Vet bijbaantje (16) – De laatste kilootjes
Gedurende de zomervakantie krijgt Martha samen met Petra de snackbar helemaal onder haar hoede. Petra heeft bijna 100 kilo nieuw vet erbij gegeten sinds Martha bij de snackbar werkt. Martha droomt daar ook van. Na een weegsessie ontdekken de meiden dat Martha de komende week maarliefst 15 kilo moet aankomen. Een bijna onmogelijke taak. Maar Petra wil haar hierbij helpen, samen met Tim.
Lees eerste het eerste deel van Vet bijbaantje: Goed doorbakken »
De weegsessie had Martha gestimuleerd en misschien Petra nog meer. Samen met Tim had ze een 'plan de campagne' opgezet. Of een 'aanvalsplan' zoals ze het zelf noemde. De hele dag door voerde ze haar vriendin. Ze was zo met Martha bezig dat ze aan zichzelf nauwelijks toekwam. Bovendien moest de winkel ook gedraaid worden en alleen de zon ging voor niks op.
Omwille van de controle moesten Martha en Petra dagelijks op de weegschaal gaan staan. Voor de score was het bovendien nodig dat de weegschaal dagelijks 2 kilo meer zou aangeven bij Martha. Zeker, ze waren ontzettend enthousiast begonnen die zaterdag. Ze had zich de hele dag gelaafd aan alle hapjes, extra taart gegeten en veel drinken gedronken met suikers erin. Martha had het gevoel dat ze explodeerde. En dat deed ze ook.
Haar lichaam ontpopte zich als een heuse vetbal en werd dikker en dikker. Voller en voller en ronder en ronder. Haar huid hield alles ternauwernood bij elkaar. Het voelde overweldigend. Voor Martha leken deze dagen wel of ze als een rups in de cocon zou gaan. Na haar slaap zou ze er als prachtige vlinder uitkomen. Maar voor die tijd moest ze zich nog goed volvreten.
En dat deed ze ook. De hele dag kreeg ze de lekkerste dingen aangereikt. Ze hoefde maar te piepen of ze kreeg het. Daardoor stond ze nog maar een paar uur in de snackbar en ook dan was ze flink aan het schransen. Alsof haar leven ervan af hing. Ze vrat zich letterlijk een stuk in de kraag. Haar kleren konden de groei nauwelijks bijbenen.
Zo scheurde ze laatst uit een bloesje dat een week eerder nog ruim zat. Het had haar niet met schaamte vervuld, maar met trots. Het was notabene in de winkel en ze had nog een halfuur gelopen met het bloesje aan. Bezoekers konden goed zien dat het bloesje achter gescheurd was, precies over een weldadige lovehandle op haar rug. Onder haar beha-bandje had de stof het verloren van de lovehandle. Dik en machtig, ja oppermachtig zelfs, stak de ronde bolling door de scheur naar buiten.
Het was nu donderdagochtend, 2 dagen voor de ontknoping. Gisteren vertoonde de weegschaal een mooi getal: 149 kilo. Ze lag mooi op schema met 10 kilo in 5 dagen. Met 2 kilo per dag, zou ze het kunnen halen. Tot dan toe was ze dus gemiddeld 2 kilo per dag aangekomen. Nu zou ze dus 151 moeten wegen, dan kon ze de 155 kilo halen. Weliswaar met veel moeite, dat wel. Maar het kon wel.
Ze merkte dat het zwaar was. Al mocht ze eten wat ze wilde, het doel dat ze gesteld hadden, was zwaar. Ze was voortdurend aan het eten en werd de laatste dagen zelfs midden in de nacht wakker gemaakt om een halve taart op te eten. Ook voerde Tim haar dan een voedingsrijke weight gain shake. De calorieën tikten aan het het had zeker ook zijn weerslag op haar lichaam. Ze merkte dat haar lichaam in 5 dagen 10 kilo aan gewicht had gewonnen.
Overal leek ze te groeien. Overal voelde ze de vetkussens groter worden. Het vet rond haar dijen drukte tegen elkaar aan. Het voelde warm en aangenaam. Wat een enorme lichaamsgroei was dit. Tevreden was ze en ze merkte dat haar nieuwe lichaam haar meer en meer beviel. Maar het was zwaar om zo snel zoveel aan te komen. Dat weer wel.
Nu draaiden streepjes in de display van de weegschaal rondjes. Ze staarde naar beneden, moest over haar dikke buik heen kijken. Haar borsten vormden enorme stootkussens die tevreden op haar bovenste buikrol lagen. Wat voelde dit geweldig zeg. Ze keek gespannen naar het cijfer dat knipperde. Dit kon niet waar zijn. Ze voelde hoe teleurstelling door haar hele lijf trok. Het getal dat de weegschaal liet zien, lag zelfs nog lager dan gisteren.
