De eetwedstrijd (5) - Ruzie
Sandra vindt het niet zo erg dat ze door een eetwedstrijd een paar kilo is aangekomen. Haar vriend zit in het leger, ver weg op missie.Hij is al een paar maanden van huis. Via een vriend hoort hij van Sandras gewichtstoename.
Lees eerst het eerste deel: Geldgebrek »
Die middag rinkelde de telefoon. Sandra nam op en de stem klonk bekend. 'Marcel? Wow. Hoe is het met je? Ik mis je verschrikkelijk.' Marcel vertelde dat hij al eerder had gebeld en dat Karin toen alleen thuis was. Ze had hem geantwoord. 'Karin vertelde dat je erg veranderd bent, maar ze wilde verder niets zeggen. Wat bedoelt ze? Je bent toch niet aan het flirten met iemand anders?'
- 'O nee, Marcel, ik zou dat nooit doen. Het enige wat ik kan bedenken is dat ze praat over... ach niks eigenlijk. Gaat het goed met je?'
'Ga niet over iets anders beginnen Sandra, weet je dat we beloofd hebben om elkaar alles eerlijk te vertellen.'
- 'Nou ja, ik hoop dat je niet boos wordt, ik ben een beetje dikker geworden.'
'Is dat het. Je bent aangekomen? Ik was dus boos over niks?'
- 'Ja, ik heb er niet in min brieven over geschreven want ik wilde je niet gek maken. Ik ben veel aangekomen.'
'Nou, vertel me maar hoeveel.'
- 'Bijna 20 kilo.'
'Gaaf, stuur me maar wat foto's op.' Ze wist niet wat ze hoorde.
- 'Foto's? Waarom?'
'Omdat ik eigenlijk altijd wel wilde dat je wat zou aankomen, ik denk dat het je goed stat en je sexy maakt. O, er komt een telefoontje binnen via de andere lijn. Ik hou van je schatje.' Ze hingen op en ze voelde dat haar zenuwen wat Marcel van haar gewicht zou vinden, helemaal verdwenen waren.
Een maandje later zag Karin Sandra 's middags met een grote pizza op de bank zitten. Een pak koekjes lag ernaast. 'Probeer je nu aan te komen?' vroeg Karin. 'Nee, ik probeer het niet.' 'Nou, je begint wel snel aan te komen. Eerst was het alleen je buikje, maar nu begint je gezicht ook dikker te worden en je hebt ook een flinke batterij achter.' 'Ik heb grotere borsten ook', zei Sandra terwijl ze haar borst een stukje omhoog hief met haar hand. 'Maak je je geen zorgen dat je zo dik wordt?' 'Och, ik ben toch niet moddervet, ik ben gewoon een beetje mollig.' 'Sandra, je bent de molligheid inmiddels gepasseerd.' Karin lachte er een beetje bij, maar ze keek toch ook wel ernstig. 'Je vindt me dik? Ik weeg 73, hoogstens 75 kilo. Ik ben aangekomen, maar ik ben echt niet dik.' 'Wacht eventjes. Ik ben zo terug.'
Karin liep de deur uit en kwam een minuut later met de weegschaal die ze geleend had van een meisje beneden. 'Ga er eens op staan. Je was 73 kilo een maand geleden, maar toen zag je er ook dunner uit.' 'Ik ga niet op de weegschaal, ik hoef niks te bewijzen.' 'Oke, het is geen weddenschap, doe het maar gewoon.' Tenslotte stond Sandra op uit haar stoel en ging op de weegschaal staan. Het getal vloog omhoog en passeerde de 73 en ook de 75 en bleef hangen op 79 kilo. '79 he?' plaagde Karin. 'Ik wist niet dat ik zoveel woog', zei Sandra. 'Ik heb laatst weer een nieuwe spijkerbroek gekocht, maar deze wil al niet dicht.' Ze trok haar shirt omhoog en liet zien dat haar broek open stond en haar buik puilde over de rand heen. 'O Sandra, ik voel me medeverantwoordelijk dat ik je dik heb gemaakt.' 'Ach', antwoordde ze. 'Het was vroeg of laat een keer gebeurd. Ik denk dat ik een dieet nodig heb en naar de sportschool moet.'
