Frikandel speciaal - Onze droomzaak (18)
Het voordeel van de nieuwe hulp Cindy is dat ze al dik is. Ze weigert te snoepen en te snaaien, want ze is al dik genoeg. Of weet Henk haar te verleiden om haar eigen grenzen en de zijne te overschrijden?
Even later een heerlijk bordje met frikandel speciaal voor haar neerzet, eet ze ze heerlijk op. Ik zie hoe ze geniet van al die saus die ik erbij heb gedaan. Voor ze er erg in heeft zijn de 6 frikandellen naar binnen. 'En maak hem nu eens voor mij', glimlach ik. Ze moet er zelf ook om lachen. 'Oke.' 'Het mag mislukken, maar dan moet je het zelf opeten.'
Ze werkt dapper aan de frikadellen. Doet er 2 in het vet. 'Nee, gewoon lekker 6'. Ik doe er nog een handje bij. Zijn het er ineens 8. Ze probeert het te maken. Ik proef er eentje. Prima, maar zeg dat het nog niet helemaal goed is. Leg geduldig uit dat de uitjes echt wat kleiner moeten en gebied haar om wat er nu over is op te eten. Ze smult. 'Ik weet niet wat je bedoelt. Het smaakt toch prima?' En ze heeft nog eens 6 frikandellen op.
Tussen de vele gasten door, vertel ik haar dat ze best af en toe een patatje mag snaaien. 'Dat doe ik ook. Heerlijk.' Ik drink ook af en toe een pilsje. Ze mag ook cola nemen. Goed drinken is het devies. En ze luistert netjes naar me. Ik weet zeker dat dit wel effect zal hebben.
Vlak na sluitingstijd komt Anneke terug van haar uitje. Haar vriendin brengt haar. Anneke is duidelijk aangeschoten. Ze giegelt en zit de hele tijd aan mijn buik. 'Hmmm, wat ben je weer heerlijk vol', zegt ze. 'Cindy, wil je voor mij nog een patatje maken. Ik heb nog een beetje lekkere trek.' Ze kijkt mij aan. 'En neem er zelf ook eentje.'
Zo gaan we een halfuurtje later tonnetjerond naar huis. Als we thuiskomen vraagt Anneke aan mij. 'Heb je een beetje op haar ingepraat of zo?' 'Hoezo?' 'Nou, ze heeft echt voor 2 gegeten. Het leek wel of ze alle schroom heeft laten varen.' 'Ach', zeg ik. 'Ik heb haar iets laten klaarmaken en gezegd dat nergens naar smaakte, maar dat ze het voor straf moest opeten.' Anneke moet erom lachen. 'En?' 'Alles op. Het was ook heerlijk.'
'Weet jij eigenlijk hoeveel Cindy weegt?' vraag ik als we in bed liggen. 'Ze heeft het mij verteld', zegt Anneke. 'Maar ik verklap het niet.' 'Ze is een stuk zwaarder dan jij', zeg ik. 'Nou, dat weet ik niet hoor', zegt Anneke. 'Ik geloof dat ik de laatste tijd weer flink aankom.' 'O,'zeg ik snel. 'Je hebt het nu verklapt.' Ze kan er hard om lachen, dan draait ze zich om en valt hard snurkend in slaap.
Lees deel 19: Niet te weerstaan »
Dit is deel 18 van het vervolgverhaal Onze droomzaak. Benieuwd naar wat er vooraf gaat? Lees het eerste deel: De snackbar »
Frikandel speciaal
Even later een heerlijk bordje met frikandel speciaal voor haar neerzet, eet ze ze heerlijk op. Ik zie hoe ze geniet van al die saus die ik erbij heb gedaan. Voor ze er erg in heeft zijn de 6 frikandellen naar binnen. 'En maak hem nu eens voor mij', glimlach ik. Ze moet er zelf ook om lachen. 'Oke.' 'Het mag mislukken, maar dan moet je het zelf opeten.'
Ze werkt dapper aan de frikadellen. Doet er 2 in het vet. 'Nee, gewoon lekker 6'. Ik doe er nog een handje bij. Zijn het er ineens 8. Ze probeert het te maken. Ik proef er eentje. Prima, maar zeg dat het nog niet helemaal goed is. Leg geduldig uit dat de uitjes echt wat kleiner moeten en gebied haar om wat er nu over is op te eten. Ze smult. 'Ik weet niet wat je bedoelt. Het smaakt toch prima?' En ze heeft nog eens 6 frikandellen op.
Tussen de vele gasten door, vertel ik haar dat ze best af en toe een patatje mag snaaien. 'Dat doe ik ook. Heerlijk.' Ik drink ook af en toe een pilsje. Ze mag ook cola nemen. Goed drinken is het devies. En ze luistert netjes naar me. Ik weet zeker dat dit wel effect zal hebben.
Vlak na sluitingstijd komt Anneke terug van haar uitje. Haar vriendin brengt haar. Anneke is duidelijk aangeschoten. Ze giegelt en zit de hele tijd aan mijn buik. 'Hmmm, wat ben je weer heerlijk vol', zegt ze. 'Cindy, wil je voor mij nog een patatje maken. Ik heb nog een beetje lekkere trek.' Ze kijkt mij aan. 'En neem er zelf ook eentje.'
Zo gaan we een halfuurtje later tonnetjerond naar huis. Als we thuiskomen vraagt Anneke aan mij. 'Heb je een beetje op haar ingepraat of zo?' 'Hoezo?' 'Nou, ze heeft echt voor 2 gegeten. Het leek wel of ze alle schroom heeft laten varen.' 'Ach', zeg ik. 'Ik heb haar iets laten klaarmaken en gezegd dat nergens naar smaakte, maar dat ze het voor straf moest opeten.' Anneke moet erom lachen. 'En?' 'Alles op. Het was ook heerlijk.'
'Weet jij eigenlijk hoeveel Cindy weegt?' vraag ik als we in bed liggen. 'Ze heeft het mij verteld', zegt Anneke. 'Maar ik verklap het niet.' 'Ze is een stuk zwaarder dan jij', zeg ik. 'Nou, dat weet ik niet hoor', zegt Anneke. 'Ik geloof dat ik de laatste tijd weer flink aankom.' 'O,'zeg ik snel. 'Je hebt het nu verklapt.' Ze kan er hard om lachen, dan draait ze zich om en valt hard snurkend in slaap.
Lees deel 19: Niet te weerstaan »
Dit is deel 18 van het vervolgverhaal Onze droomzaak. Benieuwd naar wat er vooraf gaat? Lees het eerste deel: De snackbar »
Reacties
Een reactie posten