Borstenmassa - Onverwachte ontmoeting (2)
Henk ontmoet na jaren een bekende uit het verleden. Maaike Mooy was het knapste meisje van de klas. Nooit gedacht dat zij zich zou ontpoppen tot zo'n goedgevulde vrouw. Hij mag naast haar zitten in een nagenoeg lege bioscoop.
Ik kon niet ontkennen dat ze moddervet geworden was. Een blinde man zou zelfs horen aan de zware stappen op de vloer, die meer op stampen leken, dat ze gigantisch zwaar was geworden. Ik keek haar verlegen aan. 'Weet je misschien hoe dik je bent geworden?'
'Ja', antwoordde ze. 'Maar dat weet ik alleen omdat ik naar de dokter ben geweest.' Ze haalde haar schouders op, waardoor haar gigantische boezem meedeinde met haar beweging. 'Grote borsten zoals die ik gekregen heb, ze zijn zo gigantisch dat ze mij het zicht benemen om te kunnen kijken op de weegschaal. Of het moet er zo eentje zijn zoals de dokter heeft.' Ze scheurde een candybar opeen en begon te kauwen. Blijkbaar weerhield wat ze vertelde haar niet om te blijven snacken.
Voor mij was dit nog niet voldoende het antwoord op wat ik wilde weten. Daarom probeerde ik meer los te krijgen en vroeg: 'En?'
Ze slikte en zuchtte luid. 'Je kijkt naar de meest obese patiënt van dr. Evans. Met 1,60 meter en meer dan 160 kilo puur vet. Ze haalde haar schouders opnieuw op. 'En 65% lichaamsvet. Geen spier in deze dikke dame.' Ze trok haar arm omhoog met een vies gezicht. En liet haar 'spierballen' zien. Ze pakte haar een dikke rol buikvet. 'Ik ben gewoon een moddervette, klont blubber.'
Ik zat er niet zover naast met mijn inschatting van hoeveel ze zou wegen. De geringe hoeveelheid spierweefsel zag ik ook wel. Ze bestond inderdaad uit een 'grote, dikke blubberende klont vet'. Ze was inderdaad 'gigantisch, formaat olifant'. Het zijn de beste omschrijvingen die ze zelf gaf, maar die ik ook kan geven als ik Maaikes fysieke verschijning probeer te beschrijven. Ik begrijp dat ze het zelf zo noemde. Ze was over haar hele lijf vet, maar het vet was niet netjes verdeeld over haar lichaam.
Er waren 3 specifieke zones waar het vet bijzonder rijkelijk vertegenwoordigd was. Dat waren haar immense borsten. Echt, ik heb nooit grotere borsten gezien. En dan lag er een gigantische zwemband van vet onder de grote borsten. Hij stond helemaal bol en wees verder naar voren dan haar borsten. Sterker nog: haar borsten lagen op deze dikke zwemband van vet.
Ik keek met grote ogen van verbazing en bewondering hoe dik ze was. Het zag er buitengewoon opwindend uit, deze gigantische borsten daar te zien liggen. Heerlijk vol en rond. Ze leken zelfs volmaakt rond zoals ze daar lagen op die zwemband. Ik vroeg mij af hoe in hemelsnaam een beha deze borstenmassa kon ondersteunen. Het lichaam had er niet voor niks voor gekozen om er een dikke zwemband onder te laten groeien.
Bij ieder ander meisje met zulke grote borsten zou ik verzucht hebben dat ze nep waren, maar bij Maaike was het echt! Ik was er zeker van, zo mooi vol. Dat kon alleen maar de natuur zijn. Ook omdat deze dame met geen mogelijkheid meer paste in een normaal klapstoeltje van deze bioscoop. Ze moest zich laten vallen in een eigen stoel, waar ze ook maar nauwelijks in paste.
De stoel kraakte bij elke beweging die ze maakte. Hier was de plastisch chirurg buiten gelaten, sterker nog, Maaike had ervoor gekozen haar eigen borsten op te pompen door zich helemaal vol te vreten. En met resultaat. Het was verbluffend om te zien tot wat voor een reuzenformaat haar boezem was gegroeid.
