Verkooptechniek - De 14e sollicitant (2)

Harry neemt de 28-jarige Ingrid aan in zijn groothandel in voedingswaar. Ze moet de allochtone markt gaan winnen als vertegenwoordigster. Verdiepen in de klant, noemt hij dat. In de praktijk blijkt dat eten, eten en eten.

Kogelronde verkooptechniek

Meer dan 6 weken werk ik onafgebroken ik in het filiaal in het hoge noorden. Ingrid wisselt alleen korte appjes uit. Ze schrijft daarin hoe goed de zaken lopen en hoe goed onze collega Marja haar inwerkt. Ze schrijft niets over de ontwikkelingen op het eetvlak; ze blijft erg oppervlakkig.

Als ik haar na een maand voorzichtig opbel met de vraag hoe het gaat, zegt ze dat ze erg druk is en soms zelfs pas 's avonds laat thuiskomt. Als ik vraag hoe de contacten met Marina en Mirna verlopen, antwoordt ze vaag. 'Ach, wel goed hoor.' Ik vrees het ergste voor mijn nieuwe vertegenwoordigster. Zou ze nog wel goed eten? Na dat ene telefoontje durf ik haar niet meer te bellen en laat alles voor wat het is.

Eindelijk is daar de dag dat ik een weekje naar mijn eigen filiaal in het oosten van het land mag. De zaken in het noorden gaan erg langzaam vooruit. Ik heb er bij de algemeen directeur van ons keten op aangedrongen vooral mijn eigen filiaal niet te willen vergeten. Na lang bedelen mag ik een weekje terug. Gespannen zie ik ernaar uit Ingrid weer eens te zien. Ik zit op maandagmorgen vroeg op kantoor om maar niks te missen van de binnenkomst van mijn 14e sollicitant Ingrid.

Ik sta al langere tijd voor het raam van mijn kantoor naar buiten te staren als er op de deur wordt geklopt. Ik roep 'ja', draai mij om en zie tot mijn verbazing Ingrid in de deuropening verschijnen. Jeetje. Wat is dit. Ze is zichtbaar dikker geworden. Mijn ogen knipperen. Ze draagt hetzelfde, destijds ruim zittende zomerjurkje van haar sollicitatiegesprek. Het staat echter nu op barsten. Bij elke beweging die ze maakt, lijkt haar kogelronde buik uit de stof te willen knallen. Ik weet niet wat ik zie. Ze lijkt wel een zwangere in haar 5e maand.

'Hallo, dat is lang geleden', stamel ik. 'Ja', antwoordt ze. 'Je ziet er goed uit', reageer ik snel. 'Vind je?' vraagt ze. 'Ik moet wel zeggen dat de nieuwe verkooptechniek bepaalde consequenties heeft', zucht ze. Ze legt haar hand op haar kogelronde buik. 'Sinds ik hier werk ben ik 12 kilo aangekomen. Deze jurk zat ruim, moet je nu zien.' Ze houdt haar buik naar voren. Ik zie dat hij aan alle kanten knelt en zelfs haar gegroeide borsten niet meer goed binnen weet te houden.

'Maar hoe gaat de verkoop dan?' vraag ik snel om niet te lang stil te staan bij haar ergernis. 'Buitengewoon goed', reageert ze. 'Ik verkoop meer dan ooit en denk goed na over de producten die ik verkoop.' 'Dat klinkt erg goed', zeg ik. 'Ik wist wel dat dit je zou liggen. Het extra gewicht is een bijkomstigheid. Bovendien, het staat je goed. Ik zal snel een extra provisie voor je regelen. Dan kun je je garderobe aanpassen aan de omstandigheden.' Ik durf er niet bij te zeggen dat ze misschien nog beter zal gaan verkopen nu ze wat zwaarder is. Haar klanten zijn stuk voor stuk aan de maat. De meeste wegen zelfs meer dan 2 keer zoveel dan zij nu weegt.

Ik geniet van het gesprek dat ik met haar heb. Ik heb op mijn bureau een schaal met candybars neergelegd, waarvan ze meerdere neemt tijdens de evaluatie. Als even later mijn plaatsvervanger Marja erbij komt zitten, valt mij op dat zij ook aan gewicht gewonnen heeft. Een majestueuze buik puilt van onder haar colbert en rust op haar bovenbenen nu ze zo zit.

