De revanche (20) – Vet verdrietig
Wat vooraf ging: Nicole mest haar vriendin Sandra vet. Als ze een avondje uitgaan zien Bas op wie Sandra verschrikkelijk verliefd is. Hij vraagt juist Nicole mee uit voor een date. Sandra gaat van verdriet alleen maar meer eten en groeit met de dag van haar liefdesverdriet.
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
De volgende avond lag Sandra op bed en kwam Nicole haar kamer binnen. 'Wat ga jij doen?' vroeg Sandra. Haar vriendin had zich prachtig opgemaakt en liep in een schitterende avondjurk. 'Je weet toch dat ik een date heb?' reageerde Nicole met een onschuldig stemmetje. Sandra kreeg gelijk weer een verdrietig gezicht. Ze begroef haar gezicht in het kussen en snikte. Nicole liep de kamer uit. 'Wacht maar niet op mij', riep ze nog na. Vlak daarna ging de voordeur dicht. Met een brede grijns op haar gezicht stond Nicole bij de auto. Ze keek nog een keer naar het raam van Sandra's kamer. Sandra keek haar na. Ze keek verschrikkelijk verdrietig. Verdrietig hoefde ze snel niet meer te zijn, wist Nicole. Er lag genoeg eten in de buurt om zich over haar verdriet heen te eten. Nicole had het die middag allemaal ingekocht en klaargemaakt.
De volgende morgen, iets later dan gebruikelijk, verscheen Nicole weer in de kamer van Sandra. Ze droeg de gebruikelijke dienbladen boordevol met eten de slaapkamer in. Ze had zelfs nog wat meer en voedingsrijker eten klaargemaakt. Nicole verwachtte dat Sandra dat wel kon gebruiken na haar date met Bas. Nicole vertelde Sandra over haar avondje uit met Bas. Onderwijl voerde ze haar vol met de calorierijke pudding die ze had klaargemaakt.
De worstjes met het vette saus schoten naar binnen, terwijl ze vertelde over de bijzondere ontmoeting met Bas. Nicole wist wel dat Sandra dit allemaal niet kon aanhoren. Het stimuleerde haar om door te eten en meer te eten dan ze eigenlijk op kon. Elk detail kwam voorbij. Het gezicht van Sandra ging steeds somberder staan. Ze at meer en meer, schrokte het eten bijna naar binenn. Nicole probeerde het verhaal zo lang te vertellen als het eten duurde. En toen ze tenslotte vertelde dat ze vanavond weer een ontmoeting had met Bas, draaide Sandra zich om en viel ze huilend in slaap.
Een paar weken gingen voorbij en Bas en Nicole zagen elkaar bijna dagelijks. Hoe vaker de twee elkaar zagen, hoe verdrietiger Sandra werd en hoe meer ze ging eten. Het werd voor Nicole lastig om de tijd goed te verdelen tussen Sandra en Bas. Omdat het voeden van Sandra bijna een fulltime baan was. Zeker nu ze zo verdrietig werd van Nicole's afspraakjes met Bas.
Sandra was uitgegroeid tot een heuse eetmachine. Ze at zeker een kwart meer dan eerst. De oorzaak hiervan lag vooral bij de liefdesverdriet die ze had. Ze probeerde haar verdriet weg te eten, maar het lukte niet. Nicole zorgde ervoor dat er meer dan genoeg voedsel binnen handbereik was voor Sandra en kon nauwelijks de grote behoefte bij haar vriendin verwerken.
Deze situatie die Nicole had veroorzaakte, zorgde ervoor dat de kilo's aan het mestvarkentje sneller dan ooit bleven kleven. Sandra was 10 nieuwe kilo's rijker en het leek haar weinig te deren. Sandra zat in een continue flow. Ze lag weer de hele dag in bed, waar zij zich draaide in haar liefdesverdriet. De laatste maanden voelde ze zich beter dan ooit. Ze was helemaal gelukkig, voelde haar lichaam voor het eerst en was vrij. Nu was het een nachtmerrie waarin ze leefde. De man op wie ze gek was, was verliefd op een andere vrouw. Die andere vrouw was haar beste vriendin.
