Amerikaanse snoeperd - Onze droomzaak (27)
De zaken gaan verder. Ze lopen langs de lijnen van geleidelijkheid. En meer nog dan dat. De zaken gaan eigenlijk best goed. Niet alleen voor de klanten, ook voor het personeel en de eigenaars...
Ineens staat daar ons oude hulpje Maaike voor onze neus in de snackbar. Het is een rustige dag. En ineens hoor ik haar stem. Maar de dikke dame die voor mij staat herken ik nauwelijks. 'Jeetje, wat is er met jou daar gebeurd!' roep ik verschrikt. Ze moet heel hard lachen. 'Ja, er staat iets meer Maaike voor je dan hier vorige zomer vertrok.'
Mijn ogen moeten echt heel groot zijn. 'Ik weet dat iedereen die naar Amerika is geweest een paar kilo zwaarder terugkomt. Maar dit. Dit slaat echt alles.' 'Kom, ik maak even wat lekkers voor je, ik wil alles weten.' Ik schuif haar een pilsje toe. 'Ik denk dat je dit sowieso wel verdiend hebt.' Ze zet onmiddellijk het schuim aan haar lippen en neemt een flinke slok. 'Heerlijk', zegt ze. Ze klokt meteen het hele pilsje naar binnen. 'Wat heb ik dat gemist. Net als een heerlijke kroket.'
Ik ben hard aan het werk en als ik even later bij haar aanschuif, zit ze al aan het derde pilsje. Op de schaal die ik voor heb gemaakt ligt flink wat patat en een zestal kroketten. 'Zo, neem het lekker.' Ze is eerst aan het smullen. Dan kan ze natuurlijk niet kletsen. Ze eet gulzig van het portie en neemt lekker van de grote milkshake die ik voor haar gemaakt heb. Ik heb er een beetje extra suiker bij geschept. Ik weet hoe gek ze daarop is.
'Ja, ik ben een jaar geleden vertrokken', vertelt ze. Ze laat een klein boertje. Het eten heeft haar goed gedaan. Ze leunt een beetje naar achteren. 'Wat heb ik dit gemist.' Ze neemt een slok van de cappuccino die ik net voor haar heb gehaald. Doet er nog een scheut suiker bij. 'Mmmm. Heerlijk.' Een grote snor melk blijft vlak boven haar lip hangen.
'Ik kwam in een heel gezellig gezin terecht. Allemaal vrij fors. Al was het voor Amerikaanse begrippen echt niet dik te noemen. Elke dag mocht ik eten wat ik wilde. Dus ik merkte al vrij snel dat de kleren begonnen te knellen. De kinderen mochten soms lekker snoepen. Dat waren mierzoete snoepjes, waar ik maar niet aan kon wennen. Ze vonden het erg grappig als ik een vies gezicht trok als ik zo'n winegum nam.'
Ze neemt een laatste slok koffie. 'Maar ze wisten mij op te voeden. Ze wisten mij te verleiden steeds een snoepje te nemen als ze een bepaald woordje zeiden. Wat hebben we een lol gehad. En wat heb ik veel snoepjes gegeten. En wat ik merkte, ik begon ze heerlijk te vinden. Ik kocht dan een grote emmer en in Amerika is een grote emmeer echt heel groot. Dan ging ik 's avonds heerlijk op mijn kamer zitten met zo'n emmer tussen mijn benen en dan heerlijk opeten.'
'Je snapt wel dat ik binnen een paar weken uit mijn broek was gegroeid. De kinderen vonden het erg leuk. Porden in mijn zachte buikje en moedigden mij aan om nog meer te eten. Ze voerden mij de hele dag. Vooral het meisje kon heerlijke cakejes bakken. Wat waren die lekker. Soms zette ze mij het deeg voor en daar kon ik al niet van afblijven. Jeetje wat heb ik veel gegeten.'
