Vet bijbaantje (10) – Vakantiewerk
De slanke en atletische Martha heeft een bijbaantje gevonden in de snackbar van haar jeugdvriendinnetje Petra. Martha raakt echt bedreven in de bereiding en het eten van vette snacks. Gedurende de zomervakantie krijgt ze samen met Petra de snackbar helemaal onder haar hoede. Dan gaan echt alle remmen los.
Lees eerste het eerste deel van Vet bijbaantje: Goed doorbakken »
De 2 meiden werkten nu 3 volle weken in de snackbar. Het was hard aanpoten. Ze moesten er 7 dagen in de week staan. Voor Martha was het allerminst een straf. Ze had weliswaar met haar vriendin afgesproken dat ze op rustige dagen zouden afwisselen. Maar ze betrapte zich er steeds op dat ze elke dag wel zin had in een vette hap.
Ze kwam er vaak al rond het middaguur, vlak voor opening om het vet op te warmen. Dan nam ze gelijk een paar kaassoufflés. Ook testte ze de gril door een portie saté te bereiden. Ze smikkelde dat lekker op voordat de eerste klanten kwamen. Dat het rond 11 uur in de ochtend was, deerde haar niet. Daarna nam ze een lekker kopje koffie. Ze had een heerlijk calorierijk bakkie gezet, met veel romige melk, slagroom en suiker erin.
Soms lag er nog een stuk taart in de koelkast. Maar meestal had Martha zich 's morgens vroeg al tegoed gedaan aan een flink stuk taart. Tim zorgde ervoor dat de koelkast volstond met dit soort lekkernijen. Ze at het grootste gedeelte dat voor haar klaarlag op. Als ze dan 's avonds voor het slapen gaan weer in de koelkast keek, lag er altijd nog een halve taart.
Dacht ze. Want het bleek dan dat Petra de andere helft op. Nadat Tim een nieuwe taart in de koelkast had gelegd, was Petra gewoon weer verder gegaan. Zodat Martha de laatste helft van de nieuwe taart kon opeten. Vreemd genoeg had ze na zo'n dag van vette snacks altijd wel zin in een groot stuk slagroomtaart.
Ook Petra wist dus van wanten. Ze was er ook elke dag. De snackbar lag in een druk deel van de stad waar in de zomer veel toeristen kwamen. Daarom sloten de ouders van Petra nooit de zaak. Ze zouden enorm veel inkomsten missen. Een groot gedeelte van de jaaromzet haalden ze uit de zomer. Na jaren werken in de zomermaanden, wilden haar ouders zichzelf trakteren op een lange vakantie in Spanje. Na wat gesprekken met Petra en Martha, zouden zij de snackbar overnemen gedurende de zomer.
Vooral het softijs ging hard. Het leek wel of Petra zich tot een heuse softijs-junk had ontwikkeld. Steeds als ze een ijsje draaide voor zichzelf, zette ze er ook eentje neer voor Martha. Martha at ze altijd zwijgend op. Zeker als het warm was, zorgden de ijsjes voor een aangename verkoeling.
Ze waren nu 3 volle weken aan het werk. In het weekend draaide sinds het begin van de vakantie een meisje van 16 jaar mee. Ze heette Moniek, was een beetje mollig en erg goedlachs. Vanaf de eerste dag dat ze meehielp, gaf Petra haar ook geregeld een ijsje. Net als dat Martha haar af en toe een frikadel, kroket of portie patat toeschoof.
Het was zondagavond, de grootste drukte van bezoekers was weg en Moniek was net vertrokken. 'Heb je ook niet het idee dat Moniek wat voller is geworden?' vroeg Petra. Martha was net een portie saté aan het klaarmaken voor zichzelf en voor haar vriendin. Ze had honger gekregen van het harde werken van zojuist. Soms leek het ook wel of haar maag steeds sneller leeg was en dan schreeuwde om eten. Kort voor de drukte begon had ze zich nog helemaal volgegeten en tussendoor had ze ook wat gegeten.
Martha legde 2 forse porties varkensaté op de borden. Ze legde de rest van de borden vol met frites. Daarna overgoot ze alles met pindasaus. Meer dan ze bij haar klanten zou doen. Om te zwijgen over de hoeveelheid mayonaise die ze in een apart bakje erbij deed. De meiden sprongen allebei op het eten. Wat hadden ze een honger gekregen van het harde werken.
