Past het nog? - Het carnavalspakje (1)
Mariska viert als elk jaar carnaval in het Zuiden, maar ze merkt dat haar pakje wel heel erg klein is geworden. Of is Mariska wat groter geworden?
In de trein merkte Mariska dat haar shirtje alweer te klein was geworden. Hij kroop steeds omhoog en dan welfde er weer een stukje buik uit. Ze zag hoe de jongen tegenover haar er gebiologeerd naar keek. Hij vond het blijkbaar mooi eruit zien, want ze meende dat zijn ogen elke keer als ze haar shirtje weer omlaag trok, weer teleurgesteld neersloegen.
Bij aankomst in Poedelgat, de naam die haar dorp tijdens carnaval droeg, liep ze naar het huis van haar ouders. Haar moeder vroeg vrijwel meteen of ze weer aangekomen was. Ze had het forse van haar geërfd en zag hoe haar buik zich hetzelfde ontwikkelde als de grote buik die haar moeder voor zich droeg.
Een klein jaar geleden had ze voor zichzelf de keuze gemaakt. Elke keer lijnde ze zich suf om na een paar weken weer te ontdekken dat ze weer was aangekomen. Ze was het beu om steeds te lijnen en dan na een paar weken weer op het oude gewicht te zitten.
Daarom had ze de keuze gemaakt om het lijnen te laten en gewoon te genieten van het eten. Dat beviel haar wel erg goed. Voor ze er erg in had was ze 5 kilo aangekomen. Ze vond het wel erg lekker voelen hoe ze geworden was. Ze betrapte zich erop dat ze het heerlijk vond om met haar buikje te spelen.
Ze mompelde iets en vertrok vrijwel meteen naar boven om zich om te kleden. Het carnavalskostuum van vorig jaar probeerde ze over zich heen te trekken, maar haar grote borsten strubbelden tegen. Net als dat ze het jurkje nauwelijks over haar dikke buik wist te trekken. Eindelijk wurmde ze zich in de stof. Het stond helemaal strakgespannen rond haar nieuwe rondingen. Ze leek elk moment uit het pakje te scheuren.
Het was het rechtstreekse gevolg hoe ze niet alleen had gegeten waar ze zin in had, maar het ook iets had aangemoedigd. Ze was meer gaan eten, had ervan genoten dat ze meer snoepte dan ooit. Zo groeide ze meer en meer. Haar buik werd voller en voller, ronder en ronder. Haar achterste deide uit. Net als dat haar boezem steeds voller werd. Al haar rondingen werden voller en ronder. Het voelde heerlijk, haar nieuwe lichaam.
Dat merkte ze ook toen ze haar carnavalspak aantrok. Vorig jaar had het jurkje dat Minnie Mouse moest voorstellen losjes rond haar lichaam gehangen. Nu stond het uitermate strakgekneld rond haar nieuwe vormen. Wat was er gebeurd.
Ze had het idee dat haar buik gigantisch vooruit bolde onder het rokje. Als ze half voor de spiegel omkeerde zag ze hoe het korte rokje een flink eind omhoog getrokken werd. Hij viel van achteren redelijk over haar flinke kont, maar van voren viel hij maar net over haar bovenbenen. Ze was een beetje bang dat haar onderbroek zo zichtbaar zou zijn. Daarom trok ze af en toe haar jurkje van voren naar beneden.
Zo voor de spiegel voelde ze over haar bolle buikje. Hij welfde inderdaad heerlijk onder het jurkje naar voren. Ze streelde over haar buikje en bekeek zich van opzij in de spiegel. Geen wonder dat ze op straat aangesproken werd en dat er mensen voor haar in de trein opstonden.
Een collega had het haar laatst gevraagd. Het had haar stiekem best opgewonden toen ze de vraag kreeg. Ze leek inderdaad wel zwanger zo ver als haar buik naar voren stond. Nu viel het helemaal op.Haar borsten waren evenmin achtergebleven in de groei. Hier stond inderdaad een flinke dame.
Ze liep snel door de woonkamer naar de voordeur en vertrok naar het feest. Eerst ging ze langs bij haar vrienden. Samen zouden ze naar het feest gaan. Het was een paar straten verder. Ze voelde de stof trekken aan haar volle lichaam. Kon de stof het aan. Ze vreesde het ergste. Het pakje zat best strak en als ze straks zou gaan zitten, zou het dan niet uit elkaar scheuren.
In plaats van angst en schaamte, voelde ze tot haar eigen verbazing opwinding door haar lijf stromen. Ze leek alles te voelen, hoe de stof langs haar huid wreef en alles in vervoering leek te brengen. Hoe haar buikje meebewoog op het ritme van haar loop. Ze merkte ook dat ze beduidend trager liep dan voorheen. Ook was ze best snel buiten adem.
Het dieet van de laatste maanden had zijn tol geëist. Haar buik wees een flink aantal centimeters naar voren. Hij hing nog niet, maar dat kon elk moment gebeuren. Haar navel keek tevreden voor zich uit en een klein stukje boven haar navel was haar buik in de lengte gesplitst. Een heuse vetrol lag tussen haar borsten en onderbuik. Ze pakte het soms vast en kneep erin.
