Vet bijbaantje (14) – 100 kilo vet
Gedurende de zomervakantie krijgt Martha samen met Petra de snackbar helemaal onder haar hoede. Petra heeft bijna 100 kilo nieuw vet erbij gegeten sinds Martha bij de snackbar werkt. Martha droomt daar ook van. Daarom probeert ze de laatste 2 weken voor het einde van de zomervakantie meer dan 20 kilo aan te komen. Natuurlijk wil Petra haar daarbij helpen, samen met Tim.
Lees eerste het eerste deel van Vet bijbaantje: Goed doorbakken »
155 kilo zou de weegschaal moeten aangeven. Dan had Martha haar doel bereikt: 100 kilo puur vet. Haar vriendin Petra was maarliefst 100 kilo aangekomen sinds Martha in de snackbar was gekomen. Het had Martha enorm verbaasd. Hoe bestond het. Martha sloeg nog eens goed aan het rekenen. Ze had namelijk toen ze in de snackbar kwam werken, Petra op veel meer kilo geschat. Zeker zo'n 105. Dat zou betekenen da ze over de 200 kilo nu woog. Dat geloofde ze niet.
'Zeg Petra, volgens mij ben je niet 100 kilo aangekomen sinds ik hier werk. Je woog al een eindje over de 100 toen ik bij jullie kwam.' Petra kreeg een rode kleur. 'Help, dat zou betekenen dat ik met je mee moet doen de komende 2 weken. Alleen zo kan ik die 100 kilo te halen.' Ze grinnikte. 'Kom laten we het er van nemen.' Ze liet een mandje vol met kroketten in het vet zakken en tapte een immense milkshake uit de ijsmachine.
Het zou snel kunnen gaan, beweerde Petra. Elke kilo gaat door het mondje. Dat wist Martha ook wel. Bij haar was het allemaal een stuk trager begonnen. Maar nu onder aanmoediging van Tim en Petra kwam de vaart er goed in. Net als Petra was ze de hele dag bezig met eten. Als ze een keer niet aan het eten was, dan zorgden Petra of Tim er wel voor iets voor handen te hebben.
Soms als ze zich 's avonds voor het slapen helemaal te buiten was gegaan, werd ze midden in de nacht wakker met een enorme honger. Het verbaasde Martha dan hoeveel ze dan weer kon eten.
De laatste week van de vakantie was ingegaan. Martha en Moniek stonden in de keuken. Moniek droeg weer een nieuwe broek. Het shirtje met de naam van de snackbar was alweer te klein geworden. Hij kroop steeds omhoog, waarbij haar buik dan tevoorschijn kwam. Monieks buik was de laatste weken flink gegroeid zag Martha. Want ze mocht misschien een nieuwe broek hebben gekocht, de buik welfde alweer over de broekband heen.
'Zo, je ziet er goed uit', zei Martha. 'Ik vind dat de nieuwe spijkerbroek je goed staat.' 'Dank je', antwoordde Moniek. 'Ik snap er alleen niks van. Ik heb hem net 5 dagen terug gekocht, maar hij is nu al te klein.' Ze nam een hap van het ijs uit de bak die op tafel stond. Daarna schepte ze er nog wat slagroom bij. 'Kijk maar.' Ze trok het shirtje omhoog. De buik welfde inderdaad een aardig eind over de broekband heen, zag Martha.
'Het is hier ook allemaal zo lekker', zei Moniek. Ze wreef met haar vrije hand over het buikje. Het buikje oogde in de ogen van Martha vooral koddig. Onderwijl doopte ze elk patatje diep in de mayonaise. Petra had een bordje patatjes neergezet, die gretig werden opgegeten. Vooral Moniek wist er wel raad mee.
Het lijkt wel of hier een passie ontluikt, dacht Martha. Zo gepassioneerd zag ze Moniek genieten van de patat. De feedee in Moniek was ontwaakt. Ze was wakker geschud door die andere feedee hier in huis, Petra. Petra was daarmee feedee en feeder ineen. Martha keek met bewondering naar de vakantiehulp. Ze moest de laatste weken flink zijn aangekomen. Alsof Moniek het voorvoelde, begon ze er zelf over. 'Ik weet er niet goed raad mee, maar morgen komen mijn ouders terug van vakantie. Die weten niet wat ze zien.'
