De eetwedstrijd (5) - Ruzie

Sandra vindt het niet zo erg dat ze door een eetwedstrijd een paar kilo is aangekomen. Haar vriend zit in het leger, ver weg op missie. Hij is al een paar maanden van huis. Via een vriend hoort hij van Sandras gewichtstoename.

Ruzie

Die middag rinkelde de telefoon. Sandra nam op. De stem aan de andere kant van de lijn klonk bekend. 'Marcel? Wow. Hoe is het met je? Ik mis je verschrikkelijk.' Marcel vertelde dat hij al eerder had gebeld en dat Karin toen alleen thuis was.

Karin had hem bijgepraat. 'Karin vertelde dat je erg veranderd bent. Verder wilde ze er niets over zeggen tegen mij. Dat moest ik maar aan jou vragen. Sandra, wat bedoelt ze? Je bent toch niet aan het flirten met iemand anders?'

'O nee, Marcel, dat zou ik nooit doen. Je kent me toch. Het enige wat ik kan bedenken is dat ze praat over...' Ze stopte even met praten. 'Ach niks eigenlijk. Gaat het goed met je Marcel?'
'Ga niet over iets anders beginnen Sandra, weet je dat we elkaar beloofd hebben om elkaar alles eerlijk te vertellen.'
'Nou ja, ik hoop dat je niet boos wordt, ik ben een beetje dikker geworden.'
'Is dat het. Je bent aangekomen? Ik was dus boos over niks?'
'Ja, ik heb er niet in min brieven over geschreven want ik wilde je niet gek maken. Ik ben veel aangekomen.'
'Nou, vertel me maar hoeveel.'
'Bijna 20 kilo.'

Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. Hij schraapte even zijn stem en zei: 'Gaaf, stuur me maar wat foto's op.' Sandra wist niet wat ze hoorde.
'Foto's? Hoezo?'
'Omdat ik eigenlijk altijd wel wilde dat je wat zou aankomen, ik denk dat het je goed stat en je sexy maakt. O, er komt een telefoontje binnen via de andere lijn. Ik hou van je schatje.'
Ze hingen op en ze voelde dat haar zenuwen wat Marcel van haar gewicht zou vinden, helemaal verdwenen waren.

Een maandje later zag Karin Sandra 's middags met een grote pizza op de bank zitten. Een pak koekjes lag ernaast. 'Probeer je nu aan te komen?' vroeg Karin. 'Nee, natuurlijk probeer ik het niet.'
'Nou, je begint wel snel aan te komen. Eerst was het alleen je buikje, maar nu begint je gezicht ook dikker te worden. En heb je weleens gezien wat er achter is bijgekomen. Daar zit inmiddels ook een flinke batterij.'
'Ik heb grotere borsten ook.' Sandra pakte haar borst en hief het in haar handpalme een stukje omhoog.
'Maak je je geen zorgen dat je zo dik wordt?'
'Mwah', zei Sandra. 'Ik ben toch niet moddervet, ik ben gewoon een beetje mollig.' 'Sandra, je bent de molligheid inmiddels gepasseerd.'

Karin lachte er een beetje bij. Ze keek toch ook wel ernstig. 'Je vindt me dik? Ik weeg 73, hoogstens 75 kilo. Ik ben aangekomen, maar ik ben echt niet dik.' 'Wacht eventjes. Ik ben zo terug.'

Karin liep de deur uit en kwam een minuut later met de weegschaal die ze geleend had van een meisje beneden. 'Ga er eens op staan. Je was 73 kilo een maand geleden, maar toen zag je er een stuk dunner uit dan je nu bent.'
'Ik ga niet op de weegschaal, ik hoef niks te bewijzen.'
'Oke, het is geen weddenschap, doe het maar gewoon.'

Sandra stond moeizaam op uit haar stoel. Ze stapte op de weegschaal. Het getal vloog omhoog en passeerde de 73 en ook de 75 en bleef hangen op 79 kilo. '79?' plaagde Karin.
'Ik wist niet dat ik zoveel woog', zei Sandra. 'Ik heb laatst weer een nieuwe spijkerbroek gekocht, maar deze wil al niet dicht.'

Ze trok haar shirt omhoog en liet zien dat haar broek open stond en haar buik puilde over de rand heen. 'O Sandra, ik voel me medeverantwoordelijk dat ik je dik heb gemaakt', zei Karin.
'Ach', antwoordde Sandra. 'Het was vroeg of laat een keer gebeurd. Ik denk dat ik een dieet nodig heb en naar de sportschool moet.'

De 2 dagen erna at Sandra nauwelijks. Als een ze een eindje ging wandelen was ze binnen de korste keren helemaal buiten adem. ' Help ik ben echt helemaal uit vorm', dacht ze. De volgende middag las ze een brief van Marcel. Een stuk van de brief las ze meerdere keren overnieuw.

'Sandra, deze foto's zijn zo mooi. Je bent sexier dan ooit. Ik had nooit verwacht dat je dit zou willen. Het nieuwe gewicht staat je goed. Ik zou het geweldig vinden als je nog wat meer probeert aan te komen voordat ik terugkom.' Mijn Marcel houdt van stevige vrouwen, wie had dat ooit verwacht, dacht Sandra. Tjonge, we leren meer van elkaar als we zover van elkaar af zitten dan als we elkaar elke dag zien.

