De revanche (10) – Caloriearm dik aankomen
Wat vooraf ging: De oude buurmeisjes Sandra en Nicole zijn samen in het vakantiehuisje van Sandra getrokken. Sandra wil Nicole helpen om flink af te vallen met een leven als slanke den in het vooruitzicht. Als Sandra echter ontdekt hoe lekker snoepen is, verandert er veel. Langzaam wisselen de rollen.
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
'Eten' gilde Nicole naar boven. 'Ik kom er aan', gilde Sandra terug. De rollen in het vakantiehuisje waren omgekeerd sinds enige tijd. Al tijden kookte Sandra niet meer en bereidde Nicole de maaltijden. Sandra was niet meer zo bezorgd of ze wel caloriearm genoeg at. Dit zou ze nooit aan Nicole toegeven. Daarom maakte ze altijd wel een opmerking, waarna ze het gewoon allemaal opat en dikwijls nog extra opschepte.
Beide vrouwen konden de veranderingen aan elkaars lichamen duidelijk waarnemen, maar spraken er nooit een woord over uit. Ze lieten er zelfs niks over doorschemeren naar elkaar toe en leefden alsof er niks gebeurde. Ze hadden hier allebei hun redenen voor.
Nicole werd nog altijd het varken genoemd door Sandra. Zij probeerde Sandra subtiel voedsel toe te dienen en kon hierbij geen opmerkingen over het gewicht loslaten. Dat zou alles verknoeien. Ze had nu de volledige controle over het eetgedrag van Sandra. Sandra at elke dag meer en het eten werd steeds vetter en gevulder. De gewichtstoename door de weight gain shakes werkte erg goed. Elke avond ging de 2 liter die Nicole voor haar vroegere buurmeisje maakte, op. Tegenwoordig speurde Nicole op internet rond voor andere recepten en wellicht ook wat supplementen uit internetwinkels.
Sandra lette verder niet echt op haar eten. Alle essentiele producten zaten in de shakes die ze elke avond trouw opdronk. Oke, het was misschien wel wat meer dan nodig was, maar ze nam ze tot zich. Daarnaast zorgde het voedingsprogramma van Nicole voor de noodzakelijke voedingsstoffen zodat ze toch nog een beetje gezond bleef. Ze had niet in de gaten dat Nicole juist allemaal vette dingen in het eten deed en dat de shakes een heel ander doel dienden. Sandra merkte ook dat ze persoonlijk veranderde, haar houding tegenover haar vroegere buurmeisje werd anders.
Als eerste merkte ze langzaam dat ze spijt had van hoe ze tegen haar vroegere buurmeisje Nicole had gedaan. Ze had haar altijd beledigd, verweten dat ze geen doorzettingsvermogen en discipline had. Al die jaren was ze keihard tegen haar geweest en had haar allerlei dingen gezegd die haar vriendin pijn deden. Nu wilde ze graag haar verontschuldigingen aanbieden voor haar houding, maar ze wist niet hoe ze dat het beste kon doen. Daarom is Sandra ook heel onderdanig naar Nicole toe. Ze hoopt dat dit helpt haar houding te veranderen. Wat Nicole ook tegen haar zegt, Sandra krijgt het niet over haar hart om nee te zeggen. Ze voelt zich zo schuldig naar haar vriendin.
'Ik heb een speciale verrassing voor je vanavond', zei Nicole bij het avondeten. Sandra had net haar tweede bord met macaroni op en schepte nog een keertje op. 'Wat dan?' vroeg ze aan Nicole. 'Nou, ik ontdekte een website met speciale dieetprogramma's die je helpen om gezond op gewicht te komen.' Sandra nam een hap van de macaroni. Wat smaakte dit toch goed. Ze verbaasde zich over de kwaliteit waarmee haar vriendin kon koken. Het smaakte buitengewoon lekker terwijl Nicole zei dat het goed voor de lijn was. 'Met weinig calorieën, zonder suiker, weinig vet en zonder kunstmatige toevoegingen. Ik heb het een beetje uitgezocht, maar ik denk dat jij hier wel van zult houden. Ze hebben zelfs toetjes met weinig calorieën en zonder suiker. Dat moet je wel aanspreken. Ik heb wat van het spul besteld, het kan hier vandaag of morgen zijn.'