Martha dacht terug aan de reactie van haar ouders. Ze hadden het hoofd geschud. Hoe kon zo'n atletisch meisje zichzelf toetakelen? Na alle beschimpingen en zorgen omtrent gezondheid waren ze er op een gegeven moment over opgehouden. Ze kregen de indruk dat hoe vaker ze erover begonnen, hoe meer Martha in omvang toenam.
'Dit had ik nog helemaal niet toen ze 3 weken geleden weggingen', vervolgde Moniek. Ze hield haar buikje van onderen met enige trots vasthouden. Ze moest de laatste weken toch snel een kilo of 20 zijn aangekomen, schatte Martha snel. Moniek kon het nieuwe reepje vet al met haar handpalm ondersteunen.
Zeker Moniek was al tamelijk mollig toen ze hier binnenkwam. Zelfs had ze al een klein buikje, maar dat stelde niks voor met de buik die ze nu had. Ook haar billen waren 2 flinke bollen geworden die mooi heen en weer schudden bij het lopen. Martha zag hoe mooi ze afstaken tegen het koord van het schort dat Moniek vlak boven de billen dichtknoopte. Ze pakte het laatste patatje en doopte het in de laatste toet mayonaise. Het leek of Moniek meer mayonaise dan patat naar binnen werkte.
'Trek je er niet teveel van aan', adviseerde Martha. 'Laat ze maar praten en probeer zoveel mogelijk van het eten en je nieuwe lichaam te genieten. Ik heb het laatste halfjaar ongelooflijk veel over me heengekregen. Mijn ouders hebben nog steeds opmerkingen, maar ik trek me er niet zoveel van aan. Ik zeg dan dat ik het niet erg vind en dat ik er absoluut geen last van heb. Dan beloof ik ze daarna dat ik echt zal letten op mijn gezondheid. Meestal houden ze daarna op. Wat ik wel een keer merkte is dat een vriendin van mij niet meer met me omgaat. Ze vindt me afzichtelijk. Ik vind het vooral triest voor haar.'
Petra liep voorbij en drukte een volle milkshake in de hand van Moniek en ook eentje in de hand van Martha. 'Kom op', zei ze terwijl ze de milkshakes gaf. 'We moeten aan de slag. Het wordt druk straks en vergeet vooral niet zelf te eten.' Ze klopte speels op de dikke kont van Martha en met de andere op het mollige achterste van Moniek. 'Dik worden is niet makkelijk', zei ze er grijnzend bij.
In de weken erna volgde een flink dieet van veel slagroom, roomijs en milkshakes. Dat alles afgewisseld met hartige happen. Zo was Martha de laatste tijd verslaafd aan bamischijven die ze diep in de mayonaise doopte. De korst werd dan een beetje zacht. Heerlijk. Ze schoof iedere keer de schaal vol met bamischijven ook in de richting van het kleine mestvarkentje Moniek. Die hapte altijd gretig toe.
De week vloog zo al etend voorbij. Ze moesten die zaterdagmorgen op de weegschaal. Tim mocht het gebeuren filmen. Het was een klein uurtje voor openingstijd en het zou natuurlijk een drukke dag worden. Volgende week zouden Petra's ouders terugkomen en konden ze zich niet meer zo laten gaan. Bovendien hadden ze samen afgesproken dat ze zouden proberen die 100 kilo aan te komen.
Martha merkte dat ze best een beetje zenuwachtig was voor deze weegsessie. Ze zou straks in de logeerkamer zichzelf gaan wegen. Tim verheugde zich erg op de sessie. Ook Petra stond klaar voor de sessie. Martha had flink gegeten de afgelopen week. Meer dan anders en ze had Petra ook de hele dag met iets te eten gezien. Ze hadden zich de hele dag te buiten gedaan aan allerlei vettigheid. Vooral het opvoeren van de hoeveelheid slagroom en ijs had haar goed gedaan. Ze streelde nog eens over haar enorme pens. Het vet voelde lekker zacht en vol aan. Hier was iets moois aan de gang. Wat was Martha nieuwsgierig.