Ze keek nog eens goed. In haar ooghoeken zag ze hoe Petra haar hand voor haar mond hield. Inderdaad, ook Tim keek een beetje schuchter om zich heen. Het getal was voor iedereen een schok. Het was niet meer geworden. Nee, het was minder geworden. De display toonde het getal 148! Dat betekende dat ze zelfs een kilo minder woog dan gisteren.
Ze wist niet zo goed raad met dit feit. Cijfers liegen niet, dat besefte ze ook. Hier lag gewoon een onhaalbaar doel. Er lagen nog 2 volle dagen voor zich. Het aankomen van 2 kilo per dag was al een bijna onmogelijke zaak, laat staan 7 kilo in 2 dagen. Dat was werkelijk niet haalbaar. Martha merkte dat ze er heel verdrietig om was. Ze moest er gewoon een beetje om huilen.
Petra kwam naast haar staan en Tim ging aan de andere kant staan. Hij zijn geen woord. Ze sloeg een arm om haar heen. Martha voelde hoe de vingers van haar vriendin met het vet op haar rug speelden. 'Kom op meid', zei Petra. 'Het is maar een getal. Laat je er niet door opjagen. Stress is slecht om aan te komen en misschien hadden we teveel verwachtingen. Het geeft toch niks als het wat langzamer gaat.' Het stelde haar een beetje gerust. 'Toe, ga even lekker zitten. Hier heb je wat te eten', zei Tim heel lief tegen haar.
Ze merkte hoe een last van haar afviel. Zeker, het was maar een getal. Het ging om hoe ze zich voelde. En ze voelde zich geweldig. Inderdaad, ze voelde zich helemaal toppie. Haar lichaam was niet te persen in een keurslijf of een getal. Inderdaad. Ze voelde hoe ze helemaal blij was.
'En de laatste kilootjes wegen gewoon het zwaarst. Let maar op', zei Petra tegen haar. 'Dat van mij is ook niet zomaar gekomen hoor. Daar heb ik veel moeite voor moeten doen.' Ze klopte trots op haar dikke buik en gaf er zo'n lekker vette knipoog bij. Martha zag hoe de immense vetmassa nasidderde van de klap. Zelfs haar dikke borsten borsten deinden mee. Inderdaad, zo wilde ze ook worden en ze nam een grote hap van de taart die Tim voor had neergezet. Voordat ze er erg in had, was de hele taart in haar maag verdwenen.
Lees deel 17: De laatste kilootjes wegen het zwaarst »
Lees eerste het eerste deel van Vet bijbaantje: Goed doorbakken »
De laatste kilootjes
De weegsessie had Martha gestimuleerd en misschien Petra nog meer. Samen met Tim had ze een 'plan de campagne' opgezet. Of een 'aanvalsplan' zoals ze het zelf noemde. De hele dag door voerde ze haar vriendin. Ze was zo met Martha bezig dat ze aan zichzelf nauwelijks toekwam. Bovendien moest de winkel ook gedraaid worden en alleen de zon ging voor niks op.
Omwille van de controle moesten Martha en Petra dagelijks op de weegschaal gaan staan. Voor de score was het bovendien nodig dat de weegschaal dagelijks 2 kilo meer zou aangeven bij Martha. Zeker, ze waren ontzettend enthousiast begonnen die zaterdag. Ze had zich de hele dag gelaafd aan alle hapjes, extra taart gegeten en veel drinken gedronken met suikers erin. Martha had het gevoel dat ze explodeerde. En dat deed ze ook.
Haar lichaam ontpopte zich als een heuse vetbal en werd dikker en dikker. Voller en voller en ronder en ronder. Haar huid hield alles ternauwernood bij elkaar. Het voelde overweldigend. Voor Martha leken deze dagen wel of ze als een rups in de cocon zou gaan. Na haar slaap zou ze er als prachtige vlinder uitkomen. Maar voor die tijd moest ze zich nog goed volvreten.
En dat deed ze ook. De hele dag kreeg ze de lekkerste dingen aangereikt. Ze hoefde maar te piepen of ze kreeg het. Daardoor stond ze nog maar een paar uur in de snackbar en ook dan was ze flink aan het schransen. Alsof haar leven ervan af hing. Ze vrat zich letterlijk een stuk in de kraag. Haar kleren konden de groei nauwelijks bijbenen.
Zo scheurde ze laatst uit een bloesje dat een week eerder nog ruim zat. Het had haar niet met schaamte vervuld, maar met trots. Het was notabene in de winkel en ze had nog een halfuur gelopen met het bloesje aan. Bezoekers konden goed zien dat het bloesje achter gescheurd was, precies over een weldadige lovehandle op haar rug. Onder haar beha-bandje had de stof het verloren van de lovehandle. Dik en machtig, ja oppermachtig zelfs, stak de ronde bolling door de scheur naar buiten.
