Smoor - De 14e sollicitant (3)

Harry heeft de 28-jarige Ingrid aangenomen in zijn groothandel in voedingswaar. Ze moet zich verdiepen in de klant, vindt hij. In de praktijk blijkt dat eten, eten en eten. Dat blijft niet zonder gevolgen.

Smoor

Het is pas midden mei dat ik weer de kans krijg om vanuit het noorden weer eens naar mijn oorspronkelijke stekkie te gaan in het oosten. Al lopen in het noorden ook stevige dames rond, ik verlang erg naar de resultaten van mijn lieve dikke medewerkers Ingrid en Marja.

Ik heb opgevangen dat Marja ronder is dan ooit. Gehoord van de regiomanager. Over Ingrid heeft de vrouw in kwestie niet gesproken. Marja heeft het afgelopen jaar bijna 40 kilo aan gewicht hebben gewonnen. De mollige manager spreekt er schande van. 'Zo kun je de klanten toch niet begroeten', zegt ze streng.

Ik kom omstreeks half 12 bij het kantoor aan en zie een ronde ton het pand verlaten. Het is Marja. Jeetje, ze is echt reuzedik geworden. Het lijkt wel of haar buik een zelfstandig leven leidde buiten Marja om. Haar borsten lijken wel grote watermeloenen die op haar ronde ton rustten. Ze begroet me heel enthousiast, omhelst mij en geeft me een stel ferme zoenen.

'Sorry, maar iets meer kilo's begroeten je', fluistert ze in mijn oor. 'Trouwens je weet niet wat je straks ziet. Ingrid verkoopt beter dan ooit. Niet alleen de omzet stijgt. Haar gewicht blijft evenmin achter.' 'Net als het jouwe', antwoord ik direct. 'Ja, ik denk dat ik de laatste 2 maanden zo'n 15 kilo meer ben gaan wegen. En hoe het komt... Ik weet het niet. Echt niet.' Ze geeft me een schalkse knipoog alsof ze het echt niet weet.

Ik kom de hal binnen en hoor een harde lach van boven. Het klinkt als de lach van Ingrid. Ik blijf staan om haar naar beneden te zien komen. Ze daalt traagjes naar beneden. Haar gelige jurkje wappert. Ik kijk wat verder omhoog. Daar verschijnt haar rijzige gestalte. Jeetje. Wat is ze dik geworden in de bijna 5 maanden dat ik haar niet heb gezien.

De zomerjurk zit strak geklemd om haar middel heen. Reusachtig brede heupen drukken tegen het stof aan. Het sterkst drukt haar machtige buik naar voren. De contouren van haar navel tekenen duidelijk in het stof af. Op de buik rusten reusachtige borsten. In formaat zijn ze zeker 1 of 2 cupmaten gegroeid sinds de kerst. Haar hele lichaam moet wel in de richting van de 100 kilo wegen, dat zou 18 kilo meer zijn dan toen ik haar voor het laatst zag, rond de jaarwisseling.

Ik hap naar adem. Zij lacht mij tegemoet. 'Hoi, ben je daar eindelijk weer', glimlacht ze. Ze staat nog op een traptrede en ik loop naar haar toe. Ze buigt zich een beetje voorover, geeft een kus en fluistert: 'Ik heb de hele tijd op je gewacht. Ga je mee naar Marjan. Die van dat Surinaamse restaurantje', verduidelijkt ze mij. 'Ze wil mij een nieuw gerecht demonstreren.' Ik knik. 'We moeten wel mijn nieuwe stagiaire Simone meenemen.' 'Dat is goed', antwoord ik. Een slank meisje komt naar beneden en geeft mij een hand.

Simone draagt een strak truitje waarin een heel klein inimini buikje prijkt. Het is het opmerken nauwelijks waard, zo weinig stelt het voor. De jonge studente kan nooit langer dan een week geleden begonnen zijn. Ze weegt ongetwijfeld met haar 1 meter 70 nog geen 60 kilo. 'Simone, dit is Harry de chef van dit kantoor. Van hem kun je veel leren. Zo weet ik nu precies hoe je de klanten moet helpen. Mee-eten en zo meedenken, dat is het belangrijkste. We gaan nu naar Marjan die een Surinaams restaurant heeft. Laat je lekker verwennen, maar denk mee over de productkeuze en probeer zoveel mogelijk van onze producten aan de man te brengen.' De 18-jarige jongedame knikt verlegen.