Daardoor kreeg Martha pas ergens halverwege haar portie de gelegenheid om te reageren op de opmerking van haar vriendin. 'Ik krijg ook de indruk dat Moniek wat dikker is geworden. Maar dat is geen wonder. Je stopt haar vol met ijs.' Petra grinnikte op de reactie van Martha. Het was inderdaad dat ze de nieuwe hulp volstopte met ijs. Ook gaf ze haar regelmatig wat extra's tussendoor.
'Je moet een slank meisje dat hier vers binnenkomt, wel een beetje vetmesten. Klanten moeten kunnen zien dat het hier goed toeven is.' Martha lachte terug. 'Dat vond je zeker ook toen ik binnenkwam.' Petra kreeg een kleur alsof ze betrapt werd. 'Wat denk je zelf? Mijn vader Ton zag direct in jou de potentiële kandidaat. Ze is zo extreem, zei hij op de eerste dag dat je hier had gewerkt. Ach, had mijn moeder Corrie geantwoord. Dat heb haar toch zo wel afgeleerd. Je leert haar goed proeven en de pondjes vliegen eraan.'
Haar moeder had daarna het verhaal van Meta verteld. Meta was 10 jaar terug in de zaak gekomen. Ze was ontzettend atletisch, sportte zich wezenloos, maar ze zocht een bijbaantje. Ton had het als zijn taak gezien haar daarvan af te helpen. De missie leek in het begin niet helemaal te lukken. Maar toen hij het had opgegeven, vlogen de kilo's eraan. Ze had 2 jaar geleden de snackbar werkelijk tonnetje rond verlaten. Ze was elk jaar zeker 20 kilo aangekomen, maar in de eerste twee jaar waren het alleen al 70 geweest. Het meisje van 60 kilo was binnen 2 jaar dubbel zo zwaar geworden.
'Dan lukt het bij mij nog beter.' Petra kreeg opnieuw een kleur. 'Mijn vader heeft aan mij gevraagd je nog een beetje extra te verwennen. Hij is echt trots op wat je bereikt hebt. Dat is zelfs niet gelukt bij Meta, zei hij vlak voordat hij op vakantie ging. Dat het zijn effect ook op mij heeft, laten we maar even buiten beschouwing.'
Petra klopte op de enorme pens die ze zich van voren had aangemeten. 'Volgens mij ben ik zelfs meer dan jij aangekomen.' Ze moest er zelf om lachen. 'Maar het is ook zo lekker. Wil je nog een portie?' Het enorme bord met varkenssaté was helemaal leeg. Ook Martha schraapte het laatste beetje vlees van haar bord af. 'Ja lekker.'
Lees deel 11: Het mestvarkentje »
Lees eerste het eerste deel van Vet bijbaantje: Goed doorbakken »
Vakantiewerk
De 2 meiden werkten nu 3 volle weken in de snackbar. Het was hard aanpoten. Ze moesten er 7 dagen in de week staan. Voor Martha was het allerminst een straf. Ze had weliswaar met haar vriendin afgesproken dat ze op rustige dagen zouden afwisselen. Maar ze betrapte zich er steeds op dat ze elke dag wel zin had in een vette hap.
Ze kwam er vaak al rond het middaguur, vlak voor opening om het vet op te warmen. Dan nam ze gelijk een paar kaassoufflés. Ook testte ze de gril door een portie saté te bereiden. Ze smikkelde dat lekker op voordat de eerste klanten kwamen. Dat het rond 11 uur in de ochtend was, deerde haar niet. Daarna nam ze een lekker kopje koffie. Ze had een heerlijk calorierijk bakkie gezet, met veel romige melk, slagroom en suiker erin.
Soms lag er nog een stuk taart in de koelkast. Maar meestal had Martha zich 's morgens vroeg al tegoed gedaan aan een flink stuk taart. Tim zorgde ervoor dat de koelkast volstond met dit soort lekkernijen. Ze at het grootste gedeelte dat voor haar klaarlag op. Als ze dan 's avonds voor het slapen gaan weer in de koelkast keek, lag er altijd nog een halve taart.
Dacht ze. Want het bleek dan dat Petra de andere helft op. Nadat Tim een nieuwe taart in de koelkast had gelegd, was Petra gewoon weer verder gegaan. Zodat Martha de laatste helft van de nieuwe taart kon opeten. Vreemd genoeg had ze na zo'n dag van vette snacks altijd wel zin in een groot stuk slagroomtaart.
Ook Petra wist dus van wanten. Ze was er ook elke dag. De snackbar lag in een druk deel van de stad waar in de zomer veel toeristen kwamen. Daarom sloten de ouders van Petra nooit de zaak. Ze zouden enorm veel inkomsten missen. Een groot gedeelte van de jaaromzet haalden ze uit de zomer. Na jaren werken in de zomermaanden, wilden haar ouders zichzelf trakteren op een lange vakantie in Spanje. Na wat gesprekken met Petra en Martha, zouden zij de snackbar overnemen gedurende de zomer.