Sandra hoorde dit zo aan en vond het verschrikkelijk klinken. 'O, maar wat een idee', zei ze, maar de gedachte aan dieetproducten gruwde haar. Ze had haar bord macaroni leeggelepeld en keek in de pan of er nog wat was. Ze schraapte het laatste beetje macaroni uit de pan. Nicole zette een groot glas cola voor haar neer. Cola light, zei ze erbij maar de smaak van cola light was echt wel veranderd, merkte Sandra. Hij smaakte erg lekker, dus ze had er helemaal niks van gezegd. Ze liet zich dagelijks een flink aantal glazen inschenken door haar vriendin.
Nicole zette de val goed uit. Sandra begon te walgen van dieetproducten. Nicole hoopte dat ze door te zeggen dat de artikelen gezond waren, goed allerlei taarten en toetjes kon slijten aan haar vriendin. Dan zou het sneller gaan. Ook hielp het om wat vaker van de shakes te drinken die ze maakte. Ze wist zeker dat het zou helpen. Natuurlijk waren deze producten niet suikervrij, vetloos en calorie-arm. Dat wist Nicole wel, maar ze probeerde haar oude buurmeisje nog een beetje verder vet te mesten. Zeker, Sandra was hard op weg een heuse bbw te worden. Maar Nicole wilde verder gaan en wist dat deze producten haar daar goed bij zouden kunnen helpen. Ze besefte ook dat, als ze er echt werk van wilde maken, nog meer tijd aan zou moeten besteden.
De volgende ochtend, na de training, arriveerde een pallet met een doos of 10 waarin de 'afslankproducten' zaten. Nicole was blij met de grote vriezer in de kelder, zodat ze voorlopig genoeg ruimte had om al dat eten op een goede manier te bergen. Nicole was blij met de extra work-out die morgen om al het eten in de vriezer te bergen. Ze had de laatste tijd gemerkt dat het vetmesten van haar vriendin ook zijn tol voor haar eiste. Ze kon niet meer zo vaak trainen en ze snoepte ook wel wat mee. Daardoor was ze weer teruggekomen op de 70 kilo.
Nicole liet er geen gras over groeien. Gelijk vatte ze de koe bij de hoorns en pakte een doos met een verrukkelijke – calorierijke – appeltaart. Iets waar Sandra vroeger van gruwde, maar Nicole wist zeker dat haar vroegere buurmeisje hier geen nee tegen kon zeggen. Nicole was heel benieuwd hoe ver ze kon gaan bij Sandra. Ze stopte om te beginnen een halve appeltaart in de oven en warmde hem goed op. Onderwijl klopte ze slagroom. Een kleine 10 minuten had ze een dampende appeltaart voor zich. Ze sneed een kwart stuk van de taart, legde er een enorm blok roomijs naast en deed er een flinke hoeveelheid slagroom bij. Het zag er heerlijk uit. Nicole kon het zelf niet laten om ook een stuk te nemen. Dit was heerlijk. 'Sandra, kom je naar beneden?' riep ze onderaan de trap. 'Ik kom', hoorde Nicole roepen vanuit de slaapkamer boven.
Met wat zwaardere stappen dan voorheen, kwam Sandra de trap af. Het ging ook wat trager en Nicole hoorde haar hijgen van dit stukje lopen. De conditie van haar vriendin holde achteruit. Nicole genoot hiervan. 'Kijk Sandra. Hier is het waar ik het gisteren over had. Lekker en toch caloriearm.' Ze gaf het enorme bord met ijs en de warme taart. Ze gaf Sandra een grote mok warme chocolademelk met een grote toef slagroom bovenop. Dit was genieten geblazen. Vanzelfsprekend kon Nicole het zelf ook niet laten wat te nemen, als was het aanzienlijk minder dan wat Sandra te verstouwen kreeg.
Sandra nam een grote hap van de warme taart met het koude ijs. 'Wow, Nicole. Dit smaakt geweldig. Is het echt zo caloriearm dat je het onbeperkt kunt eten?' Nicole knikte. 'Ik eet het toch ook.' Ze nam zelf ook een hap en voelde de enorme hoeveelheid calorieën in haar maag zakken. Wat smaakte dit lekker zeg. Ze wist niet wat ze proefde. Dit smaakte echt ongekend goed. Ze nam nog een hap en voelde zich even in de zevende hemel. Wat had ze dit gemist. Ze probeerde van iedere hap te genieten, maar werd gewekt door Sandra. 'Heb je niet nog een beetje?' Ze stond met het lege bord naast haar. 'Tuurlijk', zei ze en ze hobbelde naar de keuken om de andere helft van de taart in de oven te doen. Opnieuw klopte ze het slagroom en deed het ijs bij de warme taart.