Nicole realiseerde zich als ze Sandra in deze verdrietige toestand hield, ze alleen maar meer zou gaan eten. Daarom hield Nicole haar vriendin voortdurend op de hoogte van wat tussen haar en Bas gebeurde. Tijdens het voeren van Sandra, vertelde ze over haar en Bas. Dan leek het wel of Sandra van frustatie twee keer meer at dan anders. Elke zin die Nicole uitsprak, maakte Sandra verdrietiger, maar het zorgde er ook voor dat ze bleef dooreten.
Eigenlijk ging Nicole in de op de uitnodiging van Bas om haar vriendin Sandra jaloers te maken. Maar nu ze zo met hem omging, merkte ze dat Bas wel een leuke jongen was. Sterker nog, ze voelde dat ze verliefd op hem werd. Nicole nam Bas niet mee naar huis. Dat was het enige dat Nicole deed om haar vriendin tegemoet te komen. Nicole besefte dat als ze Bas naar huis zou meenemen, dat dat teveel zou worden voor haar vriendin. Als ze dat zou doen, durfde ze niet voor de gevolgen in te staan. Dat was de enige reden waarom ze Bas niet mee naar huis nam.
De telefoon rinkelde. Nicole nam hem op in de woonkamer. Sandra hoorde haar vriendin lachen aan de telefoon. Terwijl Sandra zich in haar slaapkamer tegoed deed aan een flinke rij marsen, wist ze dat Nicole met Bas aan het bellen was. Ze begroef zich in de kussens van haar bed. Zo hoefde ze de geluiden van de twee tortelduifjes niet aan te horen. Ze voelde weer het verdriet in haar opwellen. Wat gebeurde hier? Het lukte haar vroeger om elke jongen om haar vingers heen te winden, maar nu bleef de leukste jongen - Bas - van haar weg.
Een kwartiertje later kwam Nicole haar kamer binnen. Het was etenstijd. Bijna gelijk begint Nicole te vertellen over haar en Bas. Nicole genoot ervan om te zien hoe haar vriendin gemarteld werd en hoe ze bleker en bleker werd van verdriet. Tegelijkertijd verdween het eten, een lasagneschaal snel in haar maag. Ook het enorme toetje en de weight gain shake verdwenen in de maag van Sandra. Nicole vertelde verder over haar en Bas. Onderwijl streelde ze over de dikke pens van Sandra. De laatste happen met dikmakers verdwenen in Nicole's dikke vriendin. Sandra liet een paar flinke boeren. Het mestvarkentje zat weer vol. Bij het verlaten van de slaapkamer, vertelde Nicole gelijk even dat ze vanavond weer een afspraakje had met Bas. Sandra begon alweer te huilen. Het tafereel van elke avond herhaalde zich. Sandra propte zich vol met het laatste eten dat er nog lag en huilde zich in een diepe slaap.
De volgende morgen bij de ontbijtsessie in Sandra's slaapkamer vertelde Nicole opnieuw over de gebeurtenissen bij de date met Bas. Toen Sandra haar bord had leeggegeten, zei Nicole: 'Ik denk dat ik weer naar huis ga. Ik vond het heel leuk hier, maar het is tijd voor mij om weer terug naar de stad te gaan.' Nicole vertelde dit om te kijken hoe Sandra hierop zou reageren.
Het nieuws kwam echter als een complete verrassing bij Sandra. Ze kreeg een paniekaanval. Hoewel ze vond dat Nicole haar de laatste weken veel pijn en verdriet deed, was Sandra wel heel afhankelijk van haar vriendin geworden. Niet alleen omdat Nicole haar maaltijden bereidde. Ze hoefde niks meer te doen aan de voorbereiding van het eten. Nicole voerde haar zelfs. Ze hoefde geen vinger meer uit te steken en toch kreeg ze enorme hoeveelheden eten van Nicole. Ze werd letterlijk vetgemest door haar vriendin. Daarnaast was Sandra ook geestelijk afhankelijk geworden van Nicole. Nicole was alles wat ze nog had. Ze had verder niks meer. Sandra trok zichzelf een beetje omhoog in bed en begon te zweten. Ze probeerde de kalmte vast te houden. 'Wat een onzin', zei ze. 'Zie dit huis als het jouwe. Je mag hier blijven wonen zo lang als je wilt.'
