Voller, boller en vetter - Vette snackbar (14)

Astrid merkt wel dat sinds Manon bij haar is komen wonen ook haar eigen levenswijze iets is veranderd. En hoe vetter Manon wordt, hoe meer verliefd Astrid wordt. Lees de onthullingen van Astrid.

Voller, boller en vetter

Astrid vertelt:

Jeetje, wat groeit mijn huisgenoot Manon. Ik kan niet geloven hoe slank ze was toen ze hier een halfjaar terug kwam wonen. Mijn dieet zet veel zoden aan de dijk. Ongelooflijk hoe het lijf van Manon lijkt te exploderen om alle calorien die ze elke wegwerkt. Ze groeit waar je bijstaat. Het lijkt wel of haar lichaam zo naar dit moment verlangd heeft dat ze elke kans grijpt om nog voller, boller en vetter te worden.

Wat windt het mij toch ontzettend op. Natuurlijk voelde ik dit al toen ik haar daar voor het eerst zag staan in de snackbar. Ik kreeg haar niet meer uit het hoofd. En vooral het verlangen haar groter, voller en boller te zien worden. Zo'n verlangen in mij om te zien dat ze echt verandert van dat magere meisje in een dikke vrouw.

Het project werpt zijn vruchten af. Wat een lichaam heeft ze gekregen. Elke dag taart, veel snoep en andere lekkernijen. Bovenop het dieet dat ze in de snackbar van Henk krijgt. Het doet haar zo goed. En ik hoef er bijna niets voor te doen. Alleen maar lekkere spullen klaarzetten en zij eet het wel op.

Alleen de verleiding voor mijzelf blijft niet achter. Zeker als Manon iets meeneemt als ze thuiskomt van haar werk. Die hamburgers zijn echt onweerstaanbaar. Dan eet ik mee. Soms wel meer dan zij. Wat ontzettend lekker. Buiten het feit dat ik zelf ook wel 3, 4 keer in de week in Henks snackbar zit voor een vette hap. En dat allemaal bovenop wat ik al eet.

Je snapt dat ik niet echt achterblijf bij Manon. Vanmorgen alweer een maat grotere broek. Ik kreeg de oude broek niet meer over mijn heupen getrokken. Muurvast. Zelfs als ik mijn buik over de broekband laat vallen, wil het niet. Ik ben meteen even voor de spiegel gaan staan. Verbaasd hoe ik veranderd ben sinds Manon in mijn leven is gekomen.

Ik sta voor de spiegel en bekijk mijzelf. Voor mij uit welft een indrukwekkende buik. Jeetje, ze is echt gegroeid, denk ik. Wat een imposante massa is dat geworden. Ik kijk nog eens goed en zie hoe dat een eindje boven mijn navel mijn buik begint te splitsen. Mijn bovenbuik is flink gegroeid en vormt een stevige vetband die zich meer en meer aan het losmaken is van mijn onderbuik.

Mijn onderbuik is wat verder naar beneden gaan hangen. Nu zit mijn onderbroek er, maar je kunt hem niet zien zitten. Zo ver hangt mijn buik er overheen. Ik volg mijn buik langs mijn zij. Als ik mijn buikrol vastpak, merk ik dat ik hem niet meer helemaal in mijn hand kan klemmen. Te groot geworden. En als ik goed langszij kijk, zie ik dat mijn rug ook wat uitbreiding heeft gekregen.

Iets omhoog kijkend zie ik dat mijn borsten best wel gegroeid zijn. Ik heb nooit een grote maat borsten gehad, maar met de kilo's, komt er hier toch ook wat bij. Ik ben er alleen maar blij mee. Mijn borsten liggen een stukje op de bovenste buikrol. Die nog wat verder naar voren steekt en dan naar achteren doorloopt, net zoals bij mijn onderste buikrol.

Ik kijk verder. Mijn armen zijn ook forser geworden. Kijk eens naar mijn bovenarmen. Ik strek ze en zie hoe het vet naar beneden hangt. Jeetje. Het huidje houdt alles nog wel netjes bij elkaar, maar de huid bobbelt al een klein beetje. Mijn onderarmen zijn ook wel flinker. Ik zie hoe aan mijn onderarm ook een stukje mij is gekomen. Het hangt een beetje naar beneden.

Ik daal verder af. Til mijn onderbuik een stukje op. Wauw, ik zie in mijn onderbroek dat er boven mijn kutje een volle massa vet is gegroeid. Jeetje, wat een mooie venusheuvel is dat. Ik merk dat ik zelfs een beetje verliefd op mijzelf begin te raken. Mijn bovenbenen vallen helemaal in elkaar. Ik sta gewoon, maar alles drukt en welft in elkaar over. Ik heb best forse benen gekregen.

Het gevolg van mijn verliefdheid op Manon. Ik zou haar zo graag bloot willen zien. Misschien moet ik eens de stoute schoenen aantrekken en erover beginnen. Ik heb tot nog toe vooral de aandacht gevestigd op het eten. Stel je voor dat ze op het idee zou komen om het rustiger aan te doen of zelfs te willen afvallen.

Ik besef dat ik daar zelf ook een offer voor doe. Ik eet, snoep en drink naar hartelust mee. Eten doet eten. Al merk ik dat zij soms spontaan ook iets lekkers maakt en het mij geeft. Zoals als ze 's avonds terugkomt van haar werk. Dan heeft ze altijd iets lekkers bij zich. En zo gaat het maar door.

Zou ik op de weegschaal gaan staan? Ik weet niet of dat te confronterend is voor mijzelf. De wijzer van de weegschaal is ook vaak een wijzende vinger. Dan voel ik mij schuldig en lelijk. Het zit best wel diep in mij die afschuw. En wat zou ik dan wegen. De laatste keer is wel een tijdje terug, nog voor ik Manon leerde kennen. Ik woog toen 93 kilo. Dat vond ik toen veel, maar ik vrees dat ik nu wel over de 100 zit.

Lees deel 15: Speciale koffie »

Dit is het 14e deel van het vervolgverhaal Vette snackbar. Lees vooraf Onze droomzaak. Je zult zien dat een paar personages terugkomen in dit nieuwe verhaal. Elke vrijdag verschijnt een volgend deel.