Het derde deel van haar lichaam waar alles was gaan zitten, was vooral haar buik. Op haar bovenbenen lag een immense plumppudding aan vet. Ik kon er nauwelijks een buik in ontwaren. Het leek mij bijna onmogelijk dat iemand dat allemaal bij elkaar had gegeten. Ze maakte mij verschrikkelijk nieuwsgierig waar deze enorme gewichtstoename dan vandaan zou komen. Haar lichaam was er niet op achteruit gegaan viel mij. Haar immense borsten vielen onmiddellijk in het oog, maar ook de rest kon mij heel erg goed bekoren. Wat een prachtig figuur had deze meid gekregen sinds de laatste keer dat ik haar had gezien bij de diploma-uitreiking op de middelbare school, alweer 7 jaar terug.
Ik besefte dat ik nog altijd haar met open mond aanstaarde en eigenlijk iets moest zeggen. 'Euh, sorry hoor, maar ik heb steeds het meisje in mijn hoofd van de middelbare school. Het meisje dat zo verschrikkelijk met haar gewicht bezig was. Je was al graatmager, maar wilde desondanks dan nog een kilo afvallen. Volgens mij was je altijd aan het lijnen, niet?' Ik keek haar nog eens indringend aan, want nu moest ik toch de vraag stellen, die de hele tijd op mijn lippen brandde: 'Euh, euh... Wat is er met je gebeurd?'
Ze lachte heel hard. 'Gebeurd? Ach ja, het gebeurde al snel. Op de universiteit in het eerste jaar begon het al. Het leek wel of het een voorwaarde was van het studentengroepje waarbij ik hoorde. Het meeste kwam ik overigens niet aan in het eerste jaar, maar ik werd overal uitgenodigd op partijtjes. Een tijdje was het vrijwel elke avond raak. Dan dronken we bier en aten pizza's. Een dieet dat ik overigens heel goed wist vol te houden.' Ze lachte weer heel hard. 'Ik weet zeker dat ik toen gigantisch ben aangekomen. Het eerste jaar was het al een kilo of 10. De jaren daarna kwam de rest er wel bij.'
Ze nam een grote slok van haar milkshake. 'Ik geloof dat ik het in het begin niet eens zo in de gaten had. Ik genoot gewoon van mijn nieuwe leventje. Het ging vooral hier zitten.' Ze probeerde haar linkerborst omhoog te tillen. Vrijwel onmogelijk, zo zwaar was deze. Ze gaf het maar op en klopte op de enorme borst. 'Ik dacht eerst dat het een verlate groeispurt was. Ik denk dat al dat bier zich rechtstreeks zich in mijn borsten nestelde. Pas veel later ging het hierheen.'
Ze wreef over haar grote buik. Het vet bewoog elastisch met de beweging mee. 'Totdat ik mijn broek niet meer dichtkreeg. Dat was een soort alarmsignaal. Alsof mijn broeken een SMS'je stuurden met 'Je bent te dik geworden, trut!' Ze grinnikte. 'Maar toen was het te laat, geloof ik.'
Ze glimlachte en zuchtte daarna diep. 'Ik heb nog geprobeerd om het te stoppen. Tevergeefs.' Ze klopte opnieuw op haar volle pens. 'Maar dat kun je ook wel zien, hihihi.' Nu keek ze me indringend aan. 'Ik wilde mezelf niet meer zo laten gaan als eerder. Zodoende ging ik fanatiek lijnen, begon een heus trainingsprogramma op de fitness. Maar dat zat juist het probleem. Mijn borsten waren - weliswaar een stuk kleiner dan nu - maar toch een flinke E-cup. Er was geen sport-beha te vinden. Je kunt wel voorstellen dat ik zo niet kon sporten.'
Nu kon ze er ook wel om lachen. 'Zo was het trainingsprogramma al bij voorbaat mislukt. En ik kon ook niet stoppen met bierdrinken samen met mijn vrienden. Dat verliep overigens altijd volgens hetzelfde patroon. We gingen drinken en zo'n avondje eindigde altijd met het bestellen van pizza's. Natuurlijk veel meer dan we op konden, maar ik at altijd braaf mijn bordje leeg. Zo at ik altijd meer dan ik op kon. Je begrijpt wel dat het vet zich ophoopte.'
