Zware boodschap - Vette snackbar (18)

Manon staat achterin de snackbar op de weegschaal. Anneke, de vrouw van haar baas wil weten hoeveel Manon is aangekomen in het laatste halfjaar. Manon appt Anneke of ze even naar achteren wil komen.

Zware boodschap

Manon staat op de weegschaal achterin de zaak. Ze is er net op gaan staan. Eerst schoenen uit en daarna haar kleren. Jeetje wat zit dat schort strak zeg. Ze is al een halfjaar niet meer op de weegschaal gaan staan. Het was een leuk spelletje samen met Astrid. Maar eigenlijk vindt ze het gewoon veel lekkerder om te eten en niet de hele tijd uit te moeten kleden om op de weegschaal te gaan staan.

Nu staat ze op aandringen van Anneke op de weegschaal. Alsof Anneke er zelf niet even op mag gaan staan. Jeetje, zij is ook flink gegroeid in het afgelopen jaar dat Manon haar niet gezien heeft. Ze hijgt ook flink bij de paar stappen die ze door de zaak loopt. En het meest bijzondere waarbij de ogen van Manon echt uitpuilden. Anneke moet zich echt wringen tussen toonbank en frituur. Het gaat maar net. En dan moet het vet ook niet over de randen van de frituur klotsen.

Het beeld grijpt haar aan. Bij het zien van Anneke zo drukkend tussen het metaal van de frituur en het hout van de toonbank, voelt ze haar hele lichaam tintelen. Wauw, dat wil ik ook, schiet door haar heen. Manon weet het zeker. Zo groot als Anneke worden, dat ze niet meer door de doorgang past. Henk heeft ook een grote buik, maar hij weet op één of andere manier zich door te wringen. Zijn buik wijst ver naar voren, maar zijn heupen zijn aanmerkelijk smaller dan de brede heupen van zijn vrouw. Manon krijgt het beeld niet uit haar hoofd.

Nu staat ze op de weegschaal en merkt tot haar grote schande dat ze helemaal niet op de display kan kijken. Hoe los ik dit op, denkt ze. Ze kan alleen maar haar mobieltje pakken, probeert half voorover te buigen, maar zelfs met de telefoon kan ze niet over haar buik kijken. Daarom stuurt ze maar een app'je naar Anneke. Die komt even later hijgend binnen. De afstand van 10 stappen is blijkbaar al veel voor haar. Ze snapt het en kijkt op de display. Dan is ze helemaal stil. Manon ziet hoe de vrouw van haar baas nadenkt. Moet ik dit zeggen? Wordt ze hier blij of juist diep ongelukkig van?

'Dit is ongelooflijk', zegt ze. 'Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Ook niet bij mijzelf hoor. Zelfs Maaike deed het een stuk rustiger aan bij de snackbar van het zwembad. Wat er bij jou gebeurd is. Ik vind het echt heel knap.' Ze kijkt indringend naar Manon. '168 kilo! Dat is echt meer dan 10 kilo per maand de afgelopen periode.' Manon moet zich vasthouden bij het horen van dit bericht. 'Echt?' stamelt ze. 'Om eerlijk te zijn, ben ik ook echt de hele dag aan het eten. Wauw.'

'Ik durf het bijna niet vragen', zegt Anneke. Manon vraagt zich af of de vrouw van haar baas nu bloost. 'Zou je bij mij ook willen kijken?'
'Staat er niemand in de zaak?' vraag ik.
'Nee en anders moeten ze maar even wachten', reageert Anneke meteen. En daar gaat haar bloesje al uit. Dat al zo strak zit. 'Handiger los te maken', zegt ze. 'Ik kan ook wel even helpen, als het moet', antwoordt Manon. Ze ziet hoe massaal Anneke is. Daar staat ze. Alles uit. Zelfs haar schoenen. Wat een werk als je zo groot bent. Jeetje, wat een lijf. Nu kijkt Manon haar ogen uit. Ze is helemaal onder de indruk van Anneke. Zo groot en massief alles. Het begint bij haar benen. Haar voeten omringd door heel veel vetkussentjes. Het is een wonder dat Anneke een schoen over haar dikke voeten krijgt. En dan haar benen.

Haar benen zijn zo groot en massief. Bijna twee enorme pilaren die moeizaam in beweging komen. Ze groot. Is het bij Manon voor bij haar bovenbenen, bij Anneke schuren haar benen overal tegen elkaar. Van hoog tot laag. Manon kan onmogelijk een slipje zien bij Anneke. Het zit helemaal vastgerold in al het vet dat Anneke rond haar middel heeft zitten. Wat een prachtig beeld.

Manon is er helemaal van onder de indruk. Om over de heupen en kont van de vrouw van haar baas maar te zwijgen. Wat een achterste. Het kiest de volledige breedt. Manon vraagt zich af of ze hier op haar breedst is. Ze heeft wel gezien dat Anneke een kwartslag draait bij de frituur om erdoor te kunnen. Zo tilt ze haar buik een eindje op en laat haar vette kont tegen de frituurbuis drukken.

En dan de buik van Anneke. Zo'n massieve pens heeft Manon nog nooit van haar leven gezien. Hoe breed, zacht en als grote dikke kussens. De vetrollen drukken over en in elkaar. De grote banden zijn niet meer tussen duim en wijsvinger te pakken, zo groot. Ze lijken wel van die enorme zwembanden waarmee je het zwembad blijft drijven. Anneke heeft haar eigen reddingsvest om zich heen. Wauw, wat groot en vet.

Manon probeert te bedenken hoe zij er zo uit zou zien. Ze kan wat minder goed de borsten van Anneke zien. Die zijn verborgen onder een beha. Maar een deel van het vele vlees is natuurlijk niet te missen. Wat een lichaam heeft Anneke. Manon kijkt met zulke grote en jaloerse ogen. Dat ze helemaal vergeet te kijken op de display van de weegschaal. 'Wat staat erop, wat staat erop', vraagt Anneke ongeduldig.

Lees deel 19: Drilmachine »

Dit is het 18e deel van het vervolgverhaal Vette snackbar. Lees vooraf Onze droomzaak. Je zult zien dat een paar personages terugkomen in dit nieuwe verhaal. Elke vrijdag verschijnt een volgend deel.