Brieven aan een vriendin (2)
Wat vooraf ging. Angelica schrijft haar vriendin Mariët brieven. Ze hebben allebei dezelfde opleiding genoten en werken sinds kort. Angelica is behoorlijk aangekomen in de tijd dat ze werkloos was, maar ook nu ze werkt behoort het snoepen niet tot het verleden.
7 december 2004
Zuchtend leunde ik achterover en maakte de knoop van mijn broek los om mijzelf wat adem te gunnen. Hij zat al wat strak die dag, terwijl ik hem net een maandje terug gekocht had. Deze spijkerbroek was al een maat groter dan die ik gewoon was te dragen. Er lag nog een flink stuk marsepein van het halve varken dat ik had meegekregen en er was ook nog een heerlijk stuk gevulde stuk speculaas.
Groetjes,
Hoi Mariët,
Vanmorgen nam ik een grote zak oliebollen mee van de bakker naar mijn werk. Ze vonden gretig aftrek onder mijn collega's. Ik werk samen met twee vrouwelijke collega's en een man. Peter, de man, kan erg zeuren over het gewicht. Chantal, een van de twee vrouwen, is eveneens negatief over het gewicht. Vandaag maakten ze graag een uitzondering, want de oliebollen met appelflappen waren heel erg lekker. Mijn collega Evelien is best mollig, ze is een stuk forser dan ik en ze neemt het niet zo nauw met de kilo's. Ze trakteerde op een heerlijke kersttaart die een avond eerder had gemaakt. We hebben aan het eind van de middag de helft die nog over was gegeten. Gelukkig waren de anderen toen al naar huis.
Aan het eind van de werkdag zijn we samen naar de pizzeria gegaan. We lieten ons heerlijk verleiden door de kelner. Hij schonk ons een heerlijk wijntje en was daar erg royaal mee. Onze glazen waren nauwelijks leeg, of hij vulde ze al weer. We namen een pizza met veel kaas. Hij bracht ons even later twee enorme pizza's. Die we met smaak op aten. Evelien ging er snel doorheen, ze had hem al op terwijl ik pas halverwege was. Ze giechelde en zei dat ze altijd snel at. Toen ik zuchtend mijn pizza had opgegeten, lachte ze weer. 'Ik geloof dat ik nog honger heb', zei ze tegen mij. Precies op dat moment liep de kelner voorbij. Hij vulde onze glazen en vroeg waar ze nog zin in had. 'Ik heb wel een lekkere lasagneschotel voor je', verlekkerde hij haar. 'Ja, doe die maar', zei ze ondeugend. 'Maar niemand zeggen hoor', lachte ze erbij. 'Het is namelijk niet zo goed voor mij.' Ze klopte aanstekelijk op haar puddingbuikje, dat zachtjes sidderde onder de klapjes. 'Ik geloof dat ik een beetje aangeschoten ben', giechelde ze tegen me toen hij wegliep.
Ze was niet de enige die aangeschoten was, want ik had pas in de gaten dat hij voor mij ook reusachtige lasagneschotel had neergezet toen ik al halverwege was. 'Hoe krijg ik dit op', zuchtte ik terwijl mijn glas alweer gevuld werd. 'Ach, dat is toch niet zo moeilijk', zei Evelien. 'Ik help je wel.' Ze lachte weer. 'Ik dacht dat jij er niet zoveel moeite mee zou hebben. Je bent behoorlijk aangekomen de laatste tijd, volgens mij.'
Ik vertelde haar het verhaal van de bakker en hoe lekker het eten was dat hij klaarmaakte. Dat ik het ook niet kon helpen, maar dat ik er gewoon geen genoeg van kreeg. Bovendien hield mijn moeder mij ook niet echt tegen, nee, ze stimuleerde het zelfs. Ik vertelde het verhaal in een lange haal en merkte nauwelijks dat ik aan een grote sorbet zat. Evelien keek me verlekkerd aan. 'Ach, we hebben allemaal ons verhaal, maar wat zou het. Gewoon genieten van je dikte. Ik heb het lijnen al een jaar geleden opgegeven, ben ondertussen vijftien kilo aangekomen en het kan me niks meer schelen. Ik ga gewoon genieten, zonder weerga. Doe met me mee. Geniet.' Ik knikte en we verlieten zingend, de armen in elkaar verstrengeld het restaurant. Iets verderop zoenden we elkaar volop. Ik voelde haar ronde buik en wenste ook zo dik te worden. We sloten een verbond. Vanaf het nieuwe jaar zouden we gaan genieten en ons vol eten. Dat we dikker werden, was hierbij niet erg. Nogmaals zoenden we elkaar vol op de mond.
Toen ik vanmorgen wakker werd, krabbelde ik lange tijd in mijn haren voordat ik wist wat er gebeurd was. Ik schaamde me en belde Evelien om me te verontschuldigen. We spraken af hier niet meer over te praten. Het is gebeurd, maar je denkt toch niet dat we dit echt gaan doen. Het was voor het eerst dat ik met een vrouw zoende en achteraf moet ik zeggen dat het helemaal niet vies was. Sterker nog, ik vond het misschien wel lekker.
