lukt niet meer', zei ik met mijn mond vol slagroom. Ik wist niet meer hoe ik het weg moest krijgen. Mijn maag voelde vol. 'Hier, drink een beetje melk. Dat helpt en brengt de spijsvertering op gang.' Ik zuchte nogmaals. Het lukt mij om het vierde stuk weg te krijgen, maar ik kreunde. Evelien at ondertussen haar zevende stuk. Ze pufte een beetje, knoopte haar broek los en liet haar buik vrij. 'O,' zuchtte ze. 'Eindelijk een beetje ruimte. Op naar het volgende stuk.'
Haar mond zat onder de slagroom en ze werkte het volgende stuk naar binnen. Ik keek haar met verbaasde blik aan. 'Hoe krijg je het voor elkaar.' 'Een beetje training helpt je al een aardig eind op weg', vertelde ze met een lichte trots in haar stem. 'Zo moeilijk is dat niet.' Ze keek me liefdevol aan. 'Toe knoop die broek nu maar los, geef je buik de ruimte, leun lekker achterover en laat mij even ruimte maken.' Ze boog zich naar me toe en vatte mijn buik vast. Langzaam kneedde ze het vet en ik voelde dat er ruimte ontstond. 'Hier', ze pakte een groot stuk taart en liet me erin happen. Langzaam zakte de suiker naar beneden, ik voelde het een beetje branden in mijn volle maag.
We soezelden een beetje in slaap en na een paar uur schrok ik wakker. Evelien zat poedelnaakt op het matras naast me en at het laatste stukje van de gigantische taart. 'Sorry', giechelde ze. 'Maar ik had nog een beetje honger.' Een klein boertje kwam uit mond. 'Ik heb ietsje teveel gegeten, geloof ik.' Ze hing een eindje achterover. 'Zou jij mij een beetje willen masseren?' Ik boog naar haar toe. Mijn buik voelde zwaar, maar mijn maag voelde wat minder gespannen. Ze kreunde toen ik over haar buik streelde. Ik zag een paar vuurrode striemen over haar buik meebuigen over het vet. Ze was de afgelopen maanden enorm aangekomen en dat zorgde ervoor dat de huid strakgespannen stond. De buik vormde een bol, die doorliep over haar middel en een weg zocht naar haar rug. Het zag er heel lief uit en voelde bijzonder zacht. De 95 kilo's maakten haar figuur niet minder lelijk. Bovendien stond haar die buik heel aardig. Ik streelde verder en merkte dat ik met mijn mond haar mond zocht. We zoenden zachtjes en ik voelde haar handen onder mijn bloesje kruipen en naar mijn buik gaan.
Een klein uurtje later stonden we op de weegschaal. Haar buik bolde een flink eind vooruit. Ze ging als eerste op de weegschaal staan. '98', vertelde de teller. 'Aardig wat, als je 1 meter 65 bent. Tjonge, ik heb er even drie kilo bijgegeten. Niet niks.' Ze zag dat ik naar haar buik keek en lachte. 'Hij is groot he?' ze legde haar vlakke handen op de grote buik en schudde. 'Hij gaat bijna hangen', zei ik een beetje verbaasd. Ze knikte en gaf me een ontdeugend knipoogje. 'Ja dan moet ik nog even dooreten.' Ze gebaarde met haar hand. 'Kom, nu jij.' Ik trok mijn kleren uit en ging op de weegschaal staan. Mijn buik wees prompt naar voren. De navel leek nu nog wat dieper te zijn weggezonken in de oase aan vet die mijn buik vormde. Ik moest iets over mijn grote buik heenkijken om te zien wat het getal op de weegschaal was, maar Evelien was mij voor. '88, niet slecht hoor. We schelen nog maar tien kilo van elkaar. Maar bij die 88 kan echt nog wel twee kilo. Dat weet ik zeker.'
