Bakkersvrouw (7) - Roezemoezen
Jenny trouwt met de banketbakker Jean. Als hij de bakkerij van zijn baas Luuk overneemt, moet Jenny hem helpen. Jenny moet proeven of het banket goed op smaak is. Het blijft niet zonder gevolgen. Als ze erachter komt dat Jean haar bewust laat proeven, zodat ze dikker wordt, schrikt Jenny. Dat wil ze niet, tot ze de voordelen van dik zijn proeft.
Lees eerst het eerste deel van Bakkersvrouw: Even proeven »
Jean verwende me in de weken die volgende na de heerlijke vrijage meer dan ooit. Ik kreeg heel veel chocola. Hij schroefde de hoeveelheid croissantjes op die ik 's morgens kreeg als ontbijt. Elke dag trakteerde hij mij op een flink stuk taart. Ik at van de vroege morgen tot de late avond.
Achter de toonbank bleef het niet onopgemerkt dat ik de hele dag at. 'Meissie zou je dat nou wel doen?' vroegen veel vrouwelijke klanten. Ze zagen me dan een stukje taart eten of een heerlijk koekje van de schaal pakken. Aan de ogen van veel mannen zag ik dat ze er eveneens iets van vonden. Ze zeiden alleen niks.
Het geroezemoes in het dorp verstomde niet. Elke kilo die ik rijker werd, leek het volume van de roddel toe te nemen. Ik zag hoe de kletspraat verstomde als ik langsliep. Ook hoorde ik van Jean dat mensen een duidelijke mening hadden over mijn gewichtstoename. Mensen spraken er schande van. Hoe kon zo'n mooi meisje als ik zo vervallen. De dikte zagen ze als een vorm van lelijkheid. Terwijl Jean trotser op mijn lichaam was dan ooit.
De weegschaal verklapte dat ik dag in dag uit groeide. Een onstuitbare groei. Een groei die nodig leek en waar nog altijd geen eind aan kwam. Een maand na het incident vertelde de weegschaal 159. Nog een kleine maand later, durfde ik bijna niet op de weegschaal te gaan staan.
Voor mij uit droeg ik een enorme buik. Het leek wel of hij 2 keer zo groot geworden was in volume sinds de laatste meting. Hij schudde alle kanten op bij de minste of geringste beweging die ik maakte. Het gevoel dat deze enorme voorsteven aan mij toebehoorde. Het was een onbegrijpelijk gevoel.
Als ik zat, kon ik zelfs mijn bord met eten op mijn dikke buik parkeren. Voorheen gleed hij voortdurend van mij buik, maar dun kon ik hem mooi neerzetten. Het vergemakkelijkte mijn eten wel. Zo kon ik al zittend de enorme maaltijden naar binnen schuiven. Want Jean moedigde mij ook aan bij de warme maaltijden om meer te nemen.
Om nog maar te zwijgen van de heerlijke saucijzenbroodjes die hij 's middags voor mij serveerde. Ze waren werkelijk heerlijk. Had ik er eerste nog moeite mee om 4 saucijzenbroodjes op te eten, het werden er snel 6. En op het laatst schoof ik er zo 8 naar binnen. Het gevoel van die volle maag bevredigde mij enorm. Het voelde gewoon lekker om de middag ook met een volle maag te beginnen. Eigenlijk liep ik de hele dag met een volle maag rond. Ik vond het heerlijk.
De mensen mochten misschien wel opmerkingen hebben over mijn levensstijl. Ze konden er zelf ook wat van. De klandizie nam namelijk niet af. Ze nam eerder toe. Sterker nog: de verkoop steeg explosief. Mijn dikte mocht dan wel een reden zijn voor achterklap. Ik was tegelijkertijd een uithangbord voor de zaak geworden.
Zo kwamen veel klanten dagelijks langs. Ze kochten niet alleen kleine, alledaagse levensbehoeften. Ze wisten ook wel raad met gebak, chocolade en luxe broodjes. Zo was er Marie. Aanvankelijk kocht Marie elke dag een halfje wit. Maar tegenwoordig verliet ze elke dag de winkel met een taartje, een doosje bonbons en een aantal saucijzenbroodjes of croissantjes met ham en kaas.
Het werd Marie meer en meer aan te zien. Ze veranderde ook langzaam van een mollige vrouw in een gezellige dikkerd. Ze bleef ook steeds langer kletsen en kreeg dan dikwijls wat aangeboden van Jean. Hij gaf haar eveneens lekkere chocolade te proeven of ze mocht een nieuw gebakje uitproberen. Ze smulde er altijd van.
