Hulp bij afvallen - Personal trainer (16)
Melissa wil Joyce best helpen met afvallen. Dat betekent dat ze weer meer van haar lievelingskostje kan eten.
De kinderen hadden heerlijk gezwommen met Joyce. Ze waren weer omgekleed en zaten aan de lunch. De haren waren nog nat van het water. Melissa zat al aan tafel klaar voor het eten. Joyce ging naast haar zittten. Bij het binnenkomen van haar zus met de 2 borden voor de grote eters viel haar mond open van verbazing. 'Jeetje', zei ze.
Zoals gebruikelijk had Melissa geen tijd te verliezen. Ze zette snel haar tanden in het enorme portie eten dat op haar bord lag. De stukken vlees en eieren die er op haar bord lagen, waren genoeg voor 2 volwassen eters. Melissa begon onverschrokken aan de massa met calorieën. Ze wist dat Mira bij dit recept een romige botersaus gebruikte.
Ik ben niet zo'n expert op het gebied van de Franse keuken, maar het leek erop dat deze lunch zeker niet paste in een caloriearm dieet. Het vet droop van het vlees. De aardappeltjes die erbij geserveerd werden werden bij Melissa ook royaal gedoopt in de zelfgemaakte mayonaise van Mira. Het duurde niet lang meer of haar volle bord was helemaal leeg.
'Poeh, ik kan echt niet meer', zei Joyce. Ze wreef over haar volle maag en schoof haar bord een eindje naar achteren. Deze was zeker nog voor de helft gevuld. Ze had evenveel opgediend gekregen als Melissa, maar moest het nu echt laten afweten. 'Weet je het zeker?' vroeg Melissa. Ze keek vol verwachting naar Joyce. Ze knikte.
Met een brede grijns schoof Melissa de biefstuk en eieren op haar lege bord. Ze likkebaarde erbij. 'Ik vind dit zo lekker', verzuchtte ze. 'Het lijkt wel of ik er gewoon geen genoeg van kan krijgen.' Alsof ze nog niks gekregen had, zo lepelde Melissa het voedingsrijke eten naar binnen. Ze liet soms een zacht boertje of nam een slok van de volle melk die ze erbij had laten serveren.
Na een kleine 5 minuten waren ook de biefstuk en eieren van Joyce weg. Ze schoof nog het laatste restje dat mijn vrouw had laten staan, op haar bord en werkte dat even snel naar binnen. Daarna was alles verdwenen. Ze leunde achterover. 'Zo en nu siësta', zuchtte ze. Haar buik piepte onder haar shirt uit. Hij leek er groter dan eerst uit te zien. Joyce vond het er wel grappig uitzien en glimlachte.
De volgende morgen was het tijd voor de training. Na het ontbijt, dat al in versoberde vorm voor Joyce werd geserveerd, stonden de kinderen en Joyce klaar. Het enorme lichaam van Joyce tekende zich duidelijk af in de veel te strak zittende trainingsoutfit. 'Joyce', zei Melissa dreigend. 'Ik waarschuw je alvast, maar het zal loodzwaar worden.' Joyce knikte en besefte dat er inderdaad een zware periode voor haar aanbrak.
'Je zult heel veel discipline moeten opbrengen en vooral veel bewegen. Je spieren zullen heel veel pijn doen en je zult veel trek in lekkere dingen krijgen.' Melissa stond eveneens in een trainingsoutfit die veel te strak om haar mollige lichaam gespannen stond. Het leek of haar verder uitgedijde kont elk moment uit de stof zou knallen.
Melissa zou opnieuw kleren moeten vinden die ze paste en niet van die veel te strakke kleding. Op een of andere manier had ze wel een shirt gevonden dat ruim uitviel. Dit keer kon je haar blote buik niet zien. Aan de andere kant leek haar kont veel te weinig ruimte te hebben in de uitermate strakke kleding.
'Vandaag beginnen de kinderen eerst met de training. Ze doen dan voor wat je moet doen. Daarna mag jij', vervolgde Melissa. 'We zullen maar eens beginnen met een warming-up zoals we elke dag doen. Jongens begin maar.' Melissa gebaarde naar de kinderen en liep zelf naar de bank.
Joyce keek met verbazing met hoeveel routine en energie de kinderen aan hun dagelijks training begonnen. 'Met jouw begin ik op de loopband', riep Melissa vanaf de bank. 'Mimi wil jij hem even instellen op een kilometer?' Mimi hielp Joyce de loopband op. Het apparaat zette zich in beweging en Joyce begon langzaam te lopen. 'Voer het tempo nog maar een beetje op', riep Melissa vanaf haar veilige stekkie.
Joyce begon te hijgen. 'Kom op, Joyce', riep Melissa. 'Het is even pittig, maar je zult het snel genoeg te pakken krijgen.' Melissa lag lekker languit op de bank en riep Marcella bij zich. 'Zou je voor mij donuts willen halen? In de keukenkast liggen er volgens mij nog wel een paar.' 'Hoeveel moet ik er meenemen?' vroeg Marcella. 'Ach, doe maar een doosje', antwoordde Melissa.
'Zo moet het dus', riep Melissa in de richting van de hijgende Joyce. 'Gewoon doorlopen en die buik ben je zo kwijt. Die dikke buik van je verdwijnt als sneeuw voor de zon.' Het zweet gutste van Joyces voorhoofd. Ze was helemaal buiten adem. Ze naderde de laatste meters van die eerste kilometer op de loopband. 'Vooruit, nog eentje', droeg Melissa op. 'Toe Mimi, zet nog maar een kilometer erbij op die band.'