Diep van binnen, moest zelfs Nicole toegeven dat ze elkaar heel erg hard nodig hadden. Ze bracht dit onderwerp ter sprake omdat ze wilde peilen hoe de situatie was. Ze antwoordde: 'Dat zou ik niet willen.' Sandra onderbrak haar. 'Ik meen wat ik zeg. Je mag hier komen wonen. Twijfel er niet over. Je bent van harte welkom.' 'Weet je het zeker', vroeg Nicole. 'Natuurlijk. Ik zou niet weten wat ik moet doen zonder jou in de buurt.' Nicole voelde zich heel erg opgelucht. Ze had het niet mis. Het was wederzijds. 'In dat geval moet ik naar de stad terug om mijn appartementje op te zeggen mijn spullen hier naartoe te halen. Ik denk dat ik dan een weekje weg ben.'
Met paniek in de ogen keek Sandra haar aan. Bij het zien van de panische ogen, begon Nicole te giechelen. Ze kneep in Sandra's mollige wangen. 'Maak je niet dik, of juist wel.' Ze stootte haar vinger plagerig in de dikke pens van Sandra. 'Ik heb de zorg voor mijn lieve, vette mestvarkentje geregeld hoor. Viermaal daags wordt het eten hier bezorgd door een lokale horecaondernemer.' Ze begon hard te lachen. 'Al dacht hij dat ik voor een groot gezin eten bestelde, in plaats van voor 1 persoon.' Nicole giechelde verder. Sandra haalde opgelucht adem en liet zich weer terugvallen op bed. Tevreden met de zorg die haar vriendin haar toevertrouwde. De volgende dag vertrok haar vriendin naar de stad. Ze zou zeker een week wegblijven.
Lees het 21e deel: Vet alleen »
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
Vet verdrietig
De volgende avond lag Sandra op bed en kwam Nicole haar kamer binnen. 'Wat ga jij doen?' vroeg Sandra. Haar vriendin had zich prachtig opgemaakt en liep in een schitterende avondjurk. 'Je weet toch dat ik een date heb?' reageerde Nicole met een onschuldig stemmetje. Sandra kreeg gelijk weer een verdrietig gezicht. Ze begroef haar gezicht in het kussen en snikte. Nicole liep de kamer uit. 'Wacht maar niet op mij', riep ze nog na. Vlak daarna ging de voordeur dicht. Met een brede grijns op haar gezicht stond Nicole bij de auto. Ze keek nog een keer naar het raam van Sandra's kamer. Sandra keek haar na. Ze keek verschrikkelijk verdrietig. Verdrietig hoefde ze snel niet meer te zijn, wist Nicole. Er lag genoeg eten in de buurt om zich over haar verdriet heen te eten. Nicole had het die middag allemaal ingekocht en klaargemaakt.
De volgende morgen, iets later dan gebruikelijk, verscheen Nicole weer in de kamer van Sandra. Ze droeg de gebruikelijke dienbladen boordevol met eten de slaapkamer in. Ze had zelfs nog wat meer en voedingsrijker eten klaargemaakt. Nicole verwachtte dat Sandra dat wel kon gebruiken na haar date met Bas. Nicole vertelde Sandra over haar avondje uit met Bas. Onderwijl voerde ze haar vol met de calorierijke pudding die ze had klaargemaakt.
