Gewin - Chantage (11)
Maaike en Caro vallen op dikke mannen. Maaike haar vriendje dikker hebben, waarmee Caro haar helpt. Tot Jeroens broertje Martin haar doorheeft en hij Caro dwingt tot wat zij doet. Tot ze ontdekt waar het hem om te doen was: haar gewin!
Caro had nog een klein uur om na te denken hoe ze straks zou reageren tegen Martin. Hij was nog samen met zijn broer Jeroen boodschappen aan het doen voor het ontbijt. De schurk. Ze snapte niet hoe sluw en gemeen Martin tegen haar was geweest.
Ze dacht aan Maaike en Jeroen. Hoe verliefd en gelukkig ze waren. Hun ogen hunkerden de hele dag naar elkaar. Maar hoe zat het met haar en haar relatie met Martin? Ze kon onmogelijk ontkennen dat het een relatie was. Zeker niet na deze nacht waarin Maaike en Jeroen ook wisten van hun escapades.
En nu? Caro voelde zich ongelooflijk naïef. Met wat ze nu gehoord had van Maaike. Ze begon het allemaal te begrijpen nu ze de film van toen achterstevoren speelde. Ze wist nu hoe het allemaal zat en dat ze door Martin in de maling genomen was. Hij had haar gebruikt voor zijn eigen gewin. Nou, eigenlijk niet helemaal, het ging hem om haar gewin. Ze droeg nu een enorme pens voor zich uit. Wat moest ze nu hiermee?
Even later kwamen Martin en Jeroen binnen met het ontbijt. Jeroen had een grote emmer met kippenvleugeltjes gekocht. 'Kijk eens wat ik hier heb', riep hij. Hij had een deel van de emmer onderweg al opgegeten en keek begerig naar Maaike. Ze keek geil terug. Het wond haar meteen op dat hij al zoveel had gegeten. Hij klopte op zijn dikke pens.
Natuurlijk had hij die prachtige pens voor zijn Maaike laten groeien. En het was ontzettend snel gegaan. Zelfs zonder zijn Maaike in de buurt had hij zich volgegeten. Hij was immens gegroeid. Een immense buik droeg hij voor zich uit. Het leek wel of hij in omvang verdubbeld was. Hij deed dit allemaal uit liefde voor haar.
De 3 moesten snel weg. Maaike ging nog voor de laatste ronde snel met haar Jeroen de slaapkamer in. De halfopgegeten emmer met kippenvleugeltjes verdween met hen achter de gesloten deur.
'Kijk eens wat ik voor je heb meegenomen...' Martin grijnsde en viste een halveliterpak met ongeklopte slagroom tevoorschijn. Ze keek er begeerlijk naar. Wauw, wat had ze hier zin in. 'Helemaal klaar om mijn mestzwijntje nog wat vetter naar huis te laten gaan.' Hij grijnde zijn bekende grijns erbij en klopte op Caros imposante achterlijf. Hij knorde erbij als een echt varken.
Caro keek de magere man die zo zeker naar haar lachte. 'Ik heb dit weekend veel nagedacht', verzuchtte ze. 'Maar ik kan je broer niet zomaar laten trouwen met Maaike. Dat is echt niet eerlijk. Daarom ga ik een brief schrijven en bekennen wat ik gedaan heb. Alles zal ik uitleggen. Elk detail.'
Martin keek haar verrast aan. Het leek zelfs dat hij schrok. 'Maar waarom zou je dat moeten doen? Dat is toch nergens voor nodig?' Er klonk duidelijk paniek door in zijn stem. 'Daar gaat het juist om. Ik vind het niet kloppen om hem het niet eerlijk te vertellen hoe het in elkaar zit. Heb je het gezien. Zijn buik is zelfs groter dan mijn buik. En ik heb dit zelf gedaan!'
'Maar dat kan echt niet Caro!' riep Martin verontwaardigd. Hij schreeuwde zelfs een beetje. Zijn normaal zo rustige stem verried dat hij een plotselinge angst voelde opkomen. 'Het zou hun relatie kapotmaken', loog hij opnieuw. 'Je ziet toch hoe gelukkig ze zijn. Ze zijn allebei in de zevende hemel. Dat kan je toch niet maken, nu net voor hun huwelijk.'