De twee dagen erna at Sandra nauwelijks, maar als een ze een eindje ging wandelen was ze binnen de korste keren helemaal buiten adem. ' Help ik ben echt helemaal uit vorm', dacht ze. De volgende middag las ze een brief van Marcel. Een stuk van de brief moest ze meerdere keren overlezen: 'Sandra, deze foto's zijn zo mooi. Je bent sexier dan ooit. Ik had nooit verwacht dat je dit zou willen. Het nieuwe gewicht staat je goed. Ik zou het geweldig vinden als je nog wat meer probeert aan te komen voordat ik terugkom.' Mijn Marcel houdt van stevige vrouwen, wie had dat ooit verwacht, dacht ze. Tjonge, we leren meer van elkaar als we zover van elkaar afzitten dan als we elkaar elke dag zien.
Na dit alles vond ze het genoeg. 'Iedereen kan me de pot op, ik ben dit gewoon.' Ze pakte haar buikje en wreef erover met haar hand. Marcel zou over vier maanden thuiskomen en Sandra bedacht hoe mooi het zou zijn als ze hem weer zou terugzien. Ze zat op de bank en likte aan een enorm ijsje. Ze liet haar fantasie de vrije loop en zag voor zich hoe het zou zijn als Marcel terug was. Dan zou ze een te klein shirt dragen, een naveltruitje dat te kort was. Dan zou Marcel over haar buik strelen, haar nieuwe vet betasten en haar kussen. Onder het strelen en kneden van het nieuwe vet zou hij haar complimenteren over haar rondingen en vet.
De volgende dag in de klas voelde ze zich sexier dan ooit. Ze droeg een shirt dat voordat ze dik werd haar buik goed had bedekt. Nu kwam het vet van haar buik onder het shirt uit en bulkte een eind over de broekband heen. Elaine probeerde op alle mogelijke manier haar ex-vriendje Ad terug te krijgen. Hij had echter alleen aandacht voor Sandra en gaf haar veel complimentjes over haar nieuwe verschijning. Een paar weken geleden had Elaine al de minderwaardige opmerking gemaakt in de richting van Sandra en ze greep elke gelegenheid aan om iets te zeggen over het gewicht van Sandra. Het hielp maar weinig, Sandra trok zich er weinig van aan en ze luisterde meer naar de complimenten die de jongens maakten.
Sandra zat aan tafel toen Ad langs kwam en een praatje met haar begon te maken. Hij kwam naast haar zitten. Ze kende Ad al vanaf de lagere school. Elaine zag ze zitten en zag met lede ogen hoe ze grappen maakten en lachten. Sandra had verder geen bedoelingen met het gesprek, want haar vriendje was ver weg overzee en ze miste hem veel te veel. Maar Elaine was nijdig, helemaal toen ze zag hoe de hand van Ad in de richting van het buikje van Sandra ging en over de bolling streelde. 'Ik voel het kindje schoppen', grapte hij. Hij was altijd al gek geweest op Sandras buikje en prikte er altijd met zijn vinger in, streelde het en maakte een complimentje. Zijn koosnaampje voor Sandra was 'bitterballetje'.