Ze nam de telefoon in de hand en bestelde. Het duurde eventjes voordat ze alles had doorgegeven. Een kwartiertje later stond de pizzakoerier aan de deur. Ze kwam trots de kamer binnen met twee grote pizza's, twee schalen lasagne en twee bakken Tiramisu-ijs. 'Die gaan we even verorberen. Dat hebben we wel verdiend na al die zoetigheid. Ze sloeg de badjas die ze aangetrokken had om de bestelling bij haar deur op te halen weer open. Ze droeg slechts een slipje en een beha. De buik priemde tevreden naar voren. Ze legde haar hand op de bolling die direct onder de borsten begon. 'Ik heb alweer honger nu ik zo die pizza's ruik. En hij heeft het hard nodig', ze glimlachte in mijn richting. 'En jij kunt ook wel wat gebruiken, zo te zien.'
Ik kreeg een heerlijke Calzonepizza voor mijn neus. Hij was mooi dubbel geklapt en rook heerlijk vers. Ik sneed hem open en zag de warme ham en ei liggen. Hoewel mijn buik nog vol was van de bruidtaart voelde ik vreemd soort honger opborrelen. Ik sneed de pizza verder aan en hapte in de knapperige bodem, de gesmolten kaas kietelde mijn tong en ik voelde de paprika door mijn kiezen vermalen worden. De compositie samen met de ham, ei en artisjokken slikte ik door. Mijn mond proefde naar de verse pizza en het smaakte heel prettig om iets hartigs door te slikken na al die zoetigheid. Ik dronk af en toe een grote slok cola erbij. Het suikerwater gaf soms een boertje.
Evelien had haar bord lasagne voor de helft op, toen ik puffend het laatste stukje pizza naar binnen schoof. 'Poeh', het was een heel karwei om dit naar binnen te werken. Mijn maag stond strak gespannen van de volle pizza. 'Nou, dit glijdt gewoon naar binnen hoor. Daar hoef je weinig aan te doen', zei Evelien. 'Hij is erg lekker. De gesmolten kaas droop langs haar lippen. Ze nam weer een hap en smulde het goedje naar binnen. Ik nam nu zelf ook een hap en voelde het warme eten naar mijn maag glijden. Het voelde heel lekker zo na die pizza om iets zachts en warms in de mond te hebben. Ik zuchtte toen ik halverwege was en merkte dat ik niets meer binnenkreeg. Evelien was net klaar en zuchtte eventjes. Ze kroop in mijn richting. Haar buik was tonnetje rond en leek wel een grote ballon die onder haar volle borsten hing. Ze voor me zitten, haar buik rustte tussen haar benen en viel voor haar edele delen. Ik kon haar onderbroek niet meer zien. Tussen de buik en het matras waar we op zaten was nog maar enkele centimeters. Ze legde haar hand op mijn kogelronde buik en masseerde hem voorzichtig. Het voelde heel lekker. Ze kneedde met één hand verder en pakte met de andere hand een lepel. Langzaam lepelde ze de rest van de maaltijd naar binnen.
De bakken ijs voerden wij elkaar. Voor ik er erg in had waren de twee grote bakken leeg. We kropen tegen elkaar en streelden elkaar buiken. Ik voelde Eveliens hand langzaam over mijn buik glijden in de richting van mijn liefdesheuveltje. Twee vingers trilden naar binnen bij mij en ik merkte hoe nat ik was. De ritmische beweging bracht mij in een extase die ik nog nooit gekend had. Ik merkte dat Evelien mijn buik streelde en ik voelde hoe de vulkaan langzaam begon te rommelen. Het gevoel van de volle maag die in mij drukte en de spanning die Evelien met haar vingers betintelde, bracht mij in verrukking. Ik wist niet wat er gebeurde, maar ik gaf een harde krijs en voelde hoe alles sidderde. Wat een heerlijk gevoel klaar te komen met een volle buik. Mijn nieuwe vet sidderde overal en ik zoende Evelien zo innig zoals ik nog nooit gezoend had. We zijn nog even zo doorgegaan, maar de slaap overmande ons. We waren te dikgegeten om er een lang liefdesspel van te maken. Volmaakt tevreden vielen we wat later naast elkaar in slaap.
Liefs,
Angelica.
Wordt vervolgd
Jammer van dat lesbische gedoe erbij... verder wel een aardig verhaal.
BeantwoordenVerwijderen