Het enige wat Caro deed, was haar schouders ophalen. Ze keek stoïcijns. 'Het is het beste voor iedereen', fluisterde ze. Caro ging op een stoel zitten en deed net alsof ze de verwarring en paniek van Martin helemaal niet zag. Martin trok helemaal wit weg. Hij wist zich geen raad.
'Alsjeblieft. Doe het niet!' vroeg Martin opeens. Hij probeerde zijn oude tactiek te veranderen. 'Je zou alles verpesten', zuchtte hij. Hij hapte naar adem en realiseerde het web van leugens dat hij om zich heen houdt gesponnen. Hier kon hij bijna niet meer uit wegkomen.
Nu was het de beurt aan Caro om te glimlachen. 'Misschien hoef ik Jeroen niet alles te vertellen, maar een beetje', peinsde ze. Martin gaf een zucht van verlichting. Caro zag dat haar opmerking hem behoorlijk opluchtte. 'Ik denk inderdaad dat dat het beste is.'
'Ik denk dat het dan ook beter is om mijn mond ook wat langer dicht te houden dan dat Jeroen iets niet vertel.' Ze stond op en liep naar het aanrecht waar Martin zojuist het grote pak met volle melk had neergezet. Haar mollige vingers veegden het condens van het pak. Ze draaide zich naar hem toe en keek hem aandachtig aan.
'Om heel eerlijk tegen je te zijn Martin, je sixpack heb ik nooit leuk aan je gevonden.' Ze trok zijn shirt omhoog en streelde over de lichte rimpeling van zijn spieren. 'En die veel te magere billen van je. Ze verdienen de naam billen niet eens.' Ze schoof met haar mollige hand over zijn achterste en bleef steken achter het trendy ondergoed dat hij droeg. Ze klapte op zijn magere achterste.
Martins paniekerige blik vol verwarring was weer even snel terug op zijn gezicht. Hij zag hoe zelfverzekerd Caro door de kamer liep. Dat was hij niet gewend. Ze draaide zich om en schroefde de dop van het grote pak melk los. Ze hield hem schuin en drukte hem tegen Martins mond aan. Hij slikte zonder enige twijfel de melk door. Slok voor slok.
'Ik weet zeker dat ik dit probleem helemaal ga oplossen', fluisterde ze kalm. Ze legde haar vette vingers weer op zijn platte buik. De andere hand schoof naar zijn veel te smalle kont. 'Hoor je me, varkentje van me?'
Lees deel 12: Dik en gelukkig »
Gewin
Caro had nog een klein uur om na te denken hoe ze straks zou reageren tegen Martin. Hij was nog samen met zijn broer Jeroen boodschappen aan het doen voor het ontbijt. De schurk. Ze snapte niet hoe sluw en gemeen Martin tegen haar was geweest.
Ze dacht aan Maaike en Jeroen. Hoe verliefd en gelukkig ze waren. Hun ogen hunkerden de hele dag naar elkaar. Maar hoe zat het met haar en haar relatie met Martin? Ze kon onmogelijk ontkennen dat het een relatie was. Zeker niet na deze nacht waarin Maaike en Jeroen ook wisten van hun escapades.
En nu? Caro voelde zich ongelooflijk naïef. Met wat ze nu gehoord had van Maaike. Ze begon het allemaal te begrijpen nu ze de film van toen achterstevoren speelde. Ze wist nu hoe het allemaal zat en dat ze door Martin in de maling genomen was. Hij had haar gebruikt voor zijn eigen gewin. Nou, eigenlijk niet helemaal, het ging hem om haar gewin. Ze droeg nu een enorme pens voor zich uit. Wat moest ze nu hiermee?
Even later kwamen Martin en Jeroen binnen met het ontbijt. Jeroen had een grote emmer met kippenvleugeltjes gekocht. 'Kijk eens wat ik hier heb', riep hij. Hij had een deel van de emmer onderweg al opgegeten en keek begerig naar Maaike. Ze keek geil terug. Het wond haar meteen op dat hij al zoveel had gegeten. Hij klopte op zijn dikke pens.
Natuurlijk had hij die prachtige pens voor zijn Maaike laten groeien. En het was ontzettend snel gegaan. Zelfs zonder zijn Maaike in de buurt had hij zich volgegeten. Hij was immens gegroeid. Een immense buik droeg hij voor zich uit. Het leek wel of hij in omvang verdubbeld was. Hij deed dit allemaal uit liefde voor haar.