In de pauze liep Sandra in de hal met een heleboel andere studenten om haar heen. Ze liep Elaine tegen het lijf. Elaine was met haar blonde haren en blauwe ogen een heus Barbie-type. Met haar lengte van 1 meter 70 en precies 57 kilo. 'Ik ben het zat zoals jij hier rondhangt terwijl je vriendje ver weg overzee is. Wat doe je hier, kun je niet beter op de hoek van de straat je lichaam gaan uitventen. Misschien levert dat nog zelfs wat geld op.' 'Ten eerste ik hang hier helemaal niet rond en ik ben gek op mijn vriendje. Ten tweede zijn Ad en ik vrienden, ben je zo nijdig omdat hij je dunne kont niet hoeft?' 'Nou ik weet zeker dat niemand jouw dikke reet wil, en zoals je je dikke pens toont aan de hele wereld. Je bent vet en je denkt dat het sexy is.' Elaine snoof met haar neus terwijl Sandra reageerde. 'Ach mens, ga toch weg. Je bent een annorexia-patient. Ik hoef je niet bij me te hebben hoor.'
Precies op het moment dat Sandra dat zei, stompte Elaine haar zo hard als ze kon in haar maag. Sandra helde achterover, hield haar buik vast met beide handen en viel op haar knieen. Ze voelde hoe haar adem werd ontnomen en merkte dat Elaine haar opnieuw een trap gaf in haar maag. Sandra lag op de grond en voelde hoe pijn haar bui deed. Ad kwam net voorbij en zag hoe Sandra daar getrapt werd door zijn ex. Hij rende met een vriend naar Elaine toe en greep haar vast totdat een docent het overnam. Ad hielp Sandra overeind en vroeg of het ging. Ze was helemaal buiten adem en hield haar buik stevig vast. Ad trok haar shirt omhoog om te kijken waar haar buik rood was. 'Die Elaine is een bitch. Ik hoop dat ze van school wordt getrapt.' Ze kwam inderdaad niet meer terug op de campus. Ze was geschorst en hoefde niet meer terug te komen. Sandra had niet veel zin meer die dag om te eten, maar de volgende dag voelde ze zich weer helemaal beter en kon weer zoveel op als ze kon.
Lees het zesde deel van De eetwedstrijd: Welkom thuis »
---
Dit is de vijfde aflevering van het zevendelige vervolgverhaal De eetwedstrijd op Mooi dik. Mooi dik is op zoek naar nieuwe weight gain verhalen. Heb je ook een verhaal? Of wil je graag iets vertalen? Stuur je verhaal dan op. Dan kunnen we vaker dit soort mooie verhalen publiceren.
Lees eerst het eerste deel: Geldgebrek »
Ruzie
Die middag rinkelde de telefoon. Sandra nam op en de stem klonk bekend. 'Marcel? Wow. Hoe is het met je? Ik mis je verschrikkelijk.' Marcel vertelde dat hij al eerder had gebeld en dat Karin toen alleen thuis was. Ze had hem geantwoord. 'Karin vertelde dat je erg veranderd bent, maar ze wilde verder niets zeggen. Wat bedoelt ze? Je bent toch niet aan het flirten met iemand anders?'
- 'O nee, Marcel, ik zou dat nooit doen. Het enige wat ik kan bedenken is dat ze praat over... ach niks eigenlijk. Gaat het goed met je?'
'Ga niet over iets anders beginnen Sandra, weet je dat we beloofd hebben om elkaar alles eerlijk te vertellen.'
- 'Nou ja, ik hoop dat je niet boos wordt, ik ben een beetje dikker geworden.'
'Is dat het. Je bent aangekomen? Ik was dus boos over niks?'
- 'Ja, ik heb er niet in min brieven over geschreven want ik wilde je niet gek maken. Ik ben veel aangekomen.'
'Nou, vertel me maar hoeveel.'
- 'Bijna 20 kilo.'
'Gaaf, stuur me maar wat foto's op.' Ze wist niet wat ze hoorde.
- 'Foto's? Waarom?'
'Omdat ik eigenlijk altijd wel wilde dat je wat zou aankomen, ik denk dat het je goed stat en je sexy maakt. O, er komt een telefoontje binnen via de andere lijn. Ik hou van je schatje.' Ze hingen op en ze voelde dat haar zenuwen wat Marcel van haar gewicht zou vinden, helemaal verdwenen waren.
