Bakkersvrouw (8) – Taart proeven
Jenny trouwt met de banketbakker Jean. Als hij de bakkerij van zijn baas Luuk overneemt, moet Jenny hem helpen. Jenny moet proeven of het banket goed op smaak is. Als ze ontdekt dat Jean haar bewust vetmest, schrikt ze. Dat wil ze niet. Maar de verleiding is overal. Zeker ook als hij een verrassing voor haar in petto heeft.
Lees eerst het eerste deel van Bakkersvrouw: Even proeven »
Terwijl ik achter hem aanliep in de richting van de bakkerij, voelde ik hoe al mijn vet mee bewoog. Elke beweging kreeg antwoord met een tegenbeweging. Al mijn nieuw verworven vet antwoordde met een zachte siddering. Elke siddering trok aan mijn huid, waardoor ik over heel mijn lijf een zachte golf van het vet voelde.
Ik liep de bakkerij binnen en zag achterin een enorme taart staan. Op de taart prijkte een enorme taart. Dat soort taarten maakte hij altijd voor bruiloften. Er waren 3 formaten en hij had de kleinste gekozen. Maar dan nog was het voldoende om 20 tot 30 mensen van een flink stuk taart te voorzien. 'Voor jou', zei hij.
Het was een mooie gelaagde taart in 2 lagen. De lagen bestonden uit cake, besmeerd met een dikke laag room. Bovenop de ronde cakestukken lag een smakelijk laagje marsepein, versierd met allerlei suikerwerkjes. Ook had Jean speciaal allerlei mooie bolletjes en puntjes room en lekker suikerwerk rond de taart gemaakt. Het was werkelijk een prachtige taart. In frisse en uitdagende kleuren.
Het mooiste en meest in het oog springende was echter de figuur van marsepein die hij bovenop de taart had gezet. Het was duidelijk te zien. Daar stond een dikke dame. Ze droeg een enorme buik, had grote memmen en sloot af met een gigantisch achterwerk. Ze stond poedelnaakt op de taart en liet uitdagend haar lichaam aan de buitenwereld zien.
'Dat ben jij', zei hij. Ik glimlachte en voelde mij van binnen helemaal warm worden. Wat was dit een geweldig cadeau. Het water liep in mijn mond. Ik keek nog eens goed naar het dikke dame bovenop de taart. Ze was zichtbaar nog dikker dan ik. Hier was natuurlijk sprake van opzet. Dat zag ik meteen.
Hij keek me aan en trok een brede glimlach over zijn gezicht. 'Als je de taart op hebt, bedoel ik.' Ik lachte terug. Dit was een mooi compliment van hem. Hij wist wel hoe hij me moest inpakken, dacht ik. 'Je wilt me dus zo dik hebben?' vroeg ik. Ik keek hem met enige argwaan aan. 'Ja, zo dik.'
Ik zag de heerlijke taart en besefte dat ik geen weerstand kon bieden. Hier had Jean lang aan gewerkt. Hij werkte sowieso de laatste tijd dag en nacht door. Om mij en zijn klanten te verwennen. Het bleef niet zonder gevolgen. De omzet bleef stijgen en mijn gewicht nam eveneens dagelijks toe. 'Nou vooruit dan', zei ik.
'Hier kan ik geen nee tegen zeggen. Dit ziet er zo lekker uit. Hier krijg ik geen genoeg van. Vrees ik.' Ik pakte de vork die Jean naast de taart had gelegd en taste toe. Dit was geweldig. Wat een smaken spreidden zich in mijn mond. Hier had iemand niet alleen heel erg zijn best gedaan. De smaak van de taart liet mij zijn diepste passie zien. Hij had dit met alle liefde die in hem zat gemaakt.
Nog een hap, de marsepein vermengde zich met de cake en de dikke roomlaag die tussen de cakelagen zat. Wat een smaak en wat een sensatie. Elke hap proefde naar meer. Het dikke vrouwtje van marsepein bekeek ik nog eens goed van dichtbij. Het zag er levensecht uit. Haar figuurtje was begeerlijk, vol en rond. De buik was immens en wees een fors eind naar voren. Hier stond een prachtig volle vrouw. Vetgemest door haar man.
