Vet bijbaantje (3) – Saté met pindasaus
De slanke en atletische Martha heeft een bijbaantje gevonden in de snackbar van haar jeugdvriendinnetje Petra. Martha houdt helemaal niet van die vette snacks en zet haar tanden liever in een salade. Maar het werk vraagt om te proeven. Martha ontdekt een hele nieuwe wereld van smaken en een volle buik.
Lees eerste het eerste deel van Vet bijbaantje: Goed doorbakken »
De dagen erna was Martha vrij. Ze hoefde pas het weekend erop op vrijdag, zaterdag en zondag te werken. Ze had weer alle tijd om lekker te sporten en aandacht te besteden aan haar lichaam. Ze vond het heerlijk om weer lekker te sporten. Ook kon ze weer haar salades eten en andere dingen waar ze gek op was.
Maar ergens op donderdag merkte dat ze best zin had om de volgende dag weer in de snackbar te werken. Ze mocht die vrijdagavond met Corrie in de zaak staan. Ze wilde weer graag leren hoe ze het perfecte patatje kon maken. Dan zou ze leren de kip- en varkenssaté te bereiden, met pindasaus, de specialiteit van het huis.
Ze begon enthousiast aan haar taak en merkte hoe lekker een goed gefrituurde patat smaakt. Ze maakte er een sport van het mandje op het juiste moment omhoog te halen en proefde. De smaak van de patat smeerde zich zo lekker uit in haar mond, ze deed er soms een likje mayonaise over, maar merkte hoe lekker de friet die koud uit het vet was, smaakte.
Daarnaast leerde ze van Corrie hoe een goede saté wordt gemaakt en proefde ze de verschillende vormen van gaaring van het vlees. Ook maakte ze kennis met de zelfbereide pindasaus. Wat was die lekker. Toen de grootste hoost van mensen geweest was, maakte een kip- en een varkenssaté voor haar en Corrie. Corrie zei dat hij erg goed smaakte. Inderdaad smaakte het vlees heerlijk.
Ze proefde het zelf. Toen Corrie vroeg of ze nog een portie voor haar wilde klaarmaken, betrapte Martha zichzelf ook op een lichte trek en maakte een extra portie voor zichzelf. Ze dacht dat ze knapte, zo vol zat ze. Toch kroop het idee van Petra in haar gedachten omhoog. Een kroketje toe, dat leek haar wel heel lekker. 'Zullen we nog een kroketje toe nemen?' vroeg ze aan Corrie. 'Ja lekker', zei ze en wreef verlekkerd over haar ronde buik. 'Doe er maar 3 voor mij. Ze zijn toch klein.'
De weken erna leerde Martha de kneepjes van het vak kennen. Ze merkte ook dat ze wat meer at bij haar diensten. Ach, dat sport ik er maandag wel af, dacht ze dan. Maar na een paar weken merkte ze dat ze die strakke spijkerbroek wel heel strak zat. Hij zal wel te heet gewassen zijn, dacht ze snel. Net als het strakke shirtje dat telkens omhoog kroop.
Ook op de sportschool werd het zwaarder. De loopband waar ze een maandje terug rustig een halfuur in een flink tempo op kon hollen, moest een standje lager. Ik ben moe van het harde werken, ik kom immers laat thuis en moet het allemaal na mijn school doen, dacht ze. Ook viel het haar op dat ze bij een snelle sprint naar de zolderkamer sneller moest hijgen. Ach, het gaat allemaal wel weer over, vond ze dan snel.
Het was een keer in de middagpauze op school dat ze ontzettend veel zin kreeg in een patatje. Ze proefde de lekker romige majonaise al de hele ochtend in gedachten op haar tong. Ook had ze verschrikkelijk veel zin in een frikandel speciaal en een kroketje toe. Eerst wees ze het idee helemaal van de hand. Daar mocht ze toch echt niet aan toegeven. Maar aan het einde van de pauze, ze had haar 2 volkoren boterhammen al gegeten, haastte ze zich toch naar de snackbar. Op de terugweg naar school smikkelde ze de snack helemaal op. Ze was nog maar net op tijd terug in de les.
