Teveel gegeten - Onverwachte ontmoeting (3)
Als ik Maaike Mooy tegen het lijf loop, weet ik niet wat ik zie. Het slanke meisje is veranderd in een Supersized vrouw. En wat voor 1. Ik kijk mijn ogen uit en heb nooit durven dromen dat zij zo zou worden.
Het leek er gewoon op dat het praten over al dat gewicht dat ze aangekomen was, nog meer aanmoedigde hier extra te eten. Ik stond er versteld van hoe ze de 2e helft van de film gewoon doorat alsof ze nog niks op had. Terwijl ik gezien had dat de hoeveelheid popcorn en drinken vele malen de hoeveelheid overtrof die ik zou opkunnen. Ik zag hoe ze doorat en propte, alsof er geen andere beweging bestond voor haar hand dan van de emmer naar haar mond...
De film was afgelopen. Alles had ze opgegeten. Mijn ogen werden er alleen maar groter van. Mijn vragen waren nog altijd niet opgelost. We zaten nog even op onze stoelen terwijl de aftiteling van de film liep. 'Ik begrijp het nog niet helemaal', zeg ik met dezelfde verbazing als dat ik haar voor de film sprak. 'Hoe kan dit? Je was altijd zo op je gewicht. Als je een kilo extra kon afvallen, dan deed je dat. En nu lijk je veranderd in een heuse walvis of zeekoe en lijkt het of je nooit genoeg hebt. Ik kan het maar moeilijk geloven, het figuur dat je je nu hebt aangemeten.'
Ze drukte met haar hand tegen haar wang alsof ze aan het denken was. 'Ik ben er niet altijd blij mee hoor, het is meer zo dat het mij niet zoveel kan schelen dat dit gebeurd is. Het is vaak gewoon heel lastig en vervelend dat ik zo zwaar ben geworden. Maar dan is het eigenlijk veel makkelijker om te gaan zitten en wat te eten. Ik begin bijvoorbeeld meteen te zweten als ik een eindje loop, dan is het veel fijner als ik gewoon lekker op mijn dikke reet blijf zitten en mensen naar mij toekomen. Of als ik een stevige maaltijd heb gegeten. Dan ben ik veel te loom en dik om meteen te vertrekken.
Ik blijf dan gewoon lekker zitten totdat ik een deel heb verteerd en het wat prettiger is om te vertrekken. Uiteindelijk valt het allemaal mee.' Ze lachte en legde haar armen onder haar grote borsten, waarna ze deze langzaam heen en weer wiegde. Of beter, ze probeerde het. Het bleek toch lastig te zijn om dat enorme lijf in beweging te krijgen, maar geleidelijk aan kwam haar lichaam in beweging. 'Trouwens als ik zou gaan afvallen, dan zouden deze 2 meiden er het eerste aan moeten geloven.'
Ik zou het toch moeten vragen, de grote borsten van Maaike waren de grootste die ik ooit had gezien. Zelfs de grote opgepompte meloenen van sommige pornosterren overtroffen het formaat van haar borsten niet. 'Wat voor een maat zijn deze twee dames eigenlijk? Ik hoop dat het niet een te persoonlijke vraag is.'
Ze moest er zelf om lachen. 'Te persoonlijk? Nee hoor. Ik, die net tegen je vertelt dat mijn huisarts letterlijk zegt dat hij nog nooit zo'n dikke vrouw als ik gezien heeft. Denk je dan dat ik het maatje van deze 2 meiden niet aan je zou onthullen? Ik heb een 42U-cup beha. Ik moet ze speciaal op maat laten maken, want niemand maakt van die grote beha's.' Ik hoorde het met verbazing aan. Nog nooit had ik van dit formaat beha's gehoord. Bij mij hield het wel op bij DD.
'Ben je niet geschrokken wat de dokter je vertelde?'
'Nee hoor. Ik bedoel, mijn bloeddruk is prima. Geen diabetes. Ik eet een heel gebalanceerd dieet...'
