Krapper - Vette snackbar (16)

Het is een halfjaar later. De herfst is aangebroken en de dagen worden korter en korter. Manon draait helemaal in de zaak. Henk komt soms langs en Anneke komt vandaag weer na een halfjaar. Wat zal ze Manon van vinden?

Krapper

Manon opent de zaak. Ze staat te morrelen aan het slot. Vlak voor de zaak heeft ze auto geparkeerd. Ze weet heus wel dat ze het ook kan lopen. Het is nog geen 5 minuten, maar de laatste tijd pakt Manon lekker de auto. Net zo makkelijk en het scheelt best zweten.

Ze trekt haar jas uit, doet haar schort om. Ze heeft Henk gevraagd om de riem wat te verlengen. Ze krijgt hem niet meer dicht. Gelukkig heeft hij gisteren een nieuw schort met een extra lange riem gebracht voor haar. Het schort past nu mooi om haar middel. Ze loopt naar achteren.

Ze merkt dat de ruimte tussen de frituur en de balie krapper wordt. Het is ongeveer een meter dat er zit. Als er een hulpje meedraait, kunnen ze elkaar niet passeren. Dan gaat Manon altijd een stukje aan de kant.

Vandaag komt Anneke weer eens langs. Het is al een tijd geleden dat Manon haar voor het laatst gezien heeft. Zeker wel een halfjaar geleden. Manon voelt haar buik kriebelen. Wat zou ze ervan zeggen. Er is wel wat Manon bijgekomen in het afgelopen halfjaar beseft ze terwijl ze de frituur en de andere apparatuur aanzet.

Ze heeft een paar roombroodjes meegenomen. Een paar is bij haar wel een stuk of wat. Ze heeft er vandaag 5 bij zich. Lekker vol room. Ze maakt een heerlijke koffie boordevol met room, suiker en ook een paar speciale toevoegingen van siroop. Mierzoet natuurlijk Vandaag doet ze heerlijke caramel erbij. Een flinke kop koffie is het geworden. En het zal niet de enige zijn voor deze dag.

Ze buigt zich hongerig over de tafel in het kantoortje en eet, eet, eet. Wat heerlijk. De room voelt ze over haar tong gaan. De zoete suiker doet de rest. Wat is dit toch zalig. Ze snapt heus wel hoe ze aan haar volle figuur komt. Dit komt niet uit de lucht vallen. Zeker omdat ze thuis zo verwend wordt door Astrid.

Ze durft het nog niet helemaal voor zichzelf te accepteren, maar Manon is op weg om echt een dikke vrouw te worden. Astrid lijkt haar in gewicht net iets voor te lopen. Na die avond, nu een halfjaar geleden, hebben ze samen gewogen. Wat was dat spannend. Ze gingen op de weegschaal staan. Eerst Astrid, daarna zij. Ze was geschrokken, maar voelde meteen ook de spanning in haar lijf. Wat zou er gebeuren als ze deze nieuwe levensstijl verder zou doorzetten? Ze weet dat ze er moddervet van wordt. Maar waarom niet.

Astrid ging daarna op de weegschaal. Wat een lijf. Manon keek er vol bewondering naar. Zo'n dikke vrouw had ze nog nooit gezien. Wat een volle buik, wat een grote borsten en haar billen die als grote contragewichten naar achteren bolden. Manon keek vol begeerte naar de vrouw bij wie ze in huis mocht wonen. Ze merkte dat ze naar haar toeging en haar streelde. Manon hoorde niet eens het gewicht van Astrid. Het zat ver in de 100 kilo, hoorde ze later. 140 kilo, terwijl bij haar de weegschaal 105 zei.

Ze streelden elkaar en zoenen, zoenen. Wat heerlijk was dat. Hiernaar verlangde Manon stiekem al die tijd. Ze wist heus wel hoe Astrid naar haar keek. Haar aanmoedigde om wat extra's te nemen. Astrid deed zelf net zo hard mee. Ze voelt het weer nu ze eraan terugdenkt. Dat gevoel om zelf dikker te worden, haar vriendin dikker te zien worden. Zo is het gegaan.

Ze laat het mandje met friet en frikandellen in het vet zakken. Dat borrelende vet. Ze laat haar dikke kont op de balie achter haar zakken. Ze doet dit vaker. Ze merkt dat haar nieuwe figuur meer moet rusten en dat ze niet zo lang op de benen kan staan. De geur van de frituur doet haar watertanden. Heerlijk, wat heeft ze hier een zin in. De zaak is net open, maar voor Manon maakt het niets uit. Ze kan eigenlijk altijd wel eten.

Lees deel 17: Op de weegschaal »

Dit is het 16e deel van het vervolgverhaal Vette snackbar. Lees vooraf Onze droomzaak. Je zult zien dat een paar personages terugkomen in dit nieuwe verhaal. Elke vrijdag verschijnt een volgend deel.