Dat het haar evenmin veel kan interesseren merk ik aan de schaal met snoep. Na een halfuurtje bespreking is de schaal helemaal leeggegeten. Het gaat hier echt een paleis worden voor de dikkere vrouw. Een droomwens gaat in vervulling. Ik merk mijn enthousiasme meteen in mijn broek bij het zien van al deze vrouwelijke weelde.

Deze hele week in mijn eigen filiaal geniet ik zo van de dikker wordende Ingrid. Elke dag aan het einde van haar klantenronde, loopt ze even lang. Altijd heeft ze het over eten. 'Marjan, de Surinaamse vrouw, heeft een nieuw broodje ontwikkeld. Het smaakt echt geweldig. Ik heb met haar meegedacht om er een soort hamburger van te maken, maar dan veel lekkerder. Het resultaat is ongelooflijk, zoals ik dat vandaag geproefd heb. Trouwens niet alleen Marjans zaken groeien, zag ik. Wat een waanzinnig stevige dame is dat zeg.'

Ik hoor in haar stem nog altijd de verbazing, maar weet dat zij ooit hetzelfde gewicht zal bereiken als Marjan. Of dat nu over een jaar is of over 2, 3 jaar, dat maakt mij niet uit. Ik voorzie vooral een mooie ontwikkeling, die aan het eind van de week afgebroken wordt voor een nieuwe termijn in het noorden.

***

(brief van Ingrid aan haar vriendin Moniek)
het oosten, 14 december

Beste Moniek,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik je voor het laatst schreef. Het bevalt mij nog altijd erg goed in het oosten. Het baantje als vertegenwoordiger voor de groothandel in voedingswaren eveneens. De bijkomstigheid zoals je bij je bezoek van 2 maanden geleden terecht concludeerde, neemt niet af, maar alleen toe. Ik weeg momenteel zwaarder dan ooit. Toen ik vanochtend op de weegschaal stond, stopte de meter pas bij 72. Dat is ruim 6 kilo meer dan 1 maand geleden en bijna 11 kilo zwaarder dan toen jij langskwam. Het is in elk geval 18 kilo meer dan toen ik hier kwam wonen.

Ik weet het, jij vindt het schandalig. Ik draag een kogelronde buik voor mij uit. Ik merk dat mijn kont heen en weer zwiept als ik loop. Maar is het wel zo erg? Ik merk dat ik met buitengewoon veel plezier naar mijn werk ga. Ik hoef alleen nog maar in het weekend te koken, want tijdens mijn bezoeken eet ik mijn buik rond aan bijzondere en exotische maaltijden. Verder geniet ik van snoep en chips die ik iedere dag weer meeneem vanaf mijn werk. Maakt het wat uit? Ik geniet van het leven, terwijl ik vroeger altijd met mijn gewicht bezig was.

Maak je over mij geen zorgen. Het gaat prima met mij, zelfs beter dan ooit.

Groetjes,
een steeds zwaarder wordende Ingrid

***

De weken trekken zich aan mij voorbij. Ik kan onmogelijk naar het kantoor in het oosten. Mijn hulp is in noorden dringend gewenst. Zo krijg ik pas weer een kans om een glimp van Ingrid op te vangen op de nieuwjaarsreceptie. Wat baal ik hiervan.

Omdat wij altijd overladen worden met recepties in het nieuwe jaar, is die van ons ergens in het midden van januari gepland. Ingrid werkt intussen al bijna 5 maanden bij ons bedrijf. Ik ben heel benieuwd naar haar toestand. Ze moet veel aan gewicht zijn toegenomen zo rond de feestdagen, vermoed ik. Ik durf het bijna niet te hopen, want ze moet wel heel mooi zijn geworden met de kilo's van de feestdagen erbij.

Wat een vrouw komt er op mij af als ik de uitgaansgelegenheid binnenkom waar onze nieuwjaarsreceptie is. En inmense buik steekt ver naar voren. Ze heeft best brede heupen gekregen. Als ze me een kus geeft, voel ik haar buik zachtjes tegen de mijne aandrukken. Het lijkt wel of ze in de 9e maand van haar zwangerschap zit, zo vol en rond is haar buik geworden.

