Uitgehongerd - Dikste vriendin (3)

Wendy heeft haar beste vriendin Martha op bezoek. Ze is veranderd in haar dikste vriendin. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Is ze zo uitgehongerd?

Uitgehongerd

Martha neemt een slok van haar biertje. 'Mmm, lekker', zegt ze snel. Ze vervolgt snel haar verhaal waarom haar zwager Henk ook zo dik is geworden.

"Al snel zag ik waarmee Henk zo verschrikkelijk druk was: met eten! Zijn buik was minstens zo groot als Astrid en mijn moeder samen. Daar stond gewoon een hoogzwangere man. Jeetje. Hij had een zwembroek aan een shirtje erboven. Het bedekte zijn buik amper. En de zwembroek was veel te klein. Zijn kont stak een flink eind over de strakzittende zwembroek heen.

Mam begroette me enthousiast. 'Martha, schat. Wat ben ik blij om je te zien. Je ziet er zo mager uit. Echt, neem het er lekker van. Henk maakt zulke heerlijke dingen klaar.' Henk pakte met een vrije hand een stoel voor me terwijl hij met zijn andere hand een pannenkoek naar binnen propte.'

Mam zette een bord met pannenkoeken en boter neer en goot er een flinke hoeveelheid stroop overheen. Dat was ik niet gewend. Ze gaf me ook een kop thee. Het was mierzoet en er zat veel romige melk bij. Het smaakte goed. Net als de pannenkoeken. Ik had dorst en dronk snel mijn kopje leeg. Vrijwel meteen schonk mijn moeder hem weer vol. 'Goed zo meid, goed eten en drinken', zei ze terwijl ze zelf ook een nieuw glas volschonk van de thee met melk en heel veel suiker.

Ik wist niet wat er gebeurde toen ik een hap nam van de pannenkoeken. Wat was dit ontzettend lekker. Ik merkte dat ik een reuzenhonger had en schrokte de ene na de andere binnen. Jeetje, wat had ik een honger. Ik was echt uitgehongerd. Mijn hele lijf schreeuwde om meer. Ik at, at en at. Zelfs al zat ik vol, ik at gewoon door. Zo uitgehongerd voelde ik mij. Jeetje wat was dit lekker. Ik schrokte door. Mijn hele shirtje zat onder de stroop en kruimels. Zelfs op mijn borsten droop de stroop.

Ik had me zo volgepropt, dat ik dacht dat ik ziek zou worden. Henk en mijn moeder brachten mij terug naar mijn kamer en hielpen me in bed. Ze klopte op mijn ronde buik en zei: 'Martha lieverd, je moet even uitrusten van het ontbijt. Je bent nog niet gewend om zoveel te eten als wij.'

Ik moest er stiekem om glimlachen en ik dacht: wat bedoelt ze met nog?

Mam en Henk waren weg en hadden de deur dichtgedaan. Een paar uur later werd ik wakker. Ik wist niet wat er gebeurde met mijn lijf, maar ik stief van de honger. Mijn buik was nog opgeblazen van de pannenkoekenberg die ik eerder die morgen naar binnen had gestouwd, maar ik had weer reuzentrek. Ik nam snel een douche en wilde me aankleden. Ik merkte dat mijn buik veel te vol zat om een spijkerbroek aan te trekken. Daarom hield ik het bij mijn bikinibroekje en een shirtje erboven. Lekker los allemaal.

Ik ging de trap af en kwam in de keuken. Ik wist niet wat ik zag. Iedereen was druk met eten. Astrid zat in een stoel. Haar handen lagen op haar buik. Om haar heen stonden allemaal lege borden.

Henk leek alsof hij elk moment kon exploderen. Zijn buik drukte tegen de tafel zo vol was hij, maar hij schoof nog steeds de ene na de andere hap boordevol met eten in zijn mond. Mijn moeder had een shirt en een joggingbroek aan. Haar buik kon ik goed zien bollen in haar shirt. Jeetje, hij lag zelfs een eindje op haar bovenbenen. Ze gaf me een kus en porde in mijn bolle buikje. 'Ga lekker zitten. We wilden op je wachten, maar we hadden zo'n honger. Daarom zijn wij alvast begonnen.'

Ik liet mij in een stoel zakken en mijn moeder zette meteen een groot bord voor me met 5 enorme hamburgers met dikke plakken kaas erop. Ik dacht alleen maar. 'O nee, hoe dik ga ik worden. Ik kan niet geloven wat hier gebeurt. Ze vreten zich de hele dag tonnetjerond. Dat gaat er ook met mij gebeuren. Maar ik had ook immense honger, dus ik viel de hamburgers aan alsof ik dagen niet gegeten had.

Lees deel 4: Goed voor mij = goed voor jou »

Dit is het 3e deel van het vervolgverhaal Dikste vriendin. Elke vrijdag verschijnt een nieuw deel. Benieuwd wat er vooraf gaat? Lees het eerste deel: Dikste vriendin »