Vooral het softijs ging hard. Het leek wel of Petra zich tot een heuse softijs-junk had ontwikkeld. Steeds als ze een ijsje draaide voor zichzelf, zette ze er ook eentje neer voor Martha. Martha at ze altijd zwijgend op. Zeker als het warm was, zorgden de ijsjes voor een aangename verkoeling.
Ze waren nu 3 volle weken aan het werk. In het weekend draaide sinds het begin van de vakantie een meisje van 16 jaar mee. Ze heette Moniek, was een beetje mollig en erg goedlachs. Vanaf de eerste dag dat ze meehielp, gaf Petra haar ook geregeld een ijsje. Net als dat Martha haar af en toe een frikadel, kroket of portie patat toeschoof.
Het was zondagavond, de grootste drukte van bezoekers was weg en Moniek was net vertrokken. 'Heb je ook niet het idee dat Moniek wat voller is geworden?' vroeg Petra. Martha was net een portie saté aan het klaarmaken voor zichzelf en voor haar vriendin. Ze had honger gekregen van het harde werken van zojuist. Soms leek het ook wel of haar maag steeds sneller leeg was en dan schreeuwde om eten. Kort voor de drukte begon had ze zich nog helemaal volgegeten en tussendoor had ze ook wat gegeten.
Martha legde 2 forse porties varkensaté op de borden. Ze legde de rest van de borden vol met frites. Daarna overgoot ze alles met pindasaus. Meer dan ze bij haar klanten zou doen. Om te zwijgen over de hoeveelheid mayonaise die ze in een apart bakje erbij deed. De meiden sprongen allebei op het eten. Wat hadden ze een honger gekregen van het harde werken.
Daardoor kreeg Martha pas ergens halverwege haar portie de gelegenheid om te reageren op de opmerking van haar vriendin. 'Ik krijg ook de indruk dat Moniek wat dikker is geworden. Maar dat is geen wonder. Je stopt haar vol met ijs.' Petra grinnikte op de reactie van Martha. Het was inderdaad dat ze de nieuwe hulp volstopte met ijs. Ook gaf ze haar regelmatig wat extra's tussendoor.
'Je moet een slank meisje dat hier vers binnenkomt, wel een beetje vetmesten. Klanten moeten kunnen zien dat het hier goed toeven is.' Martha lachte terug. 'Dat vond je zeker ook toen ik binnenkwam.' Petra kreeg een kleur alsof ze betrapt werd. 'Wat denk je zelf? Mijn vader Ton zag direct in jou de potentiële kandidaat. Ze is zo extreem, zei hij op de eerste dag dat je hier had gewerkt. Ach, had mijn moeder Corrie geantwoord. Dat heb haar toch zo wel afgeleerd. Je leert haar goed proeven en de pondjes vliegen eraan.'
Haar moeder had daarna het verhaal van Meta verteld. Meta was 10 jaar terug in de zaak gekomen. Ze was ontzettend atletisch, sportte zich wezenloos, maar ze zocht een bijbaantje. Ton had het als zijn taak gezien haar daarvan af te helpen. De missie leek in het begin niet helemaal te lukken. Maar toen hij het had opgegeven, vlogen de kilo's eraan. Ze had 2 jaar geleden de snackbar werkelijk tonnetje rond verlaten. Ze was elk jaar zeker 20 kilo aangekomen, maar in de eerste twee jaar waren het alleen al 70 geweest. Het meisje van 60 kilo was binnen 2 jaar dubbel zo zwaar geworden.
'Dan lukt het bij mij nog beter.' Petra kreeg opnieuw een kleur. 'Mijn vader heeft aan mij gevraagd je nog een beetje extra te verwennen. Hij is echt trots op wat je bereikt hebt. Dat is zelfs niet gelukt bij Meta, zei hij vlak voordat hij op vakantie ging. Dat het zijn effect ook op mij heeft, laten we maar even buiten beschouwing.'
Petra klopte op de enorme pens die ze zich van voren had aangemeten. 'Volgens mij ben ik zelfs meer dan jij aangekomen.' Ze moest er zelf om lachen. 'Maar het is ook zo lekker. Wil je nog een portie?' Het enorme bord met varkenssaté was helemaal leeg. Ook Martha schraapte het laatste beetje vlees van haar bord af. 'Ja lekker.'
Lees deel 11: Het mestvarkentje »
Reacties
Een reactie posten