We lopen naar de auto van Ingrid. Een grote doos met candybars ligt op de bijrijdersstoel. Ik moet de halflege doos weghalen om te kunnen zitten. We rijden weg, het valt me op dat er in Ingrids schoot een flinke buik ligt. Onderweg praat ze honderduit. Het stuur tikt haar buik bijna aan. En wat een boezem. Ze vertelt dat het zo'n goede methode is. De omzet is minstens verdubbeld het afgelopen halfjaar.

Voordat we aankomen, instrueer ik stagiaire Simone goed. Ik vertel dat mee-eten, meedenken betekent. Ze luistert aandachtig en met verbazing. Ingrid kijkt haar aan. 'Simone, je hoeft je geen zorgen te maken als je wat aankomt. Het wordt alleen maar door je klanten gewaardeerd.' Ze legt haar hand op haar buik zoals een zwangere moeder haar buik liefkoost. Wat een buik heeft ze gekregen in dat halfjaar tijd dat ze bij ons werkt, besef ik opnieuw.

We komen aan bij de Surinaamse Marjan. Een corpulente dame treedt ons enthousiast tegemoet. Is dat de Marjan, die ik een halfjaar geleden aan Ingrid voorstelde? Ze is ronder dan ooit en moet wel over de 140 kilo wegen. Ze waggelt ons tegemoet met haar reuzenlijf. Ze omhelst Ingrid alsof ze haar beste vriendin is. 'Je hebt een mager scharminkel meegenomen', hoor ik haar fluisteren. 'Zullen we die net zo'n mooi figuurtje geven als jij?'

Ingrid knikt met een glimlach op haar gezicht. 'Je ziet er trouwens goed uit. Kijk maar uit, want je wordt een heuse schoonheid door al dat vet op je botten.' Marjan geeft mij een vette knipoog. Ze legt haar hand op de dij van Ingrid om aan te geven dat ze op de goede weg zit. Mij omhelst ze even enthousiast. 'Waar ben je toch al die tijd geweest? De zaak draait beter dan ooit.' 'Je ziet er goed uit, heb je nieuwe gerechten gemaakt?' vraag ik haar ontdeugend. Een brede glimlach op haar mooie volle gezicht geeft het antwoord. Jeetje, ze heeft echt een flinke onderkin gekregen.

Een halfuurtje later presenteert ze ons haar nieuwste gerecht, een heerlijk ovengerecht uit Suriname. Het vet drijft in dikke ogen bovenop de heerlijke aardappelkorst. Ingrid wrijft met haar hand op haar buik. 'Lekker, lekker. Ik heb een berentrek. Ik ben benieuwd Marjan wat je ervan gebakken hebt.' Marjan laat zich niet van de wijs brengen en geeft uitvoerige informatie over de ingrediënten en de bereidingswijze.

Ingrid schept onderwijl op en zet een grote berg van het eten op het bord van de stagiaire Simone. 'Ik weet niet of ik dat op krijg', verzucht ze. 'Tuurlijk, voordat je er erg in hebt, is het op', grinnikt Ingrid die een even vol geschept bord met het bijzondere ovengerecht voor zich neerzet. Ze begint meteen te eten. Het lijkt meer op schrokken dan op rustig proeven. 'Mmm, wat een honger heb ik zeg.'

Het verbaast mij hoe snel Ingrid haar boordevolle bordleegeet. Onderwijl drinkt ze haar wijnglas leeg. 'Lekker', zucht ze. 'Simone, heb jij een paar tips voor Marjan?' vraagt ze terwijl ze naar haar leerling kijkt die nog druk aan het eten is. 'Lekker', zegt zij met een volle mond. 'Vooral het gehakt smaakt er goed in.' Marjan buigt nederig voor het compliment en moedigt de stagiaire aan vooral door te eten. Simone puft hard als haar bord eindelijk leeg is.

'Ik kan niet meer', zucht ze terwijl Marjan haar bord alweer volstopt. 'Neem nog een paar hapjes voor de smaak. Vind je het niet lekker?' 'Jawel', zucht Simone, 'maar ik ben vol.' Ingrid kijkt haar aan. 'Probeer nog een paar hapjes, dat is nodig voor het eindoordeel. Ik vond dat in het begin ook erg moeilijk, maar het went. Echt waar. Er zit wel een bedrijfsrisico aan.'

Ze lacht zelf het hardste en wijst met haar lepel naar haar ronde buik. Simone reageert niet omdat ze verwikkeld zit in een gevecht met haar volle bord. 'Hier drink maar wat wijn', helpt Marjan haar. 'Dat bevordert de spijsvertering.' De jonge meid drinkt gretig het volle glas leeg, waarna de Surinaamse gastvrouw het glas weer bijvult.

