Extra support - Dikste vriendin (5)

Wendy's vriendin Martha is enorm aangekomen bij een bezoek aan haar zus en zwager. Wendy wil weten hoe het komt. Nou de oorzaak lijkt te liggen bij haar zwangere zus Astrid, vertelt ze onder het genot van een biertje.

Extra support

Astrid giechelde om mijn vraag wat de dokter van haar gewichtstoename vond. Ze klopte als antwoord weer op haar buik. Het leek wel of ze niet van haar buik kon afblijven, zo zat ze er over te wrijven en op te kloppen. 'Dat is het andere verhaal. Hij was zo blij dat ik niet hard aan het sporten was, dat hij dit maar voor lief nam. Alles om niet te sporten. Ik was echt ongezond daarmee bezig vond hij. Desnoods moest ik maar wat aankomen.'

'Hij zei zelfs tegen Henk dat hij meer moest aankomen, dan zou ik op bed blijven liggen. Dan zou hij daarmee zijn empathie tonen voor mij. Een zwangere heeft dat nodig, vond de dokter. Empathie en meeleven. Desnoods verandert iedereen om je heen in een dikke pad. Als jij maar lekker blijft liggen en rust houdt.'

'Om heel eerlijk te zijn', vervolgde Astrid. 'Ik vind Henk er geweldig uit zien nu hij is aangekomen. Joh, wat een prachtige vent is hij nu. Zo mooi groot en dik. Ik geniet daar onwijs van. Je wilt het niet weten, maar een dikke vent is echt geweldig. Die buik van hem. Zo groot en imposant. Ik ben er helemaal verliefd op.' Ze gaf mij er een heel vet knipoogje bij. 'Zo houden we elkaar ook een beetje in balans. Dan staat er niet een getraind lijf naast de gestrande walvis die ik geworden ben.'

Ik durfde nu eindelijk wel de belangrijkste vraag te stellen. 'Ik snap het waarom jij en Henk zo dik zijn geworden en ik vind het ook geweldig hoor. Je begint echt heel dik te worden. Jeetje, ik herken je gewoon niet meer. Ook je gezicht is dik zeg. Maar waarom komt mama zo aan? Ze eet alsof ze in geen jaren eten heeft gezien. Alsof ze zo uit de hongerwinter in onze tijd is gestapt. Jeetje, het lijkt wel of ze meer eet dan jullie samen. En ze is echt dik geworden zeg, die weegt wel een kilo of 15 meer dan de laatste keer dat ik haar gezien heb. En ze is natuurlijk al best fors.'

Astrid moest nu heel hard giechelen bij het horen van deze vraag van mij. Ze voelde zich een beetje betrapt. 'Sorry, dat heb ik gedaan. Het is echt mijn schuld dat ze zo dik is geworden. Toen mama hoorde dat ik helemaal niks mocht en zo min mogelijk moest bewegen van de dokter, wilde ze niet dat ik bij mij thuis de trap zou moeten nemen. Ze drong er bij mij en Henk op aan dat we bij haar zouden komen wonen zo lang. Tegen de tijd dat we naar beneden kwamen, was ik al een kilo of 10 aangekomen.'

'Eerst was ze kwaad dat ik mij zo had laten gaan. Daarna vertelde ik haar het hele verhaal en dat de arts erop stond dat ik mij rustig hield en desnoods iedereen hiervoor aan moest komen. Om mij maar koest te houden, moest ze lachen. Daarna wilde ze mij en Henk vooral supporten en steunen. Ze at eerst aarzelend, maar nu stort ze zich als eerste op de lekkere dingen.'

Ik moest lachen, leunde achterover in mijn stoel. Jeetje, wat puilde mijn buik uit. Zo rond en vol had ik mij vandaag al laten eten alleen al aan pannenkoeken en hamburgers met kaas.

'Waarom had ik zo'n honger en kon ik er geen genoeg van krijgen', dacht ik terwijl ik zag hoe Astrid naar mij keek. Ze lachte. 'Wat zie je er schattig uit met dat kleine ronde buikje. Toe, blijf hier een tijdje bij ons en kweek een lekkere ronde buik in die tijd.'

Ik wreef over mijn boek en liet een boer. 'Burps, sorry. Ik ben gewoon een varken, denk ik. Ik wil echt niet dik worden. Wat zal Karel zeggen als hij mij straks ziet terugkomen van deze logeerpartij. Hij wordt echt hysterisch als hij mij nu al ziet. Kijk dan hoe dik ik ben geworden. Het lijkt wel of ik tonnetjerond ben.'

Lees deel 6: Innerlijke honger »

Dit is het 5e deel van het vervolgverhaal Dikste vriendin. Elke vrijdag verschijnt een nieuw deel. Benieuwd wat er vooraf gaat? Lees het eerste deel: Dikste vriendin »