Meer eten klaarmaken - Personal trainer (12)
Terwijl het gezin kilo's afvalt, moet het personeel voor de personal trainer Melissa meer dan ooit eten klaarmaken.
Melissa kreeg de kinderen in een strak ritme. Elke ochtend aten ze keurig een caloriearm ontbijt en trainden ze er flink op los. De kinderen aten regelmatiger, veel gezonder en waren de hele dag goed in beweging. De nieuwe levenswijze gaf duidelijk zijn vruchten. De kinderen zagen er niet meer uit als opgeblazen wezentjes, maar waren veranderd in gezond uitziende kinderen.
Aan de andere kant was Melissa verschrikkelijk lui geworden. Ze sliep altijd na de lunch een groot deel van de middag, maar ook na een enorm ontbijt, wist ze het voor elkaar te krijgen om te gaan slapen. Als de kinderen bezig waren met hun work-out lag zij op de bank half te soezen. Niels zag het eens bij een training hoe hun fitnesstrainer lag te dommelen op de bank. Hij lachte. Terwijl zij hun overtollige vet wegzweetten, lag zij uit te slapen.
Andere keren nam ze de overgebleven stukken taart, koeken of croissants van het ontbijt mee en was ze nog aan het opeten als de kinderen met hun training bezig waren. Dan riep ze 'kom op luie donders, laat dat vette lijf zweten', waarna ze zelf een hap van een zoete lekkernij nam. 'Nog 3 keer Angela', vervolgde ze als ze het eten had weggeslikt. Of: 'kom op Mimi, ga tot het uiterste. Je kunt nog wel een kilometer rennen op de loopband'.
Ondanks deze bijzondere houding, leek de aanbidding van de kinderen in de richting van Melissa niet voorbij te gaan. Ze konden met open mond luisteren naar haar verhalen over de VS. Ze waren gek op die verhalen. De kinderen keken voordat Melissa er was, urenlang naar Amerikaanse televisieseries en droomden dan weg bij dat bijzondere land.
Melissa had altijd tijd voor de kinderen om te vertellen over haar land. Het vroeg ook geen grote fysieke inspanning van haar. De kinderen probeerden haar vergeefs warm te maken voor een leuke activiteit buiten of een lekkere duik in het zwembad. Daar maakte Melissa altijd bezwaar tegen. Ze had altijd een smoesje paraat om het niet te hoeven doen.
We gingen de vijfde maand in van haar verblijf op onze ranch. De kilo's kleefden nog altijd met dezelfde snelheid aan het lichaam van Melissa. Daar zat geen enkele vertraging in leek het. Sterker nog, het leek wel of het sneller ging. De losse kleding die onze Mira voor haar had gemaakt een kleine 2 maanden eerder, zat niet meer los om haar lichaam. Steeds strakker spande zich de stof om haar mollige lijf.
Haar buik begon zich duidelijk af te tekenen in de outfit. Hij was groter en slapper geworden. De strakke buik van welees was helemaal verdwenen. Een van Mira's outfits was Melissa's favoriet, leek het. Ze was er vaak in aan te treffen. De broek was enigszins ingehouden zodat hij lekker koel bleef op warme dagen. Aan elke kant van de broek zaten drie knopen die ervoor zorgden dat hij niet afzakte.
De laatste paar weken echter was de broek steeds strakker gaan zitten over haar buik. De bovenste knoopjes stonden elke keer een stukje strakker gespannen, leek het. 'Die zal de knoopjes over niet al te lange tijd meer dicht krijgen', dacht ik bij het zien van de veel te strak zittende broek.
Die woensdag zetten de koks haar zoals elke woensdag met de lunch Melissa's lievelingsmaaltijd voor: eieren en biefstuk. Ik was er zelden rond lunchtijd en ook deze keer lukt het mij niet om erbij te zijn. Daarom vertelde mijn vrouw die avond over de lunch van die woensdagmiddag. 'Ze is echt een grote eter geworden', zei ze tegen mij. 'Je moet haar echt zien eten met de woensdaglunch. Wat ze dan verstouwd. Dat krijgen wij samen echt niet weg.'
Volgens Carolien vertelden de bedienden haar dat ze meer eten klaarmaakten dan ooit. 'De kinderen eten nauwelijks meer van de biefstuk en eieren. Alles gaat in de maag van Melissa', zei mijn vrouw erbij. 'Het lijkt erop dat Melissa opeet wat de kinderen uit hun mond sparen.'
'Sterker nog', vervolgde mijn vrouw. 'De bedienden legden een mals stuk vlees en 2 eieren op het bord van Angela. Melissa keek met jaloerse blik naar het bord . Mira diende het eten op. Ze stond tussen Angela en Melissa in, klaar om voor Melissa op te scheppen. 'Dit is een nieuwe regel', zei Melissa. 'Niet-lijners worden eerst bediend.''