Het was nu donderdagochtend, 2 dagen voor de ontknoping. Gisteren vertoonde de weegschaal een mooi getal: 149 kilo. Ze lag mooi op schema met 10 kilo in 5 dagen. Met 2 kilo per dag, zou ze het kunnen halen. Tot dan toe was ze dus gemiddeld 2 kilo per dag aangekomen. Nu zou ze dus 151 moeten wegen, dan kon ze de 155 kilo halen. Weliswaar met veel moeite, dat wel. Maar het kon wel.
Ze merkte dat het zwaar was. Al mocht ze eten wat ze wilde, het doel dat ze gesteld hadden, was zwaar. Ze was voortdurend aan het eten en werd de laatste dagen zelfs midden in de nacht wakker gemaakt om een halve taart op te eten. Ook voerde Tim haar dan een voedingsrijke weight gain shake. De calorieën tikten aan het het had zeker ook zijn weerslag op haar lichaam. Ze merkte dat haar lichaam in 5 dagen 10 kilo aan gewicht had gewonnen.
Overal leek ze te groeien. Overal voelde ze de vetkussens groter worden. Het vet rond haar dijen drukte tegen elkaar aan. Het voelde warm en aangenaam. Wat een enorme lichaamsgroei was dit. Tevreden was ze en ze merkte dat haar nieuwe lichaam haar meer en meer beviel. Maar het was zwaar om zo snel zoveel aan te komen. Dat weer wel.
Nu draaiden streepjes in de display van de weegschaal rondjes. Ze staarde naar beneden, moest over haar dikke buik heen kijken. Haar borsten vormden enorme stootkussens die tevreden op haar bovenste buikrol lagen. Wat voelde dit geweldig zeg. Ze keek gespannen naar het cijfer dat knipperde. Dit kon niet waar zijn. Ze voelde hoe teleurstelling door haar hele lijf trok. Het getal dat de weegschaal liet zien, lag zelfs nog lager dan gisteren.
Ze keek nog eens goed. In haar ooghoeken zag ze hoe Petra haar hand voor haar mond hield. Inderdaad, ook Tim keek een beetje schuchter om zich heen. Het getal was voor iedereen een schok. Het was niet meer geworden. Nee, het was minder geworden. De display toonde het getal 148! Dat betekende dat ze zelfs een kilo minder woog dan gisteren.
Ze wist niet zo goed raad met dit feit. Cijfers liegen niet, dat besefte ze ook. Hier lag gewoon een onhaalbaar doel. Er lagen nog 2 volle dagen voor zich. Het aankomen van 2 kilo per dag was al een bijna onmogelijke zaak, laat staan 7 kilo in 2 dagen. Dat was werkelijk niet haalbaar. Martha merkte dat ze er heel verdrietig om was. Ze moest er gewoon een beetje om huilen.
Petra kwam naast haar staan en Tim ging aan de andere kant staan. Hij zijn geen woord. Ze sloeg een arm om haar heen. Martha voelde hoe de vingers van haar vriendin met het vet op haar rug speelden. 'Kom op meid', zei Petra. 'Het is maar een getal. Laat je er niet door opjagen. Stress is slecht om aan te komen en misschien hadden we teveel verwachtingen. Het geeft toch niks als het wat langzamer gaat.' Het stelde haar een beetje gerust. 'Toe, ga even lekker zitten. Hier heb je wat te eten', zei Tim heel lief tegen haar.
Ze merkte hoe een last van haar afviel. Zeker, het was maar een getal. Het ging om hoe ze zich voelde. En ze voelde zich geweldig. Inderdaad, ze voelde zich helemaal toppie. Haar lichaam was niet te persen in een keurslijf of een getal. Inderdaad. Ze voelde hoe ze helemaal blij was.
'En de laatste kilootjes wegen gewoon het zwaarst. Let maar op', zei Petra tegen haar. 'Dat van mij is ook niet zomaar gekomen hoor. Daar heb ik veel moeite voor moeten doen.' Ze klopte trots op haar dikke buik en gaf er zo'n lekker vette knipoog bij. Martha zag hoe de immense vetmassa nasidderde van de klap. Zelfs haar dikke borsten borsten deinden mee. Inderdaad, zo wilde ze ook worden en ze nam een grote hap van de taart die Tim voor had neergezet. Voordat ze er erg in had, was de hele taart in haar maag verdwenen.
Lees deel 17: De laatste kilootjes wegen het zwaarst »
Reacties
Een reactie posten