Ik keek van het poppetje naar Jean. 'Ik wil zo worden Jean', zei ik zachtjes. Ik zag hoe zijn ogen groeiden van vreugde en verbazing tegelijk. Hij pakte een vork en gaf me een nieuwe hap. 'Echt?' vroeg hij. Ik knikte. 'Zo wil ik zijn.' Ik keek nog eens goed naar het dikke vrouwtje. Ze zag er adembenemend uit. Zo'n figuur zou mij niet misstaan. Dat wist ik zeker.
Hij voerde mij een forse hap van zijn taart. Ik ging rustig zitten op de stoel en opende mijn mond als een nieuwe goedgevulde vork kwam. Jean voerde me langzaam vol. Hij gaf me tussendoor een slok chocomel te drinken. Ik at en dronk heel rustig door. Mijn maag vulde zich langzaam maar zeker. Het voelde heel behaaglijk. Ik hoefde enkel achterover te leunen en te eten.
Ik werd voller en voller. Het zachte room, de luchtige cake en de zoete marsepein vermengden zich in mijn maag. Wat was dit overweldigend. Met de chocolademelk die Jean me tussendoor gaf, smaakte het werkelijk heerlijk. Ik voelde hoe de ruimte in mijn maag kleiner werd. Wat was dit een overdonderende ervaring.
Mijn maag begon vol te raken en begon naar buiten te welven. Jean zag het en masseerde mijn enorme buik. Zo kreeg ik weer ruimte. De nieuwe hap die hij me voerde, ging er weer in. En zo verdween hap na hap in mijn grote lichaam. Ik was zijn vette snol. Voor eten maakte ik geen onderscheid. Ik liet mij heerlijk nemen door al deze zoetigheid. Het zou me nog vetter maken. Ik wist het. Maar ik zou vetter worden voor Jean. Voor hem alleen.
Ik droomde langzaam weg, voelde hoe de zoetigheid mij slomer maakte. Soms dommelde ik even in, maar Jean bleef mij verder voeren. Mijn lijf vulde zich meer en meer. Soms masseerde hij mij even. Ik voelde hoe hij mijn grote tieten zachtjes kneedde. Dan kwam de vork weer bij mijn mond en hapte ik een nieuwe, volle hap van de cake.
Dat ging zo even door. Of ik even geslapen hap, wist ik niet meer, maar ik merkte dat de cake veranderde in pure marsepein. 'Ik kan niet meer', kreunde ik. 'Het is goed', fluisterde Jean. Ik opende mijn ogen en zag dat hij een stukje van het marsepeinen poppetje aan me voerde. De overweldigende suikergolf die nu in mijn lichaam kwam, maakte me weer wat allerter.
Ik keek nog eens goed en vroeg Jean waar de taart gebleven was. 'In je buik', zei hij trots. Ik keek hem verbaasd aan. 'Dat is niet waar', stamelde ik. Hij bleef echter knikken. 'Ik heb je de hele taart volgevoerd', antwoordde hij. 'Hoe laat is het?' vroeg ik verbaasd. En Jean vertelde dat ik de hele taart in iets meer dan anderhalf uur had opgegeten. 'Maar de klanten dan?' vroeg ik. 'Die heb ik tussendoor geholpen.' Ik keek hem met nog grotere ogen aan.
Nu hij het zo verteld had, merkte ik inderdaad dat mijn maag heel strakgespannen stond. Hier was een overweldigende maaltijd naar binnen gewerkt. Een taart waar normaal een bruiloft met zo'n 20 gasten royaal van kon eten. Dikwijls bleef dan nog een groot stuk taart over. Ik had deze enorme hoeveelheid in iets meer dan anderhalf uur gegeten.