Een maandje later zag Karin Sandra 's middags met een grote pizza op de bank zitten. Een pak koekjes lag ernaast. 'Probeer je nu aan te komen?' vroeg Karin. 'Nee, ik probeer het niet.' 'Nou, je begint wel snel aan te komen. Eerst was het alleen je buikje, maar nu begint je gezicht ook dikker te worden en je hebt ook een flinke batterij achter.' 'Ik heb grotere borsten ook', zei Sandra terwijl ze haar borst een stukje omhoog hief met haar hand. 'Maak je je geen zorgen dat je zo dik wordt?' 'Och, ik ben toch niet moddervet, ik ben gewoon een beetje mollig.' 'Sandra, je bent de molligheid inmiddels gepasseerd.' Karin lachte er een beetje bij, maar ze keek toch ook wel ernstig. 'Je vindt me dik? Ik weeg 73, hoogstens 75 kilo. Ik ben aangekomen, maar ik ben echt niet dik.' 'Wacht eventjes. Ik ben zo terug.'
Karin liep de deur uit en kwam een minuut later met de weegschaal die ze geleend had van een meisje beneden. 'Ga er eens op staan. Je was 73 kilo een maand geleden, maar toen zag je er ook dunner uit.' 'Ik ga niet op de weegschaal, ik hoef niks te bewijzen.' 'Oke, het is geen weddenschap, doe het maar gewoon.' Tenslotte stond Sandra op uit haar stoel en ging op de weegschaal staan. Het getal vloog omhoog en passeerde de 73 en ook de 75 en bleef hangen op 79 kilo. '79 he?' plaagde Karin. 'Ik wist niet dat ik zoveel woog', zei Sandra. 'Ik heb laatst weer een nieuwe spijkerbroek gekocht, maar deze wil al niet dicht.' Ze trok haar shirt omhoog en liet zien dat haar broek open stond en haar buik puilde over de rand heen. 'O Sandra, ik voel me medeverantwoordelijk dat ik je dik heb gemaakt.' 'Ach', antwoordde ze. 'Het was vroeg of laat een keer gebeurd. Ik denk dat ik een dieet nodig heb en naar de sportschool moet.'
De twee dagen erna at Sandra nauwelijks, maar als een ze een eindje ging wandelen was ze binnen de korste keren helemaal buiten adem. ' Help ik ben echt helemaal uit vorm', dacht ze. De volgende middag las ze een brief van Marcel. Een stuk van de brief moest ze meerdere keren overlezen: 'Sandra, deze foto's zijn zo mooi. Je bent sexier dan ooit. Ik had nooit verwacht dat je dit zou willen. Het nieuwe gewicht staat je goed. Ik zou het geweldig vinden als je nog wat meer probeert aan te komen voordat ik terugkom.' Mijn Marcel houdt van stevige vrouwen, wie had dat ooit verwacht, dacht ze. Tjonge, we leren meer van elkaar als we zover van elkaar afzitten dan als we elkaar elke dag zien.
Na dit alles vond ze het genoeg. 'Iedereen kan me de pot op, ik ben dit gewoon.' Ze pakte haar buikje en wreef erover met haar hand. Marcel zou over vier maanden thuiskomen en Sandra bedacht hoe mooi het zou zijn als ze hem weer zou terugzien. Ze zat op de bank en likte aan een enorm ijsje. Ze liet haar fantasie de vrije loop en zag voor zich hoe het zou zijn als Marcel terug was. Dan zou ze een te klein shirt dragen, een naveltruitje dat te kort was. Dan zou Marcel over haar buik strelen, haar nieuwe vet betasten en haar kussen. Onder het strelen en kneden van het nieuwe vet zou hij haar complimenteren over haar rondingen en vet.