'Gelukkig nieuwjaar', zegt ze heel enthousiast. 'Dat het een heel mooi jaar mag worden Ingrid', antwoordt ik. 'Och', zegt ze, 'het jaar kan niet meer stuk. Ik heb toch een geweldige baan. Zie maar.' Ze klopt met haar hand op d'r buik. 'Hier begroeten u 82 kilo's, waarvan 28 het directe gevolg zijn van mijn huidige werk.' Ze lacht hard. Heel hard. 'Natuurlijk ben ik je er heel dankbaar voor. Zonder dit werk zou dit nooit zijn gebeurd, dat weet ik zeker.' Ik merk dat ze gedronken heeft. Ze waggelt voor mij uit naar het groepje waar Marja ook stond. Maar dat kan niet alleen van de drank komen. Haar nieuwe gewicht zorgt er ook voor dat ze niet meer zo strak loopt als bij haar sollicitatie.

Marja is trouwens ook een stuk flinker geworden. Het zal mij niet verbazen als haar weegschaal over de 110 uitschiet. Ik begroet de anderen ook en geniet van de aangeschoten Ingrid. Ze graait handenvol nootjes uit de grote schaal die op het tafeltje staat. 'Je ziet dat het ook goed gaat met Marja', fluistert Ingrid in mijn oor. 'Weet je hoe dat komt?' Ik krijg geen kans een antwoord te geven. 'Het verbaasde haar dat ik zo goed mijn artikelen verkocht en ze vroeg op een dag hoe ik dat deed. Ik heb het uitgelegd en sindsdien is ze alleen maar dikker geworden.' Ze giechelt. 'Net als ik. Ze onthulde laatst dat ze 15 kilo is aangekomen sinds ze onze strategie volgt.'

De receptie verloopt volgens het vaste en saaie protocol, na alle toespraakjes drinkt iedereen weer verder. Zelfs Marja laat zich gaan. Ze komt bij mij en Ingrid staan en praat honderduit. 'Ongelooflijk Harry, die verkooptechniek. Ik wist niet dat het zo simpel was om onze producten aan de man - en de vrouw - te brengen. In de week voor kerst heb ik al mijn klanten geholpen met het samenstellen van hun menu. Van ieder kreeg ik een menu aangeboden op Tweede Kerstdag. Werkelijk, hoeveel kalkoengerechten ik niet heb zien langskomen. Dat wil je niet weten. En goed allemaal. Ik geloof dat ik wel 5 complete kerstmenu's verorberd heb.' Ze houdt haar grote buik naar voren en klopt trots op de verse speklaag. 'Dat kun je denk ik ook wel zien Harry.'

Ingrid beaamt het verhaal van Marja. 'In de week voor kerst ben ik verschrikkelijk druk geweest. Ik ben op Eerste en Tweede Kerstdag overal de menu's gaan proberen. Vooral Marina heeft zich erg uitgesloofd. Ik wist aan het eind van de kerstdagen niet meer waar ik het zoeken moest. In 2 dagen tijd was ik zeker 2 kilo aangekomen. De tijd tussen kerst en oud en nieuw besteedde ik aan de hulp bij het oliebollenbakken van enkele klanten van mij. Ze waren dit jaar erg lekker.' De schaal met bittergarnituur die op het tafeltje bij ons neergezet is, hebben de 2 dikke dames al leeggegeten. 'Ze smaken goed. Jammer dat ze al op zijn, ik krijg net de smaak een beetje te pakken', merkt Ingrid droogjes op als ze de laatste bitterbal in haar mond propt.

De tijd vliegt voorbij en de receptie is afgelopen voordat ik er erg in heb. 'Ga je met ons mee?' vraagt Ingrid. 'Wij gaan bij de Turkse Mirna nog wat eten hoor.' Ze slaat een arm om haar collega Marja, die zichtbaar tekenen van dronkenschap vertoont. 'Ja, lijkt me een goed idee', spreekt ze met dubbele tong. Ik zie Mirna's contouren duidelijk aftekenen als ik de auto voor haar restaurant parkeer. Onderweg hebben Ingrid en Marja mijn auto van alle voedingswaar ontdaan. 'We hebben honger', stamelt Marja verlegen van dronkenschap. Heel schattig.

