Lunchroom Het lekkertje - Dikmakers (1)
Irma werkt bij lunchroom Het lekkertje. Elke dag komt er een dame eten, waarop ze stinkend jaloers is: de dikke Carla. Irma heeft maar 1 wens: ook zo worden.
Irma werkte bij lunchroom Het lekkertje, midden in de stad. Ze was een stevige meid die ervan genoot om te snoepen. Alleen leek het erop dat ze niet verder kwam dan de 98 kilo waarop haar gewicht nu al meer dan een jaar zat. Stiekem was ze heel jaloers op Carla, een meisje van haar leeftijd die ze in de 2 jaar tijd dat ze bij de lunchroom werkte, in gewicht zag verdubbelen.
Irma was op weg van haar werk bij naar huis toen ze ineens Carla tegen het lijf liep. 'Hoi Carla. Wat is dat lang geleden zeg. Hoe is het?' zei ze. Carla leek haar niet te herkennen. 'Ik ben Irma van de lunchroom Het lekkertje.' 'O, ben jij het?' 'Ik zie je nooit meer.' 'Dat klopt, ik kom er niet meer. Al die dikmakers wil ik niet meer. Het lijkt wel of er bij de lunchroom alleen maar calorierijk en vet eten geserveerd wordt. Daar ben ik mee gestopt.'
Irma had Carla al een tijdje niet meer gezien bij de lunchroom en het leek of Carla nog iets dikker was geworden. 'Je ziet er ontzettend goed uit', zei ze tegen Carla. Irma was onwijs jaloers op het postuur van Carla. De enorme buik was niets met haar buik in vergelijking. Net als dat het achterwerk van Carla bijna 2 keer zo breed was als haar billen. Net als Carla's grote borsten die op de dikke buik leken te rusten.
Ze besloot het toch maar te zeggen. 'Ik vind je echt mooi. Toen ik je voor het eerst zag in onze lunchroom was je ongeveer net zo fors als ik nu ben. En nu...' Irma kon het niet laten om de buik van Carla beet te pakken. Het was een immense vetmassa die ze tussen haar vingers voelde.
'Hoe heb je dit voor elkaar gekregen. Ik probeer al jaren boven de 98 kilo te komen en het lukt mij maar niet. Terwijl jij zoveel dikker bent geworden. Wat weeg je nu eigenlijk? 160 kilo? Of is het nog meer?'
'Alsjeblieft hou op', zei Carla geërgerd. 'Je gaat me toch niet vertellen dat je ook zo dik wilt worden als ik? Ik probeer er juist vanaf te komen.' 'Het spijt me', antwoordde Irma. 'Ik wil je niet kwetsen. Ik vind het echt ontzettend mooi. Maar hoe ben je zo dik geworden? Het kan toch niet dat dit zo ineens gekomen is?'
Carla zuchtte en keek geïrriteerd naar Irma. 'Hou toch op Irma. Je wilt toch niet zeggen dat je dit mooi vindt?' Ze hield haar buik enigszins naar voren waardoor hij nog groter werd. 'Ik zal het tegen je zeggen. Ik ben op weg naar de sportschool, maar ik zal het je uitleggen.'
Ze keek Irma indringend aan, wreef over haar grote buik met haar hand en vervolgde haar verhaal: 'Het is eigenlijk doodeenvoudig. Ik heb een vriend die me de hele dag eten geeft, allerlei lekkere dingen en hij voert me helemaal dik. Hij vindt het leuk om me vet te mesten, geniet van mijn vet. Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet. Ik wil dit niet, dit vette lijf. Maar ik kan niet stoppen met eten. De hele dag eet ik mij tonnetjerond. Ik heb mijn buik de hele dag vol zitten, er is geen moment dat ik niet eet van al die dikmakers. Ik vreet me de hele dag vol met calorierijk en vet eten. Niks anders doe ik. Dat maakt mij zo dik. Maar daar ga ik verandering in brengen. Ik ben op weg naar de sportschool.'
'Maar je moet niet stoppen', verzuchtte Irma. 'Je ziet er geweldig uit zo.' 'Lief van je Irma, maar ik ga echt stoppen.' 'Zie ik je binnenkort nog in Het lekkertje?' 'Nee, Irma. Je zult me pas zien als ik net zo slank ben als jij. Eerder niet.'