Het was mij ook aan te zien. Gelukkig droeg ik een losse rok, waardoor mijn buik genoeg ruimte kreeg. Hij bolde zeker 10 centimeter verder vooruit dan eerder die morgen. Het suiker van de taart maakte me sloom. Ik wilde lekker gaan slapen. Nauwelijks overeind kwam ik. Zo strak stond mijn buik. Hij was groter dan ooit en prijkte overduidelijk in mijn bloesje. Die stond op knappen
Lees deel 9 van Bakkersvrouw: Niet zonder kleerscheuren »
Lees eerst het eerste deel van Bakkersvrouw: Even proeven »
Taart proeven
Terwijl ik achter hem aanliep in de richting van de bakkerij, voelde ik hoe al mijn vet mee bewoog. Elke beweging kreeg antwoord met een tegenbeweging. Al mijn nieuw verworven vet antwoordde met een zachte siddering. Elke siddering trok aan mijn huid, waardoor ik over heel mijn lijf een zachte golf van het vet voelde.
Ik liep de bakkerij binnen en zag achterin een enorme taart staan. Op de taart prijkte een enorme taart. Dat soort taarten maakte hij altijd voor bruiloften. Er waren 3 formaten en hij had de kleinste gekozen. Maar dan nog was het voldoende om 20 tot 30 mensen van een flink stuk taart te voorzien. 'Voor jou', zei hij.
Het was een mooie gelaagde taart in 2 lagen. De lagen bestonden uit cake, besmeerd met een dikke laag room. Bovenop de ronde cakestukken lag een smakelijk laagje marsepein, versierd met allerlei suikerwerkjes. Ook had Jean speciaal allerlei mooie bolletjes en puntjes room en lekker suikerwerk rond de taart gemaakt. Het was werkelijk een prachtige taart. In frisse en uitdagende kleuren.
Het mooiste en meest in het oog springende was echter de figuur van marsepein die hij bovenop de taart had gezet. Het was duidelijk te zien. Daar stond een dikke dame. Ze droeg een enorme buik, had grote memmen en sloot af met een gigantisch achterwerk. Ze stond poedelnaakt op de taart en liet uitdagend haar lichaam aan de buitenwereld zien.
'Dat ben jij', zei hij. Ik glimlachte en voelde mij van binnen helemaal warm worden. Wat was dit een geweldig cadeau. Het water liep in mijn mond. Ik keek nog eens goed naar het dikke dame bovenop de taart. Ze was zichtbaar nog dikker dan ik. Hier was natuurlijk sprake van opzet. Dat zag ik meteen.
Hij keek me aan en trok een brede glimlach over zijn gezicht. 'Als je de taart op hebt, bedoel ik.' Ik lachte terug. Dit was een mooi compliment van hem. Hij wist wel hoe hij me moest inpakken, dacht ik. 'Je wilt me dus zo dik hebben?' vroeg ik. Ik keek hem met enige argwaan aan. 'Ja, zo dik.'
Ik zag de heerlijke taart en besefte dat ik geen weerstand kon bieden. Hier had Jean lang aan gewerkt. Hij werkte sowieso de laatste tijd dag en nacht door. Om mij en zijn klanten te verwennen. Het bleef niet zonder gevolgen. De omzet bleef stijgen en mijn gewicht nam eveneens dagelijks toe. 'Nou vooruit dan', zei ik.
'Hier kan ik geen nee tegen zeggen. Dit ziet er zo lekker uit. Hier krijg ik geen genoeg van. Vrees ik.' Ik pakte de vork die Jean naast de taart had gelegd en taste toe. Dit was geweldig. Wat een smaken spreidden zich in mijn mond. Hier had iemand niet alleen heel erg zijn best gedaan. De smaak van de taart liet mij zijn diepste passie zien. Hij had dit met alle liefde die in hem zat gemaakt.
Nog een hap, de marsepein vermengde zich met de cake en de dikke roomlaag die tussen de cakelagen zat. Wat een smaak en wat een sensatie. Elke hap proefde naar meer. Het dikke vrouwtje van marsepein bekeek ik nog eens goed van dichtbij. Het zag er levensecht uit. Haar figuurtje was begeerlijk, vol en rond. De buik was immens en wees een fors eind naar voren. Hier stond een prachtig volle vrouw. Vetgemest door haar man.