De worstjes met het vette saus schoten naar binnen, terwijl ze vertelde over de bijzondere ontmoeting met Bas. Nicole wist wel dat Sandra dit allemaal niet kon aanhoren. Het stimuleerde haar om door te eten en meer te eten dan ze eigenlijk op kon. Elk detail kwam voorbij. Het gezicht van Sandra ging steeds somberder staan. Ze at meer en meer, schrokte het eten bijna naar binenn. Nicole probeerde het verhaal zo lang te vertellen als het eten duurde. En toen ze tenslotte vertelde dat ze vanavond weer een ontmoeting had met Bas, draaide Sandra zich om en viel ze huilend in slaap.
Een paar weken gingen voorbij en Bas en Nicole zagen elkaar bijna dagelijks. Hoe vaker de twee elkaar zagen, hoe verdrietiger Sandra werd en hoe meer ze ging eten. Het werd voor Nicole lastig om de tijd goed te verdelen tussen Sandra en Bas. Omdat het voeden van Sandra bijna een fulltime baan was. Zeker nu ze zo verdrietig werd van Nicole's afspraakjes met Bas.
Sandra was uitgegroeid tot een heuse eetmachine. Ze at zeker een kwart meer dan eerst. De oorzaak hiervan lag vooral bij de liefdesverdriet die ze had. Ze probeerde haar verdriet weg te eten, maar het lukte niet. Nicole zorgde ervoor dat er meer dan genoeg voedsel binnen handbereik was voor Sandra en kon nauwelijks de grote behoefte bij haar vriendin verwerken.
Deze situatie die Nicole had veroorzaakte, zorgde ervoor dat de kilo's aan het mestvarkentje sneller dan ooit bleven kleven. Sandra was 10 nieuwe kilo's rijker en het leek haar weinig te deren. Sandra zat in een continue flow. Ze lag weer de hele dag in bed, waar zij zich draaide in haar liefdesverdriet. De laatste maanden voelde ze zich beter dan ooit. Ze was helemaal gelukkig, voelde haar lichaam voor het eerst en was vrij. Nu was het een nachtmerrie waarin ze leefde. De man op wie ze gek was, was verliefd op een andere vrouw. Die andere vrouw was haar beste vriendin.
Nicole realiseerde zich als ze Sandra in deze verdrietige toestand hield, ze alleen maar meer zou gaan eten. Daarom hield Nicole haar vriendin voortdurend op de hoogte van wat tussen haar en Bas gebeurde. Tijdens het voeren van Sandra, vertelde ze over haar en Bas. Dan leek het wel of Sandra van frustatie twee keer meer at dan anders. Elke zin die Nicole uitsprak, maakte Sandra verdrietiger, maar het zorgde er ook voor dat ze bleef dooreten.
Eigenlijk ging Nicole in de op de uitnodiging van Bas om haar vriendin Sandra jaloers te maken. Maar nu ze zo met hem omging, merkte ze dat Bas wel een leuke jongen was. Sterker nog, ze voelde dat ze verliefd op hem werd. Nicole nam Bas niet mee naar huis. Dat was het enige dat Nicole deed om haar vriendin tegemoet te komen. Nicole besefte dat als ze Bas naar huis zou meenemen, dat dat teveel zou worden voor haar vriendin. Als ze dat zou doen, durfde ze niet voor de gevolgen in te staan. Dat was de enige reden waarom ze Bas niet mee naar huis nam.
De telefoon rinkelde. Nicole nam hem op in de woonkamer. Sandra hoorde haar vriendin lachen aan de telefoon. Terwijl Sandra zich in haar slaapkamer tegoed deed aan een flinke rij marsen, wist ze dat Nicole met Bas aan het bellen was. Ze begroef zich in de kussens van haar bed. Zo hoefde ze de geluiden van de twee tortelduifjes niet aan te horen. Ze voelde weer het verdriet in haar opwellen. Wat gebeurde hier? Het lukte haar vroeger om elke jongen om haar vingers heen te winden, maar nu bleef de leukste jongen - Bas - van haar weg.
