Meeknabbelen - Dikmakers (3)
Irma wil graag aankomen, daarom vraagt ze haar huisgenote Mascha of ze wil helpen bij deze lastige klus.
De volgende ochtend maakt Mascha haar wakker. 'Opstaan, ik moet naar mijn werk. Jij zo dadelijk. Ik heb even wat uitgezocht. Je mag vooral niet 's morgens ontbijten. Ga tegen het middaguur pas eten op je werk. Maar eerst moet je nog even op de weegschaal gaan staan.' Irma gaat op de weegschaal staan: '99 kilo, schoon aan de haak', zegt Mascha. Ze schrijft het op. 'Daar gaan we deze week nog 100 van maken en dan door...'
'Begin tegen 11 uur met de taartjes in de lunchroom. Ga daarna rond 14 uur lekker lunchen. Doe dat overvloedig en kies de calorierijke gerechten uit. Zorg dat je de hele middag tussendoor eet en voor je vertrekt eet je nog veel restjes. Probeer vanaf 11 uur continue te eten en neem tussendoor ook veel vleesproducten als kroketjes en stukken kaas. Altijd met een vette saus erbij natuurlijk. Ik heb het voor je opgeschreven, maar ik moet nu echt gaan.'
Die avond toen Irma thuiskwam rook het heerlijk. Mascha maakte pasta. 'Heb je nog eten dat weggegooid zou worden?' vroeg ze aan Irma. Irma zette een grote tas neer. 'Ik heb boodschappen gehaald', zei Mascha. Ze haalde een dampende schaal lasagne uit de oven. Royaal overladen met gesmolten kaas. Het zag er goddelijk uit. Mascha schepte een groot bord voor haar huisgenote op. 'De schaal moet leeg, dat begrijp je wel.'
Irma wilde uitbuiken van de 2 volle borden met lasagne, toen Mascha een groot pak gevulde koeken tevoorschijn haalde. 'Hier die moet je ook nog eten.' 'Maar ik zit vol', zuchtte Irma. 'Kom op. Als je niet aankomt, ben ik voor niks bezig. Mislukken is geen optie, dooreten.' Ze drukte met haar vinger in de volle maag van Irma.
Mascha pakte zelf ook een koek uit het pak en at het op terwijl ze de score bijhield. 'Ik hou zorgvuldig bij wat je eet, voor in het calorieboekje.' Daarbij serveerde ze een overdadig kopje koffie vol met slagroom erin.
Het smaakte verrukkelijk, maar was ook ontzettend machtig. Daarna een glas chocomel. Mascha goot ook maar een beker voor zichzelf vol. Haar vriendin betaalde het immers.
'Smaakt het allemaal?' vroeg ze. Irma stak haar duim omhoog. Ze kon niks zeggen, haar mond zat vol met eten. Die avond voor het slapen gaan serveerde Mascha ook een heerlijk slagroomtaartje voor haar huisgenote. Overgebleven in de lunchroom die dag. Mascha meende dat Irma beduidend dikker het bed in ging.
De dagen erna zorgde Mascha dat haar huisgenote at als zij in de buurt was. Ze nam haar taak heel serieus en serveerde veel pasta, boterkoek en taart. De koffie aangelengd met room en elke dag ging er een anderhalf literfles chocomel doorheen. Dat ze af en toe zelf meedronk en haar bord lasagne vol opschepte, stimuleerde Irma om weer door te eten. Op de totale rekening viel het nauwelijks op dat Mascha af en toe meeknabbelde.
'Dooreten', riep Mascha. Zelfs als Irma even op de bank aan het uitbuiken was met een lekkere doos koeken op haar buik. 'Kom op, eten.' Mascha kon de lekkere koek die er op de buik van Irma lag niet weerstaan en pakte er ook eentje, terwijl ze de nieuwe standen van die dag opschreef.
Elke week werd er gewogen. Maar de weegschaal hield op bij 120 kilo. 'We moeten een nieuwe bestellen', zei Mascha. 'Eentje die tot 200 kilo kan, dan kunnen we even vooruit.' Ze keek op internet. De levertijd was meer dan 2 maanden, maar dan hadden ze ook een goeie. Daarom voerde ze haar huisgenote de hele dag door. Ze at als een hongerige wolf en het verbaasde Mascha hoeveel haar huisgenote naar binnen verstouwde. Er gingen al 2 anderhalf literflessen chocomel naar binnen en de slagroom leek ook bijna verdubbeld te zijn.
Elke avond haalde ze een grote milkshake bij de snackbar, aangevuld met een flinke portie frietjes voor thuis. Eerst haalde Mascha ze op de fiets, maar ze merkte dat het best veel energie kostte om dit te halen, daarom reed ze snel met de auto of liet ze het bezorgen. Onderweg nam ze zelf ook een milkshake. Wat was dit heerlijk zeg.
De dag dat de weegschaal arriveerde, zaten ze net aan de lasagne. Hij smaakte verrukkelijk. De grote schaal was in no time leeg. Wat was dit lekker zeg. Mascha liep naar de deur en voelde hoe haar broek afzakte. Het gebeurde de laatste tijd steeds vaker. Ze had al een kop koffie vol met room inschonken en liep met de nieuwe doos de kamer binnen. 'Irma. De weegschaal is er.'