Gelukkig helpen de glazen wijn onze 18-jarige stagiaire over haar schaamte heen. Ze eet zelfs nog een bord vol leeg. De drank zorgt er wel voor dat ze het allemaal niet even helder meer heeft en met dubbele tong en rode blos spreekt. De gigantische coupe met ijs smult ze naar binnen. 'Dit is je vuurdoop', waarschuw ik haar als we eindelijk weer buiten staan.

Simone leunt half tegen mij aan. 'O, geweldig', stamelt ze uit. Ingrid krijgt de slappe lach. Ook zij behoort niet meer tot de nuchterste. Ik heb haar nog niet zoveel zien drinken. Daarom rij ik de stagiaire naar huis in de auto van Ingrid. Ze kermt de hele weg terug dat ze zo vol nog nooit is geweest. Haar hand rust op haar buik en ik probeer al rijdend te fantaseren hoe deze er over een halfjaar uit ziet.

Ingrid breng ik bij mij thuis. Beneden voer ik haar nog voller met chocolade en wijn. 'Heerlijk', verzucht ze. 'Maar mag ik misschien mijn broek uitdoen, ik ben zo verschrikkelijk vol en de broek knelt zo.' Ze moet lachen. 'Kun je nagaan. Deze broek kocht ik een maand geleden al een maat te groot, maar hij zit mij nu al te krap. Het bedrijfsrisico is wel groot', stelt ze. 'Nog even en ik ben een michelinmannetje omringd door vetrollen.' Ze lacht weer en loopt naar mij toe. 'Volgens mij vind jij dat helemaal niet erg?' Ze legt haar hand op de bobbel in mijn broek en trekt mij overeind. 'Kom we gaan je bed opzoeken.'

Haar borsten zijn meer dan 2 cupmaten gegroeid, ontdek ik als ik boven ben. Ik laat mijn gezicht helemaal in haar boezem verdrinken. 'Je grote boezemvrienden', grapt Ingrid. Ik bevoel haar grote buik waarop haar 2 grote borsten als ronde volrijpe meloenen rusten. 'Lekker he', zucht ze. 'Ik vind het ook zo heerlijk. Soms lig ik 's avonds in bed mijzelf heerlijk te strelen en dan denk ik aan jou.'

Ik laat mijn handen verder glijden over de grote vetkwabben die op haar rug zitten. 'Allemaal voor het werk en helemaal voor jou', kreunt ze. Ze draait zich om en duikt boven op mij. Ik kom heerlijk klaar als ze mij berijdt. Wat is dat gigantische gewicht dat op mij ligt lekker. Een moment die ik niet snel vergeet. Dan heb ik weer iets om weg te dromen als ik in het hoge noorden ben.

***

(brief van Ingrid aan Moniek)
het oosten, 22 mei
Lieve Moniek,
Een smoorverliefde en alsmaar dikker wordende Ingrid begroet je. Vanuit een plaats waar niets te beleven valt, maar waar zoveel gebeurt. Gistermorgen keek ik op de weegschaal en zag de wijzer stoppen bij de 100. Dat betekent 100 kilo! Een niet gering gewicht voor een meisje dat een 3/4e jaar terug nog de helft hiervan woog. Het komt allemaal door Harry, dus ik belde hem op om het feestje met hem te vieren. Hij kwam direct uit het noorden diezelfde avond over. Hij nam mij mee naar een schnitzelrestaurant waar je zoveel kon eten als je opkunt en het liefst meer dan dat.

Ik werd hoffelijk bediend door de kokkin, die mij alle soorten schnitzels wilde voorschotelen. Maar liefst 18 soorten prijken op de menukaart met alle soorten saus en diverse bijgerechten, de ene nog lekkerder dan de anderen. 'Ik zal je eerst de lekkerste laten proeven', sprak de dikke Duitse met een zwaar Beiers accent. Ze presenteerde het ene gerecht na het andere en ik mocht er mijn commentaar op geven. Alsof ik gewoon aan het werk was. Zo begon ik met een heerlijke schnitzelsoep, waarbij ik onze room kon aanbevelen.

Bij de 9e schnitzel merkte ik dat mijn jurk van nog geen maand oud, strak begon te zitten. Hij had bij de aankoop royaal gezeten, maar toen woog ik nog 4 kilo lichter. Klinkt gek, maar dat is een wezenlijk verschil. Bovendien zaten er toen nog niet de 10 opgegeten schnitzels met al die overheerlijke roomsauzen, gebakken aardappeltjes en geroerbakte groenten in mijn volle maag. 'Ik moet even naar het toilet', stamelde ik. Zoveel had ik nog niet eerder weg gekregen. Mijn jurk hoorde ik kraken bij het opstaan. Dit kon fout gaan, maar ik liet mijn concentratie volledig opgaan aan de rit naar het toilet.

