Recruitmentteam - Nieuwe collega (1)

Een heel nieuw, waargebeurd gastverhaal, geschreven door een gastschrijver. Een verhaal over een nieuwe collega die op kantoor komt werken. Maar ze helemaal niet zo nieuw. De verteller kent haar al van een eerdere baan. Maar wat is er met haar gebeurd?

Recruitmentteam

Ik werk in een callcenter voor een grote telecomprovider. Begin 2023 werd ons verteld dat er een nieuw recruitmentteam zou worden gevormd op kantoor. Op LinkedIn zag ik dat Chantal verantwoordelijk zou zijn voor het filiaal waar ik werkte.

Chantal was een ervaren recruiter en had me in 2017 aan een baan geholpen bij een ander callcenter. Ze was precies wat je verwacht van een recruiter: slank, tot in de puntjes verzorgt en altijd in pak gekleed. Ze had lang, bruin haar en een smal gezicht met prachtige bruine ogen.

Toen ze me aan een nieuwe baan hielp en ik op gesprek was op kantoor, zag ik meteen dat haar manager enorm op haar gesteld was. Ze was dan ook een hele verschijning. Veel vrouwen in haar team keken jaloers naar haar als ze langs liep. Haar lange benen en haar mantelpakje zaten als gegoten.

Ik schatte haar op een kilo of 65. Stiekem was ik wel een beetje verliefd op haar, maar aangezien ik val op echt dikke vrouwen heb ik geen poging gewaagd. Ik keek ernaar uit om Chantal weer te zien. Onze manager vertelde dat ze over een week haar eerste dag mee zou draaien.

Introductie

Ik zag bij de balie een lange, dunne ietwat ongespierde man staan en groette hem. ‘Hoi, Ik ben Daniel. Ik kom het nieuwe recruitmentteam versterken’, zei hij. Ik raakte met Daniel aan de praat en kon lachen om zijn leuke humor en zijn down to earth houding tegenover recruitment en het aantrekken van kandidaten. De bel ging en de man achter de balie riep ‘Kom maar binnen.’

Ik hoopte dat het Chantal was, maar het was een collega die haar pasje weer was vergeten. Ik vroeg daarom aan Daniel of Chantal ook vandaag zou komen. ‘Jazeker, we hadden afgesproken dat ze vandaag naar kantoor zou komen, dus ik weet niet waar ze is, eerlijk gezegd. Ze zal later wel komen’, zei hij. Hij gaf daarnaast aan dat ze vandaag een rondleiding kregen, samen pauze gingen houden en ze de managers van verschillende afdelingen zouden leren kennen. Ik wenste hem veel succes en ging weer aan het werk.

Een paar uur later zag ik vanuit mijn ooghoek Daniel naast mijn manager lopen. Ze gaf hem een rondleiding en stelde hem voor aan verschillende collega’s. Achter hem waggelde een obese vrouw. Het zweet stond op haar voorhoofd en ze was duidelijk niet gewend om zoveel lichaamsbeweging te krijgen. Ze had bruin haar, bruine ogen en droeg een crop top met daarboven een wit shirt.

Het witte shirt viel over haar croptop heen, waardoor haar buik volledig bedekt was. Ik schatte haar op een kilo of 120. Eenmaal het groepje bij mijn bureau was aangekomen, stelde mijn manager me voor aan Daniel. ‘Wij hebben elkaar al gesproken, maar beter 1 keer teveel elkaar leren kennen, dan 1 keer te weinig’, grapte hij. De obese vrouw naast hem stak haar hand uit en zei ‘Chantal.’ Ik kon mijn oren en ogen niet geloven.

Was dit de slanke, verzorgde Chantal waar iedere vrouw jaloers op was? Hier stond een obese vrouw die in niets leek op de Chantal die ik kende. Hier stond een vrouw die duidelijk genoot van eten en de gevolgen daarvan waren duidelijk te zien. Van dichtbij leek ze nog dikker dan op afstand. Ik wist niet meer wat ik moest zeggen, maar voelde mijn pik stijgen in mijn broek bij het zien van al die weelde. Als ze er zo uit had gezien in 2017, dan had ik zeker een poging gewaagd. Je laat per slot van rekening zo’n kans niet aan je voorbij gaan.

Het groepje ging verder met de rondleiding. Het viel me op dat elke keer als Chantal de hand van iemand schudde, haar armen flink heen en weer schudden. Een gevolg van weinig spiermassa en veel vet door een weldadig voedingspatroon. Het slanke vrouwenlichaam had plaats gemaakt voor een overdadig vol lichaam.

Ik vond het een heerlijk gezicht. Alsof ik in de zevende hemel was. Aan het eind van mijn werkdag ging ik met een goed gevoel naar huis. Ik had eindelijk vakantie en Chantal zou ik later wel weer zien. Heerlijk 2 weken helemaal niets doen, daar keek ik nu echt naar uit.

Lees deel 2: Lunchtijd »

Dit is het 1e deel van het vervolgverhaal Nieuwe collega. Het verhaal is geschreven door een gastschrijver. Elke vrijdag verschijnt een volgend deel.

Het toevoegen van de AI-afbeelding is een experiment. Laat weten wat je hiervan vindt. Ideeën zijn altijd van harte welkom.