Liefs,
7 december 2004
Lieve Mariët,
Eindelijk de sinterklaasperiode is voorbij. Bij de bakker was ik bijna niet meer weg te slaan. De bakker geeft me tegenwoordig altijd iets extra's mee voor thuis. Hij maakte werkelijk een ontzettend lekkere gevulde speculaas, de spijs erin is niet te weerstaan. Ook zijn marsepein verdient het predikaat subliem. Ongelooflijk hoe lekker die zoetigheid smaakt.
Gisteren gaf hij mij een hele tas vol met zoetigheid mee. 'Ik verkoop dat toch niet meer', zei hij. 'En bij jou heeft het een goede bestemming. Doe je moeder de groeten van me', vertelde hij erbij. Mijn moeder was er helaas niet, ze heeft sinds kort een nieuwe vriend. Daarom at ik alleen van de marsepein en gevulde speculaas. Het was allemaal heel machtig, maar ik at door en door. Af en toe nam ik er een slok melk bij, om het wat te neutraliseren.
Gisteren gaf hij mij een hele tas vol met zoetigheid mee. 'Ik verkoop dat toch niet meer', zei hij. 'En bij jou heeft het een goede bestemming. Doe je moeder de groeten van me', vertelde hij erbij. Mijn moeder was er helaas niet, ze heeft sinds kort een nieuwe vriend. Daarom at ik alleen van de marsepein en gevulde speculaas. Het was allemaal heel machtig, maar ik at door en door. Af en toe nam ik er een slok melk bij, om het wat te neutraliseren.
Zuchtend leunde ik achterover en maakte de knoop van mijn broek los om mijzelf wat adem te gunnen. Hij zat al wat strak die dag, terwijl ik hem net een maandje terug gekocht had. Deze spijkerbroek was al een maat groter dan die ik gewoon was te dragen. Er lag nog een flink stuk marsepein van het halve varken dat ik had meegekregen en er was ook nog een heerlijk stuk gevulde stuk speculaas.
Ik voelde dat mijn maag strakgespannen stond en dat mijn buik kogelrond was geworden van het snoepen. Toch waagde ik de sprong en liet het snoepgoed in mijn mond glijden. Het marsepein smolt op mijn tong en gleed lekker naar binnen. Het suiker brandde in mijn maag en ik propte het laatste stukje speculaas naar binnen. Ik voelde me misselijk en alles draaide. Daarom kroop ik in bed, terwijl het nog geen negen uur was.
Vanmorgen werd ik wakker met een megatrek. Ik had dat echt niet verwacht, terwijl mijn buik gisteren tonnetje rond gegeten was. Voor het werk haalde ik een paar croissantjes en de bakker vroeg of het lekker geweest was. Ik bloosde. 'Heerlijk.' 'En, wat vond je moeder ervan?' 'Die was er niet. Ik heb alles helemaal alleen opgegeten', ik bloosde nog meer. Hij grijnsde en stopte twee puddingbroodjes in het tasje. Ik ontdekte het pas toen ik onderweg het zakje opende om een croissantje te nemen. Ook zat er een heerlijk chocoladecroissantje in. Voor ik bij mijn werk was, had ik het al op.
Mariët, je begrijpt dat het gesnoep wel wat consequenties heeft. Vanmorgen stond ik op de weegschaal en zag dat de teller op 66 stond. Vooral mijn buik begint rond te worden. Hij toornt een eindje naar voren en mijn navel is wat in het nieuwe vet gekropen. Het ziet er allemaal wat voller uit dan van de zomer in Spanje, toen we daar elke ochtend met een kater op het strand lagen. Ik neem het er gewoon even van. Elke avond gaan er ook een paar liter pure Cola doorheen. Het is allemaal niet goed, maar wel erg lekker.
Groetjes,
Angelica.
31 december 2004
Hoi Mariët,
Zo tussen de feestdagen blijf ik gewoon werken. In het voorjaar wil ik een cruise maken met het bonusgeld dat zo langzamerhand steeds meer wordt. Ik zet het apart voor de cruise. Het lijkt me heerlijk om op zo'n boot over de wereldzeeën te dobberen en de hele dag door te eten. Niet dat ik nu weinig eet. De kerstdagen waren een heus vreetfestijn voor mij. Ik heb gewoon de hele dag doorgegeten. Mijn moeder is tegenwoordig weer helemaal thuis en zij laat zich eveneens gaan. Soms moedigt ze me zelfs aan om door te eten. Zo had ze tweede kerstdag een overheerlijk menu gemaakt voor ons tweeën. Het zou in menig gezin door vijf mensen worden opgegeten, wat wij samen verstouwd hebben.
Mijn moeder was altijd al mollig, maar ze is heel aardig aan het groeien, zo zie ik. Het lijkt haar weinig te interesseren, zeker nu het uit is met haar vriend. Ze eet het verdriet een beetje weg en ze neemt mij wel mee in haar eetlust. Als ik haar zo zie eten, krijg ik spontaan honger. Het ontbreekt aan weinig snoepgoed in huis en voortdurend verschijnt er wel een bak of zak van het een of ander op tafel. Zo breng ik de dag snaaiend door, zeker in het weekend kom ik weinig de deur uit en leef ik van het eten. Heerlijk om de hele dag door te eten en met een volle gevoel naar bed te gaan.
