Hartsvriendinnen (2) - Gevulder

Maaike en Marloes zijn hartsvriendinnnen. Ze zijn elkaars tegenpolen. Maaike een magere pannenlat. Marloes een dikke meid. Marloes wil afvallen. Daarom vraagt ze Maaike om haar te helpen het eten dat haar moeder maakt voor haar op te eten...

Gevulder

De maandag erop, zag Maaike Marloes bij de lunch. Marloes vertelde trots aan Maaike dat ze 2 kilo was afgevallen. Ze woog nu 104 kilo. 'Wat is dat mooi', antwoordde Maaike. Ze greep meteen naar de lunch van Marloes. Ze opende de box met een lichte angst in zich. Ze wist wat erin zou zitten en hoe haar buik zou voelen als ze het allemaal had opgegeten.

Marloes haalde er 2 sandwiches met kip uit, een kaas en 2 snickerrepen. Hé, er was geen banaan. Maaike merkte dat ze best wel een beetje hongerig was. Ze had zoveel honger dat ze er niet eens erg in had dat ze al bijna klaar was met het eten. Ze wreef over haar volle buik, wetende dat ze meer op had dan de vorige keer.

Na school troffen de twee meiden elkaar weer. Ze liepen de hoek om en Maaike kocht een grote zak met snickers. Ze opende hem en begon ze 1 voor 1 op te eten terwijl ze naar huis liepen. Ze bereikten Marloes' huis. 'Maaike ontzettend bedankt dat je mijn lunches opeet', zei Marloes. 'Het betekent heel veel voor mij, dat je dit voor mij wil doen.' Maaike antwoordde: 'Dat is prima, het is geen straf. Je moeder maakt heerlijke lunches. Ik zie je morgen weer bij de lunch.' Maaike liep verder naar huis terwijl ze de snickers opat.

Maaike vertraagde haar tempo. Haar maag voelde een stuk voller. Hij drukte tegen haar shirt. Wat smaakte de zoetigheid toch lekker. Toen ze thuiskwam ging ze met een smoesje naar haar kamer om over haar maag te wrijven. Ze merkte dat op haar platte buik een dun laagje vet gevormd was. Het was bijna niet te zien, maar genoeg om te voelen. Ze moest maar eens op de weegschaal gaan staan. Dat deed ze. Ze zag 53 kilo staan op de display. Dat was 3 kilo meer dan een week terug. Dat kwam natuurlijk ook door die verdomde snickers die ze net op had. Voortaan wegen met een lege maag, dacht ze. Dat doe ik immers altijd.

Een week later spraken Marloes en Maaike weer over de lijnpoging van Marloes. Marloes vertelde dat ze weer 2 kilo was aangekomen. De teller stond weer op 106. 'Hoe kan dat? Je eet je lunch niet op', zei Maaike terwijl ze een stuk van de roomcake nam. 'Mijn moeder merkte dat ik afviel en maakt mijn lunches groter. Ook geeft ze me na schooltijd een grotere snack en vlak voor bedtijd nog een keer. Dat kan ik niet weigeren.' 'Hè, dat is raar. Het is mij helemaal niet opgevallen dat de lunches groter zijn geworden', stamelde Maaike met een mond vol snickers.

Zodra ze klaar was met eten, wreef Maaike over haar maag. Ze merkte dat haar losse shirt nu strakgespannen stond over haar buik. Ze was nog steeds mager vergeleken met de medestudenten. Toch voelde ze een dikkere vetlaag. Het laagje leek wel iedere dag dikker te worden. Haar borsten waren eveneens gegroeid. Dat was alleen al merkbaar aan het strakzittende shirt.

Maaike had zich nog niet gewogen. Ze schatte dat ze een paar kilo in de week moest aankomen. Haar broeken zaten steeds eveneens strakker. Haar billen werden voller. Meer dan welk ander lichaamsdeel van haar. Haar billen bewogen een beetje als ze liep. Ook haar heupen waren forser geworden. Het werd namelijk steeds lastiger om de knoop van haar spijkerbroek dicht te krijgen. Haar nieuwe vormen completeerden haar figuur op een wonderlijke wijze. De extra kilo's van Maaike vielen goed op.

De volgende morgen werd ze om 5 uur wakker. Haar maag knorde. Dat was 2 uur eerder dan normaal. Ze stapte uit bed en maakte zich klaar voor school. Ze trok haar kleren aan. De ruimte tussen haar dijen leek kleiner te zijn geworden. Terwijl ze zo voor de spiegel stond, keek ze vol aandacht naar haar buik en borsten. Ze welfden een beetje over de beha en onderbroek heen.

Ze moest maar weer eens op de weegschaal gaan staan, dacht ze. '62, dat is 12 kilo in 3 weken', zei ze tegen zichzelf. Ze nam een kom cornflakes met melk en een glas chocolademelk. Oef, dat zat al in haar maag voordat ze er erg in had. Ze kon best nog wel een kom eten. En nog 1. Een groot glas chocolademelk erbij. Zo liep ze even later van huis met een goedgevulde buik.

Ze liep naar college en merkte dat haar slipje met elke stap verschoof. Onderweg ontmoette ze Marloes. Ze hadden het over de gebruikelijke onderwerpen, jongens, school en langzaam verschoof zich het gesprek over het gewicht. 'Je ziet een beetje voller', zei Marloes en gebaarde naar Maaike's achterste. 'Ja, ik ben 12 kilo in 3 weken aangekomen.'

'Ik ben er 4 kwijtgeraakt', zei Marloes trots. Ze boog zich vol begrip naar haar hartsvriendin Maaike: 'Het spijt me als moeders eten je dik maakt.'
'Het is goed, het doet me wel goed een beetje aan te komen. Kijk, ik heb eindelijk een kont.' Maaike schudde met haar achterste. Bij de hoek stopten ze. Maaike kocht meteen een pakje snickers bij het snoepstalletje waar ze voor stonden. Ze at de 3 snickers meteen achter elkaar op. Ze genoot van elke hap.

In de loop van de dag besefte Maaike hoeveel plezier ze had gekregen in eten. De laatste tijd dacht ze meer en meer aan eten. Haar gedachten dwaalden tijdens de les af. Dan dacht ze aan de overheerlijke lunch van Marloes' moeder die ze strakjes mocht eten. Ze wreef dan over haar dikker geworden buik. Haar kleren zaten steeds strakker rond haar lichaam.

Lees deel 3: Het wordt opgemerkt »

Dit is het 2e deel van het vervolgverhaal Hartsvriendinnen.

Aanpassingen gemaakt op 19 september 2025
De afbeelding is gemaakt met hulp van AI.