De nieuwkomer - Personal trainer (3)
Peter en zijn gezin zijn te dik. Ze willen graag iets aan hun lifestyle doen en halen Melissa vanuit Amerika in huis.
Mijn familie begroette de nieuwkomer hartelijk. We waren blij dat ze ons gezin kwam helpen. We stapten in de auto en probeerden de enkele uren durende rit naar huis met haar kennis te maken. Het klikte meteen merkten we. Mijn vrouw en ik hadden lang geleden op de middelbare school Engels geleerd en dat was aardig weggezakt.
We merkten dat het wonderwel snel ging om het Engels weer op te pakken. De kinderen leken al gelijk onder de indruk te zijn van Melissa. Ik vermoed dat het komt omdat ze Amerikaanse was en ook omdat ze werkelijk van een adembenemende schoonheid was.
'Kijk wat ik daar zie', zei ze. Ze porde Angela in haar mollige buikje. 'Ik zie daar veel te dikke buiken. Die gaan we dus aanpakken.' Meteen kreeg ik in de gaten dat ze over een scherpe tong beschikte. Ze zei waar het op stond. Ook merkte ik dat ze best een controlefreak was. Ze gebruikte deze eigenschap om respect af te dwingen bij de kinderen.
Hierbij ging ze niet subtiel te werk. Ergens vond ik het best. Het was ook nodig om ons met strengheid te behandelen. Anders zouden we met onze luie reet nooit uit die stoel komen. We moesten immers op een streng dieet en gaan sporten.
'Wat is dit een mooi land', liet ze in het laatste uurtje onderweg naar huis horen. 'Ik heb het huis nog niet gezien, maar ik voel me hier al helemaal thuis.' 'Nou', zei ik tegen haar. 'Je bent van harte welkom. Je mag blijven zo lang als je maar wilt. Als je ons maar goed in vorm brengt en houdt.'
Ze knikte. 'Laten we beginnen met een jaar', antwoordde ze. 'Ik denk dat ik anders heimwee krijg als ik langer dan een jaar wegblijf.' Dat was ik wel met haar eens, je moet het wel kunnen overzien. We waren heel blij dat ze in elk geval een jaar wilde blijven. Als ze wilde, mocht ze altijd langer bij ons blijven.
'Wat is dit een paradijs', riep ze toen ze uit de terreinwagen stapte. Ze liep over onze ranche en liet zich alle schoonheid goed bevallen. Onze binnenplaats is ook oogstrelend net als de omgeving waar wij wonen tussen de bossen en midden in de bergen. We liepen met z'n allen naar de centrale hal van onze ranche. Vier bedienden kwamen ons begroeten en haalden de bagage voor Melissa uit de auto. 'Wow, bedienden', stamelde ze uit.
'Ja', antwoordde ik. 'Ze zullen je in al je behoeften voorzien. Ze kunnen je helpen bij het bereiden van de maaltijden tot aan het stoppen van de gaten in je sokken. Een brede glimlach trok over het gezicht van Melissa. Hij verdween niet meer van haar gezicht terwijl ze door het huis liep. 'Kijk dit is de gezamenlijke woonkamer', zei ik. Ze keek met grote ogen rond. De kamer was voorzien van alle moderne woongemakken, van een grote flatscreen tot videospellen en van enorme luierbanken tot aan diepe fauteuils.
'Deze kamer bevordert in elke hoek luiheid', zei Melissa streng. 'Kinderen, morgen gaan we hier beginnen om weer in beweging te komen.' 'Dat is goed', reageerde ik. 'Jij bent de expert, zeg ons wat we moeten doen om van die overtollige kilo's af te komen.' In de opslag die aan de woonkamer grensde lagen een loopband en allerlei andere fitnessapparaten. Die kregen een plekje in de hoek van de kamer, prominent in het zicht.
Mijn vrouw liet daarna de logeerkamer zien, de kamer die pal naast de onze was. 'Dit wordt je kamer', zei mijn vrouw. 'Je deelt de badkamer met ons, maar dat is hopelijk geen probleem. Je hebt veel ruimte en richt het in zoals je zelf wilt. Dit is jouw domein tot je vertrekt.' Ze hielp Melissa bij het uitpakken van haar bagage. Uit de tas verschenen allerlei gewichten, halsters, springtouwen en andere fitnessapparatuur.
'Ik laat je nu alleen', zei ze toen alles uitgepakt was. 'Ga je gang en probeer een beetje te acclimatiseren. Over een klein uurtje hebben de bedienden het eten klaar. We verwachten je dan in de eetkamer voor de warme maaltijd.
'We eten biefstuk vanavond', zeiden de bedienden terwijl ze een grote schaal met biefstuk naar binnen droegen. 'Vlees?' mompelde Melissa. 'Ben je vegetarisch?' vroeg ik. 'Nou', stamelde ze. 'Mijn vriend is vegetariër en ik doe altijd met hem mee.'
Ze keek hem daarna uitdagend aan. 'Maar ik kan het makkelijk naast me neerleggen. Het is, denk ik, onmogelijk om vegetariër te zijn op een Argentijnse ranch. Betere stukken vlees zijn er op heel de wereld niet te krijgen. Dan moet je wel een heel grote dierenliefhebber zijn om aan je principes vast te houden.' We lachten allemaal en gingen het heerlijk bereide voedsel opeten.