Ik keek van het poppetje naar Jean. 'Ik wil zo worden Jean', zei ik zachtjes. Ik zag hoe zijn ogen groeiden van vreugde en verbazing tegelijk. Hij pakte een vork en gaf me een nieuwe hap. 'Echt?' vroeg hij. Ik knikte. 'Zo wil ik zijn.' Ik keek nog eens goed naar het dikke vrouwtje. Ze zag er adembenemend uit. Zo'n figuur zou mij niet misstaan. Dat wist ik zeker.
Hij voerde mij een forse hap van zijn taart. Ik ging rustig zitten op de stoel en opende mijn mond als een nieuwe goedgevulde vork kwam. Jean voerde me langzaam vol. Hij gaf me tussendoor een slok chocomel te drinken. Ik at en dronk heel rustig door. Mijn maag vulde zich langzaam maar zeker. Het voelde heel behaaglijk. Ik hoefde enkel achterover te leunen en te eten.
Ik werd voller en voller. Het zachte room, de luchtige cake en de zoete marsepein vermengden zich in mijn maag. Wat was dit overweldigend. Met de chocolademelk die Jean me tussendoor gaf, smaakte het werkelijk heerlijk. Ik voelde hoe de ruimte in mijn maag kleiner werd. Wat was dit een overdonderende ervaring.
Mijn maag begon vol te raken en begon naar buiten te welven. Jean zag het en masseerde mijn enorme buik. Zo kreeg ik weer ruimte. De nieuwe hap die hij me voerde, ging er weer in. En zo verdween hap na hap in mijn grote lichaam. Ik was zijn vette snol. Voor eten maakte ik geen onderscheid. Ik liet mij heerlijk nemen door al deze zoetigheid. Het zou me nog vetter maken. Ik wist het. Maar ik zou vetter worden voor Jean. Voor hem alleen.
Ik droomde langzaam weg, voelde hoe de zoetigheid mij slomer maakte. Soms dommelde ik even in, maar Jean bleef mij verder voeren. Mijn lijf vulde zich meer en meer. Soms masseerde hij mij even. Ik voelde hoe hij mijn grote tieten zachtjes kneedde. Dan kwam de vork weer bij mijn mond en hapte ik een nieuwe, volle hap van de cake.
Dat ging zo even door. Of ik even geslapen hap, wist ik niet meer, maar ik merkte dat de cake veranderde in pure marsepein. 'Ik kan niet meer', kreunde ik. 'Het is goed', fluisterde Jean. Ik opende mijn ogen en zag dat hij een stukje van het marsepeinen poppetje aan me voerde. De overweldigende suikergolf die nu in mijn lichaam kwam, maakte me weer wat allerter.
Ik keek nog eens goed en vroeg Jean waar de taart gebleven was. 'In je buik', zei hij trots. Ik keek hem verbaasd aan. 'Dat is niet waar', stamelde ik. Hij bleef echter knikken. 'Ik heb je de hele taart volgevoerd', antwoordde hij. 'Hoe laat is het?' vroeg ik verbaasd. En Jean vertelde dat ik de hele taart in iets meer dan anderhalf uur had opgegeten. 'Maar de klanten dan?' vroeg ik. 'Die heb ik tussendoor geholpen.' Ik keek hem met nog grotere ogen aan.
Nu hij het zo verteld had, merkte ik inderdaad dat mijn maag heel strakgespannen stond. Hier was een overweldigende maaltijd naar binnen gewerkt. Een taart waar normaal een bruiloft met zo'n 20 gasten royaal van kon eten. Dikwijls bleef dan nog een groot stuk taart over. Ik had deze enorme hoeveelheid in iets meer dan anderhalf uur gegeten.
Het was mij ook aan te zien. Gelukkig droeg ik een losse rok, waardoor mijn buik genoeg ruimte kreeg. Hij bolde zeker 10 centimeter verder vooruit dan eerder die morgen. Het suiker van de taart maakte me sloom. Ik wilde lekker gaan slapen. Nauwelijks overeind kwam ik. Zo strak stond mijn buik. Hij was groter dan ooit en prijkte overduidelijk in mijn bloesje. Die stond op knappen
Lees deel 9 van Bakkersvrouw: Niet zonder kleerscheuren »
Reacties
Een reactie posten