Forensen (3) - De broek scheurt los
Wat vooraf ging: Michael ziet elke morgen Lisa in de trein zitten als hij op weg is naar zijn werk. Langzaam maar zeker dijt ze uit, met alle noodlottige gevolgen.
Lees eerst het eerste deel: In de trein »
Op een dag bekeek hij aandachtig hoe ze de trap opklom bij haar bestemmingsstation. De trein reed weg en hij besefte hoe anders ze eruit zag. Hij herinnerde zich hoe ze er een paar maanden eerder uitzag toen hij haar voor het eerst had gezien. Daar moesten toch wel een kilo of 20 tot 25 zijn bijgekomen. Deze gedachte deed hem duizelen. Terwijl haar haar zo zag groeien, werd hij meer en meer verliefd op haar.
De gedachte aan het dikker worden alleen was genoeg om smoorverliefd op haar te worden. Sterker nog gedurende de tijd dat zij die 20 kilo was aangekomen, had hij een andere klus gekregen waarbij hij later kon beginnen. Toch nam hij de gebruikelijke trein om maar niks van haar en haar gewichtstoename te hoeven missen. Hij wist haar naam niet eens, maar hij wilde hoe dan ook getuige zijn van de groei van dit prachtige meisje. Wekelijks werd ze dikker, voller en ronder.
Uiteindelijk gebeurde het onvermijdelijke: haar stretchbroek begaf het. Die morgen zat de trein boordevol met tieners op weg naar school. Helaas had Lisa er weinig van gemerkt dat haar broek was gaan scheuren van haar kruis tot over haar billen en haar middel. Het was onmogelijk voor alle mensen die achter haar stonden en zaten om het niet te merken. Michael wist zich geen raad. Wat moest hij doen? Toen de trein haar bestemmingsstation binnenreed, stond ze op.
Haar dikke achterste toonde zich open en bloot aan iedereen. Haar slipje was voor alles en iedereen te zien. Hij zag hoe het werd omringd door vet. Over alle randjes puilde de nieuwe aanwinst. Ook de stof van het slipje stond strakgespannen en kon elk moment losscheuren door de enorme druk van haar vette achterste. Een van de tieners zei luid en duidelijk: 'He dikzak, we zien je vette reet.' Haar hand schoot naar achteren en voelde haar blote bovenbenen en de strakke onderbroek. Een andere tiener gaf ook zijn commentaar op de zaak: 'He vetzak, het lijkt erop dat je veel te vaak langs de tafel met snoepgoed bent gelopen. Varken.'
Michael kon Lisa's gezicht niet zien, maar vermoedde dat ze behoorlijk rood was geworden van schaamte. Hij kon dit niet laten gebeuren en vond dat hij iets moest zeggen. 'Hou is op. Dit is niet leuk voor haar. Zeker niet als daar ook zulke je zulke opmerkingen bij maakt.' De groep jongens keerde zich nu tegen hem. 'Fuck you. Houd je soms van varkens?' Natuurlijk houd ik van varkens, dacht hij. Maar wat hij zei was iets anders: 'beledig mensen niet op deze manier. Besef je dan niet wat het met haar doet om haar een varken te noemen. Ze is dik, maar wat maakt dat uit?'
'Maar haar vette reet hangt uit haar kleren, man. Moet ze ons nu vermoeien om al deze vette shit aan ons te tonen. Dat is voor ons een belediging.' Een derde lid van de groep begon zich er nu ook mee te bemoeien. Michael bedacht dat dit wel de leider van de groep zou kunnen zijn.
Daar hadden ze wel een punt, vond Michael. Het meisje was inderdaad verantwoordelijk voor de kleding die ze droeg. De tieners die gesproken hadden, keken hem uitdagend aan, klaar voor de fysieke aanval. Naast de leider van de groep, stonden twee tieners die niks hadden gezegd, maar die genoten van de blote kont van het meisje. Ze staarden naar haar achterste, die ze nog altijd met haar hand probeerde te bedekken. Het lukte haar niet. Onder haar hand zag hij duidelijk de strakgespannen stof van haar onderbroek, daar weer onder welfde het vet van haar achterste, dat niet geheel door de onderbroek bedekt kon worden.
De dreiging van een verdere belediging hing nog in de lucht toen eindelijk de deuren opengingen bij het station waar Lisa uit moest stappen. Michael vond niet dat hij haar achter kon laten op het station in deze toestand. Hij wurmde zich door de groep tieners heen en duwde zich door de massa heen een weg naar buiten. De groepsleider die net gesproken had, sprak nu weer. 'Heb je me gehoord? Dat varken hoeft ons niet te confronteren met haar vet, man.'
Michael stapte uit en terwijl hij op het perron stond, draaide hij zich om in de richting van de groepsleider. 'Een beetje empathie zou mooi zijn. Wat zou je doen als het je moeder was?'
De groepsleider begreep het woord empathie niet, maar hoorde wel iets van 'moeder'. Dat had Michael niet moeten zeggen. Er ontstond een vuur van woede in de ogen van de groepsleider. Michael voelde wel dat Lisa achter hem stond en hem steunde. Michael balde zijn vuist en wilde de trein uit stappen. Net op dat moment gingen de deuren dicht. De andere leden van de groep trokken hem naar binnen. 'Ach man, laat die varkensliefhebber toch met zijn varken.'
