De revanche (1) - Werkloos
Nicole zit werkloos thuis. Het wil niet vlotten om een nieuwe baan te vinden en in de tijd dat ze thuis zit, komt ze ook nog eens aan. Nicole is altijd al dik geweest en ze baalt van haar dikte. Het wordt nog allemaal veel erger als ze haar oude buurmeisje Sandra in het park tegenkomt. Dit verhaal is een vertaling van een veelgelezen verhaal op Fantasyfeeder.com
Nicole was 26 jaar en was net haar baan kwijt als administratief medewerker bij een grote onderneming. Dit kwam haar heel slecht uit. Het was haar eerste baan na haar studie. Ze had destijds lang moeten zoeken naar werk. Het stond haar tegen dat ze weer op banenjacht moest. Ze vreesde vele sollicitaties, gesprekken en afwijzingen.
Nicole voelde zich moe en depressief. Ze bracht haar dagen thuis door in de pyama, etend voor de televisie. Ze zat nu 2 weken thuis en was al 5 kilo aangekomen. Nicole was al te dik sinds haar pubertijd. Met de jaren was haar gewicht langzaam toegenomen. De jaren op kantoor waren niet goed geweest voor haar gewicht. Sinds haar studie vergezelden een kilo of 20 haar.
Ze had lang en sluik blond haar en woog met haar 1 meter 70 110 kilo. Nicole was een heel lief meisje met een aantrekkelijke glimlach een een aanstekelijke lach. Ze had een gering zelfvertrouwen en voelde zich erg onzeker over haar uiterlijk. Dat hielp haar niet om zich goed te profileren. Want ze was zeker een knappe verschijning. Haar gewicht had zich gelijkmatig over haar lichaam verdeeld, waardoor ze een prachtig zandloperfiguurtje had, met volle borsten en brede heupen. Haar nieuwe 10 kilo vormde daarop een mooie aanvulling.
Moe van het rondhangen in huis, besloot Nicole op een middag een lekkere wandeling door het park te maken. Ze liep in een park aan de andere kant van de stad, waar ze nooit kwam. Ze vond dat de frisse lucht van het park haar goed zou doen.
Tijdens het wandelen genoot ze van de rust in het park. Ze zag niemand, totdat een jogger haar tegemoet rende. Ze keek nog eens goed en dacht 'ik ken haar'. De jogger kwam dichterbij en ze herkende het meisje. 'Sandra?' riep ze naar het meisje. De jogger stopte en deed de oordopjes van haar MP3-speler uit haar oor. 'Pardon?'
'Ben jij Sandra?' herhaalde Nicole.
'Ja. En jij bent?' antwoordde Sandra
'Weet je niet meer wie ik ben? Ik ben Nicole.'
'Nicole? Ben jij Nicole?' vroeg Sandra verbaasd. 'Jeetje, ik had je even niet herkend. Je ziet er ook zo... goed uit', zei ze met een licht sarcasme in haar stem.
Sandra en Nicole waren ooit buurkinderen geweest. Ze groeiden in de basisschooltijd op in dezelfde buurt en zaten bij elkaar op school. Ze deden altijd alles samen tot de pubertijd aanbrak. Nicole begon dikker te worden en Sandra ging om met andere vriendinnen. Kort daarna, kreeg Sandra's vader een andere baan en het gezin vertrok naar een ander en luxer deel van de stad. Sandra en Nicole zagen elkaar weleens in de stad of bij de universiteit later, maar het bleef beperkt tot groeten.
'Jeetje, dat is een tijd geleden. Zeker 8 jaar', zei Nicole. 'Ja, het zal zoiets zijn', antwoordde Sandra. Sandra was het stereotype van een knap meisje van eveneens 26. Ze was ongeveer 1.75 meter en woog 55 kilo. Ze was onzettend slank en goed geproporsioneerd. Ze had een slank gezicht en een brede, innemende glimlach. Alles was perfect aan haar. Ze had lang, blond haar dat heel mooi langs haar gezicht gleed. Ze was altijd erg sportief, had een atletisch lichaam en was overal bijzonder geliefd en populair. Geen jongen wilde haar niet, was de opvatting. Ze had iets om zich heen waardoor ze altijd gedaan kreeg wat ze wilde. Haar zin werd altijd doorgevoerd en ze wist precies wat ze wilde. Ze wist dat ze knap was en gebruikte dat altijd om haar zin dor te drijven.
Sandra groeide op in een gedisciplineerd huishouden. Haar moeder had het beste met haar kinderen voor en voedde ze strikt op. Sport en uiterlijk waren enorm belangrijk in het gezin. Ze kreeg nooit ongezond eten en at uitsluitend gezonde voeding.
