Zwembad - Het ijspaleis (3)

Nina werkt in de zomermaanden na haar examen in een ijssalon. Van het verdiende geld wil ze een reis naar Australië maken. Ze snoept het ijs. Niet zonder gevolgen. Als het regent, neemt de klandizie af en Nina toe.

Die vrijdag dat ik er weer kwam, droeg ze een shirt dat haar begin mei nog ruim gezeten had. Nu zat het zo strak, dat je iedere vetrol van haar goed opgevulde figuur zag. Mijn ogen moesten de grootste ogen geweest zijn die ze ooit gezien had. Ze begon direct haar veel te krappe kleding te verantwoorden.

'Je ziet het goed hoor Henk. Hier voor je staat een 80-kilo-Nina in 60-kilo-kleren. Ik moet al mijn nieuwe kleren wassen, want ik heb overal ijsvlekken opzitten. Ik had alleen maar dit oude shirt. Zie ik er nog een beetje goed uit?'

'Zonder twijfel. Je ziet er beter uit dan eerst.' Ze had echt de aanblik die iedere liefhebber van volle vrouwen de adem doet verstokken. 'Ik heb nog nooit zoveel roomijs aan een vrouwenlichaam in zo'n goede vorm gezien.'

'Dank je wel. De 5 kilo van vandaag ontbreken nog. Ik schat zo in dat ze op dit moment onderweg zijn.' Ze wreef over haar bolle buik en keek er met volle aandacht naar zoals ik alleen van zwangere vrouwen kende.

Ze stond op om de tafel schoon te vegen voor het geval dat met dit slechte weer nog enkele gasten zouden komen. Ik genoot ervan zoals haar achterste van links naar rechts en van rechts naar links schuddde en hoe onderwijl haar groter gegroeide borsten van boven naar beneden zwierden.

'Het enige probleem wat mij aan mijn groei stoort, is dat ik zo snel buiten adem raak als ik thuis naar de 3e verdieping moet. 20 kilo extra is 20 kilo extra. Omdat ik mij niet meer zoveel beweeg, heb ik ook geen conditie meer.'

'Laten we eens wat gaan doen. Wat dacht je van zwemmen. In het water merk je niks van die 20 kilo.'
'Daar ben ik toch veel te dik voor. Ik pas nauwelijks in mijn bikini. Waarom zou ik naar het zwembad gaan?'
'Waarom zou je het niet proberen?'
'Nou ja, proberen is prima.'
'Hoe zit je morgen?'
'Morgen, dat is goed. Martha kan mij hier wel vervangen. Ik heb er zin in.'

Zo stond ik om 2 uur bij het water in de grote zwemhal. Ik zag haar de zwemhal binnenkomen. Ze droeg een prachtige bikini die duidelijk te zien 1 of 2 maten te klein was. Eén onbedachte beweging en het ding zou uit elkaar vliegen, dacht ik. 'Hoi daar ben ik.' Ze hield ermee op haar buik in te houden. 'Stop,' dacht ik omdat de buik plotseling nog verder over haar bikini welfde dan eerst.

'Hé, je ziet er echt goed uit,' zei ik met mijn meestcharmante lach. 'Hou op man', zei ze met een glimlach. 'Ik heb deze bikini in juni gekocht omdat ik die oude niet meer paste. En nu pas ik in deze nauwelijks meer. Geen wonder als je in 2 maanden 20 kilo aankomt.'

Ze zag er adembenemend uit. Haar nieuwe ijskilo's verdeelden zich mooi over haar 1 meter 70. Ze had grote en zware borsten. Ze hingen een stuk dieper en lager dan bij andere meisjes van haar formaat. Daaronder welfde haar weldoorvoede buik in haar volle majesteit.

De zon streelde over haar zachte vet en accentueerde haar rondingen daardoor nog heviger. Haar achterste deelde zich op in 2 flinke volronde bollen. Ik had zelden zoiets bols gezien bij de vrouwenbillen die ik kende. Ook haar dijen hadden het nodige vet gekregen. Wat bijzonder opviel was dat haar bikinibandjes in het vet priemden en zo kleine rolletjes vet vormden.

'Hoe lang wil je nog werken bij het ijspaleis?'
'Je bedoelt hoe dik ik nog wil worden.'
'Nou ja, als het nog lang zo blijft regenen, dan weeg je in september meer dan 100 kilo.'
'En dan? Ben ik dan te dik om te zwemmen?'
'Nee, dan heb je echt een nieuwe bikini nodig.' We moesten er allebei hard om lachen.

We waren klaar met zwemmen. Nina's voormalige klasgenootjes hadden lang genoeg haar ronde figuur kunnen zien. Het ontbrak haar nog iets, zei ze.
'Wat zou je ervan vinden als we nog even naar het ijspaleis gingen om Martha te bezoeken? Misschien verveelt ze zich of heeft ze hulp nodig.'
'Misschien weet ze niet hoe ze het ijs van de bak naar haar mond moet transporteren.'
'Dat kunnen we haar dan laten zien.' Nina moest er zelf om grinniken.

We kwamen in het ijspaleis. Martha zat met een mond vol met ijs achter de toonbank. Ze haalde net een lepel ijs naar binnen terwijl ze televisie keek.
'Hé Martha, hoe is het?' riep Nina luid. Martha schrok. De lepel met ijs viel uit haar hand.
'Hé,' zei ze aarzelend. 'Ik geloof dat ik de hele tijd ijs heb gegeten. En, euh...' Ze bloosde er zelf van. Er schoot haar niets te binnen wat ze ook gedaan zou kunnen hebben.

'Goed, goed. Je hebt de hele tijd ijs zitten eten. Ik kan het ook aan de lege bakken zien. En aan je buik, mijn god.' Nina moest lachen. Martha ontdekte opeens dat ze haar spijkerbroek had opengeritst. Haar buik bulpte door haar gulp heen. Martha werd nog roder.

'Martha, je mag met regenachtig weer zoveel eten als je wilt. De chef is blij als het ijs in die dagen niet bederft. Ik waarschuw je wel. Je kan van dit spul echt dik worden. Dat kan ik je wel zeggen.'
'Ach wat maken die paar kilo's uit. Klaus zegt iedere keer dat hij er niet van houdt om ieder botje van mijn lichaam te kunnen zien, als we...' Ze werd opnieuw vuurrood, boerde hard en werd krijtwit.
'Dan heb je hier een goed baantje. Kijk naar mij: geen botje meer te zien. Maar voordat je al het ijs opmaakt; ik wil ook nog een klein beetje.'

'Dank je wel', zei Martha. 'Ik heb al teveel gegeten. Ik voel me ziek worden.' Ze zag er inderdaad best bleek uit. De rest van de avond besteedden Nina en ik aan het soldaat maken van de walnotenijs en kersenijs. Nina ging het steeds beter af. Hoe meer ze van het zoete waar at, hoe meer ze op leek te kunnen. Het duurde tot half 11 dat Nina vol was en haar buikomvang weer een nieuw record had gevestigd.

Lees deel 4: Rond en gezond »

De afbeelding is gemaakt met hulp van AI. Dit verhaal is herzien op 28-11-2024.