Rond en gezond - Het ijspaleis (4) - Slot

Nina werkt in de zomermaanden na haar eindexamen in een ijssalon. Ze snoept van het ijs en de gevolgen zijn snel zichtbaar.

Voor mijn werk moest ik 2 weken naar het buitenland. Daarom was ik er pas weer eind juli weer. Op maandag vloog ik meteen van het vliegveld naar het ijspaleis. Ik trof Nina. Nina? Was dat echt Nina? Ze moest wel erg veel verregende middagen hebben gehad. Haar ronde gezicht was nog ronder. Ze had zelfs een heuse onderkin gekregen.

Een bolronde buik schoof ze voor zich uit. Deze leek met haar oude taillewelving niets meer van doen te willen hebben. Ze zag er goed vol uit in de tuinbroek die eerder veel te groot was geweest. Nu zat de broek strak om haar volle lichaam. Haar billen en borsten waren de calorieënzegen evenmin ontgaan. Ik zag door haar opnieuw veel te strakke shirt hoe haar borsten welig over het bh-randje uitpuilden.

'Hoi, ben je weer terug in het land?' groette ze. Haar glimlach was ze nog niet kwijtgeraakt. Wat een bolle toet had ze gekregen zeg.
'Ja, eindelijk. Wat zie je er toch goed uit,' gaf ik haar als compliment.

'Nou ja, ik barst uit elkaar als een gistballetje. Zoveel ijs heb ik nog nooit in één week gegeten, zoals in de laatste. En die daarvoor was ook wild. Op een avond kon ik nauwelijks thuiskomen omdat ik zo vol was.' Ze deed haar shirt omhoog en liet mij haar overvloedige buik zien, die uit haar geopende broek puilde.

'He, veroorzaakt roomijs een soort zwangerschap.'
'Zeker. Als je te dicht in de buurt van het roomijs komt, of nog erger: als je het doorslikt, dan krijg je een klein wezentje in je buik. Het wezentje roept voortdurend: "Meer daarvan, meer daarvan!" En dit kleine wezentje wordt steeds groter en groter en na een paar weken zie je er inderdaad zwanger uit.' We lachten.

'Ik geloof dat ik dit baantje moet beëindigen. Anders zullen mijn klasgenoten mij na de vakantie niet meer herkennen.'
'He, je ziet er echt zeer goed uit!' probeerde ik haar te troosten.

'Ja, ik heb me goed te eten gegeven. Ik pas geen enkel kledingstuk meer. Zelfs deze uiterst grote groene tuinbroek zit mij intussen te krap. Martha werkt hier ook niet meer. Toen haar moeder ontdekte dat ze de negen kilo zich hier toe-geëingend heeft, heeft ze het baantje aan haar dochter verboden en haar op dieet gezet. Maar Martha is geen Martha als ze zich dat lang laat opleggen. Ze komt zeker snel terug. Ze eet net zo graag als ik roomijs.'

'Ben jij nog op dieet?'
'Waarom wil je dat eigenlijk weten?' Ze lachte en tikte met haar hand tegen haar drillende buik. 'Integendeel. Ik heb het beste dieet die je je kan voorstellen: een roomijsdieet.'
'Daar mag je niets anders dan roomijs eten. Ik bedoel dat je het volhoudt.'
'Dat mag duidelijk zijn... Kan deze buik liegen?' Ze duwde haar enorme buik een flink eind uitdagend naar voren.
'Duidelijk niet. Hoeveel ben je eigenlijk in de afgelopen twee weken aangekomen?'
'Deze week 4 kilo en vorige week 3 kilo. Ik weeg rond de 92 kilo!' Ik trok een uiterst bedenkelijk gezicht.
'Mijn liefje, je raakt nog een beetje uit vorm,' grapte ik.
'Dat denk ik ook, nu je het zegt,' zei ze met een onnozel, hoog stemmetje. 'Denk je nog dat ik in mijn bikini pas?'
'Denk je dat een bikini je weer in vorm brengt?' We moesten er allebei hard om lachen.

'Om eerlijk tegen je te zijn. Soms maak ik me wel zorgen om mijn gewicht. Als het weer zo slecht blijft, dan heb ik over twee weken zeker 100 kilo rond mijn heupen. Ik schrok echt toen ik vanmorgen op de weegschaal stond en mijn gewicht pas kon lezen toen ik me helemaal voorovergebogen had. En ik heb om de 2 weken nieuwe spijkerbroeken nodig!'

