Een beetje hulp - Dikmakers (2)
Irma werkt in lunchroom Het lekkertje. Ze is jaloers op Carla, een erg dikke vrouw die in de 2 jaar dat Irma bij de lunchroom werkt in gewicht heeft zien verdubbelen. Het lijkt Irma juist niet te lukken om aan te komen.
Irma realiseerde dat ze slank was in vergelijking met het obese lijf van Carla.'Het is mij duidelijk wat ik moet doen om zo dik te worden als jij', zei ze tegen Carla die zich al omdraaide. 'Doe wat je wilt doen, eet de hele dag en prop je vol met dikmakers. Ik stop ermee. Maar doe er je voordeel mee. Als je zo wilt eten moet je de hele dag eten ook als je niet opkunt of geen zin meer hebt. Anders lukt het nooit.'
Het was Irma duidelijk, ze ging naar huis. Ze woonde samen met Mascha, een studiegenote. Ze werkten allebei, maar woonden nog altijd in hetzelfde appartement. Huizen waren lastig om te vinden en dit was prima zo. Bovendien was het erg gezellig.
Ze kwam die avond binnen. 'Hoi Mascha, je raadt nooit wat er gebeurd is', zei ze. 'Je bent uit je broek gescheurd', zei Mascha cynisch. Ze vond dat haar huisgenote veel te dik was en was niet verbaasd als Irma uit haar kleren scheurde. Het gebeurde regelmatig, zeker als ze terugkwam uit haar werk en net een royale lunch had gegeten voordat ze naar huis ging.
'Nee, natuurlijk niet. Ik kwam Carla tegen, weet je wel?' 'Bedoel je die dikzak. Ik zag haar laatst ook. Jeetje wat is zij dik geworden zeg.' 'Ik wil ook zo dik worden', zei Irma. Ze pakte een pak gevulde koeken, scheurde het open en at de eerste op.' 'Je meent het?' vroeg Mascha ontzet. 'Wil je ook zo dik worden?'
'Ja, het is mijn droom om zo dik te worden. Ik vroeg aan Carla hoe je dat doet. Door de hele dag heel veel dikmakers te eten.' Irma stopte de volgende koek in haar mond. 'Maar het is heel moeilijk. Zou jij me willen helpen en als coach mij motiveren te blijven eten, ook al wil ik niet meer.'
Mascha aarzelde. 'Ik weet niet of ik daaraan wil meewerken Irma.' Irma at de vierde koek uit het pak. 'Alsjeblieft. Echt, ik wil heel graag dik worden. Net zo dik als Carla nu is. Die buik, die billen. Die enorme rondingen, die zachte huid, al dat vet dat heen en weer beweegt. Dat wil ik ook.'
Mascha ging naast haar zitten op de bank, pakte de vijfde koek uit het pak en begon te eten. 'Wat is je plan dan?' 'Nou, ik heb het geluk dat ik in een lunchroom werk. Ik kan alles wat overblijft en weggegooid moet worden opeten. Als er nog meer over is, kan ik het mee naar huis nemen. Verder heb ik jouw hulp nodig om mij aan te moedigen. Ik moet namelijk de hele dag door eten, vooral 's avonds. Daarvoor heb ik een coach nodig die me helpt. Anders lukt het onmogelijk.'
Mascha aarzelde en zag hoe Irma de laatste koek uit het pak opat. 'Ik kan je niet helpen. Ik ga je niet moedwillig vetmesten meisje.' Irma keek naar haar huisgenote. Haar slanke lijf stak best af tegen haar mollige postuur. Mascha lette altijd op haar gewicht, snoepte alleen als ze het kon compenseren. 'Maar snap het dan', zei Irma. 'Ik kan het niet alleen. Ik heb hulp nodig en het is mijn droom.'
Mascha keek naar Irma's buik. 'Dus je wilt nog dikker worden?' 'Ja, het is mijn droom. Ik wil zo graag.' 'Wat staat er tegenover?' 'Ik zal alles betalen wat je nodig hebt om mij dikker te krijgen.' Mascha haalde haar schouders op. 'En dan?' 'Oké, ik zal al het eten voor ons allebei betalen. Dat scheelt je een hoop geld.'
'Beloof me dat het niet zo'n seksdingetje is', zei Mascha. 'Beloofd. Je hoeft mij met geen vinger aan te raken.' 'Nou vooruit dan maar.' Irma omhelsde haar vriendin krachtig. Ze voelde hoe de botten tegen haar mollige lichaam aandrukten. Zag hoe vol haar armen waren in vergelijking met haar huisgenote. Ze zou nog dikker worden. Wat was dit geweldig. 'Wanneer wil je beginnen?' vroeg Mascha. 'Morgen, is dat een idee?'