'Het is allemaal wel heel erg lekker wat Jean maakt', zei ze laatst tegen mij. 'Ik snap waarom jij zo dik geworden bent. Ik geloof dat ik je voorbeeld aardig volg.' Ze glimlachte en wreef over haar pregnante buikje. Duidelijk welfde hij over haar broek heen. De broek was zelfs een beetje te klein geworden. 'Ik ben het laatste halfjaar al 25 kilo aangekomen', fluisterde ze. 'Kon ik vroeger rustig een gebakje laten staan, die van Jean zijn zo lekker. Daar kan ik geen nee tegen zeggen.' Ze gaf me een opvallende knipoog en verliet de winkel. Ze had meer gekocht dan een dag eerder. De trend leek zich voort te zetten.
En Marie was niet de enige. Het hele dorp smikkelde van Jeans lekkernijen. Ik was een goede graadmeter bij het proeven. Als ik het lekker vond, vond het hele dorp het lekker. Want we mochten bijna de helft van het dorp 2 keer per week in onze bakkerij als klant zien. Dat was een enorme groei. De supermarkt verkocht bijna geen brood en banket meer.
Het was mij ook wel aan te zien. Op de dag dat ik 180 kilo woog, schoof een enorme vrouw door de winkel. Ze had haar oude gewicht met de factor 3 weten te vermenigvuldigen. Als ik in de spiegels die grote vrouw voorbij zag komen, dan verbaasde het mij telkens dat ik die vrouw was. Zo groot was ik geworden.
Ik zag zo van opzij dat mijn buik werkelijk ongekend gegroeid was. Een enorme vetmassa hing van voren en schudde bij elke beweging die ik maakte. Mijn eveneens groter geworden borsten rustten op de grote buik. Ze lagen daar en konden bijna niet meer in toom worden gehouden met een beha. Als ik naar mijn rug keek zag ik daar grote lovehandles op mijn rug hangen. Ook mijn billen bolden helemaal naar achteren. Ze vormden zo een krachtig contragewicht met mijn buik.
Ik keek verontwaardigd en met veel liefde naar die enorme vetmassa. Terwijl ik dat deed, had ik niet in de gaten dat Jean van achteren naderde. Ik voelde zijn hand over mijn grote kont en merkte hoe aangenaam het was. Elke aanraking was voldoende om in extase te raken. 'Kom mee naar achteren', fluisterde hij. Er was niemand in de winkel. Ik liep achter hem aan de bakkerij in.
Lees deel 8 van Bakkersvrouw: Taart proeven »
Lees eerst het eerste deel van Bakkersvrouw: Even proeven »
Roezemoezen
Jean verwende me in de weken die volgende na de heerlijke vrijage meer dan ooit. Ik kreeg heel veel chocola. Hij schroefde de hoeveelheid croissantjes op die ik 's morgens kreeg als ontbijt. Elke dag trakteerde hij mij op een flink stuk taart. Ik at van de vroege morgen tot de late avond.
Achter de toonbank bleef het niet onopgemerkt dat ik de hele dag at. 'Meissie zou je dat nou wel doen?' vroegen veel vrouwelijke klanten. Ze zagen me dan een stukje taart eten of een heerlijk koekje van de schaal pakken. Aan de ogen van veel mannen zag ik dat ze er eveneens iets van vonden. Ze zeiden alleen niks.
Het geroezemoes in het dorp verstomde niet. Elke kilo die ik rijker werd, leek het volume van de roddel toe te nemen. Ik zag hoe de kletspraat verstomde als ik langsliep. Ook hoorde ik van Jean dat mensen een duidelijke mening hadden over mijn gewichtstoename. Mensen spraken er schande van. Hoe kon zo'n mooi meisje als ik zo vervallen. De dikte zagen ze als een vorm van lelijkheid. Terwijl Jean trotser op mijn lichaam was dan ooit.
De weegschaal verklapte dat ik dag in dag uit groeide. Een onstuitbare groei. Een groei die nodig leek en waar nog altijd geen eind aan kwam. Een maand na het incident vertelde de weegschaal 159. Nog een kleine maand later, durfde ik bijna niet op de weegschaal te gaan staan.
Voor mij uit droeg ik een enorme buik. Het leek wel of hij 2 keer zo groot geworden was in volume sinds de laatste meting. Hij schudde alle kanten op bij de minste of geringste beweging die ik maakte. Het gevoel dat deze enorme voorsteven aan mij toebehoorde. Het was een onbegrijpelijk gevoel.