Lees het vierde deel van Forensen: Fitness »
Lees eerst het eerste deel: In de trein »
Op een dag bekeek hij aandachtig hoe ze de trap opklom bij haar bestemmingsstation. De trein reed weg en hij besefte hoe anders ze eruit zag. Hij herinnerde zich hoe ze er een paar maanden eerder uitzag toen hij haar voor het eerst had gezien. Daar moesten toch wel een kilo of 20 tot 25 zijn bijgekomen. Deze gedachte deed hem duizelen. Terwijl haar haar zo zag groeien, werd hij meer en meer verliefd op haar.
De gedachte aan het dikker worden alleen was genoeg om smoorverliefd op haar te worden. Sterker nog gedurende de tijd dat zij die 20 kilo was aangekomen, had hij een andere klus gekregen waarbij hij later kon beginnen. Toch nam hij de gebruikelijke trein om maar niks van haar en haar gewichtstoename te hoeven missen. Hij wist haar naam niet eens, maar hij wilde hoe dan ook getuige zijn van de groei van dit prachtige meisje. Wekelijks werd ze dikker, voller en ronder.
Uiteindelijk gebeurde het onvermijdelijke: haar stretchbroek begaf het. Die morgen zat de trein boordevol met tieners op weg naar school. Helaas had Lisa er weinig van gemerkt dat haar broek was gaan scheuren van haar kruis tot over haar billen en haar middel. Het was onmogelijk voor alle mensen die achter haar stonden en zaten om het niet te merken. Michael wist zich geen raad. Wat moest hij doen? Toen de trein haar bestemmingsstation binnenreed, stond ze op.
Haar dikke achterste toonde zich open en bloot aan iedereen. Haar slipje was voor alles en iedereen te zien. Hij zag hoe het werd omringd door vet. Over alle randjes puilde de nieuwe aanwinst. Ook de stof van het slipje stond strakgespannen en kon elk moment losscheuren door de enorme druk van haar vette achterste. Een van de tieners zei luid en duidelijk: 'He dikzak, we zien je vette reet.' Haar hand schoot naar achteren en voelde haar blote bovenbenen en de strakke onderbroek. Een andere tiener gaf ook zijn commentaar op de zaak: 'He vetzak, het lijkt erop dat je veel te vaak langs de tafel met snoepgoed bent gelopen. Varken.'
Michael kon Lisa's gezicht niet zien, maar vermoedde dat ze behoorlijk rood was geworden van schaamte. Hij kon dit niet laten gebeuren en vond dat hij iets moest zeggen. 'Hou is op. Dit is niet leuk voor haar. Zeker niet als daar ook zulke je zulke opmerkingen bij maakt.' De groep jongens keerde zich nu tegen hem. 'Fuck you. Houd je soms van varkens?' Natuurlijk houd ik van varkens, dacht hij. Maar wat hij zei was iets anders: 'beledig mensen niet op deze manier. Besef je dan niet wat het met haar doet om haar een varken te noemen. Ze is dik, maar wat maakt dat uit?'
'Maar haar vette reet hangt uit haar kleren, man. Moet ze ons nu vermoeien om al deze vette shit aan ons te tonen. Dat is voor ons een belediging.' Een derde lid van de groep begon zich er nu ook mee te bemoeien. Michael bedacht dat dit wel de leider van de groep zou kunnen zijn.
Daar hadden ze wel een punt, vond Michael. Het meisje was inderdaad verantwoordelijk voor de kleding die ze droeg. De tieners die gesproken hadden, keken hem uitdagend aan, klaar voor de fysieke aanval. Naast de leider van de groep, stonden twee tieners die niks hadden gezegd, maar die genoten van de blote kont van het meisje. Ze staarden naar haar achterste, die ze nog altijd met haar hand probeerde te bedekken. Het lukte haar niet. Onder haar hand zag hij duidelijk de strakgespannen stof van haar onderbroek, daar weer onder welfde het vet van haar achterste, dat niet geheel door de onderbroek bedekt kon worden.
De dreiging van een verdere belediging hing nog in de lucht toen eindelijk de deuren opengingen bij het station waar Lisa uit moest stappen. Michael vond niet dat hij haar achter kon laten op het station in deze toestand. Hij wurmde zich door de groep tieners heen en duwde zich door de massa heen een weg naar buiten. De groepsleider die net gesproken had, sprak nu weer. 'Heb je me gehoord? Dat varken hoeft ons niet te confronteren met haar vet, man.'
Michael stapte uit en terwijl hij op het perron stond, draaide hij zich om in de richting van de groepsleider. 'Een beetje empathie zou mooi zijn. Wat zou je doen als het je moeder was?'
De groepsleider begreep het woord empathie niet, maar hoorde wel iets van 'moeder'. Dat had Michael niet moeten zeggen. Er ontstond een vuur van woede in de ogen van de groepsleider. Michael voelde wel dat Lisa achter hem stond en hem steunde. Michael balde zijn vuist en wilde de trein uit stappen. Net op dat moment gingen de deuren dicht. De andere leden van de groep trokken hem naar binnen. 'Ach man, laat die varkensliefhebber toch met zijn varken.'
Lees het vierde deel van Forensen: Fitness »
Reacties
Een reactie posten