Zoetekauwer - Onze droomzaak (20)
De nieuwe hulp Cindy blijkt niet vies te zijn van een vette hap. En Henk wordt overmoedig. Zou ze ook zoetigheid niet kunnen laten staan? Wat dacht je van een appeltaart.
Ik laat een patatje in het vet zakken. 'Kom, laten we er we nog even wat nemen voordat het druk wordt.' Ze knikt. 'Ik was altijd al fors. Mijn buurjongen kwam vaak langs. Dan had hij iets te snoepen bij zich voor mij. Ik vond het heerlijk en at alles netjes op. Langzaam werd ik steeds dikker.'
'Hij was wat ouder dan ik en ik vond die verwennerij wel heel mooi. Thuis was het niet zo gezellig.' Ik zette een glas cola voor haar neer. Ze nam een grote slok. 'Ja, lekker.' Ze kijkt verlekkerd naar het pruttelende vet. Waarin ik ook wat kroketten laat verdwijnen. 'Ja, doe die er ook maar bij', verzucht ze.
'Natuurlijk werd ik steeds dikker. Hij liet steeds vaker een zak chips of een hele rol met marsjes achter. En ik at het allemaal heerlijk op. Dacht niet na dat ik er dikker van werd, maar at het. Zonder nadenken, gewoon omdat het zo lekker was. En als alles dan in mijn buik zat, voelde ik mij heel loom en... En... En gelukkig.'
Ze droomt een beetje weg terwijl ze een hap neemt van de friet die voor haar ligt in de schaal. Ze doopt het frietje in de mayonaise en weer een hap. Soms smokkelt ze een vinger mayonaise extra naar binnen, zie ik. Heel ontdeugend. En ik merk hoe ik hiervan geniet. Wat is dit een mooie vrouw zeg. Haar buik bolt een flink eind naar voren in het schort dat ze nu draagt.
Ze wrijft over haar bolle buik. 'Wat is dit lekker', zucht ze. 'Vooral je mayo smaakt heel goed. Vet en fris tegelijk. En zo lekker zoet.' Ze kijkt me verontschuldigend aan. 'Sorry, ik ben een vreselijke zoetekauwer.'
'Toe neem het maar lekker hoor', zeg ik. 'Je hoeft je nergens voor te schamen. We zijn hier allemaal wat dikker.' Ze moet er zelfs een beetje om lachen. 'Ja, jij eet en drinkt ook gewoon onbeschaamd hier.' Ze neemt de milkshake die ik bij haar zet. 'Ah, wat is dit lekker zeg.'
Als we zo werken vraag ik aan haar wat ze nou echt lekker vindt. 'Nou eigenlijk alles wel', grinnikt ze. 'Ja, maar wat vind je nou echt lekker.' Ze drinkt de rest van haar milkshake en kijkt dromerig voor zich uit. 'Nou ik ben gek van appeltaart met slagroom. Die van hier daar kan ik wel van afblijven, maar die zelfgemaakte...'
'Ik vind het wel een idee dat jij voor ons morgen een appeltaart gaat bakken.' 'Maar ze zijn echt onweerstaanbaar', zegt ze. 'Daarom', zeg ik en ik moet er zelf om lachen. 'Maar als ik ga proeven is hij al op.' 'Dan maak je er twee.'
Lees volgende week deel 21: Appeltaart »
Dit is deel 20 van het vervolgverhaal Onze droomzaak. Benieuwd naar wat er vooraf gaat? Lees het eerste deel: De snackbar »
Zoetekauwer
Ik laat een patatje in het vet zakken. 'Kom, laten we er we nog even wat nemen voordat het druk wordt.' Ze knikt. 'Ik was altijd al fors. Mijn buurjongen kwam vaak langs. Dan had hij iets te snoepen bij zich voor mij. Ik vond het heerlijk en at alles netjes op. Langzaam werd ik steeds dikker.'
'Hij was wat ouder dan ik en ik vond die verwennerij wel heel mooi. Thuis was het niet zo gezellig.' Ik zette een glas cola voor haar neer. Ze nam een grote slok. 'Ja, lekker.' Ze kijkt verlekkerd naar het pruttelende vet. Waarin ik ook wat kroketten laat verdwijnen. 'Ja, doe die er ook maar bij', verzucht ze.
'Natuurlijk werd ik steeds dikker. Hij liet steeds vaker een zak chips of een hele rol met marsjes achter. En ik at het allemaal heerlijk op. Dacht niet na dat ik er dikker van werd, maar at het. Zonder nadenken, gewoon omdat het zo lekker was. En als alles dan in mijn buik zat, voelde ik mij heel loom en... En... En gelukkig.'
Ze droomt een beetje weg terwijl ze een hap neemt van de friet die voor haar ligt in de schaal. Ze doopt het frietje in de mayonaise en weer een hap. Soms smokkelt ze een vinger mayonaise extra naar binnen, zie ik. Heel ontdeugend. En ik merk hoe ik hiervan geniet. Wat is dit een mooie vrouw zeg. Haar buik bolt een flink eind naar voren in het schort dat ze nu draagt.
Ze wrijft over haar bolle buik. 'Wat is dit lekker', zucht ze. 'Vooral je mayo smaakt heel goed. Vet en fris tegelijk. En zo lekker zoet.' Ze kijkt me verontschuldigend aan. 'Sorry, ik ben een vreselijke zoetekauwer.'
'Toe neem het maar lekker hoor', zeg ik. 'Je hoeft je nergens voor te schamen. We zijn hier allemaal wat dikker.' Ze moet er zelfs een beetje om lachen. 'Ja, jij eet en drinkt ook gewoon onbeschaamd hier.' Ze neemt de milkshake die ik bij haar zet. 'Ah, wat is dit lekker zeg.'
Als we zo werken vraag ik aan haar wat ze nou echt lekker vindt. 'Nou eigenlijk alles wel', grinnikt ze. 'Ja, maar wat vind je nou echt lekker.' Ze drinkt de rest van haar milkshake en kijkt dromerig voor zich uit. 'Nou ik ben gek van appeltaart met slagroom. Die van hier daar kan ik wel van afblijven, maar die zelfgemaakte...'
'Ik vind het wel een idee dat jij voor ons morgen een appeltaart gaat bakken.' 'Maar ze zijn echt onweerstaanbaar', zegt ze. 'Daarom', zeg ik en ik moet er zelf om lachen. 'Maar als ik ga proeven is hij al op.' 'Dan maak je er twee.'
Lees volgende week deel 21: Appeltaart »
Dit is deel 20 van het vervolgverhaal Onze droomzaak. Benieuwd naar wat er vooraf gaat? Lees het eerste deel: De snackbar »
Reacties
Een reactie posten