Lees deel 13: Alles opeten »
Meer eten klaarmaken
Melissa kreeg de kinderen in een strak ritme. Elke ochtend aten ze keurig een caloriearm ontbijt en trainden ze er flink op los. De kinderen aten regelmatiger, veel gezonder en waren de hele dag goed in beweging. De nieuwe levenswijze gaf duidelijk zijn vruchten. De kinderen zagen er niet meer uit als opgeblazen wezentjes, maar waren veranderd in gezond uitziende kinderen.
Aan de andere kant was Melissa verschrikkelijk lui geworden. Ze sliep altijd na de lunch een groot deel van de middag, maar ook na een enorm ontbijt, wist ze het voor elkaar te krijgen om te gaan slapen. Als de kinderen bezig waren met hun work-out lag zij op de bank half te soezen. Niels zag het eens bij een training hoe hun fitnesstrainer lag te dommelen op de bank. Hij lachte. Terwijl zij hun overtollige vet wegzweetten, lag zij uit te slapen.
Andere keren nam ze de overgebleven stukken taart, koeken of croissants van het ontbijt mee en was ze nog aan het opeten als de kinderen met hun training bezig waren. Dan riep ze 'kom op luie donders, laat dat vette lijf zweten', waarna ze zelf een hap van een zoete lekkernij nam. 'Nog 3 keer Angela', vervolgde ze als ze het eten had weggeslikt. Of: 'kom op Mimi, ga tot het uiterste. Je kunt nog wel een kilometer rennen op de loopband'.
Ondanks deze bijzondere houding, leek de aanbidding van de kinderen in de richting van Melissa niet voorbij te gaan. Ze konden met open mond luisteren naar haar verhalen over de VS. Ze waren gek op die verhalen. De kinderen keken voordat Melissa er was, urenlang naar Amerikaanse televisieseries en droomden dan weg bij dat bijzondere land.
Melissa had altijd tijd voor de kinderen om te vertellen over haar land. Het vroeg ook geen grote fysieke inspanning van haar. De kinderen probeerden haar vergeefs warm te maken voor een leuke activiteit buiten of een lekkere duik in het zwembad. Daar maakte Melissa altijd bezwaar tegen. Ze had altijd een smoesje paraat om het niet te hoeven doen.
We gingen de vijfde maand in van haar verblijf op onze ranch. De kilo's kleefden nog altijd met dezelfde snelheid aan het lichaam van Melissa. Daar zat geen enkele vertraging in leek het. Sterker nog, het leek wel of het sneller ging. De losse kleding die onze Mira voor haar had gemaakt een kleine 2 maanden eerder, zat niet meer los om haar lichaam. Steeds strakker spande zich de stof om haar mollige lijf.
Haar buik begon zich duidelijk af te tekenen in de outfit. Hij was groter en slapper geworden. De strakke buik van welees was helemaal verdwenen. Een van Mira's outfits was Melissa's favoriet, leek het. Ze was er vaak in aan te treffen. De broek was enigszins ingehouden zodat hij lekker koel bleef op warme dagen. Aan elke kant van de broek zaten drie knopen die ervoor zorgden dat hij niet afzakte.
De laatste paar weken echter was de broek steeds strakker gaan zitten over haar buik. De bovenste knoopjes stonden elke keer een stukje strakker gespannen, leek het. 'Die zal de knoopjes over niet al te lange tijd meer dicht krijgen', dacht ik bij het zien van de veel te strak zittende broek.
Die woensdag zetten de koks haar zoals elke woensdag met de lunch Melissa's lievelingsmaaltijd voor: eieren en biefstuk. Ik was er zelden rond lunchtijd en ook deze keer lukt het mij niet om erbij te zijn. Daarom vertelde mijn vrouw die avond over de lunch van die woensdagmiddag. 'Ze is echt een grote eter geworden', zei ze tegen mij. 'Je moet haar echt zien eten met de woensdaglunch. Wat ze dan verstouwd. Dat krijgen wij samen echt niet weg.'
Volgens Carolien vertelden de bedienden haar dat ze meer eten klaarmaakten dan ooit. 'De kinderen eten nauwelijks meer van de biefstuk en eieren. Alles gaat in de maag van Melissa', zei mijn vrouw erbij. 'Het lijkt erop dat Melissa opeet wat de kinderen uit hun mond sparen.'
'Sterker nog', vervolgde mijn vrouw. 'De bedienden legden een mals stuk vlees en 2 eieren op het bord van Angela. Melissa keek met jaloerse blik naar het bord . Mira diende het eten op. Ze stond tussen Angela en Melissa in, klaar om voor Melissa op te scheppen. 'Dit is een nieuwe regel', zei Melissa. 'Niet-lijners worden eerst bediend.''
Lees deel 13: Alles opeten »
Reacties
Een reactie posten