Als ik zat, kon ik zelfs mijn bord met eten op mijn dikke buik parkeren. Voorheen gleed hij voortdurend van mij buik, maar dun kon ik hem mooi neerzetten. Het vergemakkelijkte mijn eten wel. Zo kon ik al zittend de enorme maaltijden naar binnen schuiven. Want Jean moedigde mij ook aan bij de warme maaltijden om meer te nemen.
Om nog maar te zwijgen van de heerlijke saucijzenbroodjes die hij 's middags voor mij serveerde. Ze waren werkelijk heerlijk. Had ik er eerste nog moeite mee om 4 saucijzenbroodjes op te eten, het werden er snel 6. En op het laatst schoof ik er zo 8 naar binnen. Het gevoel van die volle maag bevredigde mij enorm. Het voelde gewoon lekker om de middag ook met een volle maag te beginnen. Eigenlijk liep ik de hele dag met een volle maag rond. Ik vond het heerlijk.
De mensen mochten misschien wel opmerkingen hebben over mijn levensstijl. Ze konden er zelf ook wat van. De klandizie nam namelijk niet af. Ze nam eerder toe. Sterker nog: de verkoop steeg explosief. Mijn dikte mocht dan wel een reden zijn voor achterklap. Ik was tegelijkertijd een uithangbord voor de zaak geworden.
Zo kwamen veel klanten dagelijks langs. Ze kochten niet alleen kleine, alledaagse levensbehoeften. Ze wisten ook wel raad met gebak, chocolade en luxe broodjes. Zo was er Marie. Aanvankelijk kocht Marie elke dag een halfje wit. Maar tegenwoordig verliet ze elke dag de winkel met een taartje, een doosje bonbons en een aantal saucijzenbroodjes of croissantjes met ham en kaas.
Het werd Marie meer en meer aan te zien. Ze veranderde ook langzaam van een mollige vrouw in een gezellige dikkerd. Ze bleef ook steeds langer kletsen en kreeg dan dikwijls wat aangeboden van Jean. Hij gaf haar eveneens lekkere chocolade te proeven of ze mocht een nieuw gebakje uitproberen. Ze smulde er altijd van.
'Het is allemaal wel heel erg lekker wat Jean maakt', zei ze laatst tegen mij. 'Ik snap waarom jij zo dik geworden bent. Ik geloof dat ik je voorbeeld aardig volg.' Ze glimlachte en wreef over haar pregnante buikje. Duidelijk welfde hij over haar broek heen. De broek was zelfs een beetje te klein geworden. 'Ik ben het laatste halfjaar al 25 kilo aangekomen', fluisterde ze. 'Kon ik vroeger rustig een gebakje laten staan, die van Jean zijn zo lekker. Daar kan ik geen nee tegen zeggen.' Ze gaf me een opvallende knipoog en verliet de winkel. Ze had meer gekocht dan een dag eerder. De trend leek zich voort te zetten.
En Marie was niet de enige. Het hele dorp smikkelde van Jeans lekkernijen. Ik was een goede graadmeter bij het proeven. Als ik het lekker vond, vond het hele dorp het lekker. Want we mochten bijna de helft van het dorp 2 keer per week in onze bakkerij als klant zien. Dat was een enorme groei. De supermarkt verkocht bijna geen brood en banket meer.
Het was mij ook wel aan te zien. Op de dag dat ik 180 kilo woog, schoof een enorme vrouw door de winkel. Ze had haar oude gewicht met de factor 3 weten te vermenigvuldigen. Als ik in de spiegels die grote vrouw voorbij zag komen, dan verbaasde het mij telkens dat ik die vrouw was. Zo groot was ik geworden.
Ik zag zo van opzij dat mijn buik werkelijk ongekend gegroeid was. Een enorme vetmassa hing van voren en schudde bij elke beweging die ik maakte. Mijn eveneens groter geworden borsten rustten op de grote buik. Ze lagen daar en konden bijna niet meer in toom worden gehouden met een beha. Als ik naar mijn rug keek zag ik daar grote lovehandles op mijn rug hangen. Ook mijn billen bolden helemaal naar achteren. Ze vormden zo een krachtig contragewicht met mijn buik.
Ik keek verontwaardigd en met veel liefde naar die enorme vetmassa. Terwijl ik dat deed, had ik niet in de gaten dat Jean van achteren naderde. Ik voelde zijn hand over mijn grote kont en merkte hoe aangenaam het was. Elke aanraking was voldoende om in extase te raken. 'Kom mee naar achteren', fluisterde hij. Er was niemand in de winkel. Ik liep achter hem aan de bakkerij in.
Lees deel 8 van Bakkersvrouw: Taart proeven »
Reacties
Een reactie posten