Lees deel 2 van Dikmakers: Een beetje hulp »
Lunchroom Het lekkertje
Irma werkte bij lunchroom Het lekkertje, midden in de stad. Ze was een stevige meid die ervan genoot om te snoepen. Alleen leek het erop dat ze niet verder kwam dan de 98 kilo waarop haar gewicht nu al meer dan een jaar zat. Stiekem was ze heel jaloers op Carla, een meisje van haar leeftijd die ze in de 2 jaar tijd dat ze bij de lunchroom werkte, in gewicht zag verdubbelen.
Irma was op weg van haar werk bij naar huis toen ze ineens Carla tegen het lijf liep. 'Hoi Carla. Wat is dat lang geleden zeg. Hoe is het?' zei ze. Carla leek haar niet te herkennen. 'Ik ben Irma van de lunchroom Het lekkertje.' 'O, ben jij het?' 'Ik zie je nooit meer.' 'Dat klopt, ik kom er niet meer. Al die dikmakers wil ik niet meer. Het lijkt wel of er bij de lunchroom alleen maar calorierijk en vet eten geserveerd wordt. Daar ben ik mee gestopt.'
Irma had Carla al een tijdje niet meer gezien bij de lunchroom en het leek of Carla nog iets dikker was geworden. 'Je ziet er ontzettend goed uit', zei ze tegen Carla. Irma was onwijs jaloers op het postuur van Carla. De enorme buik was niets met haar buik in vergelijking. Net als dat het achterwerk van Carla bijna 2 keer zo breed was als haar billen. Net als Carla's grote borsten die op de dikke buik leken te rusten.
Ze besloot het toch maar te zeggen. 'Ik vind je echt mooi. Toen ik je voor het eerst zag in onze lunchroom was je ongeveer net zo fors als ik nu ben. En nu...' Irma kon het niet laten om de buik van Carla beet te pakken. Het was een immense vetmassa die ze tussen haar vingers voelde.
'Hoe heb je dit voor elkaar gekregen. Ik probeer al jaren boven de 98 kilo te komen en het lukt mij maar niet. Terwijl jij zoveel dikker bent geworden. Wat weeg je nu eigenlijk? 160 kilo? Of is het nog meer?'
'Alsjeblieft hou op', zei Carla geërgerd. 'Je gaat me toch niet vertellen dat je ook zo dik wilt worden als ik? Ik probeer er juist vanaf te komen.' 'Het spijt me', antwoordde Irma. 'Ik wil je niet kwetsen. Ik vind het echt ontzettend mooi. Maar hoe ben je zo dik geworden? Het kan toch niet dat dit zo ineens gekomen is?'
Carla zuchtte en keek geïrriteerd naar Irma. 'Hou toch op Irma. Je wilt toch niet zeggen dat je dit mooi vindt?' Ze hield haar buik enigszins naar voren waardoor hij nog groter werd. 'Ik zal het tegen je zeggen. Ik ben op weg naar de sportschool, maar ik zal het je uitleggen.'
Ze keek Irma indringend aan, wreef over haar grote buik met haar hand en vervolgde haar verhaal: 'Het is eigenlijk doodeenvoudig. Ik heb een vriend die me de hele dag eten geeft, allerlei lekkere dingen en hij voert me helemaal dik. Hij vindt het leuk om me vet te mesten, geniet van mijn vet. Ik weet niet meer waar ik het zoeken moet. Ik wil dit niet, dit vette lijf. Maar ik kan niet stoppen met eten. De hele dag eet ik mij tonnetjerond. Ik heb mijn buik de hele dag vol zitten, er is geen moment dat ik niet eet van al die dikmakers. Ik vreet me de hele dag vol met calorierijk en vet eten. Niks anders doe ik. Dat maakt mij zo dik. Maar daar ga ik verandering in brengen. Ik ben op weg naar de sportschool.'
'Maar je moet niet stoppen', verzuchtte Irma. 'Je ziet er geweldig uit zo.' 'Lief van je Irma, maar ik ga echt stoppen.' 'Zie ik je binnenkort nog in Het lekkertje?' 'Nee, Irma. Je zult me pas zien als ik net zo slank ben als jij. Eerder niet.'
Lees deel 2 van Dikmakers: Een beetje hulp »
Reacties
Een reactie posten