Vet bijbaantje (2) – Dikke Petra

Martha is slank en atletisch gebouwd. Ze studeert aan de Pabo en zoekt een bijbaantje. Als ze werk vindt in de snackbar loert het gevaar. Ze gruwt van de vette hap, maar moet van de eigenaar goed proeven of de patat wel goed doorbakken is. Als ze ziet hoe dik haar oude jeugdvriendinnetje Petra is geworden, schrikt Martha zich lam.

Lees eerste het eerste deel van Vet bijbaantje: Goed doorbakken »

Dikke Petra

Martha werkte een paar dagen in de snackbar en merkte dat het best leuk werk was. Ze kreeg leuke opmerkingen van klanten, maar ook vroegen klanten haar wat het beste smaakte. Ze merkte dan dat ze niet zoveel productkennis had. Ton adviseerde haar om echt in de pauze wat producten te proeven en ook te kijken naar de samenstelling. 'Zo kun je mensen goed adviseren en weet je ook precies welk sausje er goed bij smaakt.'

Iedere avond probeerde ze een andere snack uit. Ze merkte dat het met de smaak best wel meeviel. Stiekem vond ze sommige snacks best aardig smaken. De calorierijke snacks probeerde ze te compenseren door dan wat minder patat 's avonds te nemen en zich op de salades te richten.


Zo verliep het eerste weekje best aardig. Zaterdag en zondag waren de drukste dagen, dus ze kon er goed tegenaan. Het ging allemaal lekker en ze vond zaterdagavond dat ze best een extra ijsje verdiend had. Het was warm boven de hete frituur.

Het proeven was een gewoonte geworden. Daarnaast had ze het niet echt in de gaten, maar ze pakte altijd wel het grootste frietje die ze dan opat. Op een zeker moment had ze zelfs een klein bakje frietsaus bij de frituur gezet, waarin ze het patatje dan doopte.

Zondagochtend was Petra ook thuisgekomen. Ze zou die middag samen met Martha in de snackbar staan. 'Dan zijn wij ook eens een middagje vrij', had Ton gezegd. 'En je hebt het al heel aardig onder de knie. Jullie kunnen die zondagdrukte wel aan.' Martha kwam de zaak binnen en zag een dikke vrouw achter de frituur staan. Maar dit kon niet waar zijn. Was dit Petra? Ze moest sinds de middelbare school, 2 jaar geleden, enorm zijn aangekomen.

Het was inderdaad Petra, uit het dikke lijf kwam de bekende stem. 'Maar Petra?' zuchtte ze. 'Wat is er met jou gebeurd?' 'Ach ja, de snackbar. Ik werk sinds de middelbare school best vaak hier en al die verleidingen kan ik niet weerstaan. Dat je er dikker van wordt, neem ik maar op de koop toe. Jij ook een kroketburger?' Martha stond met open mond te kijken hoe Petra het antwoord niet eens afwachtte en een ronde kroketsouffle in het vet liet zakken. 'Mijn vader vertelde dat je het al aardig onder de knie hebt. Bevalt het een beetje?'

Martha keek met grote ogen naar haar vroegere schoolmaatje. Die moest de afgelopen 2 jaar echt gigantisch zijn aangekomen. Zeker, ze was altijd al mollig geweest, at al flink mee met de pot uit het cafetaria van haar ouders. Maar nu droeg ze een enorme buik voor zich uit. Haar borsten waren flink opgepompt, net als haar achterste.

Het schort dat ze om haar middel droeg, maakte haar rondingen nog duidelijker zichtbaar. Martha schatte het gewicht van Petra een eindje in de 100 kilo, misschien wel 105. Ze moest in de afgelopen 2 jaar zeker een kilo of 30 zijn aangekomen, want Petra was niet groot, ergens rond de 1.60 meter.

De kroketburger was klaar. Petra sneed een broodje doormidden en smeerde er allerlei sausjes op. Daarnaast haalde ze mandje friet uit het vet en legde een enorme klont mayonaise op het bord naast de patat. Voor Martha maakte Petra hetzelfde. Het riep afgrijzen op bij haar, maar ze wilde zich niet laten kennen. Want ook al had ze net gegeten en had ze helemaal geen honger begon ze de caloriebom langzaam te verorberen. De combinatie smaakte voortreffelijk.