Mirna waggelt ons tegemoet. Mens, wat is zij gegroeid de laatste maanden. Een gigantische buik schuift voor haar uit. Het vet deint mee met iedere stap die ze zet. Ze omhelst mij uitbundig. Ik voel haar immense buik tegen mijn pik aandrukken. Ik word er geil van, merk ik. 'Hoe gaat het met je?' fluistert ze in mijn oor. 'Goed', zeg ik snel.

'Ik zie dat jij ook goede zaken doet.' Ik druk mij nog steviger tegen haar aan. Ze fluistert opnieuw. 'Je collega's doen het goed, geloof ik.' Ik knik verlegen. 'Maar we zijn er nog niet', antwoord ik een beetje ontdeugend. 'Nee, we zijn er nog niet. Zoals je aan mij kunt zien, is alles mogelijk.' Ik durf het bijna niet te vragen, maar ze duwt mij al voor zich uit naar achteren. De dames wijst ze alvast een tafeltje aan. 'We moeten even overleg voeren', antwoord ik tewijl ik achter haar aanloop.

In de keuken kunnen we eindelijk praten. 'Wat zie je er fantastisch uit', complimenteer ik haar. 'Beter dan ooit.' 'Dat komt door die collega van je. Ze maakt me zo enthousiast over mijn eigen eten. Geloof het of geloof het niet, maar ik kan mijn eigen eten niet meer kan laten staan. Steeds moet ik proeven of ik het wel goed doe. Hoe lekker het is. Zeker als ze me een paar nuttige tips heeft gegeven.' Ik kijk naar haar immense buik. 'Je staart naar 145 kilo's, is het niet ongelooflijk. Zoveel heb ik nooit van mijn leven gewogen.' Ik weet niet wat ik uit moet stamelen. Dat betekent dat ze in nauwelijks 5 maanden tijd 30 kilo is aangekomen. 'Het klinkt misschien gek', vervolgt ze alsof ik helemaal niet verbaasd ben. 'Maar ik voel me beter dan ooit.'

Ik knuffel haar innig. 'De volgende keer kom je alleen', zegt ze zelfverzekerd. 'Dat gedoe met die collega's.' Snel pak ik haar grote borsten vast. Het lijkt wel of ik 2 reuzenvoetballen in mijn hand heb. Ze voelen heerlijk zacht aan. Ik voel mij wegzinken in paradijselijke sferen. Wat zou ik graag wat vaker bij haar langsgaan in plaats van dat rotwerk in het hoge noorden bij die kansloze vestiging.

Ik moet ze weer snel loslaten, want achter mij hoor ik voetstappen. Het is de serveerster. Ze draagt een kogelrond buikje onder het schort. Het lijkt wel of ze 6 maanden zwanger is. 'Je ziet er goed uit', knipoog ik naar haar. 'Ja, we zijn allemaal een beetje aangekomen hier', antwoordt Mirna. 'Ik betrek iedereen bij de proeverijen. De omzet is er alleen maar door gestegen.'

Ik loop weer terug naar mijn eigen 2 dikke dames die lekker zitten te keuvelen. Voor hun de 2e grote Turkse pizza's. 'Ben je er eindelijk', verzucht Ingrid. Ze beginnen een eetoperatie waar ik met open ogen naar zit te kijken. Ze eten het ene bijzondere gerecht na het andere. Als alles weg is, staan ze op ontploffen. Voor Marja wordt dat even bittere werkelijkheid. Ze staat op om naar de wc te gaan. Precies op dat moment horen we haar broek hard uiteen scheuren.

'Woeps', verontschuldigt ze zich met een rood hoofd. 'Ik geloof dat ik iets teveel heb gegeten.' Haar broek is opengescheurd. Ik zie duidelijk een stuk vlees naar buiten komen. Zo rond is haar buik nog nooit geweest. De contouren van een tonnetje steken helemaal door haar shirt heen. Een dikkere Marja is nog nooit aan mij verschenen, besef ik. 'Morgen begin ik met lijnen', belooft ze mij plechtig. Ze loopt zwalkend weg in de richting van het toilet. 'Van mij hoeft het niet hoor', roep ik haar na. Ik vraag mij af of ze het hoort.