Ze ging het steeds vaker doen. Gewoon even snel tussen de middag. Haar vriendinnen mochten er niks van merken. Ze zorgde dat ze haar lunch eerst op had. Daarna ging ze snacken in de snackbar tegenover school. Ze vond het werkelijk buitengewoon lekker smaken en ze besefte wat ze al die jaren gemist had. Wat was dit lekker. Ze at het steevast op uit een zakje, waarbij de mayonaise dan zo mooi in een dikke klodder overal verspreid zat en at het zakje dan leeg als ze terug naar school liep.
Een paar weken later merkte ze dat ze haar grootste broek alleen met heel veel moeite dichtkreeg. Over de broekband heen welfde een klein rolletje vet. Het viel niet echt op, je moest het weten, maar het zat er wel. Als je goed oplette dan kon je zelfs de nieuwe rondingen onder haar wijde shirtje zien zitten.
Haar vriendinnen zagen het. 'Zeg, kan het niet zijn dat je wat dikker bent geworden?' vroeg Hettie aan haar in de middagpauze. 'Niet dat ik weet', antwoordde Martha snel. 'Ik zie het ook', zei Pauline. 'Je bent wat aangekomen, dat krijg je als je in een cafetaria werkt.' 'Je zit zeker de hele dag te snaaien', vulde Hettie aan.
'Nee, natuurlijk niet. Wat denk jij. Ik proef weleens wat, maar dat hoort erbij. Je moet weten of je de goede bite hebt.'
'Nou, ik weet het niet hoor, maar ik geloof er weinig van. Kijk toch uit. Je hebt een figuur en een conditie waar anderen jaloers op zijn. Laat het niet verknallen door zo'n stom bijbaantje.' Martha zweeg verder. Ze had geen behoefte aan verder commentaar. Ze zag nog net een gaatje om snel een patatje bij de snackbar te halen.
Ze werkte nu 2 maanden bij de snackbar van Ton en Corrie Peters en inderdaad moest ze wat aangekomen zijn. Ze voelde dat ze wat dikker was geworden, merkte dat haar beha begon te knellen en ze had laatst al een spijkerbroek van een maat groter gekocht. Zeker, ze moest het wat rustiger aan gaan doen wat betreft de snacks en het patatje tussen de middag laten.
Ook mocht ze wel weer wat vaker sporten. Ze was de laatste 2 weken beduidend minder gaan sporten en bleef in plaats daarvan liever een avondje voor de televisie hangen. Ze zou zich dit weekend nog flink laten gaan en daarna zou ze gaan lijnen.
Vrijdagmiddag 15 uur begon ze dit keer in de snackbar. Ze ging al met een rammelende maag en liet toen het vet goed op temperatuur was gelijk een mandje friet in het vet zakken. Petra kwam net binnen en ze vroeg of ze ook zin in iets had. 'Zo, jij bent er vroeg bij', zei Petra. 'Ja, ik heb honger.' 'Gezonde trek, kan nooit kwaad', antwoordde Petra. 'Sinds ik hier bij mijn ouders in de zaak werk ben ik aardig wat kilo's rijker geworden.'
Ze klopte op haar ronde buik. 'Maar zo te zien is jouw eetlust ook aardig toegenomen.' Ze wees naar het volle bord met friet, een frikadel speciaal en 2 kroketten dat Martha voor zichzelf had klaargemaakt. Martha kreeg een kleur. 'Ja, ik heb honger vandaag geloof ik en ik dacht vlak voordat iedereen komt...' 'Geeft niks hoor, laat je lekker gaan. Je kunt het goed hebben.'
Ze liet zich de satés, heerlijk met veel pindasaus overgoten, erg goed smaken. Ook was ze royaal met de mayonaise die ze erbij opdiende. De grote maaltijden werden steevast beëindigd met het kroketje van Petra, dat van 1 kroketje verschoof naar 2 of zelfs 3 kroketten toe. Dat ze met deze hitte regelmatig verkoeling zocht in de vorm van een ijsje, mag duidelijk zijn. Martha liet zich dit weekend helemaal gaan.
