Dik in flodderpak - Personal trainer (20)
De heerlijke Colombiaanse gerechten die Mira maakt, smaken Melissa niet verkeerd. De personal trainer dijt meer en meer uit, terwijl het hele gezin in topvorm rondloopt.
Mira bereidde een heerlijk Colombiaans gerecht voor het avondeten: Espanadas. Het oogde allemaal wel erg zwaar: veel vlees, eieren en heel veel vet. Maar ontzettend lekker.
'Ik denk dat ik deze biefstuk en eieren niet voor niets zijn gemaakt', zei Melissa terwijl ze achterover hing. Voor haar lag een leeg bord en ze riep voor een derde ronde. 'Meer!'
Het personeel rende voor haar door het huis. Ik merkte dat Melissa vanwege de schreeuwende behoefte van haar buik een best onaardig tegenover het personeel overkwam. Ze leken het niet erg te vinden. Ze vonden het geweldig dat hun eten zo gewaardeerd werd, dat ze het snauwen en de bevelende toon voor lief namen.
Ik stond voor mijn kalender in het kantoor. De dag dat ze bij ons was gekomen stond er duidelijk op gemarkeerd. Vandaag zaten we halverwege de tiende maand dat ze hier verbleef. Er werd druk gewerkt aan de afwerking van het zwembad. Over een week of 2 zou het klaar zijn om een heerlijke duik in te nemen.
Vandaag liep ik langs de badkamer en zag dat hij in gebruik was. Toen ik me wilde omdraaien hoorde ik Joyce en Melissa praten. De deur stond op een kier open.
'Ik kan het niet geloven.' Joyce huilde. Ze stond op de weegschaal, vermoedde ik. '12 kilo weg!'
'Maar meisje, dat heb ik toch altijd gezegd. Mijn training heeft je geholpen om dit te bereiken.' Ze stopte een M&M in haar mond.
De meiden stonden in de badkamer en droegen een trainingspak. Ze liepen er het meeste van hun tijd in. De zachte stof gaf een lekker comfortabel gevoel. Mira was er druk mee in de weer omdat elk meisje er een paar had die goed op maat moesten zijn. Joyce was zo blij omdat haar trainingspak perfect paste bij haar volslanke figuur.
Ik kon er niet omheen, maar Melissa zag er gewoon dik uit. Ik was aan het kijken bij de vorderingen van het zwembad en Melissa liep langs met de kinderen en Joyce. Melissa leek de hele dag te eten. Ze had een enorm stuk taart in de hand dat was overgebleven van de vorige dag en werkte dat naar binnen. Ze droeg haar favoriete roze trainingspak. Haar lichaam was enorm veranderd sinds Mira het pak voor haar had gemaakt.
Het was niet meer een perfect zittend trainingspak. Het zat ronduit strak. Haar kont was steeds breder aan het worden en de broek van het trainingspak zat er strak omheen. Ik kon duidelijk zien dat haar kont zachtjes trilde bij het lopen. Dat had ik nog niet eerder gezien. Ik dacht aan de eerste wandeling, vandaag 11 maanden gelden. Ze was een springkussen dat elke stap vooruit huppelde. Nu was ze traag en - hoe zal ik het noemen - lui. Inderdaad, lui. Ik kan geen ander woord bedenken. Ze liep al etend achteraan.
De bovenkant van haar pak was een stuk kleiner geworden. De eerder flodderend shirt, bedekte nauwelijks haar buik. Het leek in gevecht te zijn om over de broek heen te vallen, maar leek er nauwelijks in te slagen. In elk geval gluurden de volle lovehandles vanonder het shirt naar buiten. Haar borsten waren ook een beetje voller geworden, zag ik. Ik kon zien dat er ook nieuw vet op weg was naar haar bovenarmen. Ze vormden zich strak in het shirt. De stof zat er strak omheen.
In vergelijking met haar kont leek haar buik harder te groeien. Maar boven alles was haar gezicht veranderd. Het zag er nog altijd adembenemend uit, maar was voller. Haar wangen stonden bol en onder haar kin stak een kleine onderkin. Maar het leek allemaal niet het lekkere koppie negatief te beïnvloeden.
In tegenstelling tot Melissa, liep Joyce nu in een flodderend pak. Ze was nog altijd dik, maar haar lichaam kromp razendsnel in. Ik had een binnenpretje bij de gedachte dat binnenkort waarschijnlijk Joyce en Melissa van trainingspak zouden gaan wisselen. Melissa kon zich bijna niet meer wringen in haar oude pak, terwijl de reuzenmaat joggingpak van Joyce steeds meer begon te flodderen.
Maar Melissa zou wel stoppen voordat het zover zou zijn. Ze zou zeker een kilo of 30, 40 moeten aankomen om het gewicht van Joyce te halen. Dat was een onmogelijkheid. Melissa zou het nooit zover laten komen.
Een paar lange werkdagen voor de werklui en het zwembad was klaar. De kinderen waren in de zevende hemel. Ze hadden hun eigen zwembad gekregen.
De kinderen waren heel goed in vorm en speelden de hele dag in het zwembad. Het was moeilijk voor mijn vrouw, Melissa, Joyce en mij om zelf een duik te nemen. Melissa nam daarom rond middernacht een snelle duik. Al geloofde ik niet dat ze heel veel zwom. Ze was er zo weer uit. Soms was ze zo snel weer terug dat ik niet kon geloven dat ze überhaupt nat had kunnen worden.
