Dubbel in jaren en gewicht - Feeder wordt feedee (4)

Monique is succesvol manager geworden. Ze is dubbel zo oud als haar tijd met Chris. Niet alleen haar leeftijd is verdubbeld, ook haar gewicht.

Dubbel in jaren en gewicht

Dat is 21 jaar geleden. Ik ben nu het dubbele in jaren, maar ook in gewicht. Ik ben 42 en woon alleen met mijn katten in een appartementje in een middelgrote stad. Elke dag rij ik lekker lui in de auto naar mijn werk. Ik heb sinds kort een schitterende managersfunctie en stuur een marketingteam aan. Het is al ruim een jaar geleden dat ik harde seks heb gehad. Ik word steeds selectiever. 

Eigenlijk ben ik vooral bezig met mijn werk en carrière. Mijn vrienden zie ik bijna niet meer en het sportschoolabonnement trekt vooral geld van mijn bankrekening. Ik ben al tijden niet meer geweest. Ik loop eigenlijk alleen van mijn appartement naar de auto, van de parkeergarage naar mijn werk en van de supermarkt naar de naastliggende parkeerplaats en terug.

In niets lijk ik meer op de atletische, sportieve student van de universiteit. Eigenlijk heb ik alles een beetje laten gaan de laatste tijd. Het is niet mijn schuld. Je kunt strakke buikspieren nauwelijks trainen als er de hele dag lekkere kantoorsnoepjes te snaaien zijn en collega's cappuccino's uit de koffiebar beneden voor je halen. De verse groenten uit het universiteitsrestaurant kun je in het bedrijfsrestaurant minder goed vinden. En alles is gratis. Je kunt je helemaal laten gaan aan al die lekkere dingen. En als het dan wat later wordt, is een pizza een prima optie. En erg lekker.

Dankzij mijn huidige levensstijl heb ik mijn fitte, gespierde billen uitgezwaaid en groet ik mijn vette achterwerk net 'hallo'. Mijn kont verdient eigenlijk wel zijn eigen telefoonnummer, zo enorm. Of zijn minst een mobieltje voor elke bil. Wat een kont heb ik gekregen zeg.

Misschien ben ik wel te hard tegen mijzelf. Mijn kleren zitten wat strakker en wat ik 21 jaar terug droeg, pas ik niet meer. Ik schat dat ik in die jaren een kilo of 55 zwaarder ben geworden. De weegschaal tikt tegen de 108 kilo. Dat is toch niet veel meer dan 2,5 kilo per jaar wat erbij gekomen is. Haha. Toch vind ik mijzelf er helemaal niet zo slecht uitzien hoor.  Grote borsten, enorme kont, geen onderkin, wel een buikje. Ik heb mijzelf gewoon een goddelijk vervet kantoorlijf aangemeten in de jaren hier achter het bureau. En eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg.

Precies dan komt Rebecca, mijn jongste stagiaire. Ze zit nog op de universiteit. Net als ik een atleet. Ze doet iedere dag aan hardlopen. Een meisje dat haar best doet om indruk te maken bij ons op kantoor. Elke ochtend komt ze met een heerlijke volle cappuccino met een schaaltje donuts voor erbij. Ook is ze bij me tijdens de lunch. Ze neemt heerlijke broodjes mee en geeft er een volle chocomel bij. Heerlijk. Ik moet zeggen dat ik helemaal niet zo gek ben op dunne vrouwen, maar ik ben eigenlijk best onder de indruk van Rebecca.

Misschien dat het uitmaakt dat ik haar baas ben. Ik merk dat ik haar best wel leuk vind. En zij heeft een oogje op mij. Elke ochtend komt ze met een heerlijk kop koffie, vol volle melk en een flinke scheut suiker erin. Wat waanzinnig lekker is. Bijna achteloos zet ze er een bakje met donuts in. In eerste instantie zitten er een paar in, maar het worden er steeds meer. En het ergste is dat ik ze allemaal opeet. Zelfs als ik geen honger heb of al ontbeten heb. 'Ach', zegt Rebecca dan. 'Eet maar lekker op hoor. Je werkt er heel hard voor.'

En dan bij de koffiepauze, komt ze weer met koffie en ook iets lekkers erbij. 'Joh', zeg ik tegen haar. 'Dat hoeft echt niet hoor.' 'Maar je vindt dit toch ontzettend lekker.' Ze geeft me er een knipoogje bij. En inderdaad ik vind dat waanzinnig lekker. Bijna zonder dat ik het in de gaten heb, eet ik het op. Het gaat er allemaal in wat ze voor mij zet.

Ik heb niet veel meer aan dan een eenvoudig pakje met een wit bloesje. Ik merk wel hoe Rebecca naar mij kijkt als ik voorover buig. Mijn buikje hangt wat naar beneden; mijn borsten zijn luid en duidelijk te zien. Ik zie hoe ze kijkt. Zeker als ik op een dag een wat strakker bloesje draag en mijn boezem goed te zien is. Mijn borsten puilen zelfs iets over de rand van mijn beha heen. Het bovenste knoopje van mijn bloesje zit los en ze staart naar de imposante, diepe decollete.

Ze drijft het op en na een paar weken, begin ik de aandacht van de stagiaire wel te merken op mijn lijf. Ik voel hoe mijn buik groeit. De broek van mijn pak krijg ik niet meer over mijn heupen. Een knoopje gaat los als ik ontbeten heb en ik heb het doosje met donuts opgegeten en de zware cappuccino opgeslobberd. Jeetje. Het gaat hard, merk ik.

Ik bestel maar een groter maatpak, dat een beetje beter zit. Die strakke kleren helpen ook niet mee. En ik voel hoe mijn buik zachtjes heen en weer schudt bij het lopen. Mijn billen schudden mee, allebei een eigenzinnige kant op. Het lichaam groeit met de aandacht van Rebecca voor mij en mijn lijf.

Lees deel 5: Chocoladecroissantjes »

Dit is het 4e deel van het vervolgverhaal Feeder wordt feedee. Elke vrijdag verschijnt een nieuw deel.