'Is dit echt caloriearm', vroeg Sandra haar terwijl ze een nieuwe hap van de taart met het ijs naar binnen werkte. 'Tuurlijk', zei Nicole. Ze haalde de doos tevoorschijn waarop slechts 10 calorieën stond voor deze taart. Ze had het briefje zelf op de computer gemaakt en het over het echte etiket geplakt. Als je het niet wist, zag je het verschil niet met het originele formulier. Al viel het getal nu wel erg laag uit. Het originele getal liet 3.000 calorieën zien voor het portie dat ze op het bord van haar vriendin legde. 'Ja ongelooflijk he', riep Nicole vanuit de keuken terwijl ze een volgend bord opschepte. 'Het is gemaakt van zeer magere melk en bevat nauwelijks vet. Daardoor kun je het eigenlijk onbeperkt eten, terwijl je er toch vol van bent.' Om geloofwaardig bij haar vriendin over te komen, schepte ze voor zichzelf ook nog wat op. Daarmee had ze misschien eenzesde deel van de taart op, gelukkig ging de rest allemaal door het mondje van Sandra. Nicole voelde zich helemaal gelukkig. Want er zou nog heel wat bijkomen de komende dagen. Er lag genoeg in de vriezer.
Ze zorgde ervoor dat ze nog een taart in de koelkast zette. De bak met roomijs lag in de vriezer. 'Ik moet nu echt even trainen. Maar als je nog zin hebt. Er staat in de koeling en de vriezer het nodige. Neem lekker hoor.' Nicole ging er vandoor en verwachtte dat haar vriendin niet veel meer kon eten. Zijzelf merkte hoe de taart in haar maag zat. Wat was dat een caloriebom zeg. Ze holde een extra eind. Die calorieën mochten zich echt niet aan haar lichaam vastklampen. Toen ze thuiskwam rende ze naar de koelkast om te kijken wat er was gebeurd. Tot haar eigen stomme verbazing zag ze dat de doos weg was, net als de doos roomijs. Die moest echt ongekend hebben zitten eten, besefte ze nu. Jeetje. Dit liep boven verwachting. Nicole ging snel douchen en trok snel andere kleren aan om de warme maaltijd te gaan bereiden. Ze moest nu vooral doorpakken.
Lees het elfde deel: Zwemmen »
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
Caloriearm dik aankomen
'Eten' gilde Nicole naar boven. 'Ik kom er aan', gilde Sandra terug. De rollen in het vakantiehuisje waren omgekeerd sinds enige tijd. Al tijden kookte Sandra niet meer en bereidde Nicole de maaltijden. Sandra was niet meer zo bezorgd of ze wel caloriearm genoeg at. Dit zou ze nooit aan Nicole toegeven. Daarom maakte ze altijd wel een opmerking, waarna ze het gewoon allemaal opat en dikwijls nog extra opschepte.
Beide vrouwen konden de veranderingen aan elkaars lichamen duidelijk waarnemen, maar spraken er nooit een woord over uit. Ze lieten er zelfs niks over doorschemeren naar elkaar toe en leefden alsof er niks gebeurde. Ze hadden hier allebei hun redenen voor.
Nicole werd nog altijd het varken genoemd door Sandra. Zij probeerde Sandra subtiel voedsel toe te dienen en kon hierbij geen opmerkingen over het gewicht loslaten. Dat zou alles verknoeien. Ze had nu de volledige controle over het eetgedrag van Sandra. Sandra at elke dag meer en het eten werd steeds vetter en gevulder. De gewichtstoename door de weight gain shakes werkte erg goed. Elke avond ging de 2 liter die Nicole voor haar vroegere buurmeisje maakte, op. Tegenwoordig speurde Nicole op internet rond voor andere recepten en wellicht ook wat supplementen uit internetwinkels.
Sandra lette verder niet echt op haar eten. Alle essentiele producten zaten in de shakes die ze elke avond trouw opdronk. Oke, het was misschien wel wat meer dan nodig was, maar ze nam ze tot zich. Daarnaast zorgde het voedingsprogramma van Nicole voor de noodzakelijke voedingsstoffen zodat ze toch nog een beetje gezond bleef. Ze had niet in de gaten dat Nicole juist allemaal vette dingen in het eten deed en dat de shakes een heel ander doel dienden. Sandra merkte ook dat ze persoonlijk veranderde, haar houding tegenover haar vroegere buurmeisje werd anders.