Lees volgende week deel 21: Ledige lenigheid »
Dik in flodderpak
Mira bereidde een heerlijk Colombiaans gerecht voor het avondeten: Espanadas. Het oogde allemaal wel erg zwaar: veel vlees, eieren en heel veel vet. Maar ontzettend lekker.
'Ik denk dat ik deze biefstuk en eieren niet voor niets zijn gemaakt', zei Melissa terwijl ze achterover hing. Voor haar lag een leeg bord en ze riep voor een derde ronde. 'Meer!'
Het personeel rende voor haar door het huis. Ik merkte dat Melissa vanwege de schreeuwende behoefte van haar buik een best onaardig tegenover het personeel overkwam. Ze leken het niet erg te vinden. Ze vonden het geweldig dat hun eten zo gewaardeerd werd, dat ze het snauwen en de bevelende toon voor lief namen.
Ik stond voor mijn kalender in het kantoor. De dag dat ze bij ons was gekomen stond er duidelijk op gemarkeerd. Vandaag zaten we halverwege de tiende maand dat ze hier verbleef. Er werd druk gewerkt aan de afwerking van het zwembad. Over een week of 2 zou het klaar zijn om een heerlijke duik in te nemen.
Vandaag liep ik langs de badkamer en zag dat hij in gebruik was. Toen ik me wilde omdraaien hoorde ik Joyce en Melissa praten. De deur stond op een kier open.
'Ik kan het niet geloven.' Joyce huilde. Ze stond op de weegschaal, vermoedde ik. '12 kilo weg!'
'Maar meisje, dat heb ik toch altijd gezegd. Mijn training heeft je geholpen om dit te bereiken.' Ze stopte een M&M in haar mond.
De meiden stonden in de badkamer en droegen een trainingspak. Ze liepen er het meeste van hun tijd in. De zachte stof gaf een lekker comfortabel gevoel. Mira was er druk mee in de weer omdat elk meisje er een paar had die goed op maat moesten zijn. Joyce was zo blij omdat haar trainingspak perfect paste bij haar volslanke figuur.
Ik kon er niet omheen, maar Melissa zag er gewoon dik uit. Ik was aan het kijken bij de vorderingen van het zwembad en Melissa liep langs met de kinderen en Joyce. Melissa leek de hele dag te eten. Ze had een enorm stuk taart in de hand dat was overgebleven van de vorige dag en werkte dat naar binnen. Ze droeg haar favoriete roze trainingspak. Haar lichaam was enorm veranderd sinds Mira het pak voor haar had gemaakt.
Het was niet meer een perfect zittend trainingspak. Het zat ronduit strak. Haar kont was steeds breder aan het worden en de broek van het trainingspak zat er strak omheen. Ik kon duidelijk zien dat haar kont zachtjes trilde bij het lopen. Dat had ik nog niet eerder gezien. Ik dacht aan de eerste wandeling, vandaag 11 maanden gelden. Ze was een springkussen dat elke stap vooruit huppelde. Nu was ze traag en - hoe zal ik het noemen - lui. Inderdaad, lui. Ik kan geen ander woord bedenken. Ze liep al etend achteraan.
De bovenkant van haar pak was een stuk kleiner geworden. De eerder flodderend shirt, bedekte nauwelijks haar buik. Het leek in gevecht te zijn om over de broek heen te vallen, maar leek er nauwelijks in te slagen. In elk geval gluurden de volle lovehandles vanonder het shirt naar buiten. Haar borsten waren ook een beetje voller geworden, zag ik. Ik kon zien dat er ook nieuw vet op weg was naar haar bovenarmen. Ze vormden zich strak in het shirt. De stof zat er strak omheen.
In vergelijking met haar kont leek haar buik harder te groeien. Maar boven alles was haar gezicht veranderd. Het zag er nog altijd adembenemend uit, maar was voller. Haar wangen stonden bol en onder haar kin stak een kleine onderkin. Maar het leek allemaal niet het lekkere koppie negatief te beïnvloeden.
In tegenstelling tot Melissa, liep Joyce nu in een flodderend pak. Ze was nog altijd dik, maar haar lichaam kromp razendsnel in. Ik had een binnenpretje bij de gedachte dat binnenkort waarschijnlijk Joyce en Melissa van trainingspak zouden gaan wisselen. Melissa kon zich bijna niet meer wringen in haar oude pak, terwijl de reuzenmaat joggingpak van Joyce steeds meer begon te flodderen.
Maar Melissa zou wel stoppen voordat het zover zou zijn. Ze zou zeker een kilo of 30, 40 moeten aankomen om het gewicht van Joyce te halen. Dat was een onmogelijkheid. Melissa zou het nooit zover laten komen.
Een paar lange werkdagen voor de werklui en het zwembad was klaar. De kinderen waren in de zevende hemel. Ze hadden hun eigen zwembad gekregen.
De kinderen waren heel goed in vorm en speelden de hele dag in het zwembad. Het was moeilijk voor mijn vrouw, Melissa, Joyce en mij om zelf een duik te nemen. Melissa nam daarom rond middernacht een snelle duik. Al geloofde ik niet dat ze heel veel zwom. Ze was er zo weer uit. Soms was ze zo snel weer terug dat ik niet kon geloven dat ze überhaupt nat had kunnen worden.
Lees volgende week deel 21: Ledige lenigheid »
Reacties
Een reactie posten