Lees deel 3 van Dikmakers: Meeknabbelen »
Een beetje hulp
Irma realiseerde dat ze slank was in vergelijking met het obese lijf van Carla.'Het is mij duidelijk wat ik moet doen om zo dik te worden als jij', zei ze tegen Carla die zich al omdraaide. 'Doe wat je wilt doen, eet de hele dag en prop je vol met dikmakers. Ik stop ermee. Maar doe er je voordeel mee. Als je zo wilt eten moet je de hele dag eten ook als je niet opkunt of geen zin meer hebt. Anders lukt het nooit.'
Het was Irma duidelijk, ze ging naar huis. Ze woonde samen met Mascha, een studiegenote. Ze werkten allebei, maar woonden nog altijd in hetzelfde appartement. Huizen waren lastig om te vinden en dit was prima zo. Bovendien was het erg gezellig.
Ze kwam die avond binnen. 'Hoi Mascha, je raadt nooit wat er gebeurd is', zei ze. 'Je bent uit je broek gescheurd', zei Mascha cynisch. Ze vond dat haar huisgenote veel te dik was en was niet verbaasd als Irma uit haar kleren scheurde. Het gebeurde regelmatig, zeker als ze terugkwam uit haar werk en net een royale lunch had gegeten voordat ze naar huis ging.
'Nee, natuurlijk niet. Ik kwam Carla tegen, weet je wel?' 'Bedoel je die dikzak. Ik zag haar laatst ook. Jeetje wat is zij dik geworden zeg.' 'Ik wil ook zo dik worden', zei Irma. Ze pakte een pak gevulde koeken, scheurde het open en at de eerste op.' 'Je meent het?' vroeg Mascha ontzet. 'Wil je ook zo dik worden?'
'Ja, het is mijn droom om zo dik te worden. Ik vroeg aan Carla hoe je dat doet. Door de hele dag heel veel dikmakers te eten.' Irma stopte de volgende koek in haar mond. 'Maar het is heel moeilijk. Zou jij me willen helpen en als coach mij motiveren te blijven eten, ook al wil ik niet meer.'
Mascha aarzelde. 'Ik weet niet of ik daaraan wil meewerken Irma.' Irma at de vierde koek uit het pak. 'Alsjeblieft. Echt, ik wil heel graag dik worden. Net zo dik als Carla nu is. Die buik, die billen. Die enorme rondingen, die zachte huid, al dat vet dat heen en weer beweegt. Dat wil ik ook.'
Mascha ging naast haar zitten op de bank, pakte de vijfde koek uit het pak en begon te eten. 'Wat is je plan dan?' 'Nou, ik heb het geluk dat ik in een lunchroom werk. Ik kan alles wat overblijft en weggegooid moet worden opeten. Als er nog meer over is, kan ik het mee naar huis nemen. Verder heb ik jouw hulp nodig om mij aan te moedigen. Ik moet namelijk de hele dag door eten, vooral 's avonds. Daarvoor heb ik een coach nodig die me helpt. Anders lukt het onmogelijk.'
Mascha aarzelde en zag hoe Irma de laatste koek uit het pak opat. 'Ik kan je niet helpen. Ik ga je niet moedwillig vetmesten meisje.' Irma keek naar haar huisgenote. Haar slanke lijf stak best af tegen haar mollige postuur. Mascha lette altijd op haar gewicht, snoepte alleen als ze het kon compenseren. 'Maar snap het dan', zei Irma. 'Ik kan het niet alleen. Ik heb hulp nodig en het is mijn droom.'
Mascha keek naar Irma's buik. 'Dus je wilt nog dikker worden?' 'Ja, het is mijn droom. Ik wil zo graag.' 'Wat staat er tegenover?' 'Ik zal alles betalen wat je nodig hebt om mij dikker te krijgen.' Mascha haalde haar schouders op. 'En dan?' 'Oké, ik zal al het eten voor ons allebei betalen. Dat scheelt je een hoop geld.'
'Beloof me dat het niet zo'n seksdingetje is', zei Mascha. 'Beloofd. Je hoeft mij met geen vinger aan te raken.' 'Nou vooruit dan maar.' Irma omhelsde haar vriendin krachtig. Ze voelde hoe de botten tegen haar mollige lichaam aandrukten. Zag hoe vol haar armen waren in vergelijking met haar huisgenote. Ze zou nog dikker worden. Wat was dit geweldig. 'Wanneer wil je beginnen?' vroeg Mascha. 'Morgen, is dat een idee?'
Lees deel 3 van Dikmakers: Meeknabbelen »
Reacties
Een reactie posten