Buit verdelen - Onze droomzaak (3)
Henk en Anneke draaien de snackbar in het plaatselijke zwembad. Als je werkt met al die lekkere dingen, heeft dat zeker ook een effect op je lichaam. Zeker als je allebei de restjes opeet.
Vooral haar buik moet er erg aan geloven van de overvloed aan vetten die ze binnenkrijgt door die pittige gehaktstaven. Wat een buikje krijgt ze! Ik zie het oude postuur van Anneke langzaam maar zeker terugkeren. Als ze zo staat te bakken, bolt haar buik mooi naar voren in het schort dat ze draagt. Ze buigt voorover om een paar patatjes op te eten die direct uit het vet komen. Ze maakt de maaltijd voor de zwemgasten klaar en nipt van haar milkshake. Wat een snoeperd is het toch.
Vergeet ook niet haar grote kont. Het lijkt erop dat hij elke dag wat verder naar achteren wijst. Ik vraag me echt af of ze al niet op haar oude gewicht zit. Wat een groot lichaam begint zich weer af te tekenen bij haar. Ze geniet zichtbaar van het werk in de snackbar. Daarbij maakt ze ook koffie en taartjes klaar voor mensen die op hun kind wachten terwijl het zwemles heeft.
Ik vraag haar als iedereen weg is of ze nog zin in iets heeft. Er ligt nog wat in de vitrine en dat zou anders moeten worden weggegooid. 'Zullen we nog wat nemen?' vraagt ze. 'Het is zonde als we het moeten weggooien.' Er liggen 3 kroketten, 2 gehaktstaven, een loempia en nog 4 frikandellen. Voor ik iets heb kunnen zeggen, laat zij het al in het vet zakken. Tegelijk met een schep van het laatste friet.
Even later zitten we samen, zij aan een groot glas cola en ik aan een biertje en hebben de buit verdeeld. Ik ben er niet verbaasd over dat de gehaktstaven bij haar liggen. Ook de loempia neemt zij en een kroket en een frikandel. De rest neem ik. Over de loempia giet ze royaal frietsaus. Ze smikkelt het allemaal op. Al merk ik dat ze bij de laatste snacks. De 2 gehaktstaven, ze bewaart het lekkerste voor het laatste, zegt ze. Daarbij krijgt ze het wel moeilijker.
Het gaat langzamer. De happen worden trager. Ik neem nog een biertje, omdat ik ook vol begin te raken. De patat is toch wat meer dan ik dacht. Anneke eet dapper door. Haar eetlust is inderdaad gestegen, merk ik. Ze begint zwaarder te ademen. Ze heeft er moeite mee. Ook omdat ze natuurlijk al 3 gehaktstaven hiervoor gegeten heeft.
Nou, vooruit, nog een softijsje toe. Ze tapt een extra grote voor ons allebei. Als we dan allebei zitten uit te puffen van deze grote maaltijd, trek ik nog een pilsje open. Zij wil er ook eentje, zegt ze. Dat kan wel voordat we naar huis gaan. Nog alles schoonmaken voordat we na het laatste pilsje naar huis gaan. Wat een maaltijd. Ik zie hoe ze achter het stuur kruipt in de auto. Wat een buik. Bijna zo groot als eerst.
Ze ziet me kijken, maar zegt niks.
Lees deel 4: Beetje honger »
Vooral haar buik moet er erg aan geloven van de overvloed aan vetten die ze binnenkrijgt door die pittige gehaktstaven. Wat een buikje krijgt ze! Ik zie het oude postuur van Anneke langzaam maar zeker terugkeren. Als ze zo staat te bakken, bolt haar buik mooi naar voren in het schort dat ze draagt. Ze buigt voorover om een paar patatjes op te eten die direct uit het vet komen. Ze maakt de maaltijd voor de zwemgasten klaar en nipt van haar milkshake. Wat een snoeperd is het toch.
Vergeet ook niet haar grote kont. Het lijkt erop dat hij elke dag wat verder naar achteren wijst. Ik vraag me echt af of ze al niet op haar oude gewicht zit. Wat een groot lichaam begint zich weer af te tekenen bij haar. Ze geniet zichtbaar van het werk in de snackbar. Daarbij maakt ze ook koffie en taartjes klaar voor mensen die op hun kind wachten terwijl het zwemles heeft.
Ik vraag haar als iedereen weg is of ze nog zin in iets heeft. Er ligt nog wat in de vitrine en dat zou anders moeten worden weggegooid. 'Zullen we nog wat nemen?' vraagt ze. 'Het is zonde als we het moeten weggooien.' Er liggen 3 kroketten, 2 gehaktstaven, een loempia en nog 4 frikandellen. Voor ik iets heb kunnen zeggen, laat zij het al in het vet zakken. Tegelijk met een schep van het laatste friet.
Even later zitten we samen, zij aan een groot glas cola en ik aan een biertje en hebben de buit verdeeld. Ik ben er niet verbaasd over dat de gehaktstaven bij haar liggen. Ook de loempia neemt zij en een kroket en een frikandel. De rest neem ik. Over de loempia giet ze royaal frietsaus. Ze smikkelt het allemaal op. Al merk ik dat ze bij de laatste snacks. De 2 gehaktstaven, ze bewaart het lekkerste voor het laatste, zegt ze. Daarbij krijgt ze het wel moeilijker.
Het gaat langzamer. De happen worden trager. Ik neem nog een biertje, omdat ik ook vol begin te raken. De patat is toch wat meer dan ik dacht. Anneke eet dapper door. Haar eetlust is inderdaad gestegen, merk ik. Ze begint zwaarder te ademen. Ze heeft er moeite mee. Ook omdat ze natuurlijk al 3 gehaktstaven hiervoor gegeten heeft.
Nou, vooruit, nog een softijsje toe. Ze tapt een extra grote voor ons allebei. Als we dan allebei zitten uit te puffen van deze grote maaltijd, trek ik nog een pilsje open. Zij wil er ook eentje, zegt ze. Dat kan wel voordat we naar huis gaan. Nog alles schoonmaken voordat we na het laatste pilsje naar huis gaan. Wat een maaltijd. Ik zie hoe ze achter het stuur kruipt in de auto. Wat een buik. Bijna zo groot als eerst.
Ze ziet me kijken, maar zegt niks.
Lees deel 4: Beetje honger »
Reacties
Een reactie posten