Vet gansje - Chantage (7)
Maaike en Caro vallen op dikke mannen. Maaike haar vriendje dikker hebben, waarmee Caro haar helpt. Tot Jeroens broertje Martin haar doorheeft. Martin zet alles op alles om haar lekker voor de kerst vetgemest te krijgen, als een gans voor het feestgerecht.
Caro voelde zich een heuse vetgemest gansje voor de kerst. Hoe dichter de winter naderde, hoe sterker ze het gevoel kreeg. Het voelde als de Franse gansen die nog snel een paar kilo moeten winnen zo vlak voor de feestdagen.
Tussen haar studie en de vele eetsessies die Martin organiseerde, was er weinig tijd om iets anders te doen. Geen tijd, ze moest hard werken voor haar studie. Ze kookte van woede, omdat het leek dat Martin alles met zijn vingers in zijn neus deed. Net als dat hij haar met gemak vetter kreeg.
Hij haalde het ene goede cijfer na het andere, terwijl zij eindeloos zwoegde. Dat zorgde ervoor dat hij er altijd wel was om haar te verleiden met iets lekkers in de slaapkamer. Die zelfvoldane blik was er altijd de oorzaak van dat ze verder ging dan ze eigenlijk wilde.
Dat terwijl Maaike alleen maar bezig was met het organiseren van haar eigen bruiloft, komende zomer als ze zou zijn afgestudeerd. Jeroen verdiende goed bij zijn nieuwe baan en was wel bereid om vrijwel alles dat Maaike voor de bruiloft nodig had, te betalen. Hoewel Caro tot haar eigen schaamte - en stiekem ook voldoening - merkte dat Maaike extra moest sparen voor haar jurk en dat ze die zeker niet te vroeg zou moeten kopen.
Zonder Jeroen om te eten, leek het wel of Maaike dan maar zelf alles opat wat op haar weg kwam. Ze groeide zeker niet zo hard als Caro. Want dat ging echt enorm. Zo tegen de winter, groeide ze enorm. Ze zat met haar gewicht al rond de 110 kilo. Ondanks dat ze zich in kleren wurmde voor meisjes die een kilo of 20 minder wogen. Natuurlijk allemaal dankzij Martin.
'Heb je je broer nog gezien met kerst?' vroeg Caro. Ze probeerde zo nonchalant mogelijkd e grote bak met ijs op te eten die Martin voor haar had meegenomen. Hij had het doelbewust even laten staan zodat het een beetje gesmolten was. In gesmolten staat zou het veel beter en sneller haar mond binnenglijden dan wanneer hij het keihard zou aanbieden.
'Ja, hij was er', gniffelde Martin. 'Wat een ongelooflijk dik varken was hij geworden. Hoewel hij niet meer zo belachelijk eruit ziet, sinds zijn vriendin Maaike die enorme vette kont heeft ontwikkeld.' Hij moest er zelf heel hard om lachen. 'Doe niet zo gemeen', zei Caro terug. 'Het is heel moeilijk voor haar, zo zonder Jeroen.'
'Ja, dat kun je wel zien', lachte Martin nog gemener. 'We zien allemaal dat ze een emotie-eter is.' Hij blies zijn wangen op om nog beter de nieuwe molligheid van Maaike na te kunnen bootsen. Caro hoorde zichzelf lachen. Martins gezicht zag er inderdaad heel belachelijk is.
'Ja, ja', riep hij gemeen. Hij liep in haar richting. 'Je zou eens moeten weten wat de mensen allemaal over jou zeggen.' Hij lachte, greep haar benen en schoof zijn hand tussen haar warme dijen. Hij trok zijn hand terug en likte zijn vingers, zodat ze straks nat genoeg waren om haar te kunnen stimuleren. 'Niemand kan geloven dat je zo dik bent te geworden', zei hij plagend terwijl zijn vingers met haar zachte kut speelden.
Caro kronkelde ervan en kreunde er als muziekje zachtjes bij. 'Moet ik zelf vertellen wat ze allemaal over je zeggen?' Hij heeft haar beet. 'Ze zeggen de vreselijkste dingen. Over het dikke meisje dat steeds vetter, voller, dikker en luier wordt. Hoe je schrokt en alles wat je kunt opeten, opeet.' Hij ging verder en wist hoe hij haar kon raken.