Als eerste merkte ze langzaam dat ze spijt had van hoe ze tegen haar vroegere buurmeisje Nicole had gedaan. Ze had haar altijd beledigd, verweten dat ze geen doorzettingsvermogen en discipline had. Al die jaren was ze keihard tegen haar geweest en had haar allerlei dingen gezegd die haar vriendin pijn deden. Nu wilde ze graag haar verontschuldigingen aanbieden voor haar houding, maar ze wist niet hoe ze dat het beste kon doen. Daarom is Sandra ook heel onderdanig naar Nicole toe. Ze hoopt dat dit helpt haar houding te veranderen. Wat Nicole ook tegen haar zegt, Sandra krijgt het niet over haar hart om nee te zeggen. Ze voelt zich zo schuldig naar haar vriendin.
'Ik heb een speciale verrassing voor je vanavond', zei Nicole bij het avondeten. Sandra had net haar tweede bord met macaroni op en schepte nog een keertje op. 'Wat dan?' vroeg ze aan Nicole. 'Nou, ik ontdekte een website met speciale dieetprogramma's die je helpen om gezond op gewicht te komen.' Sandra nam een hap van de macaroni. Wat smaakte dit toch goed. Ze verbaasde zich over de kwaliteit waarmee haar vriendin kon koken. Het smaakte buitengewoon lekker terwijl Nicole zei dat het goed voor de lijn was. 'Met weinig calorieën, zonder suiker, weinig vet en zonder kunstmatige toevoegingen. Ik heb het een beetje uitgezocht, maar ik denk dat jij hier wel van zult houden. Ze hebben zelfs toetjes met weinig calorieën en zonder suiker. Dat moet je wel aanspreken. Ik heb wat van het spul besteld, het kan hier vandaag of morgen zijn.'
Sandra hoorde dit zo aan en vond het verschrikkelijk klinken. 'O, maar wat een idee', zei ze, maar de gedachte aan dieetproducten gruwde haar. Ze had haar bord macaroni leeggelepeld en keek in de pan of er nog wat was. Ze schraapte het laatste beetje macaroni uit de pan. Nicole zette een groot glas cola voor haar neer. Cola light, zei ze erbij maar de smaak van cola light was echt wel veranderd, merkte Sandra. Hij smaakte erg lekker, dus ze had er helemaal niks van gezegd. Ze liet zich dagelijks een flink aantal glazen inschenken door haar vriendin.
Nicole zette de val goed uit. Sandra begon te walgen van dieetproducten. Nicole hoopte dat ze door te zeggen dat de artikelen gezond waren, goed allerlei taarten en toetjes kon slijten aan haar vriendin. Dan zou het sneller gaan. Ook hielp het om wat vaker van de shakes te drinken die ze maakte. Ze wist zeker dat het zou helpen. Natuurlijk waren deze producten niet suikervrij, vetloos en calorie-arm. Dat wist Nicole wel, maar ze probeerde haar oude buurmeisje nog een beetje verder vet te mesten. Zeker, Sandra was hard op weg een heuse bbw te worden. Maar Nicole wilde verder gaan en wist dat deze producten haar daar goed bij zouden kunnen helpen. Ze besefte ook dat, als ze er echt werk van wilde maken, nog meer tijd aan zou moeten besteden.
De volgende ochtend, na de training, arriveerde een pallet met een doos of 10 waarin de 'afslankproducten' zaten. Nicole was blij met de grote vriezer in de kelder, zodat ze voorlopig genoeg ruimte had om al dat eten op een goede manier te bergen. Nicole was blij met de extra work-out die morgen om al het eten in de vriezer te bergen. Ze had de laatste tijd gemerkt dat het vetmesten van haar vriendin ook zijn tol voor haar eiste. Ze kon niet meer zo vaak trainen en ze snoepte ook wel wat mee. Daardoor was ze weer teruggekomen op de 70 kilo.