Ik onderbrak haar meteen, wijzend naar de groeiende stapel snoeppapiertjes die bovenop de ronde bolling van haar maag lagen. 'Volledig gebalanceerd? En wat zie ik daar? Je hebt je nootjes, je chocolade en winegumes...'
Ze onderbrak me gelijk. 'Ja, ja, natuurlijk, maar dit is ook een bijzondere dag. Normaal eet ik heel gebalanceerd, alleen zijn het wat grotere porties.' Ze wees naar haar bolle vetrol waar haar maag onder verstopt zat. 'Deze pens is het bewijs dat je zelfs met eten met weinig caloriën moddervet kunt worden. Als je er maar steeds genoeg van eet.' Ik nam het maar met een korreltje zout. Het vele snoep, de popcorn en de calorierijke cola, deden meer dan alleen haar buik wat op te bollen...
We besloten nog maar een filmpje te pakken. Daarom haalde ik nog wat te eten voor Maaike, zo kon ze lekker blijven zitten en eten. Het eten en kauwen van Maaike ging in volle gang door. Ze leek onverzadigbaar. Er kwam geen eind aan.
Maaike geneerde zich niet bepaald bij het eten. Ze werkte alles nogal luidruchtig naar binnen. De verpakking van alles wat ze at, kraakte en scheurde luid in de filmzaal. Tijdens een liefdesscene op het scherm slurpte ze haar milkshake leeg.
Onderwijl keek ik aandacht hoe mooi haar maag opzwol onder al dat voedsel dat ze aan het eten was. Wat zag dit er mooi uit. Hoe een relatief klein, tenger meisje opzwol tot een heuse vlezig vetbol. Ik probeerde de oude klasgenote voor de geest te halen. Het lukte bijna niet als ik keek naar dikke, obese meisje dat duizenden en duizenden caloriën aan junkfood door haar mond liet gaan.
Toen uiteindelijk de aftiteling van de film begon te draaien, stond ik op om te vertrekken. Maaike hoorde ik achter mij heel hard lachen. 'Wat is er zo grappig?' vroeg ik.
'O niks bijzonders. Gewoon, het is weer gebeurd.'
'Wat is er gebeurd?'
'Ik heb teveel gegeten.'
Ze moest opnieuw lachen. Ik zag haar onderuitgezakt in de stoel zitten. Haar heupen vastgeklemd tussen de armleuningen. Zich geen kant meer op kunnen bewegen. Ze deed geen enkele moeite om in beweging te komen.
'Zoals wel vaker gebeurt hier, heb ik teveel gegeten. Ik ben te zwaar om nog overeind te komen. Ik zei dat dit vaker gebeurt. Weet je nog?'
Ja, ze had het mij inderdaad eerder even snel verteld. Maar ik had niet verwacht dat ze vandaag zo ver zou gaan. Terwijl ik het voor mijn ogen zag gebeuren, had ik er nooit aan gedacht dat ze het zo in mijn bijzijn zou kunnen doen.
Ze had zich helemaal ingegraven in het popcorn en de tientallen snacks die ze naar binnen had gerwerk in de afgelopen anderhalf uur. Zoals haar buik omhoog stak daar uit die bioscoopstoel, leek het of Maaike ver over de 9 maanden zwanger was. Misschien wel 13 maanden.
Zo bleef ik bij haar om met haar te praten tot ze weer een beetje bij haar positieven was. Ze kwam heel langzaam overeind. Ik wist ook wel dat ze anders geworden was dan de energieke en slanke Maaike Mooy van weleer. Er stond zeker 2 keer meer van de vrouw die ik kende van vroeger. Ze zou in vroeger tijden snel langs mij heen zijn geglipt. Nu moest ik een dikke vrouw helpen om overeind te komen. Ze liep traag en buitengewoon langzaam achter mij aan. Het gaf mij alle gelegenheid om mij al lopend om te draaien en te kijken naar haar imposante afmetingen.
Ze spande zich nauwelijks in, maar na elke 3 stappen was ze helemaal buiten adem. Ze ademde zwaar en het lopen op de lichte helling naar de uitgang, zorgde ervoor dat ze geregeld moest pauzeren om de krachten te krijgen die ze nodig had om verder te gaan.