De 3 moesten snel weg. Maaike ging nog voor de laatste ronde snel met haar Jeroen de slaapkamer in. De halfopgegeten emmer met kippenvleugeltjes verdween met hen achter de gesloten deur.
'Kijk eens wat ik voor je heb meegenomen...' Martin grijnsde en viste een halveliterpak met ongeklopte slagroom tevoorschijn. Ze keek er begeerlijk naar. Wauw, wat had ze hier zin in. 'Helemaal klaar om mijn mestzwijntje nog wat vetter naar huis te laten gaan.' Hij grijnde zijn bekende grijns erbij en klopte op Caros imposante achterlijf. Hij knorde erbij als een echt varken.
Caro keek de magere man die zo zeker naar haar lachte. 'Ik heb dit weekend veel nagedacht', verzuchtte ze. 'Maar ik kan je broer niet zomaar laten trouwen met Maaike. Dat is echt niet eerlijk. Daarom ga ik een brief schrijven en bekennen wat ik gedaan heb. Alles zal ik uitleggen. Elk detail.'
Martin keek haar verrast aan. Het leek zelfs dat hij schrok. 'Maar waarom zou je dat moeten doen? Dat is toch nergens voor nodig?' Er klonk duidelijk paniek door in zijn stem. 'Daar gaat het juist om. Ik vind het niet kloppen om hem het niet eerlijk te vertellen hoe het in elkaar zit. Heb je het gezien. Zijn buik is zelfs groter dan mijn buik. En ik heb dit zelf gedaan!'
'Maar dat kan echt niet Caro!' riep Martin verontwaardigd. Hij schreeuwde zelfs een beetje. Zijn normaal zo rustige stem verried dat hij een plotselinge angst voelde opkomen. 'Het zou hun relatie kapotmaken', loog hij opnieuw. 'Je ziet toch hoe gelukkig ze zijn. Ze zijn allebei in de zevende hemel. Dat kan je toch niet maken, nu net voor hun huwelijk.'
Het enige wat Caro deed, was haar schouders ophalen. Ze keek stoïcijns. 'Het is het beste voor iedereen', fluisterde ze. Caro ging op een stoel zitten en deed net alsof ze de verwarring en paniek van Martin helemaal niet zag. Martin trok helemaal wit weg. Hij wist zich geen raad.
'Alsjeblieft. Doe het niet!' vroeg Martin opeens. Hij probeerde zijn oude tactiek te veranderen. 'Je zou alles verpesten', zuchtte hij. Hij hapte naar adem en realiseerde het web van leugens dat hij om zich heen houdt gesponnen. Hier kon hij bijna niet meer uit wegkomen.
Nu was het de beurt aan Caro om te glimlachen. 'Misschien hoef ik Jeroen niet alles te vertellen, maar een beetje', peinsde ze. Martin gaf een zucht van verlichting. Caro zag dat haar opmerking hem behoorlijk opluchtte. 'Ik denk inderdaad dat dat het beste is.'
'Ik denk dat het dan ook beter is om mijn mond ook wat langer dicht te houden dan dat Jeroen iets niet vertel.' Ze stond op en liep naar het aanrecht waar Martin zojuist het grote pak met volle melk had neergezet. Haar mollige vingers veegden het condens van het pak. Ze draaide zich naar hem toe en keek hem aandachtig aan.
'Om heel eerlijk tegen je te zijn Martin, je sixpack heb ik nooit leuk aan je gevonden.' Ze trok zijn shirt omhoog en streelde over de lichte rimpeling van zijn spieren. 'En die veel te magere billen van je. Ze verdienen de naam billen niet eens.' Ze schoof met haar mollige hand over zijn achterste en bleef steken achter het trendy ondergoed dat hij droeg. Ze klapte op zijn magere achterste.
Martins paniekerige blik vol verwarring was weer even snel terug op zijn gezicht. Hij zag hoe zelfverzekerd Caro door de kamer liep. Dat was hij niet gewend. Ze draaide zich om en schroefde de dop van het grote pak melk los. Ze hield hem schuin en drukte hem tegen Martins mond aan. Hij slikte zonder enige twijfel de melk door. Slok voor slok.
'Ik weet zeker dat ik dit probleem helemaal ga oplossen', fluisterde ze kalm. Ze legde haar vette vingers weer op zijn platte buik. De andere hand schoof naar zijn veel te smalle kont. 'Hoor je me, varkentje van me?'
Lees deel 12: Dik en gelukkig »
Reacties
Een reactie posten