Helpen - Hulpje van kerstman (18)

Wendy merkt tijdens de kuur dat ze meer op kan dan ooit. Wat een verschil met de kuur die ze vorig jaar volgde. Ze geeft zelfs haar kamergenootje Carmen goede tips.

Helpen

Dat heerlijke gevoel. Je voelt hoe je maag opzwelt tot enorme proporties. Het lijkt of er onmogelijk meer bij kan. Je vertraagt het eten iets, drinkt wat meer cola en eventueel een pilletje erbij. Leunt wat meer naar achteren om je lijf wat ruimte te geven en dan gebeurt het.

Het lijkt wel of je maag gewoon weer leeg is en alles gaat er weer in als zoete koek. Je wisselt de hartige dingen af met zoet. Het letterlijke plekje dat zoetigheid vrijmaakt in je maag. Veel te lekker om te laten staan en het gaat er in. Je staat er zelf ook versteld van. Dat is de fase dat je onverzadigbaar bent.

Belinda vertelde het haar al een jaar terug. Wendy merkt nu aan alles dat deze fase is aangebroken. Ze heeft een mooie, ruimte feestjurk aangetrokken. Zo krijgt haar lichaam alle ruimte. Ze voelt hoe haar buik strak en bol staat. Maar zit ze vol? Nee, daar gelooft ze niks van.

Ze merkt hoe haar gewicht meer en meer haar tempo vertraagt. Ze loopt langzaam naar het buffet. Al die lekkere dingen. Ze neemt een stuk taart. Of nee, laat ze gewoon de hele taart nemen. Het moet kunnen; gewoon langzaam eten. En altijd wel een vriendin om haar heen om haar te 'helpen'. Dat gaat gewoon lukken.

Ze is zelfverzekerder geworden. Het afgelopen jaar van veel eten, de laatste weken waarin ze zo twijfelde, maar met de support lukte het haar toch. Ze beseft dat ze heel veel kans maakt om echt hulpje van de kerstman te worden. Het pakje dat ze toegestuurd gekregen heeft, wil ze hoe dan ook strak om haar lijf krijgen tijdens deze kuur. Ze heeft nog een klein weekje. Wat erna komt, blijft de grote verrassing.

Ze is halverwege haar taartje als Belinda naast haar komt zitten. 'Mag ik je helpen?' vraagt ze. 'Prima', antwoordt Wendy. 'Het is ook best wel veel allemaal', grinnikt ze er meteen na. Nou dat laat Belinda zich niet 1 keer zeggen, ze neemt een flinke hap met haar vork uit de taart. Het is ook een buitengewoon lekkere taart, zegt ze met volle mond.

Wendy merkt dat ze sneller begint te eten. Het lijkt wel of Belinda haar juist aanmoedigt meer te gaan eten nu ze helpt. Ze hapt rustig door, maar wel achter elkaar. Net at ze toch echt wel anders. Ze eet nu zelfverzekerd door. Elke hap krijgt meteen een vervolg. Een vloeiende beweging van dooreten.

Belinda neemt af en toe een hap en lepelt in een contant rustige beweging. Wat is dit heerlijk. Wendy ziet hoe haar vriendin geniet. Haar ogen glinsteren helemaal van genot. Fijntjes toegeknepen bij elke hap. De wangen staan nog boller en haar onderkinnen schudden zachtjes mee bij het kauwen.

De vulling van pudding slikt zo lekker weg. Wat een buik heeft Belinda. Ze probeert een voorzichtige schatting te maken wat haar vriendin zou kunnen wegen. Wendy weet nog dat Belinda vorig jaar al zoveel meer woog dan zij nu weegt. Haar enorme buik dwingt haar om wat meer naar achteren te zitten aan tafel. Ze buigt lichtjes voorover om bij de taart te kunnen komen. Wat een volle vrouw is ze toch.

Belinda legt haar vorkje neer. 'Zullen we nog wat halen?' Wendy knikt voordat ze er erg in heeft. 'Tuurlijk wil ik nog wat', zegt ze er meteen. Ze ziet hoe ver haar buik al naar voren welft. Jeetje, daar zit echt heel veel in, denkt ze snel. 'Ik heb nog wel een gaatje', grinnikte ze terwijl ze haar hand op de bovenste buikrol legt.

Belinda geeft haar een knipoog. 'Ik weet nog wel iets wat je heel lekker vindt.' Wendy voelt hoe niet alleen haar buik roert; haar klitje begint ook te kloppen. Een opwinding die ze nog niet eerder zo heeft meegemaakt. Wat is dit?

Lees deel 19: De uitslag »

Dit is deel 18 van het kerstverhaal Hulpje van de Kerstman. Vorig jaar is het verhaal begonnen en een jaar later willen we allemaal wel weten hoe het verder gaat met Wendy. Benieuwd naar wat er vooraf gaat? Lees het eerste deel: Een bijzonder berichtje »