Kennismaking - Vette snackbar (11)

Anneke is de vrouw van Henk. Ze is al een tijd niet op de vestiging geweest waar Manon werkt. Ze komt na maanden weer eens werken en is verrast als ze Manon ziet.

Kennismaking

Anneke vertelt:

Vandaag ga ik naar de vestiging waar Manon werkt. Ik ben er eigenlijk nooit; ik werk altijd in het zwembad. Voel dat ik het heerlijk vind om de mensen die zwemmen of net gezwommen hebben te bedienen. Maar goed, vandaag help ik een dag mee bij onze andere vestiging. Henk moet vandaag allerlei belangrijke gesprekken voeren en ik kan wel even gemist worden in het zwembad.

Ik trek mijn broek aan en merk dat hij te strak zit. Shit, ik ben weer wat aangekomen. Ik merkte wel dat de kleren strakker gingen zitten, maar nu wil de knoop echt niet meer dicht. Hoe ik mijn adem ook in houd. Het shirt dat ik aantrek, krijg ik met moeite over mijn buik. De stof staat helemaal strak. Mijn buik is goed te zien.

Ik kijk in de spiegel naar mijzelf en ben weer verbaasd dat ik dat ben. Gek dat ik na al die jaren, nog steeds vol verbazing naar mijzelf kan kijken. Al die Anneke die erbij gekomen is. Het is echt veel. Mijn enorme buik valt natuurlijk op. Mijn boezem is nog altijd heel goed te zien. Mijn borsten zijn opgeblazen tot een reuzenformaat waar heel veel vrouwen jaloers op zijn en heel veel mannen hun ogen niet af van kunnen houden.

Vrouwen ook trouwens, maar als je dan terugkijkt, kijken ze ineens naar je met een afkeurende en snuivende blik. Het schort doe ik maar niet aan. We hebben alle banden wel langer gemaakt, maar het schort houdt nooit mijn lichaam vrij van viezigheid. Simpelweg omdat het een groot deel van mijn lichaam niet bedekt. Dat is dus een vergeefse zaak.

Mijn kont wijst een flink eind naar achteren. Als ik in de auto achter het stuur kruip, zit ik meteen een halve meter hoger. Mijn benen zijn ook niet slank. Ze drukken tegen elkaar. Ik slijt broeken bij de vleet. Ook mijn armen zijn heel fors te noemen. Ik weet dat sommige mensen veel dunnere benen hebben dan mijn armen dik zijn.

Het zijn die verdomde hamburgers, weet ik. Henk is er dag en nacht mee bezig en vernieuwd ze steeds. En ik moet, nee, ik wil ze steeds proeven. De ene is nog lekkerder dan de andere. Laatst met een dikke plak brie bovenop het vlees en dan wat excuusgroenten. O wat heerlijk. De saus doet het meeste. Als ik aan de hamburgers begin, kan ik niet meer ophouden.

Ik denk dat ik het laatste halfjaar toch zeker 30 kilo ben aangekomen. Er zijn dagen dat ik wel 10 hamburgers verorber. En vergeet dan ook niet dat ik er veel friet bij eet. Wat is een hamburger zonder friet en daarnaast ook veel slokken milkshake om al dat eten weg te spoelen. Ik heb al een tijdje niet meer op de weegschaal gestaan, maar ik schat dat ik wel in de buurt kom van 250 kilo. Wat een hoeveelheid zeg.

Zo kom ik aan bij onze vestiging, stap met moeite uit de auto. Ik moet ook altijd eerst even moed verzamelen voordat ik uitstap. Ik heb een stokje sinds kort om op te leunen als ik even moet uitpuffen. Het stukje van de auto naar de zaak is niet eens zo ver, maar ik merk het meteen.

Zo kom ik snuffend en hijgend de zaak binnen. Manon is al aan het werk. Of is het eigenlijk Manon wel. Wat staat hier een forse dame? Het is helemaal niet het magere meisje waarmee ik kennismaakte. Jeetje. Ze draagt een flinke buik voor zich uit. Haar boezem rijst uit het schort dat ze aanheeft. En jeetje, ze staat zo halfgedraaid. Wat een imposante kont. Ik verbaas me ook over de schattige vetrolletjes die zich op haar rug en zij hebben genesteld. Hier staat een hele stuise dame. Ik ben er helemaal verbaasd over en blijf zo in de deuropening staan.

Lees deel 12: Foodbaby's »

Dit is het 11e deel van het vervolgverhaal Vette snackbar. Lees vooraf Onze droomzaak. Je zult zien dat een paar personages terugkomen in dit nieuwe verhaal. Elke vrijdag verschijnt een volgend deel.