Ik keek in de spiegel en zag mijn vuurrode hoofd van de inspanning van het eten. Mijn jurk zat strak rond mijn dikke buik gekneld. Ter hoogte van de dijen was evenmin enige ruimte over en mijn vetrollen waren duidelijk zichtbaar in de strakgespannen stof. Ik zag de kuil van mijn navel sterk geaccentueerd in de donkere stof. Ze vroeg om meer ruimte, maar kreeg die pas toen ik op het toilet zat. Ik moest flink zuchten van de inspanning. Mijn buik was tot gigantische proporties gegroeid. Ik kon mijn handpalmen voorzichtig onder de welving leggen en mijn buik iets de lucht in tillen.

Al dat vet was er sinds dit dienstverband bijgekomen. Nooit meer hoefde ik thuis te koken, want iedere dag werd ik royaal bediend door al mijn klanten. Ik at iedere dag mijn buik meer dan rond, ze groeide iedere dag. Dat voel ik wel. Bijna wekelijks komt er 1 kilo aan gewicht bij. Mijn rondingen zijn niet meer te tellen en iedere maand moet ik nieuwe kleding kopen. De gruwelen voor elke vrouw. Mij deert het in het geheel niet. Ik draag mijn nieuwe kleren met veel plezier en geniet ervan als ze weer strakker gaan te zitten. Ik lijk mij verliezen in mijn eigen lichaam. Ik streel mij 's avonds in slaap door eindeloos mijn handen te laten gaan over het lichaam dat dagelijks verandert.

Ik liep weer terug naar Harry en zag dat er een nieuw bord met een schnitzel op mij wachtte. 'Ik kan dat nooit op', zuchtte ik. 'Natuurlijk gaat dat wel. Hier spoel een beetje weg met wijn.' Met precies dezelfde truc voerde hij 2 weken terug de stagiaire dronken, maar ze eet tegenwoordig goed mee als ze met me meerijdt. Ik denk dat ze binnenkort haar eigen afspraken kan langsgaan. Ik zal haar eerst een volle maand op snoepgoed zetten, zodat ze lekker aankomt om later bij de restaurants wat geloofwaardiger over te komen. Ze vinden haar nog steeds zo mager, maar ze zien mij natuurlijk ook elke keer dat ik langskom weer een slagje dikker.

Nu dronk ik het glas leeg en begon dapper aan schnitzel nummer 11. Hij smaakte beter dan al de vorige. De kokkin kwam langs en vroeg hoe het smaakte. 'Wat heb je me nu geflikt', zei ik met de mond vol. 'Hij is lekkerder dan alle vorige bij elkaar.' 'Heb je nog een gaatje?' vroeg ze. 'Dan kan ik je nog een hele lekkere voorschotelen.' Voordat ik er erg in had zat ik met nummer 18 voor mij. De 1 was nog lekkerder dan de andere. Inmiddels stond de 4e fles wijn op ons tafeltje en was ik al aardig aangeschoten. Ik had nauwelijks meer in de gaten dat de stof van mijn jurk kraakte bij iedere beweging die ik maakte.

'Nu nog een ijsje', zuchtte ik. De wereld draaide behoorlijk om mij heen. Ik merkte dat het verstandiger was om te stoppen met drinken, maar Hildegard kwam met een heuse ijscoupé, royaal overgoten met een bananenlikeur. 'Dit heb je wel verdiend, na deze megaprestatie', zei ze. 'Alleen ik heb dit record ooit gehaald. Een hele knappe daad hoor, alles van de menukaart eten. Welke vond je de beste?' 'De laatste was fantastisch', sprak ik met dubbele tong. 'Maar ik kom zeker nog een keertje terug, want ik geloof dat ik een beetje dronken word', vervolgde ik.

De jurk stond op springen. Ik voelde mijn maag zwaar afgerond hangen in de stof. De zomen in mijn zij konden nauwelijks het gewicht van mijn gegroeide buik dragen. 'Heerlijk.' Ik proefde de drank in mijn slokdarm glijden en merkte dat dit teveel zou worden. Na de laatste hap is de rest in mijn herinnering als een droom, waar flarden van de belevenissen verdwenen zijn in mistvlagen van de vergetelheid en de drank. 'We moeten maar eens gaan', zei ik en ik stond met een arm leunend op de tafel op. Ik weet niet hoe het gebeurde maar ineens stond ik met een bij mijn buik opengescheurde jurk. Alle ogen van de mensen die nog in het restaurant zaten waren op mij gericht. 'Sorry, sorry, sorry', mompelde ik zonder ophouden. 'Sorry, sorry, sorry.'