Ik breng de dames na afloop keurig naar huis. Van seks komt het niet meer, daarvoor zijn Ingrid en Marja te volgegeten. Ik verlaat mijn 2 dikkertjes in hun volle groei weer om pas in het late voorjaar terug te komen. Rond Pinksteren heb ik waarschijnlijk gelegenheid om de dames te ontmoeten. De crisis in de noordelijke vestiging lijkt niet te bezweren.

***

(brief van Ingrid aan Moniek)
het oosten, 2 april
Beste Moniek,
Hier in het oosten gaat alles erg goed. Hier groet je namelijk een vrouw waarvan het lijkt alsof ze in haar 8e maand van haar zwangerschap zit. De vader van het 'kind' dat in mijn buik huist is een regelrecht gevolg van mijn werk. Het wezentje dat in mij zit bestaat namelijk uit vet. Puur vet. Een kogelronde buik draag ik voor mij uit. Daarin prijkt het geluk dat ik er met veel energie en liefde in heb gewerkt voor mijn prachtige baan. Vertegenwoordiger zijn is niet makkelijk, dat kan ik je verzekeren. Ik moet de hele dag eten om mijn brood te kunnen verdienen, zal ik maar zeggen.

Wat is er allemaal gebeurd? Teveel om op te noemen. In elk geval vergezellen mij nu 94 kilo's waarvan exact de laatste 40 verse aanwinst is sinds ik hier in het verre oosten woon. Hoe lang het allemaal houdbaar is, weet ik niet. Ik schuif nu een grote buik voor mij uit. Ik eet gewoon de hele dag door. Het lijkt wel of het niet op kan. Als ik 's ochtends op mijn werk arriveer, pak ik meestal een paar verse croissantjes die de bakker zojuist gebracht heeft en smikkel ze heerlijk op. Daarna steevast een bezoekje langs de taartafdeling om een gebakje waar iets aan mankeert te scoren en vervolgens loop ik direct door naar de candybars die tegen de houdbaarheidsdatum aan zitten.

De afspraken rij ik af vanaf ongeveer half 12. Ik bezoek sommige klanten bijna wekelijks en andere wat minder. Vooral de wat stevigere eigenaresses zijn gek op mij. Ze overladen mij met nieuwe producten die ze willen ontwikkelen en proberen te testen. Deze week ben ik de elke dag even langs de Surinaamse Marjan geweest die druk bezig is om een speciaal koningsmenu te ontwerpen voor koningsdag. Het voorgerecht bestaat uit een soort pasta waarin heel veel in olijfolie gedoopt varkensvlees zit, die Marjan verrukkelijk gebakken had. Elke dag proefde ik 3 verschillende soorten voorgerecht van haar. Ik moest echt hard werken om dit ene gerecht nog beter te maken dan vroeger. Ze is zo onwijs goed in koken. Daar kan geen enkele andere chefkok tegenop.

Marjan zelf is ook flink aangekomen sinds ik langskom. Ze was al behoorlijk aan de maat toen ik er voor het eerst binnenkwam, maar nu bengelt er een enorme buik voor haar uit. Ik best een beetje jaloers, want ze is echt mooi dik. Al het vet is heel gelijkmatig over haar lichaam verdeeld. Ik kan er geen gebreken of rare, ongewenste vetrolletjes in ontdekken. Soms hoop ik ook zo mooi dik te worden. Ik schat dat Marjan ongeveer 130 kilo weeg, dat is altijd nog een 35 kilo zwaarder dan ik ben. In augustus durfde ik ook niet hardop te denken dat ik nu 40 kilo zwaarder zou zijn. Niks is onmogelijk.

Ik zit wel vurig te wachten op Harry. Volgens mij geilt hij wel op dikke vrouwen. Zeker nu ik dikker ben dan ik ooit geweest ben. Dat moet wel wat voor hem zijn. Ik heb mij laten vertellen dat het wel volgende maand wordt voordat hij weer eens langskomt. Balen, maar ik heb geduld. Onderwijl zorg ik ervoor dat ik lekker dooreet. Zo heeft hij straks een nog dikkere medewerker dan hij nu heeft.
Groeten,
Je alsmaar dikker wordende Ingrid

Lees deel 3: Smoor »

Dit is het 2e deel van het vervolgverhaal De 14e sollicitant. Het is mijn 2e zelfgeschreven Weight Gain verhaal op deze blog en het 1e langere verhaal van maar liefst 5 afleveringen.