Zo lopend in de bioscoop voorzag ik een mooie toekomst, waarbij Maaike de volgende grens zou passeren: 150 kilo. Haar figuur was er klaar voor en met deze hoeveelheden eten kon dat nooit lang meer duren. Ze zou snel daarna niet meer in de kleine bioscoopstoeltjes passen. Ze zat er nu al bijna vast in.
Bij het komen in de hal, ging ze in de rij staan wachten. Het was haar excuus om even op adem te komen. Ze stond in de rij voor de kassa om een emmer popcorn te bestellen. 'Ik heb weer honger gekregen', verontschuldigde ze zich.
Ik keek haar met grote ogen aan hoe snel de popcorn in haar verdween. Dat haar shirtje voortdurend omhoog kroop en een stuk blote buik liet zien, leek haar weinig te deren. 'Ach, dan heb ik straks weer wat voor onderweg', zei ze toen ze met een tweede emmertje de bioscoop met mij verliet.
We gingen elk van ons zijn eigen weg. De hele rit naar huis zat ik na te denken hoe dit meisje met de jaren was uitgegroeid tot zo'n prachtige vrouw. Wat had zij een mooie vormen gekregen. En ik bedacht hoe zij er uit zou zien als ik haar over hetzelfde aantal jaren weer tegen zou komen. Ik kon er alleen maar over dromen, want hoe dik zou zij dan wel niet zijn!
Ik vond het geweldig om iemand tegen te komen van wie ik nooit had verwacht dat ze zo dik zou worden. Het gaf mij wel een gevoel van voldoening. Zelfs de fanatiekste meisjes die zo mager mogelijk willen zijn, kunnen zich niet altijd aan de verleidingen onttrekken.
Voor zover ik mij kan voorstellen is dat de mooiste vorm van dikker worden. Zeker voor een vrouw als Maaike. Ze komt nog vaak terug in mijn gedachten. Zo mooi als zij is geworden door al dat eten.
Teveel gegeten
Het leek er gewoon op dat het praten over al dat gewicht dat ze aangekomen was, nog meer aanmoedigde hier extra te eten. Ik stond er versteld van hoe ze de 2e helft van de film gewoon doorat alsof ze nog niks op had. Terwijl ik gezien had dat de hoeveelheid popcorn en drinken vele malen de hoeveelheid overtrof die ik zou opkunnen. Ik zag hoe ze doorat en propte, alsof er geen andere beweging bestond voor haar hand dan van de emmer naar haar mond...
De film was afgelopen. Alles had ze opgegeten. Mijn ogen werden er alleen maar groter van. Mijn vragen waren nog altijd niet opgelost. We zaten nog even op onze stoelen terwijl de aftiteling van de film liep. 'Ik begrijp het nog niet helemaal', zeg ik met dezelfde verbazing als dat ik haar voor de film sprak. 'Hoe kan dit? Je was altijd zo op je gewicht. Als je een kilo extra kon afvallen, dan deed je dat. En nu lijk je veranderd in een heuse walvis of zeekoe en lijkt het of je nooit genoeg hebt. Ik kan het maar moeilijk geloven, het figuur dat je je nu hebt aangemeten.'
Ze drukte met haar hand tegen haar wang alsof ze aan het denken was. 'Ik ben er niet altijd blij mee hoor, het is meer zo dat het mij niet zoveel kan schelen dat dit gebeurd is. Het is vaak gewoon heel lastig en vervelend dat ik zo zwaar ben geworden. Maar dan is het eigenlijk veel makkelijker om te gaan zitten en wat te eten. Ik begin bijvoorbeeld meteen te zweten als ik een eindje loop, dan is het veel fijner als ik gewoon lekker op mijn dikke reet blijf zitten en mensen naar mij toekomen. Of als ik een stevige maaltijd heb gegeten. Dan ben ik veel te loom en dik om meteen te vertrekken.