De volgende dag in de klas voelde ze zich sexier dan ooit. Ze droeg een shirt dat voordat ze dik werd haar buik goed had bedekt. Nu kwam het vet van haar buik onder het shirt uit en bulkte een eind over de broekband heen. Elaine probeerde op alle mogelijke manier haar ex-vriendje Ad terug te krijgen. Hij had echter alleen aandacht voor Sandra en gaf haar veel complimentjes over haar nieuwe verschijning. Een paar weken geleden had Elaine al de minderwaardige opmerking gemaakt in de richting van Sandra en ze greep elke gelegenheid aan om iets te zeggen over het gewicht van Sandra. Het hielp maar weinig, Sandra trok zich er weinig van aan en ze luisterde meer naar de complimenten die de jongens maakten.
Sandra zat aan tafel toen Ad langs kwam en een praatje met haar begon te maken. Hij kwam naast haar zitten. Ze kende Ad al vanaf de lagere school. Elaine zag ze zitten en zag met lede ogen hoe ze grappen maakten en lachten. Sandra had verder geen bedoelingen met het gesprek, want haar vriendje was ver weg overzee en ze miste hem veel te veel. Maar Elaine was nijdig, helemaal toen ze zag hoe de hand van Ad in de richting van het buikje van Sandra ging en over de bolling streelde. 'Ik voel het kindje schoppen', grapte hij. Hij was altijd al gek geweest op Sandras buikje en prikte er altijd met zijn vinger in, streelde het en maakte een complimentje. Zijn koosnaampje voor Sandra was 'bitterballetje'.
In de pauze liep Sandra in de hal met een heleboel andere studenten om haar heen. Ze liep Elaine tegen het lijf. Elaine was met haar blonde haren en blauwe ogen een heus Barbie-type. Met haar lengte van 1 meter 70 en precies 57 kilo. 'Ik ben het zat zoals jij hier rondhangt terwijl je vriendje ver weg overzee is. Wat doe je hier, kun je niet beter op de hoek van de straat je lichaam gaan uitventen. Misschien levert dat nog zelfs wat geld op.' 'Ten eerste ik hang hier helemaal niet rond en ik ben gek op mijn vriendje. Ten tweede zijn Ad en ik vrienden, ben je zo nijdig omdat hij je dunne kont niet hoeft?' 'Nou ik weet zeker dat niemand jouw dikke reet wil, en zoals je je dikke pens toont aan de hele wereld. Je bent vet en je denkt dat het sexy is.' Elaine snoof met haar neus terwijl Sandra reageerde. 'Ach mens, ga toch weg. Je bent een annorexia-patient. Ik hoef je niet bij me te hebben hoor.'
Precies op het moment dat Sandra dat zei, stompte Elaine haar zo hard als ze kon in haar maag. Sandra helde achterover, hield haar buik vast met beide handen en viel op haar knieen. Ze voelde hoe haar adem werd ontnomen en merkte dat Elaine haar opnieuw een trap gaf in haar maag. Sandra lag op de grond en voelde hoe pijn haar bui deed. Ad kwam net voorbij en zag hoe Sandra daar getrapt werd door zijn ex. Hij rende met een vriend naar Elaine toe en greep haar vast totdat een docent het overnam. Ad hielp Sandra overeind en vroeg of het ging. Ze was helemaal buiten adem en hield haar buik stevig vast. Ad trok haar shirt omhoog om te kijken waar haar buik rood was. 'Die Elaine is een bitch. Ik hoop dat ze van school wordt getrapt.' Ze kwam inderdaad niet meer terug op de campus. Ze was geschorst en hoefde niet meer terug te komen. Sandra had niet veel zin meer die dag om te eten, maar de volgende dag voelde ze zich weer helemaal beter en kon weer zoveel op als ze kon.
Lees het zesde deel van De eetwedstrijd: Welkom thuis »
---
Dit is de vijfde aflevering van het zevendelige vervolgverhaal De eetwedstrijd op Mooi dik. Mooi dik is op zoek naar nieuwe weight gain verhalen. Heb je ook een verhaal? Of wil je graag iets vertalen? Stuur je verhaal dan op. Dan kunnen we vaker dit soort mooie verhalen publiceren.
Reacties
Een reactie posten