Drilmachine - Vette snackbar (19)

Manon komt thuis van haar werk als Astrid net klaar is met douchen. Ze kan niet wachten om te vertellen wat ze heeft meegemaakt met Anneke. Eigenlijk zou ze ook wel willen weten hoeveel haar vriendin weegt.

Drilmachine

Astrid vertelt:

Het is al laat. Ik ga lekker douchen. Precies als ik mij sta af te drogen, komt Manon terug van haar werk. Ze stapt de badkamer in. 'Jeetje Astrid. Wat ik nu te weten ben gekomen.' Ik kijk haar aan. 'Rustig, Manon. Doe je jas uit en ga even zitten.

Ik pak snel een duster en trek deze over mijn verder blote lichaam. Ze wil niet sluiten; mijn buik is te groot geworden de laatste maanden. Oei, denk ik. Iets teveel verwend. Kan natuurlijk ook gewoon een nieuwe badjas bestellen en niet zo zeuren. Het stelt ook helemaal niks voor. Als je mij vergelijkt met Manon. Jeetje, dan schrik je.

Ze is echt geëxplodeerd het laatste halfjaar. Sinds ze met mij is, is haar gewicht zeker verdubbeld. We hebben al een tijd niet meer gewogen. Het kwam er niet van, maar ik wilde haar ook niet teveel confronteren met de feiten. Het zou haar alleen maar afhouden van het bewust aankomen. Dan schrikt ze. Dat wil ze niet oproepen bij haar vriendin. Ze is zo gelukkig met haar, geniet zo van Manons volle vormen. Dat zij zelf ook wat aankomt, is de schuld van de levenswijze die zich ook hiervoor aangemeten heeft. Anders is het gedoemd te mislukken.

Het baantje bij de snackbar helpt Manon alleen maar om extra aan te komen. 'Anneke heeft me vandaag gewogen. Ik heb mij achterin de zaak gewogen. Jeetje. Astrid. Je wilt niet weten wat er op de display stond. Ik schrok wel heel erg.' Manon kijkt mij met grote ogen aan. Ik schud met mijn hoofd en trek mijn schouders op. Geen idee. M/

'130?' probeer ik voorzichtig. '130? Welnee. Ik weeg dat echt niet.' '150?' Manon begint te lachen. 'Dat had je gedacht. Je mag echt nog wel wat hoger?' '168', roep ik. Blijkbaar zo overtuigend dat Manon meteen rood kleurt. Of het van schaamte of juist van trots is, dat durf ik niet te bedenken.

'Ja', zegt Manon. 'Ik wist dat het veel was, maar zoveel.' Manon zegt het, maar ik zou het zo ook gezegd kunnen hebben. Ze kijkt naar mij. 'Maar jij bent ook flink aangekomen. Kom Astrid. Ik wil dat jij je ook weegt. Dan weten we het allebei van elkaar.' Ik loop al rond in de badjas. Dat is geen lastig karweitje. Alleen maar op de weegschaal gaan staan.

Als we dan in de badkamer staan en de weegschaal tevoorschijn komt, ga ik erop staan. Manon begint te lachen. 'Kun je de display nog zien? Ik kon net in de snackbar met geen mogelijkheid het getal op de display zien. Mijn buik zit zo in de weg.' Ik buig mij een eind naar voren en kan dan precies zien wat er staat. 'Nou?' roept Manon ongeduldig.

Zie ziet mijn buik schudden van het getal dat er staat. 'We staan gelijk', grinnik ik. 'Nee', roept Manon uit. 'Meen je dat echt.' Ik knik. Ze doet een stap naar voren en kan dan ook het getal zien. 'Haha, echt waar? Ik kan het gewoon niet geloven. Hoeveel woog jij vorige keer?' Ik weet het echt niet meer, maar gelukkig heeft Manon het ergens opgeschreven. Er is toch meer fascinatie voor haar gewicht dan ik dacht. '140. Dan ben ik bijna het dubbele aan kilo's aangekomen zeg.'

Dan slaan we de armen om elkaar heen. Onze dikke buiken drukken tegen elkaar aan. Wat een lijven en wat een gewicht. Hier omhelst 2 x 168 kilo dat is 336 kilo. Jeetje. Dat is nog eens wat. We gaan verder in een hevig zoenen. Ik trek het shirtje over Manons hoofd. Voel de weerstand van haar volle lichaam. Jeetje, wat een boezem. Ik geniet van haar rijke borstomvang. Wat een grote memmen zijn.

Ik schud haar heerlijk heen en weer en voel al het vet langs en om mij heen bewegen. Al die rondingen, bollingen en rollingen vormen samen een heerlijke drilmachine. Alles drilt, trilt, siddert en beeft. We schudden en rollen over elkaar heen. Twee vette lijven die om en over elkaar heen buitelen. Wat een leven. We zoenen door tot Manon heel abrupt stopt. Haar maag knort. 'Ik heb honger', zegt ze. Daar kan ik geen weerstand tegen bieden hoor.

Lees deel 20: Vet verlangen »

Dit is het 19e deel van het vervolgverhaal Vette snackbar. Lees vooraf Onze droomzaak. Je zult zien dat een paar personages terugkomen in dit nieuwe verhaal. Elke vrijdag verschijnt een volgend deel.