Nicole liet er geen gras over groeien. Gelijk vatte ze de koe bij de hoorns en pakte een doos met een verrukkelijke – calorierijke – appeltaart. Iets waar Sandra vroeger van gruwde, maar Nicole wist zeker dat haar vroegere buurmeisje hier geen nee tegen kon zeggen. Nicole was heel benieuwd hoe ver ze kon gaan bij Sandra. Ze stopte om te beginnen een halve appeltaart in de oven en warmde hem goed op. Onderwijl klopte ze slagroom. Een kleine 10 minuten had ze een dampende appeltaart voor zich. Ze sneed een kwart stuk van de taart, legde er een enorm blok roomijs naast en deed er een flinke hoeveelheid slagroom bij. Het zag er heerlijk uit. Nicole kon het zelf niet laten om ook een stuk te nemen. Dit was heerlijk. 'Sandra, kom je naar beneden?' riep ze onderaan de trap. 'Ik kom', hoorde Nicole roepen vanuit de slaapkamer boven.
Met wat zwaardere stappen dan voorheen, kwam Sandra de trap af. Het ging ook wat trager en Nicole hoorde haar hijgen van dit stukje lopen. De conditie van haar vriendin holde achteruit. Nicole genoot hiervan. 'Kijk Sandra. Hier is het waar ik het gisteren over had. Lekker en toch caloriearm.' Ze gaf het enorme bord met ijs en de warme taart. Ze gaf Sandra een grote mok warme chocolademelk met een grote toef slagroom bovenop. Dit was genieten geblazen. Vanzelfsprekend kon Nicole het zelf ook niet laten wat te nemen, als was het aanzienlijk minder dan wat Sandra te verstouwen kreeg.
Sandra nam een grote hap van de warme taart met het koude ijs. 'Wow, Nicole. Dit smaakt geweldig. Is het echt zo caloriearm dat je het onbeperkt kunt eten?' Nicole knikte. 'Ik eet het toch ook.' Ze nam zelf ook een hap en voelde de enorme hoeveelheid calorieën in haar maag zakken. Wat smaakte dit lekker zeg. Ze wist niet wat ze proefde. Dit smaakte echt ongekend goed. Ze nam nog een hap en voelde zich even in de zevende hemel. Wat had ze dit gemist. Ze probeerde van iedere hap te genieten, maar werd gewekt door Sandra. 'Heb je niet nog een beetje?' Ze stond met het lege bord naast haar. 'Tuurlijk', zei ze en ze hobbelde naar de keuken om de andere helft van de taart in de oven te doen. Opnieuw klopte ze het slagroom en deed het ijs bij de warme taart.
'Is dit echt caloriearm', vroeg Sandra haar terwijl ze een nieuwe hap van de taart met het ijs naar binnen werkte. 'Tuurlijk', zei Nicole. Ze haalde de doos tevoorschijn waarop slechts 10 calorieën stond voor deze taart. Ze had het briefje zelf op de computer gemaakt en het over het echte etiket geplakt. Als je het niet wist, zag je het verschil niet met het originele formulier. Al viel het getal nu wel erg laag uit. Het originele getal liet 3.000 calorieën zien voor het portie dat ze op het bord van haar vriendin legde. 'Ja ongelooflijk he', riep Nicole vanuit de keuken terwijl ze een volgend bord opschepte. 'Het is gemaakt van zeer magere melk en bevat nauwelijks vet. Daardoor kun je het eigenlijk onbeperkt eten, terwijl je er toch vol van bent.' Om geloofwaardig bij haar vriendin over te komen, schepte ze voor zichzelf ook nog wat op. Daarmee had ze misschien eenzesde deel van de taart op, gelukkig ging de rest allemaal door het mondje van Sandra. Nicole voelde zich helemaal gelukkig. Want er zou nog heel wat bijkomen de komende dagen. Er lag genoeg in de vriezer.
Ze zorgde ervoor dat ze nog een taart in de koelkast zette. De bak met roomijs lag in de vriezer. 'Ik moet nu echt even trainen. Maar als je nog zin hebt. Er staat in de koeling en de vriezer het nodige. Neem lekker hoor.' Nicole ging er vandoor en verwachtte dat haar vriendin niet veel meer kon eten. Zijzelf merkte hoe de taart in haar maag zat. Wat was dat een caloriebom zeg. Ze holde een extra eind. Die calorieën mochten zich echt niet aan haar lichaam vastklampen. Toen ze thuiskwam rende ze naar de koelkast om te kijken wat er was gebeurd. Tot haar eigen stomme verbazing zag ze dat de doos weg was, net als de doos roomijs. Die moest echt ongekend hebben zitten eten, besefte ze nu. Jeetje. Dit liep boven verwachting. Nicole ging snel douchen en trok snel andere kleren aan om de warme maaltijd te gaan bereiden. Ze moest nu vooral doorpakken.
Lees het elfde deel: Zwemmen »
Reacties
Een reactie posten