Vanmorgen nam ik een grote zak oliebollen mee van de bakker naar mijn werk. Ze vonden gretig aftrek onder mijn collega's. Ik werk samen met twee vrouwelijke collega's en een man. Peter, de man, kan erg zeuren over het gewicht. Chantal, een van de twee vrouwen, is eveneens negatief over het gewicht. Vandaag maakten ze graag een uitzondering, want de oliebollen met appelflappen waren heel erg lekker. Mijn collega Evelien is best mollig, ze is een stuk forser dan ik en ze neemt het niet zo nauw met de kilo's. Ze trakteerde op een heerlijke kersttaart die een avond eerder had gemaakt. We hebben aan het eind van de middag de helft die nog over was gegeten. Gelukkig waren de anderen toen al naar huis.
Aan het eind van de werkdag zijn we samen naar de pizzeria gegaan. We lieten ons heerlijk verleiden door de kelner. Hij schonk ons een heerlijk wijntje en was daar erg royaal mee. Onze glazen waren nauwelijks leeg, of hij vulde ze al weer. We namen een pizza met veel kaas. Hij bracht ons even later twee enorme pizza's. Die we met smaak op aten. Evelien ging er snel doorheen, ze had hem al op terwijl ik pas halverwege was. Ze giechelde en zei dat ze altijd snel at. Toen ik zuchtend mijn pizza had opgegeten, lachte ze weer. 'Ik geloof dat ik nog honger heb', zei ze tegen mij. Precies op dat moment liep de kelner voorbij. Hij vulde onze glazen en vroeg waar ze nog zin in had. 'Ik heb wel een lekkere lasagneschotel voor je', verlekkerde hij haar. 'Ja, doe die maar', zei ze ondeugend. 'Maar niemand zeggen hoor', lachte ze erbij. 'Het is namelijk niet zo goed voor mij.' Ze klopte aanstekelijk op haar puddingbuikje, dat zachtjes sidderde onder de klapjes. 'Ik geloof dat ik een beetje aangeschoten ben', giechelde ze tegen me toen hij wegliep.
Ze was niet de enige die aangeschoten was, want ik had pas in de gaten dat hij voor mij ook reusachtige lasagneschotel had neergezet toen ik al halverwege was. 'Hoe krijg ik dit op', zuchtte ik terwijl mijn glas alweer gevuld werd. 'Ach, dat is toch niet zo moeilijk', zei Evelien. 'Ik help je wel.' Ze lachte weer. 'Ik dacht dat jij er niet zoveel moeite mee zou hebben. Je bent behoorlijk aangekomen de laatste tijd, volgens mij.'
Ik bloosde en stamelde iets over zittend werk, te weinig sporten en dat ik in het nieuwe jaar echt zou gaan lijnen. 'Ach, het is toch lekker eten en waarom zou je gaan lijnen?' vroeg ze. 'Ik weeg 83 kilo en vind dat echt niet erg. Ik geniet gewoon van lekker eten. Wat weeg je eigenlijk?' Ik moest bekennen dat het bij mij al op 69 kilo zat, terwijl ik van de zomer in Spanje nog 56 woog. Ik voelde hoe mijn broek strak knelde rond mijn middel.
Ik vertelde haar het verhaal van de bakker en hoe lekker het eten was dat hij klaarmaakte. Dat ik het ook niet kon helpen, maar dat ik er gewoon geen genoeg van kreeg. Bovendien hield mijn moeder mij ook niet echt tegen, nee, ze stimuleerde het zelfs. Ik vertelde het verhaal in een lange haal en merkte nauwelijks dat ik aan een grote sorbet zat. Evelien keek me verlekkerd aan. 'Ach, we hebben allemaal ons verhaal, maar wat zou het. Gewoon genieten van je dikte. Ik heb het lijnen al een jaar geleden opgegeven, ben ondertussen vijftien kilo aangekomen en het kan me niks meer schelen. Ik ga gewoon genieten, zonder weerga. Doe met me mee. Geniet.' Ik knikte en we verlieten zingend, de armen in elkaar verstrengeld het restaurant. Iets verderop zoenden we elkaar volop. Ik voelde haar ronde buik en wenste ook zo dik te worden. We sloten een verbond. Vanaf het nieuwe jaar zouden we gaan genieten en ons vol eten. Dat we dikker werden, was hierbij niet erg. Nogmaals zoenden we elkaar vol op de mond.
Toen ik vanmorgen wakker werd, krabbelde ik lange tijd in mijn haren voordat ik wist wat er gebeurd was. Ik schaamde me en belde Evelien om me te verontschuldigen. We spraken af hier niet meer over te praten. Het is gebeurd, maar je denkt toch niet dat we dit echt gaan doen. Het was voor het eerst dat ik met een vrouw zoende en achteraf moet ik zeggen dat het helemaal niet vies was. Sterker nog, ik vond het misschien wel lekker.
Liefs,
Reacties
Een reactie posten