Lees deel 17: Ruilen van gewicht? »
Hulp bij afvallen
De kinderen hadden heerlijk gezwommen met Joyce. Ze waren weer omgekleed en zaten aan de lunch. De haren waren nog nat van het water. Melissa zat al aan tafel klaar voor het eten. Joyce ging naast haar zittten. Bij het binnenkomen van haar zus met de 2 borden voor de grote eters viel haar mond open van verbazing. 'Jeetje', zei ze.
Zoals gebruikelijk had Melissa geen tijd te verliezen. Ze zette snel haar tanden in het enorme portie eten dat op haar bord lag. De stukken vlees en eieren die er op haar bord lagen, waren genoeg voor 2 volwassen eters. Melissa begon onverschrokken aan de massa met calorieën. Ze wist dat Mira bij dit recept een romige botersaus gebruikte.
Ik ben niet zo'n expert op het gebied van de Franse keuken, maar het leek erop dat deze lunch zeker niet paste in een caloriearm dieet. Het vet droop van het vlees. De aardappeltjes die erbij geserveerd werden werden bij Melissa ook royaal gedoopt in de zelfgemaakte mayonaise van Mira. Het duurde niet lang meer of haar volle bord was helemaal leeg.
'Poeh, ik kan echt niet meer', zei Joyce. Ze wreef over haar volle maag en schoof haar bord een eindje naar achteren. Deze was zeker nog voor de helft gevuld. Ze had evenveel opgediend gekregen als Melissa, maar moest het nu echt laten afweten. 'Weet je het zeker?' vroeg Melissa. Ze keek vol verwachting naar Joyce. Ze knikte.
Met een brede grijns schoof Melissa de biefstuk en eieren op haar lege bord. Ze likkebaarde erbij. 'Ik vind dit zo lekker', verzuchtte ze. 'Het lijkt wel of ik er gewoon geen genoeg van kan krijgen.' Alsof ze nog niks gekregen had, zo lepelde Melissa het voedingsrijke eten naar binnen. Ze liet soms een zacht boertje of nam een slok van de volle melk die ze erbij had laten serveren.
Na een kleine 5 minuten waren ook de biefstuk en eieren van Joyce weg. Ze schoof nog het laatste restje dat mijn vrouw had laten staan, op haar bord en werkte dat even snel naar binnen. Daarna was alles verdwenen. Ze leunde achterover. 'Zo en nu siësta', zuchtte ze. Haar buik piepte onder haar shirt uit. Hij leek er groter dan eerst uit te zien. Joyce vond het er wel grappig uitzien en glimlachte.
De volgende morgen was het tijd voor de training. Na het ontbijt, dat al in versoberde vorm voor Joyce werd geserveerd, stonden de kinderen en Joyce klaar. Het enorme lichaam van Joyce tekende zich duidelijk af in de veel te strak zittende trainingsoutfit. 'Joyce', zei Melissa dreigend. 'Ik waarschuw je alvast, maar het zal loodzwaar worden.' Joyce knikte en besefte dat er inderdaad een zware periode voor haar aanbrak.
'Je zult heel veel discipline moeten opbrengen en vooral veel bewegen. Je spieren zullen heel veel pijn doen en je zult veel trek in lekkere dingen krijgen.' Melissa stond eveneens in een trainingsoutfit die veel te strak om haar mollige lichaam gespannen stond. Het leek of haar verder uitgedijde kont elk moment uit de stof zou knallen.
Melissa zou opnieuw kleren moeten vinden die ze paste en niet van die veel te strakke kleding. Op een of andere manier had ze wel een shirt gevonden dat ruim uitviel. Dit keer kon je haar blote buik niet zien. Aan de andere kant leek haar kont veel te weinig ruimte te hebben in de uitermate strakke kleding.
'Vandaag beginnen de kinderen eerst met de training. Ze doen dan voor wat je moet doen. Daarna mag jij', vervolgde Melissa. 'We zullen maar eens beginnen met een warming-up zoals we elke dag doen. Jongens begin maar.' Melissa gebaarde naar de kinderen en liep zelf naar de bank.
Joyce keek met verbazing met hoeveel routine en energie de kinderen aan hun dagelijks training begonnen. 'Met jouw begin ik op de loopband', riep Melissa vanaf de bank. 'Mimi wil jij hem even instellen op een kilometer?' Mimi hielp Joyce de loopband op. Het apparaat zette zich in beweging en Joyce begon langzaam te lopen. 'Voer het tempo nog maar een beetje op', riep Melissa vanaf haar veilige stekkie.
Joyce begon te hijgen. 'Kom op, Joyce', riep Melissa. 'Het is even pittig, maar je zult het snel genoeg te pakken krijgen.' Melissa lag lekker languit op de bank en riep Marcella bij zich. 'Zou je voor mij donuts willen halen? In de keukenkast liggen er volgens mij nog wel een paar.' 'Hoeveel moet ik er meenemen?' vroeg Marcella. 'Ach, doe maar een doosje', antwoordde Melissa.
'Zo moet het dus', riep Melissa in de richting van de hijgende Joyce. 'Gewoon doorlopen en die buik ben je zo kwijt. Die dikke buik van je verdwijnt als sneeuw voor de zon.' Het zweet gutste van Joyces voorhoofd. Ze was helemaal buiten adem. Ze naderde de laatste meters van die eerste kilometer op de loopband. 'Vooruit, nog eentje', droeg Melissa op. 'Toe Mimi, zet nog maar een kilometer erbij op die band.'
Lees deel 17: Ruilen van gewicht? »
Reacties
Een reactie posten