Zwemmen in het vet - Vette snackbar (21)

Manon werkt ruim 2 jaar in de snackbar van Henk. Ze draait deze zaak zo goed als alleen. Het werk heeft zijn effect op haar lijf. Zeker als ze inspiratie krijgt van Anneke, de vrouw van Henk.

Zwemmen in het vet

En Astrid heeft Manon geholpen. Dat merkt Manon dagelijks. Ze rijdt met de auto iedere ochtend naar haar werk. Dan staat ze even stil om energie te verzamelen om de zaak in te lopen. Op een paar strategische plekken heeft ze Henk een paar zitjes of krukjes laten neerzetten. Zo kan ze even haar gigantische lichaam rust gunnen.

Ze werkt ruim 2 jaar bij Henk en Anneke in de snackbar. Ze draait deze dependance van de grote snackbar in het zwembad zo goed als alleen. Een paar hulpjes komen langs. En als Astrid zin heeft, helpt ze mee. Dan krijgt ze een extra overvloedige maaltijd na afloop. Alsof ze die thuis niet krijgt. Henk is bezig om het huis boven de snackbar op te knappen, dan kunnen ze daar straks wonen. De rit van en naar de snackbar wordt Manon snel teveel de laatste tijd.

Want ja als je een verlangen hebt, wil je die zo snel mogelijk in de werkelijkheid zien. En vandaag is het zover. Manon heeft het nog niet in de gaten, maar de verteller van dit verhaal, die weet het. Daarom is hij speciaal op dit moment langsgekomen. Hier gaat iets heel bijzonders gebeuren. Manon stapt binnen, haar jas nog aan en moet zich tussen de frituur en de toonbank drukken.

Ze voelt weerstand. Eerst heeft ze het nog niet zo in de gaten. Pas als ze een bak koffie heeft gemaakt en terugloopt, voelt ze het metaal van de frituur en het hout van de toonbank in haar heupen drukken. Ja, het is zover. Het begin is er. Ik zit klem tussen toonbank en frituur. Iets waar ik van droomde en wat nu echt gebeurt.

Eigenlijk realiseert ze het zich wat later. Als ze met haar volgevreten lunchbuik weer langs het smalle doorgangetje moet. Ze voelt hoe de vitrine en de frituur haar aan allebei de kanten begroet. De weerstand is wat groter. Gaat het zo snel? vraagt Manon zich af. Een vraag waarvan ze het antwoord niet afwacht. Weer een blikje Redbul en vergeet de vette hap niet die ze er maar meteen bij neemt.

Eigenlijk snapt Manon ook niet zo goed dat deze zaak ondanks haar dagelijkse vreetpartijen toch overeind blijft. Ze draait zelfs een voorzichtige winst, waar Henk heel blij mee is. Verder laat hij de zaak vooral aan haar. Hij bemoeit zich er niet mee. Ook misschien omdat zijn postuur hem niet altijd in staat stelt om langs te komen. Hij heeft immers iedere keer weer een grote lijf mee te sleuren als hij langskomt.

Ergens vindt Manon het fantastisch nieuws dat ze vanavond kan meedelen. Niet alleen aan Astrid. Het toeval wil dat ze vanavond is uitgenodigd in het zwembad om na sluitingstijd van snackbar en zwembad even aan te schuiven bij Anneke, Henk en ook Maaike zou langskomen. Van Maaike heeft Manon ontzettend veel gehoord, maar ze heeft haar nog nooit gezien. Ze weet eigenlijk niet of ze het niet wilde weten of dat het er gewoon niet van kwam. Het laatste lijkt haar het meest waarschijnlijk. Ook omdat ze de snackbar nooit kan verlaten, maar vanavond gaat de snackbar om 10 uur dicht.

Iedere klant weet het nu en vooral weet iedere klant dat het een hoge uitzondering is. Want Manon heeft in de ruim 2 jaar dat ze hier werkt een flinke klantenkring weten op te bouwen. De vernieuwde koffie in zoveel smaken en zoveel lekkerder dan de Amerikaanse tegenhanger in de stad. 'Ik gebruik echte bonen', zegt Manon dan met een knipoog als klanten vragen hoe haar koffie toch zoveel beterder en lekkerder is. Ze zegt er niet bij dat ze echte room gebruikt, net als echte suiker en heel veel caramel. Ook echt. Net als de chocolade en alle andere ingrediënten die ze verwerkt.

Manon mag Astrid vanavond meenemen, graag zelfs. Ze hebben er vorig weekend speciaal badkleding voor besteld. Een spannende tankini voor Astrid, maar voor zichzelf heeft ze een gewaagd bikinisetje gekocht. Eergisteren bij het passen, paste het nog goed. Haar borsten werden mooi afgedekt, maar de bolling is niet te missen. Haar buik prominent zichtbaar, net als haar brede heupen en flinke kont in haar slipje. Wat een enorme lap stof is dat toch. Manon moet nog vaak wennen aan haar nieuwe postuur. En zij is niet de enige.

Ze gaan uitgebreid barbecueën. Daarna volgt een nachtelijke zwempartij in het zwembad. Vooral op het laatste verheugd Manon zich best wel. Wat moet dat mooi zijn om hun dikke lijven bij elkaar te zien. Misschien krijgt ze het weer voor elkaar om Anneke heel even aan te raken. Dat gewicht van Anneke. Ze heeft er sinds die keer ruim een halfjaar geleden dat ze elkaars gewicht wogen, vaak aan teruggedacht. Dat lichaam zoals ze dat nog nooit had gezien, maar vooral dat lichaam dat ze ook wilde. Ze realiseerde dat er nog heel veel werk voor nodig was, maar vandaag is het begin. Ze past nog maar net tussen de balie en de frituur. Ze voelt het. Opnieuw en opnieuw.

Eerst vanavond zwemmen. Zwemmen in het vet. Net zoals de kroketten die nu in de frituur borrelen. Manon loopt nog een paar keer heen en weer om goed te voelen hoe ze al een beetje klem zit. Nog een paar maanden en ze zit net zo vast als Anneke. Manon weet zeker dat het gebeurt. Alleen is de vraag wanneer. Zoals ze nu leeft, eet en geniet, hoeft dat helemaal niet zo lang te duren.

Lees volgende week deel 22: Vet vette lijven »

Dit is het 21e deel van het vervolgverhaal Vette snackbar. Lees vooraf Onze droomzaak. Je zult zien dat een paar personages terugkomen in dit nieuwe verhaal. Elke vrijdag verschijnt een volgend deel.