Ik blijf dan gewoon lekker zitten totdat ik een deel heb verteerd en het wat prettiger is om te vertrekken. Uiteindelijk valt het allemaal mee.' Ze lachte en legde haar armen onder haar grote borsten, waarna ze deze langzaam heen en weer wiegde. Of beter, ze probeerde het. Het bleek toch lastig te zijn om dat enorme lijf in beweging te krijgen, maar geleidelijk aan kwam haar lichaam in beweging. 'Trouwens als ik zou gaan afvallen, dan zouden deze 2 meiden er het eerste aan moeten geloven.'
Ik zou het toch moeten vragen, de grote borsten van Maaike waren de grootste die ik ooit had gezien. Zelfs de grote opgepompte meloenen van sommige pornosterren overtroffen het formaat van haar borsten niet. 'Wat voor een maat zijn deze twee dames eigenlijk? Ik hoop dat het niet een te persoonlijke vraag is.'
Ze moest er zelf om lachen. 'Te persoonlijk? Nee hoor. Ik, die net tegen je vertelt dat mijn huisarts letterlijk zegt dat hij nog nooit zo'n dikke vrouw als ik gezien heeft. Denk je dan dat ik het maatje van deze 2 meiden niet aan je zou onthullen? Ik heb een 42U-cup beha. Ik moet ze speciaal op maat laten maken, want niemand maakt van die grote beha's.' Ik hoorde het met verbazing aan. Nog nooit had ik van dit formaat beha's gehoord. Bij mij hield het wel op bij DD.
'Ben je niet geschrokken wat de dokter je vertelde?'
'Nee hoor. Ik bedoel, mijn bloeddruk is prima. Geen diabetes. Ik eet een heel gebalanceerd dieet...'
Ik onderbrak haar meteen, wijzend naar de groeiende stapel snoeppapiertjes die bovenop de ronde bolling van haar maag lagen. 'Volledig gebalanceerd? En wat zie ik daar? Je hebt je nootjes, je chocolade en winegumes...'
Ze onderbrak me gelijk. 'Ja, ja, natuurlijk, maar dit is ook een bijzondere dag. Normaal eet ik heel gebalanceerd, alleen zijn het wat grotere porties.' Ze wees naar haar bolle vetrol waar haar maag onder verstopt zat. 'Deze pens is het bewijs dat je zelfs met eten met weinig caloriën moddervet kunt worden. Als je er maar steeds genoeg van eet.' Ik nam het maar met een korreltje zout. Het vele snoep, de popcorn en de calorierijke cola, deden meer dan alleen haar buik wat op te bollen...
We besloten nog maar een filmpje te pakken. Daarom haalde ik nog wat te eten voor Maaike, zo kon ze lekker blijven zitten en eten. Het eten en kauwen van Maaike ging in volle gang door. Ze leek onverzadigbaar. Er kwam geen eind aan.
Maaike geneerde zich niet bepaald bij het eten. Ze werkte alles nogal luidruchtig naar binnen. De verpakking van alles wat ze at, kraakte en scheurde luid in de filmzaal. Tijdens een liefdesscene op het scherm slurpte ze haar milkshake leeg.
Onderwijl keek ik aandacht hoe mooi haar maag opzwol onder al dat voedsel dat ze aan het eten was. Wat zag dit er mooi uit. Hoe een relatief klein, tenger meisje opzwol tot een heuse vlezig vetbol. Ik probeerde de oude klasgenote voor de geest te halen. Het lukte bijna niet als ik keek naar dikke, obese meisje dat duizenden en duizenden caloriën aan junkfood door haar mond liet gaan.
Toen uiteindelijk de aftiteling van de film begon te draaien, stond ik op om te vertrekken. Maaike hoorde ik achter mij heel hard lachen. 'Wat is er zo grappig?' vroeg ik.
'O niks bijzonders. Gewoon, het is weer gebeurd.'
'Wat is er gebeurd?'
'Ik heb teveel gegeten.'