Lees deel 2: Foodbaby »
In de trein merkte Mariska dat haar shirtje alweer te klein was geworden. Hij kroop steeds omhoog en dan welfde er weer een stukje buik uit. Ze zag hoe de jongen tegenover haar er gebiologeerd naar keek. Hij vond het blijkbaar mooi eruit zien, want ze meende dat zijn ogen elke keer als ze haar shirtje weer omlaag trok, weer teleurgesteld neersloegen.
Bij aankomst in Poedelgat, de naam die haar dorp tijdens carnaval droeg, liep ze naar het huis van haar ouders. Haar moeder vroeg vrijwel meteen of ze weer aangekomen was. Ze had het forse van haar geërfd en zag hoe haar buik zich hetzelfde ontwikkelde als de grote buik die haar moeder voor zich droeg.
Een klein jaar geleden had ze voor zichzelf de keuze gemaakt. Elke keer lijnde ze zich suf om na een paar weken weer te ontdekken dat ze weer was aangekomen. Ze was het beu om steeds te lijnen en dan na een paar weken weer op het oude gewicht te zitten.
Daarom had ze de keuze gemaakt om het lijnen te laten en gewoon te genieten van het eten. Dat beviel haar wel erg goed. Voor ze er erg in had was ze 5 kilo aangekomen. Ze vond het wel erg lekker voelen hoe ze geworden was. Ze betrapte zich erop dat ze het heerlijk vond om met haar buikje te spelen.
Ze mompelde iets en vertrok vrijwel meteen naar boven om zich om te kleden. Het carnavalskostuum van vorig jaar probeerde ze over zich heen te trekken, maar haar grote borsten strubbelden tegen. Net als dat ze het jurkje nauwelijks over haar dikke buik wist te trekken. Eindelijk wurmde ze zich in de stof. Het stond helemaal strakgespannen rond haar nieuwe rondingen. Ze leek elk moment uit het pakje te scheuren.
Het was het rechtstreekse gevolg hoe ze niet alleen had gegeten waar ze zin in had, maar het ook iets had aangemoedigd. Ze was meer gaan eten, had ervan genoten dat ze meer snoepte dan ooit. Zo groeide ze meer en meer. Haar buik werd voller en voller, ronder en ronder. Haar achterste deide uit. Net als dat haar boezem steeds voller werd. Al haar rondingen werden voller en ronder. Het voelde heerlijk, haar nieuwe lichaam.
Dat merkte ze ook toen ze haar carnavalspak aantrok. Vorig jaar had het jurkje dat Minnie Mouse moest voorstellen losjes rond haar lichaam gehangen. Nu stond het uitermate strakgekneld rond haar nieuwe vormen. Wat was er gebeurd.
Ze had het idee dat haar buik gigantisch vooruit bolde onder het rokje. Als ze half voor de spiegel omkeerde zag ze hoe het korte rokje een flink eind omhoog getrokken werd. Hij viel van achteren redelijk over haar flinke kont, maar van voren viel hij maar net over haar bovenbenen. Ze was een beetje bang dat haar onderbroek zo zichtbaar zou zijn. Daarom trok ze af en toe haar jurkje van voren naar beneden.
Zo voor de spiegel voelde ze over haar bolle buikje. Hij welfde inderdaad heerlijk onder het jurkje naar voren. Ze streelde over haar buikje en bekeek zich van opzij in de spiegel. Geen wonder dat ze op straat aangesproken werd en dat er mensen voor haar in de trein opstonden.
Een collega had het haar laatst gevraagd. Het had haar stiekem best opgewonden toen ze de vraag kreeg. Ze leek inderdaad wel zwanger zo ver als haar buik naar voren stond. Nu viel het helemaal op.Haar borsten waren evenmin achtergebleven in de groei. Hier stond inderdaad een flinke dame.
Ze liep snel door de woonkamer naar de voordeur en vertrok naar het feest. Eerst ging ze langs bij haar vrienden. Samen zouden ze naar het feest gaan. Het was een paar straten verder. Ze voelde de stof trekken aan haar volle lichaam. Kon de stof het aan. Ze vreesde het ergste. Het pakje zat best strak en als ze straks zou gaan zitten, zou het dan niet uit elkaar scheuren.
In plaats van angst en schaamte, voelde ze tot haar eigen verbazing opwinding door haar lijf stromen. Ze leek alles te voelen, hoe de stof langs haar huid wreef en alles in vervoering leek te brengen. Hoe haar buikje meebewoog op het ritme van haar loop. Ze merkte ook dat ze beduidend trager liep dan voorheen. Ook was ze best snel buiten adem.
Het dieet van de laatste maanden had zijn tol geëist. Haar buik wees een flink aantal centimeters naar voren. Hij hing nog niet, maar dat kon elk moment gebeuren. Haar navel keek tevreden voor zich uit en een klein stukje boven haar navel was haar buik in de lengte gesplitst. Een heuse vetrol lag tussen haar borsten en onderbuik. Ze pakte het soms vast en kneep erin.
Lees deel 2: Foodbaby »
Reacties
Een reactie posten