Lees deel 15 – Gewogen en te licht bevonden »
Lees eerste het eerste deel van Vet bijbaantje: Goed doorbakken »
100 kilo vet
155 kilo zou de weegschaal moeten aangeven. Dan had Martha haar doel bereikt: 100 kilo puur vet. Haar vriendin Petra was maarliefst 100 kilo aangekomen sinds Martha in de snackbar was gekomen. Het had Martha enorm verbaasd. Hoe bestond het. Martha sloeg nog eens goed aan het rekenen. Ze had namelijk toen ze in de snackbar kwam werken, Petra op veel meer kilo geschat. Zeker zo'n 105. Dat zou betekenen da ze over de 200 kilo nu woog. Dat geloofde ze niet.
'Zeg Petra, volgens mij ben je niet 100 kilo aangekomen sinds ik hier werk. Je woog al een eindje over de 100 toen ik bij jullie kwam.' Petra kreeg een rode kleur. 'Help, dat zou betekenen dat ik met je mee moet doen de komende 2 weken. Alleen zo kan ik die 100 kilo te halen.' Ze grinnikte. 'Kom laten we het er van nemen.' Ze liet een mandje vol met kroketten in het vet zakken en tapte een immense milkshake uit de ijsmachine.
Het zou snel kunnen gaan, beweerde Petra. Elke kilo gaat door het mondje. Dat wist Martha ook wel. Bij haar was het allemaal een stuk trager begonnen. Maar nu onder aanmoediging van Tim en Petra kwam de vaart er goed in. Net als Petra was ze de hele dag bezig met eten. Als ze een keer niet aan het eten was, dan zorgden Petra of Tim er wel voor iets voor handen te hebben.
Soms als ze zich 's avonds voor het slapen helemaal te buiten was gegaan, werd ze midden in de nacht wakker met een enorme honger. Het verbaasde Martha dan hoeveel ze dan weer kon eten.
De laatste week van de vakantie was ingegaan. Martha en Moniek stonden in de keuken. Moniek droeg weer een nieuwe broek. Het shirtje met de naam van de snackbar was alweer te klein geworden. Hij kroop steeds omhoog, waarbij haar buik dan tevoorschijn kwam. Monieks buik was de laatste weken flink gegroeid zag Martha. Want ze mocht misschien een nieuwe broek hebben gekocht, de buik welfde alweer over de broekband heen.
'Zo, je ziet er goed uit', zei Martha. 'Ik vind dat de nieuwe spijkerbroek je goed staat.' 'Dank je', antwoordde Moniek. 'Ik snap er alleen niks van. Ik heb hem net 5 dagen terug gekocht, maar hij is nu al te klein.' Ze nam een hap van het ijs uit de bak die op tafel stond. Daarna schepte ze er nog wat slagroom bij. 'Kijk maar.' Ze trok het shirtje omhoog. De buik welfde inderdaad een aardig eind over de broekband heen, zag Martha.
'Het is hier ook allemaal zo lekker', zei Moniek. Ze wreef met haar vrije hand over het buikje. Het buikje oogde in de ogen van Martha vooral koddig. Onderwijl doopte ze elk patatje diep in de mayonaise. Petra had een bordje patatjes neergezet, die gretig werden opgegeten. Vooral Moniek wist er wel raad mee.
Het lijkt wel of hier een passie ontluikt, dacht Martha. Zo gepassioneerd zag ze Moniek genieten van de patat. De feedee in Moniek was ontwaakt. Ze was wakker geschud door die andere feedee hier in huis, Petra. Petra was daarmee feedee en feeder ineen. Martha keek met bewondering naar de vakantiehulp. Ze moest de laatste weken flink zijn aangekomen. Alsof Moniek het voorvoelde, begon ze er zelf over. 'Ik weet er niet goed raad mee, maar morgen komen mijn ouders terug van vakantie. Die weten niet wat ze zien.'