Nicole herinnerde zich van de lagere school dat Sandra nooit taart nam, geen junkfood of frisdrank. Niks van dat alles mocht ze hebben. Ook al was het een verjaardag. Haar moeder had haar bijgebracht dat al dat eten slecht was voor het zelfvertrouwen. Haar moeder was streng en ze diende zich aan de regels te houden. 'Mijn God, ik denk dat ze nooit suiker geproefd heeft', bedacht Nicole zich.
'Wat doe je?'vroeg Sandra. 'Niet veel eigenlijk, ik ben net ontslagen en zoek nieuw werk. Verder doe ik het rustig aan', antwoordde Nicole. 'En jij?' 'Ik ben personal trainer op een sportschool', antwoordde Sandra. 'Leuk joh. Is zoiets wel te betalen voor gewone mensen zoals ik?' vroeg Nicole. 'Ach', zei Sandra. 'Ik kan er leuk van leven, maar ik heb sowieso geen geldprobleem. Ik vind het heel vervelend te zeggen, maar mijn ouders zijn een jaar terug verongelukt. Ze lieten mij alles na, het huis en het geld. Ik kan mezelf prima redden',vertelde Sandra. 'O, gecondoleerd met je ouders. Wat is dat verschrikkelijk. Ik wist het niet', Nicole leefde helemaal mee met haar oude buurmeisje.
'Inderdaad, het is nog altijd heel moeilijk. Maar ik zet door en kom er zeker doorheen. Ik moet echt verder, ik koel hier veel te veel af', zei Sandra. Ze ritste de buideltas open die onder haar buik hing en viste er een visitekaartje uit. 'Dit is mijn visitekaartje, kom eens langs. Ik wil je wel gratis begeleiden.' Ze gaf Nicole haar kaartje en drukte een vinger in haar dikke buik. Ze knipoogde. 'Volgens mij kun jij een beetje training wel heel goed gebruiken.' Ze stopte haar oordopjes weer in haar oren en rende verder.
Bah. Nicole herinnerde zich weer hoe het er vroeger aan toe ging. Ze was bijna vergeten hoe Sandra eigenlijk was. Net als haar moeder, heel sarcastisch en ook wel wreed. Ze herinnerde zich de tijd waarin Sandra haar plaagde met haar gewicht. Ze stak dan haar vinger in haar buik, of tikte op haar dikke kont of ze noemde haar koe of varken. Nicole dacht altijd dat het de manier van communiceren van Sandra was. Ze deed het niet om haar te kwetsend en bedoelde het niet kleinerend of denigrerend.
Dat was 3 dagen terug en Nicole gaf zich weer over aan haar normale leefpatroon van vreetbuien en lekker op de bank hangen. Ze dacht nog even na en in een korte ingeving, besloot ze in te gaan op het aanbod van haar vroegere vriendin.
Lees het tweede deel: Terugval »
Werkloos
Nicole was 26 jaar en was net haar baan kwijt als administratief medewerker bij een grote onderneming. Dit kwam haar heel slecht uit. Het was haar eerste baan na haar studie. Ze had destijds lang moeten zoeken naar werk. Het stond haar tegen dat ze weer op banenjacht moest. Ze vreesde vele sollicitaties, gesprekken en afwijzingen.
Nicole voelde zich moe en depressief. Ze bracht haar dagen thuis door in de pyama, etend voor de televisie. Ze zat nu 2 weken thuis en was al 5 kilo aangekomen. Nicole was al te dik sinds haar pubertijd. Met de jaren was haar gewicht langzaam toegenomen. De jaren op kantoor waren niet goed geweest voor haar gewicht. Sinds haar studie vergezelden een kilo of 20 haar.
Ze had lang en sluik blond haar en woog met haar 1 meter 70 110 kilo. Nicole was een heel lief meisje met een aantrekkelijke glimlach een een aanstekelijke lach. Ze had een gering zelfvertrouwen en voelde zich erg onzeker over haar uiterlijk. Dat hielp haar niet om zich goed te profileren. Want ze was zeker een knappe verschijning. Haar gewicht had zich gelijkmatig over haar lichaam verdeeld, waardoor ze een prachtig zandloperfiguurtje had, met volle borsten en brede heupen. Haar nieuwe 10 kilo vormde daarop een mooie aanvulling.
Moe van het rondhangen in huis, besloot Nicole op een middag een lekkere wandeling door het park te maken. Ze liep in een park aan de andere kant van de stad, waar ze nooit kwam. Ze vond dat de frisse lucht van het park haar goed zou doen.
Tijdens het wandelen genoot ze van de rust in het park. Ze zag niemand, totdat een jogger haar tegemoet rende. Ze keek nog eens goed en dacht 'ik ken haar'. De jogger kwam dichterbij en ze herkende het meisje. 'Sandra?' riep ze naar het meisje. De jogger stopte en deed de oordopjes van haar MP3-speler uit haar oor. 'Pardon?'
'Ben jij Sandra?' herhaalde Nicole.
'Ja. En jij bent?' antwoordde Sandra
'Weet je niet meer wie ik ben? Ik ben Nicole.'