Lees deel 8: Berliner bollen »
Vet gansje
Caro voelde zich een heuse vetgemest gansje voor de kerst. Hoe dichter de winter naderde, hoe sterker ze het gevoel kreeg. Het voelde als de Franse gansen die nog snel een paar kilo moeten winnen zo vlak voor de feestdagen.
Tussen haar studie en de vele eetsessies die Martin organiseerde, was er weinig tijd om iets anders te doen. Geen tijd, ze moest hard werken voor haar studie. Ze kookte van woede, omdat het leek dat Martin alles met zijn vingers in zijn neus deed. Net als dat hij haar met gemak vetter kreeg.
Hij haalde het ene goede cijfer na het andere, terwijl zij eindeloos zwoegde. Dat zorgde ervoor dat hij er altijd wel was om haar te verleiden met iets lekkers in de slaapkamer. Die zelfvoldane blik was er altijd de oorzaak van dat ze verder ging dan ze eigenlijk wilde.
Dat terwijl Maaike alleen maar bezig was met het organiseren van haar eigen bruiloft, komende zomer als ze zou zijn afgestudeerd. Jeroen verdiende goed bij zijn nieuwe baan en was wel bereid om vrijwel alles dat Maaike voor de bruiloft nodig had, te betalen. Hoewel Caro tot haar eigen schaamte - en stiekem ook voldoening - merkte dat Maaike extra moest sparen voor haar jurk en dat ze die zeker niet te vroeg zou moeten kopen.
Zonder Jeroen om te eten, leek het wel of Maaike dan maar zelf alles opat wat op haar weg kwam. Ze groeide zeker niet zo hard als Caro. Want dat ging echt enorm. Zo tegen de winter, groeide ze enorm. Ze zat met haar gewicht al rond de 110 kilo. Ondanks dat ze zich in kleren wurmde voor meisjes die een kilo of 20 minder wogen. Natuurlijk allemaal dankzij Martin.
'Heb je je broer nog gezien met kerst?' vroeg Caro. Ze probeerde zo nonchalant mogelijkd e grote bak met ijs op te eten die Martin voor haar had meegenomen. Hij had het doelbewust even laten staan zodat het een beetje gesmolten was. In gesmolten staat zou het veel beter en sneller haar mond binnenglijden dan wanneer hij het keihard zou aanbieden.
'Ja, hij was er', gniffelde Martin. 'Wat een ongelooflijk dik varken was hij geworden. Hoewel hij niet meer zo belachelijk eruit ziet, sinds zijn vriendin Maaike die enorme vette kont heeft ontwikkeld.' Hij moest er zelf heel hard om lachen. 'Doe niet zo gemeen', zei Caro terug. 'Het is heel moeilijk voor haar, zo zonder Jeroen.'
'Ja, dat kun je wel zien', lachte Martin nog gemener. 'We zien allemaal dat ze een emotie-eter is.' Hij blies zijn wangen op om nog beter de nieuwe molligheid van Maaike na te kunnen bootsen. Caro hoorde zichzelf lachen. Martins gezicht zag er inderdaad heel belachelijk is.
'Ja, ja', riep hij gemeen. Hij liep in haar richting. 'Je zou eens moeten weten wat de mensen allemaal over jou zeggen.' Hij lachte, greep haar benen en schoof zijn hand tussen haar warme dijen. Hij trok zijn hand terug en likte zijn vingers, zodat ze straks nat genoeg waren om haar te kunnen stimuleren. 'Niemand kan geloven dat je zo dik bent te geworden', zei hij plagend terwijl zijn vingers met haar zachte kut speelden.
Caro kronkelde ervan en kreunde er als muziekje zachtjes bij. 'Moet ik zelf vertellen wat ze allemaal over je zeggen?' Hij heeft haar beet. 'Ze zeggen de vreselijkste dingen. Over het dikke meisje dat steeds vetter, voller, dikker en luier wordt. Hoe je schrokt en alles wat je kunt opeten, opeet.' Hij ging verder en wist hoe hij haar kon raken.
Lees deel 8: Berliner bollen »
Reacties
Een reactie posten