Lees deel 4: Principes »
De nieuwkomer
Mijn familie begroette de nieuwkomer hartelijk. We waren blij dat ze ons gezin kwam helpen. We stapten in de auto en probeerden de enkele uren durende rit naar huis met haar kennis te maken. Het klikte meteen merkten we. Mijn vrouw en ik hadden lang geleden op de middelbare school Engels geleerd en dat was aardig weggezakt.
We merkten dat het wonderwel snel ging om het Engels weer op te pakken. De kinderen leken al gelijk onder de indruk te zijn van Melissa. Ik vermoed dat het komt omdat ze Amerikaanse was en ook omdat ze werkelijk van een adembenemende schoonheid was.
'Kijk wat ik daar zie', zei ze. Ze porde Angela in haar mollige buikje. 'Ik zie daar veel te dikke buiken. Die gaan we dus aanpakken.' Meteen kreeg ik in de gaten dat ze over een scherpe tong beschikte. Ze zei waar het op stond. Ook merkte ik dat ze best een controlefreak was. Ze gebruikte deze eigenschap om respect af te dwingen bij de kinderen.
Hierbij ging ze niet subtiel te werk. Ergens vond ik het best. Het was ook nodig om ons met strengheid te behandelen. Anders zouden we met onze luie reet nooit uit die stoel komen. We moesten immers op een streng dieet en gaan sporten.
'Wat is dit een mooi land', liet ze in het laatste uurtje onderweg naar huis horen. 'Ik heb het huis nog niet gezien, maar ik voel me hier al helemaal thuis.' 'Nou', zei ik tegen haar. 'Je bent van harte welkom. Je mag blijven zo lang als je maar wilt. Als je ons maar goed in vorm brengt en houdt.'
Ze knikte. 'Laten we beginnen met een jaar', antwoordde ze. 'Ik denk dat ik anders heimwee krijg als ik langer dan een jaar wegblijf.' Dat was ik wel met haar eens, je moet het wel kunnen overzien. We waren heel blij dat ze in elk geval een jaar wilde blijven. Als ze wilde, mocht ze altijd langer bij ons blijven.
'Wat is dit een paradijs', riep ze toen ze uit de terreinwagen stapte. Ze liep over onze ranche en liet zich alle schoonheid goed bevallen. Onze binnenplaats is ook oogstrelend net als de omgeving waar wij wonen tussen de bossen en midden in de bergen. We liepen met z'n allen naar de centrale hal van onze ranche. Vier bedienden kwamen ons begroeten en haalden de bagage voor Melissa uit de auto. 'Wow, bedienden', stamelde ze uit.
'Ja', antwoordde ik. 'Ze zullen je in al je behoeften voorzien. Ze kunnen je helpen bij het bereiden van de maaltijden tot aan het stoppen van de gaten in je sokken. Een brede glimlach trok over het gezicht van Melissa. Hij verdween niet meer van haar gezicht terwijl ze door het huis liep. 'Kijk dit is de gezamenlijke woonkamer', zei ik. Ze keek met grote ogen rond. De kamer was voorzien van alle moderne woongemakken, van een grote flatscreen tot videospellen en van enorme luierbanken tot aan diepe fauteuils.
'Deze kamer bevordert in elke hoek luiheid', zei Melissa streng. 'Kinderen, morgen gaan we hier beginnen om weer in beweging te komen.' 'Dat is goed', reageerde ik. 'Jij bent de expert, zeg ons wat we moeten doen om van die overtollige kilo's af te komen.' In de opslag die aan de woonkamer grensde lagen een loopband en allerlei andere fitnessapparaten. Die kregen een plekje in de hoek van de kamer, prominent in het zicht.
Mijn vrouw liet daarna de logeerkamer zien, de kamer die pal naast de onze was. 'Dit wordt je kamer', zei mijn vrouw. 'Je deelt de badkamer met ons, maar dat is hopelijk geen probleem. Je hebt veel ruimte en richt het in zoals je zelf wilt. Dit is jouw domein tot je vertrekt.' Ze hielp Melissa bij het uitpakken van haar bagage. Uit de tas verschenen allerlei gewichten, halsters, springtouwen en andere fitnessapparatuur.
'Ik laat je nu alleen', zei ze toen alles uitgepakt was. 'Ga je gang en probeer een beetje te acclimatiseren. Over een klein uurtje hebben de bedienden het eten klaar. We verwachten je dan in de eetkamer voor de warme maaltijd.
'We eten biefstuk vanavond', zeiden de bedienden terwijl ze een grote schaal met biefstuk naar binnen droegen. 'Vlees?' mompelde Melissa. 'Ben je vegetarisch?' vroeg ik. 'Nou', stamelde ze. 'Mijn vriend is vegetariër en ik doe altijd met hem mee.'
Ze keek hem daarna uitdagend aan. 'Maar ik kan het makkelijk naast me neerleggen. Het is, denk ik, onmogelijk om vegetariër te zijn op een Argentijnse ranch. Betere stukken vlees zijn er op heel de wereld niet te krijgen. Dan moet je wel een heel grote dierenliefhebber zijn om aan je principes vast te houden.' We lachten allemaal en gingen het heerlijk bereide voedsel opeten.
Lees deel 4: Principes »
Reacties
Een reactie posten