De volgende morgen werd ik wakker liggend in het bed van Harry. Ik had alleen een slipje aan. Ik lag op mijn zij, mijn buik rustte tevreden op het matras. Wat een berg lag daar. Ik kon mij niet voorstellen dat dat mijn buik was. Ik zou mij hier een jaar geleden ernstig voor geschaamd hebben, nu genoot ik van de enorme bolling. Het vet drapeerde in mooie rondingen over de rest van mijn lichaam heen. Dat was mijn buik, om over mijn dijen, mijn bovenbenen, mijn heupen en mijn stevige bovenarmen maar te zwijgen. Ik hoorde de deur zachtjes opengaan en zag Harry met een groot dienblad in zijn hand in het licht van de deuropening staan.

Ondanks de grote hoeveelheid drank die de vorige avond door mijn keelgat gegoten was, voelde mijn hoofd merkwaardig licht aan. Ook mijn buik zou buitengewoon vol moeten aanvoelen, maar ik voelde dat mijn maag al knaagde van leegheid. 'Ik heb een licht ontbijtje voor je gemaakt', fluisterde Harry. 'Dat zal je wel goeddoen na zo'n zware avond.' Ik knikte. Harry kwam naar mij toe, zette de rugleuning van het bed overeind en plaatste het dienblad op mijn schoot. 'Je ziet er goed uit', zei hij terwijl hij naar mijn dikke blote buik en nog grotere borsten keek. 'Die schnitzels hebben je geen kwaad gedaan', grinnikte hij. 'Het lijkt wel of de calorieën zich meteen hebben genesteld om je rondingen. Je bent mijn held voor deze dag hoor.' Ik zag het 'lichte' ontbijt voor me. Een flinke chocoladecroissant, nog een kaascroissant, twee broodjes, een eitje en een grote schaal met yoghurt wachtten daar om door mij opgegeten te worden.

Ik begon dapper te eten en hoorde Harry vertellen over het verdere verloop van de avond. 'Je was de ster van de avond. Je jurk scheurde bij de naden in je zij en je hele buik was prompt zichtbaar voor de hele goegemeente. Hildegard kwam bij je staan toen je jezelf verontschuldigde. 'Vinden jullie dit geen fantastische buik', riep zij. 'Nog even en hij is even mooi als de mijne.' Ze maakte haar schort los en opende langzaam de knoopjes van haar bloes. 'Kijk maar.' Een gigantische buik toonde ze. Tot mijn verbazing was niet verdeeld was in verschillende vetlagen, maar 1 groot massief geheel was. 'Hier heb ik jaren en heel, heel veel schnitsels over gedaan, terwijl jij...' Ze ging naast je staan: 'Daar nog niet eens een jaar werk aan hebt gehad. Ik ben jaloers op je.' Ik genoot vooral van de 2 buiken naast elkaar en ontdekte dat het niet lang meer kon duren voordat jij zover was. Want jou buik was het mooiste van de 2.'

Ik keek Harry aan. Hij keek mij aan met een mengeling van trots en overvloedige geilheid. Het ontbijtbord dat voor mij lag, was leeggegeten. Ik weet ook niet hoe ik het gedaan had, maar blijkbaar krijg je honger van eten. Harry streelde over mijn buik en ik voelde mij geiler en geiler worden. Mijn huid leek door de dikte wel gevoeliger te zijn geworden, dan toen ik 50 kilo lichter was. Alsof ik al klaarkwam door de strelingen. Ik zuchtte hard en voelde het verlangen van zijn stijve pik in mij opwellen. Even later lag hij boven op mij en ramde dat het hem een lieve lust was. Ik kwam gillend klaar en voelde zijn sperma in mij schieten. Fantastisch!

Ik hoop dat je het net zo'n opwindend verhaal vond als ik heb ervaren die nacht.
Dikke kus,
Ingrid

Lees deel 4: Dirndl »

Dit is het 3e deel van het vervolgverhaal De 14e sollicitant. Het is mijn 2e zelfgeschreven Weight Gain verhaal op deze blog en het 1e langere verhaal van maar liefst 5 afleveringen.

De afbeelding is gemaakt met hulp van AI. De tekst is actueel gemaakt en wat vlotter leesbaar. Update 14 december 2024.

Reacties op dit verhaal zijn van harte welkom.