Martha dacht terug aan de reactie van haar ouders. Ze hadden het hoofd geschud. Hoe kon zo'n atletisch meisje zichzelf toetakelen? Na alle beschimpingen en zorgen omtrent gezondheid waren ze er op een gegeven moment over opgehouden. Ze kregen de indruk dat hoe vaker ze erover begonnen, hoe meer Martha in omvang toenam.
'Dit had ik nog helemaal niet toen ze 3 weken geleden weggingen', vervolgde Moniek. Ze hield haar buikje van onderen met enige trots vasthouden. Ze moest de laatste weken toch snel een kilo of 20 zijn aangekomen, schatte Martha snel. Moniek kon het nieuwe reepje vet al met haar handpalm ondersteunen.
Zeker Moniek was al tamelijk mollig toen ze hier binnenkwam. Zelfs had ze al een klein buikje, maar dat stelde niks voor met de buik die ze nu had. Ook haar billen waren 2 flinke bollen geworden die mooi heen en weer schudden bij het lopen. Martha zag hoe mooi ze afstaken tegen het koord van het schort dat Moniek vlak boven de billen dichtknoopte. Ze pakte het laatste patatje en doopte het in de laatste toet mayonaise. Het leek of Moniek meer mayonaise dan patat naar binnen werkte.
'Trek je er niet teveel van aan', adviseerde Martha. 'Laat ze maar praten en probeer zoveel mogelijk van het eten en je nieuwe lichaam te genieten. Ik heb het laatste halfjaar ongelooflijk veel over me heengekregen. Mijn ouders hebben nog steeds opmerkingen, maar ik trek me er niet zoveel van aan. Ik zeg dan dat ik het niet erg vind en dat ik er absoluut geen last van heb. Dan beloof ik ze daarna dat ik echt zal letten op mijn gezondheid. Meestal houden ze daarna op. Wat ik wel een keer merkte is dat een vriendin van mij niet meer met me omgaat. Ze vindt me afzichtelijk. Ik vind het vooral triest voor haar.'
Petra liep voorbij en drukte een volle milkshake in de hand van Moniek en ook eentje in de hand van Martha. 'Kom op', zei ze terwijl ze de milkshakes gaf. 'We moeten aan de slag. Het wordt druk straks en vergeet vooral niet zelf te eten.' Ze klopte speels op de dikke kont van Martha en met de andere op het mollige achterste van Moniek. 'Dik worden is niet makkelijk', zei ze er grijnzend bij.
In de weken erna volgde een flink dieet van veel slagroom, roomijs en milkshakes. Dat alles afgewisseld met hartige happen. Zo was Martha de laatste tijd verslaafd aan bamischijven die ze diep in de mayonaise doopte. De korst werd dan een beetje zacht. Heerlijk. Ze schoof iedere keer de schaal vol met bamischijven ook in de richting van het kleine mestvarkentje Moniek. Die hapte altijd gretig toe.
De week vloog zo al etend voorbij. Ze moesten die zaterdagmorgen op de weegschaal. Tim mocht het gebeuren filmen. Het was een klein uurtje voor openingstijd en het zou natuurlijk een drukke dag worden. Volgende week zouden Petra's ouders terugkomen en konden ze zich niet meer zo laten gaan. Bovendien hadden ze samen afgesproken dat ze zouden proberen die 100 kilo aan te komen.
Martha merkte dat ze best een beetje zenuwachtig was voor deze weegsessie. Ze zou straks in de logeerkamer zichzelf gaan wegen. Tim verheugde zich erg op de sessie. Ook Petra stond klaar voor de sessie. Martha had flink gegeten de afgelopen week. Meer dan anders en ze had Petra ook de hele dag met iets te eten gezien. Ze hadden zich de hele dag te buiten gedaan aan allerlei vettigheid. Vooral het opvoeren van de hoeveelheid slagroom en ijs had haar goed gedaan. Ze streelde nog eens over haar enorme pens. Het vet voelde lekker zacht en vol aan. Hier was iets moois aan de gang. Wat was Martha nieuwsgierig.
Lees deel 15 – Gewogen en te licht bevonden »
Reacties
Een reactie posten