Lees deel 28: Enorme snoepkont »
Dit is deel 27 van het vervolgverhaal Onze droomzaak. Benieuwd naar wat er vooraf gaat? Lees het eerste deel: De snackbar »
Amerikaanse snoeperd
Ineens staat daar ons oude hulpje Maaike voor onze neus in de snackbar. Het is een rustige dag. En ineens hoor ik haar stem. Maar de dikke dame die voor mij staat herken ik nauwelijks. 'Jeetje, wat is er met jou daar gebeurd!' roep ik verschrikt. Ze moet heel hard lachen. 'Ja, er staat iets meer Maaike voor je dan hier vorige zomer vertrok.'
Mijn ogen moeten echt heel groot zijn. 'Ik weet dat iedereen die naar Amerika is geweest een paar kilo zwaarder terugkomt. Maar dit. Dit slaat echt alles.' 'Kom, ik maak even wat lekkers voor je, ik wil alles weten.' Ik schuif haar een pilsje toe. 'Ik denk dat je dit sowieso wel verdiend hebt.' Ze zet onmiddellijk het schuim aan haar lippen en neemt een flinke slok. 'Heerlijk', zegt ze. Ze klokt meteen het hele pilsje naar binnen. 'Wat heb ik dat gemist. Net als een heerlijke kroket.'
Ik ben hard aan het werk en als ik even later bij haar aanschuif, zit ze al aan het derde pilsje. Op de schaal die ik voor heb gemaakt ligt flink wat patat en een zestal kroketten. 'Zo, neem het lekker.' Ze is eerst aan het smullen. Dan kan ze natuurlijk niet kletsen. Ze eet gulzig van het portie en neemt lekker van de grote milkshake die ik voor haar gemaakt heb. Ik heb er een beetje extra suiker bij geschept. Ik weet hoe gek ze daarop is.
'Ja, ik ben een jaar geleden vertrokken', vertelt ze. Ze laat een klein boertje. Het eten heeft haar goed gedaan. Ze leunt een beetje naar achteren. 'Wat heb ik dit gemist.' Ze neemt een slok van de cappuccino die ik net voor haar heb gehaald. Doet er nog een scheut suiker bij. 'Mmmm. Heerlijk.' Een grote snor melk blijft vlak boven haar lip hangen.
'Ik kwam in een heel gezellig gezin terecht. Allemaal vrij fors. Al was het voor Amerikaanse begrippen echt niet dik te noemen. Elke dag mocht ik eten wat ik wilde. Dus ik merkte al vrij snel dat de kleren begonnen te knellen. De kinderen mochten soms lekker snoepen. Dat waren mierzoete snoepjes, waar ik maar niet aan kon wennen. Ze vonden het erg grappig als ik een vies gezicht trok als ik zo'n winegum nam.'
Ze neemt een laatste slok koffie. 'Maar ze wisten mij op te voeden. Ze wisten mij te verleiden steeds een snoepje te nemen als ze een bepaald woordje zeiden. Wat hebben we een lol gehad. En wat heb ik veel snoepjes gegeten. En wat ik merkte, ik begon ze heerlijk te vinden. Ik kocht dan een grote emmer en in Amerika is een grote emmeer echt heel groot. Dan ging ik 's avonds heerlijk op mijn kamer zitten met zo'n emmer tussen mijn benen en dan heerlijk opeten.'
'Je snapt wel dat ik binnen een paar weken uit mijn broek was gegroeid. De kinderen vonden het erg leuk. Porden in mijn zachte buikje en moedigden mij aan om nog meer te eten. Ze voerden mij de hele dag. Vooral het meisje kon heerlijke cakejes bakken. Wat waren die lekker. Soms zette ze mij het deeg voor en daar kon ik al niet van afblijven. Jeetje wat heb ik veel gegeten.'
Lees deel 28: Enorme snoepkont »
Dit is deel 27 van het vervolgverhaal Onze droomzaak. Benieuwd naar wat er vooraf gaat? Lees het eerste deel: De snackbar »
Wow..Maaike schuift 6 kroketten naar binnen, was dat niet het vegetarische hulpje van weleer ;-)
BeantwoordenVerwijderenZou leuk zijn als ze een feeder vriend heeft gekregen en heeft meegenomen
BeantwoordenVerwijderenRaar dat maaike niet verschiet van zijn gewicht . Zit al een stuk boven de 200 kilo . Ooch 200 kilo gedacht alleen al. Dat moet nogal een pens zijn .
BeantwoordenVerwijderen