Een kwartiertje later kwam Nicole haar kamer binnen. Het was etenstijd. Bijna gelijk begint Nicole te vertellen over haar en Bas. Nicole genoot ervan om te zien hoe haar vriendin gemarteld werd en hoe ze bleker en bleker werd van verdriet. Tegelijkertijd verdween het eten, een lasagneschaal snel in haar maag. Ook het enorme toetje en de weight gain shake verdwenen in de maag van Sandra. Nicole vertelde verder over haar en Bas. Onderwijl streelde ze over de dikke pens van Sandra. De laatste happen met dikmakers verdwenen in Nicole's dikke vriendin. Sandra liet een paar flinke boeren. Het mestvarkentje zat weer vol. Bij het verlaten van de slaapkamer, vertelde Nicole gelijk even dat ze vanavond weer een afspraakje had met Bas. Sandra begon alweer te huilen. Het tafereel van elke avond herhaalde zich. Sandra propte zich vol met het laatste eten dat er nog lag en huilde zich in een diepe slaap.
De volgende morgen bij de ontbijtsessie in Sandra's slaapkamer vertelde Nicole opnieuw over de gebeurtenissen bij de date met Bas. Toen Sandra haar bord had leeggegeten, zei Nicole: 'Ik denk dat ik weer naar huis ga. Ik vond het heel leuk hier, maar het is tijd voor mij om weer terug naar de stad te gaan.' Nicole vertelde dit om te kijken hoe Sandra hierop zou reageren.
Het nieuws kwam echter als een complete verrassing bij Sandra. Ze kreeg een paniekaanval. Hoewel ze vond dat Nicole haar de laatste weken veel pijn en verdriet deed, was Sandra wel heel afhankelijk van haar vriendin geworden. Niet alleen omdat Nicole haar maaltijden bereidde. Ze hoefde niks meer te doen aan de voorbereiding van het eten. Nicole voerde haar zelfs. Ze hoefde geen vinger meer uit te steken en toch kreeg ze enorme hoeveelheden eten van Nicole. Ze werd letterlijk vetgemest door haar vriendin. Daarnaast was Sandra ook geestelijk afhankelijk geworden van Nicole. Nicole was alles wat ze nog had. Ze had verder niks meer. Sandra trok zichzelf een beetje omhoog in bed en begon te zweten. Ze probeerde de kalmte vast te houden. 'Wat een onzin', zei ze. 'Zie dit huis als het jouwe. Je mag hier blijven wonen zo lang als je wilt.'
Diep van binnen, moest zelfs Nicole toegeven dat ze elkaar heel erg hard nodig hadden. Ze bracht dit onderwerp ter sprake omdat ze wilde peilen hoe de situatie was. Ze antwoordde: 'Dat zou ik niet willen.' Sandra onderbrak haar. 'Ik meen wat ik zeg. Je mag hier komen wonen. Twijfel er niet over. Je bent van harte welkom.' 'Weet je het zeker', vroeg Nicole. 'Natuurlijk. Ik zou niet weten wat ik moet doen zonder jou in de buurt.' Nicole voelde zich heel erg opgelucht. Ze had het niet mis. Het was wederzijds. 'In dat geval moet ik naar de stad terug om mijn appartementje op te zeggen mijn spullen hier naartoe te halen. Ik denk dat ik dan een weekje weg ben.'
Met paniek in de ogen keek Sandra haar aan. Bij het zien van de panische ogen, begon Nicole te giechelen. Ze kneep in Sandra's mollige wangen. 'Maak je niet dik, of juist wel.' Ze stootte haar vinger plagerig in de dikke pens van Sandra. 'Ik heb de zorg voor mijn lieve, vette mestvarkentje geregeld hoor. Viermaal daags wordt het eten hier bezorgd door een lokale horecaondernemer.' Ze begon hard te lachen. 'Al dacht hij dat ik voor een groot gezin eten bestelde, in plaats van voor 1 persoon.' Nicole giechelde verder. Sandra haalde opgelucht adem en liet zich weer terugvallen op bed. Tevreden met de zorg die haar vriendin haar toevertrouwde. De volgende dag vertrok haar vriendin naar de stad. Ze zou zeker een week wegblijven.
Lees het 21e deel: Vet alleen »
Reacties
Een reactie posten