'Zal je daarom binnenkort stoppen met dit lekker spul op te eten?' 'Nee, echt niet.' Ze lachte. 'Er is nog wel plaats voor een bak met roomijs.'
'Je hebt wel wat beweging nodig, dat is alles. Dan kan je ook weer gewoon ijs eten.'
'Ja, maar hoe dan? Ik moet de hele dag hier achter de toonbank staan.'
'Zullen we 's avonds na sluitingstijd gaan zwemmen?'
'Zo laat nog? Dan heb ik wellicht weer massa's roomijs gegeten en dan moet ik nog met een volle buik het water ingaan. Daarvoor ben ik dan veel te sloom.'
'Ach welnee, wees geen spelbederver. Een beetje beweging is goed en houd de kilo's een beetje in vorm. En daarnaast je slaat in het zwembad ook wel een goed figuur.'

De volgende avond troffen we elkaar in het zwembad en niet in het ijspaleis. Ik wist nog hoe mooi gevuld ze bij het laatste bezoek aan het zwembad was. Dat viel niet te vergelijken met de Nina van nu. Alles rond haar zwierde heen en weer toen ze naar mij toeliep. Haar borsten, haar buik, haar dijen en zelfs haar onderkin leek met de beweging mee te zwiepen. Dit keer had ze een rode bikini aan, die haar ook niet te krap leek te zitten.

'Die heb ik vandaag maar gekocht,' zei ze trots. Het verklaarde zijn precieze pasmaat. 'Zie ik er goed uit?'
'Adembenemend.' Ik had inderdaad zelden zo'n dik achttienjarig meisje gezien. Toen ze langzaam naar het water toeliep, viel mij op hoe haar dijen tegen elkaar aan schuurden en ze zichtbaar haar lopen verhinderden.

Haar dikke achterwerk zwierde mee met het ritme van haar passen. De twee bolle bollen buitelden over elkaar heen bij elke stap die ze maakte. Haar buik rolde eveneens van links naar rechts en weer terug. Ze was zeker niet meer mollig te noemen. De volheid van haar lichaam was zodanig dat je van een beginnende vetzucht zou kunnen spreken. Ze zwom heel langzaam en was erg snel moe.

Ze probeerde haar grote lichaam over de rand van het zwembad heen te hijsen, maar ze kwam in moeilijkheden. Ze was aan het spartelen. Het lukte haar uiteindelijk om haar grote lichaam over de rand van het zwembad heen te hijsen. Natuurlijk wilde ze daarna weer iets eten. Geen ijs dit keer, maar dan een grote hamburger met heel veel patat en een overvloedige klodder mayonaise.

Het weer werd weer beter. Augustus was een hete en zonnige maand. Dat meteen 4 weken achter elkaar. Nina had haar handen vol aan het bedienen van ijshongerige kinderen en volwassenen. Ze verkocht het ene portie na het andere. Haar overdadige ijsmaaltijden vielen uit. Dat ze niet afviel, daar zorgden de 'restjes' wel voor die iedere avond op haar stonden te wachten.

Ze kwam wat langzamer aan dan in de weken daarvoor. Eind augustus lukte het haar toch, ondanks het hete weer en de daarbij horende drukte, 100 kilo op de weegschaal te krijgen. Ze vertelde het mij in de drukte. 'Ik ben even rond als gezond,' reageerde ze als iemand iets over haar figuur opmerkte.

Eind september, toen het ijspaleis tot het volgende jaar ging sluiten, woog ze 112 kilo. 'Zou je alles er het volgende jaar af willen lijnen?' vroeg ik haar toen ze het mij vertelde. 'Zeker niet. In tegendeel ik verheug me al op kerstfeest. Dan zal mijn chef een paar bakken met roomijs voor mij bestellen. Ik verheug me minstens zo op het volgende jaar. Ik hoop dat ik dan weer terug ben van mijn reis door Australië. En wist je dat het in Australië zomer is als het hier winter is.'

Mijn gedachten gingen precies dezelfde richting op.

Dit is de vierde en laatste aflevering van het ijspaleis. Lees deel 1: Hete zomer »
Het verhaal is een vertaling van een verhaal van Weightwatcher.

De afbeelding is gemaakt met hulp van AI. Dit verhaal is herzien op 28-11-2024.