Ze moest weer lachen. 'Ik denk dat ik aan het eind van het 2e jaar zeker 30 kilo zwaarder woog dan aan het begin van dat jaar. Het was het begin waarna ik geen jaar minder dan 20 kilo ben aangekomen. Het resultaat dat zit hier.' Ze klopte weer op die gigantische pens. Haar hele lijf sidderde op de klappen van haar hand. Zelfs het vet van bovenarmen trilde mee door de strakke stof van haar shirt. Ik denk dat het zo'n gigantisch shirt was dat ik er mij er meerdere keren in kon rollen.
Ik keek met bewondering naar haar. Ze was echt gigantisch. De film begon en ze ging eten uit de grote bakken met popcorn. Ik zat naast haar en keek meer naar haar dan naar de film. Pas in de pauze kreeg ik weer de kans om met haar te praten. Wel moest ik de popcornemmer bijvullen en een nieuw glas drinken halen. 'Doe maar een lekker glas cola', zei ze.
'Wat ga je nu doen?' vroeg ik aan haar terwijl ik het glas cola en de emmer met popcorn aan haar gaf. Ze grinnikte. 'Wat denk je? Er is niet veel anders over dan te eten. Ik ben al buiten adem met mijn waggelende vette reet als ik een beetje popcorn ga halen. Waarom zou ik gaan afvallen? Ik ben helemaal gewend geraakt aan mijn huidige dieet, hihihi.'
'Maar... Als je zo doorgaat, hoe zie je er dan straks uit! Je bent al gigantisch nu. Laat staan als je nog vetter wordt. Dan pas je zelfs in deze stoel niet meer.'
'Tja, Henk. Er zit dan niks anders op een grotere stoel te nemen. Of desnoods een groot ligbed.' Ze wenkte of ik wat dichter bij haar wilde komen. 'Henk, ik vind het helemaal niet zo erg om wat dikker te worden. Zal ik je dat verklappen? Ik vind het heerlijk om mijn buik tonnetje rond te eten. Dat gevoel dat mijn maag helemaal vol zit, er niks meer bij kan. Je weet toch ook wel dat mijn maag nog steeds rekt. Er kan steeds meer bij. En zo wordt mijn lijf ook steeds groter. Laat die 160 kilo maar snel meer kilo erbij krijgen...'
Lees deel 3: Teveel gegeten »
Borstenmassa
Ik kon niet ontkennen dat ze moddervet geworden was. Een blinde man zou zelfs horen aan de zware stappen op de vloer, die meer op stampen leken, dat ze gigantisch zwaar was geworden. Ik keek haar verlegen aan. 'Weet je misschien hoe dik je bent geworden?'
'Ja', antwoordde ze. 'Maar dat weet ik alleen omdat ik naar de dokter ben geweest.' Ze haalde haar schouders op, waardoor haar gigantische boezem meedeinde met haar beweging. 'Grote borsten zoals die ik gekregen heb, ze zijn zo gigantisch dat ze mij het zicht benemen om te kunnen kijken op de weegschaal. Of het moet er zo eentje zijn zoals de dokter heeft.' Ze scheurde een candybar opeen en begon te kauwen. Blijkbaar weerhield wat ze vertelde haar niet om te blijven snacken.
Voor mij was dit nog niet voldoende het antwoord op wat ik wilde weten. Daarom probeerde ik meer los te krijgen en vroeg: 'En?'
Ze slikte en zuchtte luid. 'Je kijkt naar de meest obese patiënt van dr. Evans. Met 1,60 meter en meer dan 160 kilo puur vet. Ze haalde haar schouders opnieuw op. 'En 65% lichaamsvet. Geen spier in deze dikke dame.' Ze trok haar arm omhoog met een vies gezicht. En liet haar 'spierballen' zien. Ze pakte haar een dikke rol buikvet. 'Ik ben gewoon een moddervette, klont blubber.'
Ik zat er niet zover naast met mijn inschatting van hoeveel ze zou wegen. De geringe hoeveelheid spierweefsel zag ik ook wel. Ze bestond inderdaad uit een 'grote, dikke blubberende klont vet'. Ze was inderdaad 'gigantisch, formaat olifant'. Het zijn de beste omschrijvingen die ze zelf gaf, maar die ik ook kan geven als ik Maaikes fysieke verschijning probeer te beschrijven. Ik begrijp dat ze het zelf zo noemde. Ze was over haar hele lijf vet, maar het vet was niet netjes verdeeld over haar lichaam.