Ze moest opnieuw lachen. Ik zag haar onderuitgezakt in de stoel zitten. Haar heupen vastgeklemd tussen de armleuningen. Zich geen kant meer op kunnen bewegen. Ze deed geen enkele moeite om in beweging te komen.
'Zoals wel vaker gebeurt hier, heb ik teveel gegeten. Ik ben te zwaar om nog overeind te komen. Ik zei dat dit vaker gebeurt. Weet je nog?'
Ja, ze had het mij inderdaad eerder even snel verteld. Maar ik had niet verwacht dat ze vandaag zo ver zou gaan. Terwijl ik het voor mijn ogen zag gebeuren, had ik er nooit aan gedacht dat ze het zo in mijn bijzijn zou kunnen doen.
Ze had zich helemaal ingegraven in het popcorn en de tientallen snacks die ze naar binnen had gerwerk in de afgelopen anderhalf uur. Zoals haar buik omhoog stak daar uit die bioscoopstoel, leek het of Maaike ver over de 9 maanden zwanger was. Misschien wel 13 maanden.
Zo bleef ik bij haar om met haar te praten tot ze weer een beetje bij haar positieven was. Ze kwam heel langzaam overeind. Ik wist ook wel dat ze anders geworden was dan de energieke en slanke Maaike Mooy van weleer. Er stond zeker 2 keer meer van de vrouw die ik kende van vroeger. Ze zou in vroeger tijden snel langs mij heen zijn geglipt. Nu moest ik een dikke vrouw helpen om overeind te komen. Ze liep traag en buitengewoon langzaam achter mij aan. Het gaf mij alle gelegenheid om mij al lopend om te draaien en te kijken naar haar imposante afmetingen.
Ze spande zich nauwelijks in, maar na elke 3 stappen was ze helemaal buiten adem. Ze ademde zwaar en het lopen op de lichte helling naar de uitgang, zorgde ervoor dat ze geregeld moest pauzeren om de krachten te krijgen die ze nodig had om verder te gaan.
Zo lopend in de bioscoop voorzag ik een mooie toekomst, waarbij Maaike de volgende grens zou passeren: 150 kilo. Haar figuur was er klaar voor en met deze hoeveelheden eten kon dat nooit lang meer duren. Ze zou snel daarna niet meer in de kleine bioscoopstoeltjes passen. Ze zat er nu al bijna vast in.
Bij het komen in de hal, ging ze in de rij staan wachten. Het was haar excuus om even op adem te komen. Ze stond in de rij voor de kassa om een emmer popcorn te bestellen. 'Ik heb weer honger gekregen', verontschuldigde ze zich.
Ik keek haar met grote ogen aan hoe snel de popcorn in haar verdween. Dat haar shirtje voortdurend omhoog kroop en een stuk blote buik liet zien, leek haar weinig te deren. 'Ach, dan heb ik straks weer wat voor onderweg', zei ze toen ze met een tweede emmertje de bioscoop met mij verliet.
We gingen elk van ons zijn eigen weg. De hele rit naar huis zat ik na te denken hoe dit meisje met de jaren was uitgegroeid tot zo'n prachtige vrouw. Wat had zij een mooie vormen gekregen. En ik bedacht hoe zij er uit zou zien als ik haar over hetzelfde aantal jaren weer tegen zou komen. Ik kon er alleen maar over dromen, want hoe dik zou zij dan wel niet zijn!
Ik vond het geweldig om iemand tegen te komen van wie ik nooit had verwacht dat ze zo dik zou worden. Het gaf mij wel een gevoel van voldoening. Zelfs de fanatiekste meisjes die zo mager mogelijk willen zijn, kunnen zich niet altijd aan de verleidingen onttrekken.
Voor zover ik mij kan voorstellen is dat de mooiste vorm van dikker worden. Zeker voor een vrouw als Maaike. Ze komt nog vaak terug in mijn gedachten. Zo mooi als zij is geworden door al dat eten.
Van mij mogen ze elkaar nog eens ontmoeten.... superleuk verhaal. Geef ons nog een vervolg aub!!!
BeantwoordenVerwijderen