Petra at onverschrokken door en zei helemaal niks. Ze genoot van elke hap die ze naar binnen werkte. Martha was nog niet eens op de helft, toen Petra allang klaar was. 'Ik neem nog een milkshake, jij?' Ze schudde nee, want ze kreeg moeite met de grote portie friet. 'Ik kan niet meer', zuchtte ze, terwijl de halve burger op was en meer dan de helft op het bord nog met friet lag. 'Jammer', zei Petra. Ze schoof het bord naar zich toe en at onverschrokken het bord leeg. 'Ik heb honger', verontschuldigde ze zich.

Daarna kwam het harde werken. Een momentje later liep de zaak vol. Martha verstond het vak goed. Ze merkte dat ze het leuk vond om de friet klaar te maken. Petra bereidde de speciale dingen voor, zoals hamburgers, kroketburgers en andere specialiteiten van het huis. Hierbij snaaide ze regelmatig een frietje uit de warmhoudbak.

Ook Martha nam regelmatig een hap van een frietje. Ter controle maar het was ook een gewoonte aan het worden. Zo sterk zelfs dat ze het nauwelijks in de gaten had. Net als dat ze geregeld een slok cola nam. Het was warm boven die frituurpannen en ze kreeg steeds een glas cola van Petra. Ze had in alle drukte niet in de gaten dat het geen cola light was, maar pure.

Toen de grootste drukte voorbij was, het was al ver na achten, maakte Petra de tafeltjes schoon in het zitgedeelte. 'Zo, en nu is het tijd voor ons', zei ze. 'Waar heb jij zin in?' Martha mompelde dat ze wel een kroketje wilde. 'Je moet echt mijn hamburger eens proeven', zei Petra. 'Die is werkelijk onzettend lekker.' Ze liep de keuken in en gooide 4 hamburgers op de gril. Daarbij uien, sneed 2 broodjes doormidden en legde ze onder de warmteplaat. 'Dit is mijn specialiteit', zei ze. Ook deed ze een mandje bomvol met friet naar beneden. 'Voor mij niet hoor', zei Martha. 'Ik moet echt een beetje opletten.' 'Ach, Martha. Laat je lekker gaan. Je kunt het hebben hoor.'

En inderdaad het broodje hamburger was voortreffelijk. Er lagen twee burgers op en het vet droop ervan af. De broodjes waren royaal besmeurd met een scala aan vette sausjes. Maar Martha merkte ook dat ze hongerig was. Ondanks dat ze flink van de friet gesnaaid had. Voordat ze er erg in had, was de hamburger op. Ze voelde wel dat ze plofte. 'En dan een kroketje. Dat is zo lekker.' Op haar bord kwam een mooi bruingebakken kroketje te liggen. Petra had er 2. 'Ik kan niet meer', zuchtte ze. Maar Petra had gelijk, wat was dit ontzettend lekker. Petra had nog honger en liet nog een kaassoufle in het vet zakken. Geen wonder dat ze zo vet was geworden, die Petra at voor 3, dacht Martha.

'Heb je nog een plekje voor mijn overheerlijke Sunday ijsje?' Nog voordat Martha een antwoord gaf, kreeg ze een bakje met allerlei zoete sausjes overgoten ijs. Ze merkte dat ze de zoetheid lekker begon te vinden en liet het ijs naar binnen stromen.

Het kan wel voor een keertje, vond Martha, zeker ook omdat ze vandaag zo hard had gewerkt. Dat er nog voordat ze dit bakje leeg had, alweer een andere stond, vond ze een beetje te ver gaan. Ze nam een paar happen, maar kon echt niet meer. 'Ik echt niet meer op hoor', zei ze. Petra liet zich dat geen 2 keer zeggen, pakte haar halflege bakje met ijs en smulde het zoete ijs op.

Lees deel 3: Saté met pindasaus »