Er waren 3 specifieke zones waar het vet bijzonder rijkelijk vertegenwoordigd was. Dat waren haar immense borsten. Echt, ik heb nooit grotere borsten gezien. En dan lag er een gigantische zwemband van vet onder de grote borsten. Hij stond helemaal bol en wees verder naar voren dan haar borsten. Sterker nog: haar borsten lagen op deze dikke zwemband van vet.
Ik keek met grote ogen van verbazing en bewondering hoe dik ze was. Het zag er buitengewoon opwindend uit, deze gigantische borsten daar te zien liggen. Heerlijk vol en rond. Ze leken zelfs volmaakt rond zoals ze daar lagen op die zwemband. Ik vroeg mij af hoe in hemelsnaam een beha deze borstenmassa kon ondersteunen. Het lichaam had er niet voor niks voor gekozen om er een dikke zwemband onder te laten groeien.
Bij ieder ander meisje met zulke grote borsten zou ik verzucht hebben dat ze nep waren, maar bij Maaike was het echt! Ik was er zeker van, zo mooi vol. Dat kon alleen maar de natuur zijn. Ook omdat deze dame met geen mogelijkheid meer paste in een normaal klapstoeltje van deze bioscoop. Ze moest zich laten vallen in een eigen stoel, waar ze ook maar nauwelijks in paste.
De stoel kraakte bij elke beweging die ze maakte. Hier was de plastisch chirurg buiten gelaten, sterker nog, Maaike had ervoor gekozen haar eigen borsten op te pompen door zich helemaal vol te vreten. En met resultaat. Het was verbluffend om te zien tot wat voor een reuzenformaat haar boezem was gegroeid.
Het derde deel van haar lichaam waar alles was gaan zitten, was vooral haar buik. Op haar bovenbenen lag een immense plumppudding aan vet. Ik kon er nauwelijks een buik in ontwaren. Het leek mij bijna onmogelijk dat iemand dat allemaal bij elkaar had gegeten. Ze maakte mij verschrikkelijk nieuwsgierig waar deze enorme gewichtstoename dan vandaan zou komen. Haar lichaam was er niet op achteruit gegaan viel mij. Haar immense borsten vielen onmiddellijk in het oog, maar ook de rest kon mij heel erg goed bekoren. Wat een prachtig figuur had deze meid gekregen sinds de laatste keer dat ik haar had gezien bij de diploma-uitreiking op de middelbare school, alweer 7 jaar terug.
Ik besefte dat ik nog altijd haar met open mond aanstaarde en eigenlijk iets moest zeggen. 'Euh, sorry hoor, maar ik heb steeds het meisje in mijn hoofd van de middelbare school. Het meisje dat zo verschrikkelijk met haar gewicht bezig was. Je was al graatmager, maar wilde desondanks dan nog een kilo afvallen. Volgens mij was je altijd aan het lijnen, niet?' Ik keek haar nog eens indringend aan, want nu moest ik toch de vraag stellen, die de hele tijd op mijn lippen brandde: 'Euh, euh... Wat is er met je gebeurd?'
Ze lachte heel hard. 'Gebeurd? Ach ja, het gebeurde al snel. Op de universiteit in het eerste jaar begon het al. Het leek wel of het een voorwaarde was van het studentengroepje waarbij ik hoorde. Het meeste kwam ik overigens niet aan in het eerste jaar, maar ik werd overal uitgenodigd op partijtjes. Een tijdje was het vrijwel elke avond raak. Dan dronken we bier en aten pizza's. Een dieet dat ik overigens heel goed wist vol te houden.' Ze lachte weer heel hard. 'Ik weet zeker dat ik toen gigantisch ben aangekomen. Het eerste jaar was het al een kilo of 10. De jaren daarna kwam de rest er wel bij.'
Ze nam een grote slok van haar milkshake. 'Ik geloof dat ik het in het begin niet eens zo in de gaten had. Ik genoot gewoon van mijn nieuwe leventje. Het ging vooral hier zitten.' Ze probeerde haar linkerborst omhoog te tillen. Vrijwel onmogelijk, zo zwaar was deze. Ze gaf het maar op en klopte op de enorme borst. 'Ik dacht eerst dat het een verlate groeispurt was. Ik denk dat al dat bier zich rechtstreeks zich in mijn borsten nestelde. Pas veel later ging het hierheen.'