De brief haalde haar over om te kiezen voor zichzelf. 'Iedereen kan me de pot op, ik ben dit gewoon.' Ze pakte haar buikje en wreef met haar hand over de bolle ronding. Marcel zou over 4 maanden thuiskomen. Sandra dacht hoe mooi het zou zijn als ze hem weer zou terugzien. Ze zat op de bank en likte aan een enorm ijsje.

Haar fantasie ging de vrije de vrije loop. Sandra zag voor zich hoe het zou zijn als Marcel terug was. Dan zou ze een te klein shirt aantrekken, een naveltruitje dat te kort was. Dan zou Marcel over haar buik strelen, haar nieuwe vet betasten en haar kussen. Onder het strelen en kneden van het nieuwe vet zou hij haar het ene complimentje na het andere geven over haar rondingen en vet.

De volgende dag in de klas voelde Sandra zich sexier dan ooit. Ze droeg een t-shirt. Voordat ze dik werd bedekte het haar buik goed. Nu kwam haar buikvet onder het shirt uit. Het bulkte tot ver over de broekband heen. Elaine was veel te druk met andere dingen dan het te kleine shirtje van Sandra. Ze probeerde op alle mogelijke manier haar ex-vriendje Ad terug te krijgen.

Ad had echter alleen aandacht voor Sandra. Hij gaf haar veel complimentjes over haar nieuwe postuur. Een paar weken geleden had Elaine al een minderwaardige opmerking gemaakt in de richting van Sandra. Elaine greep elke gelegenheid aan om iets te zeggen over het gewicht van Sandra. Sandra trok zich er weinig van aan. Ze luisterde liever naar de vele complimenten van de jongens.

Sandra zat aan tafel toen Ad langs kwam en een praatje met haar begon te maken. Hij kwam naast haar zitten. Ze kende Ad al vanaf de lagere school. Elaine zag Ad en Sandra zitten. Ze zag met lede ogen hoe ze grappen maakten en lachten. Sandra had verder geen bedoelingen met het gesprek, want haar vriendje was ver weg overzee en ze miste hem veel te veel.

Elaine was heel nijdig. Helemaal toen ze Ads hand zag strelen in richting van het buikje van Sandra en over de bolling streelde. 'Ik voel het kindje schoppen', grapte hij. Hij was altijd al gek geweest op Sandras buikje. Dan prikte er altijd met zijn vinger in, streelde het en maakte een complimentje. Zijn koosnaampje voor Sandra was 'bitterballetje'.

In de pauze liep Sandra in de hal met een heleboel andere studenten om haar heen. Ze liep Elaine tegen het lijf. Elaine was met haar blonde haren en blauwe ogen een heus Barbietype. Met haar lengte van 1 meter 70 en precies 57 kilo. 'Ik ben het zat zoals jij hier rondhangt terwijl je vriendje ver weg overzee is. Wat doe je hier, kun je niet beter op de hoek van de straat je lichaam gaan uitventen. Misschien levert dat nog zelfs wat geld op.'

'Ik hang hier helemaal niet rond en ik ben gek op mijn vriendje. Ad en ik zijn vrienden, ben je zo nijdig omdat hij je dunne kont niet hoeft?'
'Nou ik weet zeker dat niemand jouw dikke reet wil, en zoals je je dikke pens toont aan de hele wereld. Je bent vet en je denkt dat het sexy is.' Elaine snoof met haar neus. Sandra woof het simpel weg: 'Ach mens, ga toch weg. Je bent een annorexia-patient. Ik hoef je niet bij me te hebben hoor.'

Precies op het moment dat Sandra dat zei, stompte Elaine haar zo hard als ze kon in haar maag. Sandra helde achterover, hield haar buik vast met beide handen en viel op haar knieen. Ze voelde hoe haar adem werd ontnomen en merkte dat Elaine haar opnieuw een trap gaf in haar maag. Sandra lag op de grond en voelde hoe pijn haar bui deed.

Ad kwam net voorbij en zag hoe Sandra daar getrapt werd door zijn ex. Hij rende met een vriend naar Elaine toe. Ze grepen haar vast tot een docent het van ze overnam. Ad hielp Sandra overeind en vroeg of het ging. Ze was helemaal buiten adem en hield haar buik stevig vast.

Ad trok Sandra's shirt omhoog om te kijken waar haar buik rood was. 'Die Elaine is een bitch. Ik hoop dat ze van school wordt getrapt.' Ze kwam inderdaad niet meer terug op de campus. Ze was geschorst en hoefde niet meer terug te komen. Sandra had niet veel zin meer die dag om te eten. De volgende dag was weer helemaal opgeknapt. Ze at weer zoveel op als ze opkon.

Lees deel 6: Welkom thuis »

Dit is het 5e deel van het vervolgverhaal De eetwedstrijd.

Dit verhaal bestaat uit 7 delen en is geïnspireerd op een veelgelezen verhaal op de website fantasyfeeder.com.
Aanpassingen gemaakt op 5 december 2025
De afbeelding is gemaakt met hulp van AI.