'Nicole? Ben jij Nicole?' vroeg Sandra verbaasd. 'Jeetje, ik had je even niet herkend. Je ziet er ook zo... goed uit', zei ze met een licht sarcasme in haar stem.
Sandra en Nicole waren ooit buurkinderen geweest. Ze groeiden in de basisschooltijd op in dezelfde buurt en zaten bij elkaar op school. Ze deden altijd alles samen tot de pubertijd aanbrak. Nicole begon dikker te worden en Sandra ging om met andere vriendinnen. Kort daarna, kreeg Sandra's vader een andere baan en het gezin vertrok naar een ander en luxer deel van de stad. Sandra en Nicole zagen elkaar weleens in de stad of bij de universiteit later, maar het bleef beperkt tot groeten.
'Jeetje, dat is een tijd geleden. Zeker 8 jaar', zei Nicole. 'Ja, het zal zoiets zijn', antwoordde Sandra. Sandra was het stereotype van een knap meisje van eveneens 26. Ze was ongeveer 1.75 meter en woog 55 kilo. Ze was onzettend slank en goed geproporsioneerd. Ze had een slank gezicht en een brede, innemende glimlach. Alles was perfect aan haar. Ze had lang, blond haar dat heel mooi langs haar gezicht gleed. Ze was altijd erg sportief, had een atletisch lichaam en was overal bijzonder geliefd en populair. Geen jongen wilde haar niet, was de opvatting. Ze had iets om zich heen waardoor ze altijd gedaan kreeg wat ze wilde. Haar zin werd altijd doorgevoerd en ze wist precies wat ze wilde. Ze wist dat ze knap was en gebruikte dat altijd om haar zin dor te drijven.
Sandra groeide op in een gedisciplineerd huishouden. Haar moeder had het beste met haar kinderen voor en voedde ze strikt op. Sport en uiterlijk waren enorm belangrijk in het gezin. Ze kreeg nooit ongezond eten en at uitsluitend gezonde voeding.
Nicole herinnerde zich van de lagere school dat Sandra nooit taart nam, geen junkfood of frisdrank. Niks van dat alles mocht ze hebben. Ook al was het een verjaardag. Haar moeder had haar bijgebracht dat al dat eten slecht was voor het zelfvertrouwen. Haar moeder was streng en ze diende zich aan de regels te houden. 'Mijn God, ik denk dat ze nooit suiker geproefd heeft', bedacht Nicole zich.
'Wat doe je?'vroeg Sandra. 'Niet veel eigenlijk, ik ben net ontslagen en zoek nieuw werk. Verder doe ik het rustig aan', antwoordde Nicole. 'En jij?' 'Ik ben personal trainer op een sportschool', antwoordde Sandra. 'Leuk joh. Is zoiets wel te betalen voor gewone mensen zoals ik?' vroeg Nicole. 'Ach', zei Sandra. 'Ik kan er leuk van leven, maar ik heb sowieso geen geldprobleem. Ik vind het heel vervelend te zeggen, maar mijn ouders zijn een jaar terug verongelukt. Ze lieten mij alles na, het huis en het geld. Ik kan mezelf prima redden',vertelde Sandra. 'O, gecondoleerd met je ouders. Wat is dat verschrikkelijk. Ik wist het niet', Nicole leefde helemaal mee met haar oude buurmeisje.
'Inderdaad, het is nog altijd heel moeilijk. Maar ik zet door en kom er zeker doorheen. Ik moet echt verder, ik koel hier veel te veel af', zei Sandra. Ze ritste de buideltas open die onder haar buik hing en viste er een visitekaartje uit. 'Dit is mijn visitekaartje, kom eens langs. Ik wil je wel gratis begeleiden.' Ze gaf Nicole haar kaartje en drukte een vinger in haar dikke buik. Ze knipoogde. 'Volgens mij kun jij een beetje training wel heel goed gebruiken.' Ze stopte haar oordopjes weer in haar oren en rende verder.
Bah. Nicole herinnerde zich weer hoe het er vroeger aan toe ging. Ze was bijna vergeten hoe Sandra eigenlijk was. Net als haar moeder, heel sarcastisch en ook wel wreed. Ze herinnerde zich de tijd waarin Sandra haar plaagde met haar gewicht. Ze stak dan haar vinger in haar buik, of tikte op haar dikke kont of ze noemde haar koe of varken. Nicole dacht altijd dat het de manier van communiceren van Sandra was. Ze deed het niet om haar te kwetsend en bedoelde het niet kleinerend of denigrerend.
Dat was 3 dagen terug en Nicole gaf zich weer over aan haar normale leefpatroon van vreetbuien en lekker op de bank hangen. Ze dacht nog even na en in een korte ingeving, besloot ze in te gaan op het aanbod van haar vroegere vriendin.
Lees het tweede deel: Terugval »
You write very well be happy oftheir write way
BeantwoordenVerwijderenDisk sexo