Ze wreef over haar grote buik. Het vet bewoog elastisch met de beweging mee. 'Totdat ik mijn broek niet meer dichtkreeg. Dat was een soort alarmsignaal. Alsof mijn broeken een SMS'je stuurden met 'Je bent te dik geworden, trut!' Ze grinnikte. 'Maar toen was het te laat, geloof ik.'
Ze glimlachte en zuchtte daarna diep. 'Ik heb nog geprobeerd om het te stoppen. Tevergeefs.' Ze klopte opnieuw op haar volle pens. 'Maar dat kun je ook wel zien, hihihi.' Nu keek ze me indringend aan. 'Ik wilde mezelf niet meer zo laten gaan als eerder. Zodoende ging ik fanatiek lijnen, begon een heus trainingsprogramma op de fitness. Maar dat zat juist het probleem. Mijn borsten waren - weliswaar een stuk kleiner dan nu - maar toch een flinke E-cup. Er was geen sport-beha te vinden. Je kunt wel voorstellen dat ik zo niet kon sporten.'
Nu kon ze er ook wel om lachen. 'Zo was het trainingsprogramma al bij voorbaat mislukt. En ik kon ook niet stoppen met bierdrinken samen met mijn vrienden. Dat verliep overigens altijd volgens hetzelfde patroon. We gingen drinken en zo'n avondje eindigde altijd met het bestellen van pizza's. Natuurlijk veel meer dan we op konden, maar ik at altijd braaf mijn bordje leeg. Zo at ik altijd meer dan ik op kon. Je begrijpt wel dat het vet zich ophoopte.'
Ze moest weer lachen. 'Ik denk dat ik aan het eind van het 2e jaar zeker 30 kilo zwaarder woog dan aan het begin van dat jaar. Het was het begin waarna ik geen jaar minder dan 20 kilo ben aangekomen. Het resultaat dat zit hier.' Ze klopte weer op die gigantische pens. Haar hele lijf sidderde op de klappen van haar hand. Zelfs het vet van bovenarmen trilde mee door de strakke stof van haar shirt. Ik denk dat het zo'n gigantisch shirt was dat ik er mij er meerdere keren in kon rollen.
Ik keek met bewondering naar haar. Ze was echt gigantisch. De film begon en ze ging eten uit de grote bakken met popcorn. Ik zat naast haar en keek meer naar haar dan naar de film. Pas in de pauze kreeg ik weer de kans om met haar te praten. Wel moest ik de popcornemmer bijvullen en een nieuw glas drinken halen. 'Doe maar een lekker glas cola', zei ze.
'Wat ga je nu doen?' vroeg ik aan haar terwijl ik het glas cola en de emmer met popcorn aan haar gaf. Ze grinnikte. 'Wat denk je? Er is niet veel anders over dan te eten. Ik ben al buiten adem met mijn waggelende vette reet als ik een beetje popcorn ga halen. Waarom zou ik gaan afvallen? Ik ben helemaal gewend geraakt aan mijn huidige dieet, hihihi.'
'Maar... Als je zo doorgaat, hoe zie je er dan straks uit! Je bent al gigantisch nu. Laat staan als je nog vetter wordt. Dan pas je zelfs in deze stoel niet meer.'
'Tja, Henk. Er zit dan niks anders op een grotere stoel te nemen. Of desnoods een groot ligbed.' Ze wenkte of ik wat dichter bij haar wilde komen. 'Henk, ik vind het helemaal niet zo erg om wat dikker te worden. Zal ik je dat verklappen? Ik vind het heerlijk om mijn buik tonnetje rond te eten. Dat gevoel dat mijn maag helemaal vol zit, er niks meer bij kan. Je weet toch ook wel dat mijn maag nog steeds rekt. Er kan steeds meer bij. En zo wordt mijn lijf ook steeds groter. Laat die 160 kilo maar snel meer kilo erbij krijgen...'
Lees deel 3: Teveel gegeten »
Reacties
Een reactie posten