Lees deel 4 van Dikmakers: Weegschaal »
Meeknabbelen
De volgende ochtend maakt Mascha haar wakker. 'Opstaan, ik moet naar mijn werk. Jij zo dadelijk. Ik heb even wat uitgezocht. Je mag vooral niet 's morgens ontbijten. Ga tegen het middaguur pas eten op je werk. Maar eerst moet je nog even op de weegschaal gaan staan.' Irma gaat op de weegschaal staan: '99 kilo, schoon aan de haak', zegt Mascha. Ze schrijft het op. 'Daar gaan we deze week nog 100 van maken en dan door...'
'Begin tegen 11 uur met de taartjes in de lunchroom. Ga daarna rond 14 uur lekker lunchen. Doe dat overvloedig en kies de calorierijke gerechten uit. Zorg dat je de hele middag tussendoor eet en voor je vertrekt eet je nog veel restjes. Probeer vanaf 11 uur continue te eten en neem tussendoor ook veel vleesproducten als kroketjes en stukken kaas. Altijd met een vette saus erbij natuurlijk. Ik heb het voor je opgeschreven, maar ik moet nu echt gaan.'
Die avond toen Irma thuiskwam rook het heerlijk. Mascha maakte pasta. 'Heb je nog eten dat weggegooid zou worden?' vroeg ze aan Irma. Irma zette een grote tas neer. 'Ik heb boodschappen gehaald', zei Mascha. Ze haalde een dampende schaal lasagne uit de oven. Royaal overladen met gesmolten kaas. Het zag er goddelijk uit. Mascha schepte een groot bord voor haar huisgenote op. 'De schaal moet leeg, dat begrijp je wel.'
Irma wilde uitbuiken van de 2 volle borden met lasagne, toen Mascha een groot pak gevulde koeken tevoorschijn haalde. 'Hier die moet je ook nog eten.' 'Maar ik zit vol', zuchtte Irma. 'Kom op. Als je niet aankomt, ben ik voor niks bezig. Mislukken is geen optie, dooreten.' Ze drukte met haar vinger in de volle maag van Irma.
Mascha pakte zelf ook een koek uit het pak en at het op terwijl ze de score bijhield. 'Ik hou zorgvuldig bij wat je eet, voor in het calorieboekje.' Daarbij serveerde ze een overdadig kopje koffie vol met slagroom erin.
Het smaakte verrukkelijk, maar was ook ontzettend machtig. Daarna een glas chocomel. Mascha goot ook maar een beker voor zichzelf vol. Haar vriendin betaalde het immers.
'Smaakt het allemaal?' vroeg ze. Irma stak haar duim omhoog. Ze kon niks zeggen, haar mond zat vol met eten. Die avond voor het slapen gaan serveerde Mascha ook een heerlijk slagroomtaartje voor haar huisgenote. Overgebleven in de lunchroom die dag. Mascha meende dat Irma beduidend dikker het bed in ging.
De dagen erna zorgde Mascha dat haar huisgenote at als zij in de buurt was. Ze nam haar taak heel serieus en serveerde veel pasta, boterkoek en taart. De koffie aangelengd met room en elke dag ging er een anderhalf literfles chocomel doorheen. Dat ze af en toe zelf meedronk en haar bord lasagne vol opschepte, stimuleerde Irma om weer door te eten. Op de totale rekening viel het nauwelijks op dat Mascha af en toe meeknabbelde.
'Dooreten', riep Mascha. Zelfs als Irma even op de bank aan het uitbuiken was met een lekkere doos koeken op haar buik. 'Kom op, eten.' Mascha kon de lekkere koek die er op de buik van Irma lag niet weerstaan en pakte er ook eentje, terwijl ze de nieuwe standen van die dag opschreef.
Elke week werd er gewogen. Maar de weegschaal hield op bij 120 kilo. 'We moeten een nieuwe bestellen', zei Mascha. 'Eentje die tot 200 kilo kan, dan kunnen we even vooruit.' Ze keek op internet. De levertijd was meer dan 2 maanden, maar dan hadden ze ook een goeie. Daarom voerde ze haar huisgenote de hele dag door. Ze at als een hongerige wolf en het verbaasde Mascha hoeveel haar huisgenote naar binnen verstouwde. Er gingen al 2 anderhalf literflessen chocomel naar binnen en de slagroom leek ook bijna verdubbeld te zijn.
Elke avond haalde ze een grote milkshake bij de snackbar, aangevuld met een flinke portie frietjes voor thuis. Eerst haalde Mascha ze op de fiets, maar ze merkte dat het best veel energie kostte om dit te halen, daarom reed ze snel met de auto of liet ze het bezorgen. Onderweg nam ze zelf ook een milkshake. Wat was dit heerlijk zeg.
De dag dat de weegschaal arriveerde, zaten ze net aan de lasagne. Hij smaakte verrukkelijk. De grote schaal was in no time leeg. Wat was dit lekker zeg. Mascha liep naar de deur en voelde hoe haar broek afzakte. Het gebeurde de laatste tijd steeds vaker. Ze had al een kop koffie vol met room inschonken en liep met de nieuwe doos de kamer binnen. 'Irma. De weegschaal is er.'
Lees deel 4 van Dikmakers: Weegschaal »
Reacties
Een reactie posten