Maandag zal ik het rustiger aan gaan doen, dacht ze.
Lees deel 4: Gekrompen spijkerbroek »
Lees eerste het eerste deel van Vet bijbaantje: Goed doorbakken »
Saté met pindasaus
De dagen erna was Martha vrij. Ze hoefde pas het weekend erop op vrijdag, zaterdag en zondag te werken. Ze had weer alle tijd om lekker te sporten en aandacht te besteden aan haar lichaam. Ze vond het heerlijk om weer lekker te sporten. Ook kon ze weer haar salades eten en andere dingen waar ze gek op was.
Maar ergens op donderdag merkte dat ze best zin had om de volgende dag weer in de snackbar te werken. Ze mocht die vrijdagavond met Corrie in de zaak staan. Ze wilde weer graag leren hoe ze het perfecte patatje kon maken. Dan zou ze leren de kip- en varkenssaté te bereiden, met pindasaus, de specialiteit van het huis.
Ze begon enthousiast aan haar taak en merkte hoe lekker een goed gefrituurde patat smaakt. Ze maakte er een sport van het mandje op het juiste moment omhoog te halen en proefde. De smaak van de patat smeerde zich zo lekker uit in haar mond, ze deed er soms een likje mayonaise over, maar merkte hoe lekker de friet die koud uit het vet was, smaakte.
Daarnaast leerde ze van Corrie hoe een goede saté wordt gemaakt en proefde ze de verschillende vormen van gaaring van het vlees. Ook maakte ze kennis met de zelfbereide pindasaus. Wat was die lekker. Toen de grootste hoost van mensen geweest was, maakte een kip- en een varkenssaté voor haar en Corrie. Corrie zei dat hij erg goed smaakte. Inderdaad smaakte het vlees heerlijk.
Ze proefde het zelf. Toen Corrie vroeg of ze nog een portie voor haar wilde klaarmaken, betrapte Martha zichzelf ook op een lichte trek en maakte een extra portie voor zichzelf. Ze dacht dat ze knapte, zo vol zat ze. Toch kroop het idee van Petra in haar gedachten omhoog. Een kroketje toe, dat leek haar wel heel lekker. 'Zullen we nog een kroketje toe nemen?' vroeg ze aan Corrie. 'Ja lekker', zei ze en wreef verlekkerd over haar ronde buik. 'Doe er maar 3 voor mij. Ze zijn toch klein.'
De weken erna leerde Martha de kneepjes van het vak kennen. Ze merkte ook dat ze wat meer at bij haar diensten. Ach, dat sport ik er maandag wel af, dacht ze dan. Maar na een paar weken merkte ze dat ze die strakke spijkerbroek wel heel strak zat. Hij zal wel te heet gewassen zijn, dacht ze snel. Net als het strakke shirtje dat telkens omhoog kroop.
Ook op de sportschool werd het zwaarder. De loopband waar ze een maandje terug rustig een halfuur in een flink tempo op kon hollen, moest een standje lager. Ik ben moe van het harde werken, ik kom immers laat thuis en moet het allemaal na mijn school doen, dacht ze. Ook viel het haar op dat ze bij een snelle sprint naar de zolderkamer sneller moest hijgen. Ach, het gaat allemaal wel weer over, vond ze dan snel.
Het was een keer in de middagpauze op school dat ze ontzettend veel zin kreeg in een patatje. Ze proefde de lekker romige majonaise al de hele ochtend in gedachten op haar tong. Ook had ze verschrikkelijk veel zin in een frikandel speciaal en een kroketje toe. Eerst wees ze het idee helemaal van de hand. Daar mocht ze toch echt niet aan toegeven. Maar aan het einde van de pauze, ze had haar 2 volkoren boterhammen al gegeten, haastte ze zich toch naar de snackbar. Op de terugweg naar school smikkelde ze de snack helemaal op. Ze was nog maar net op tijd terug in de les.
Ze ging het steeds vaker doen. Gewoon even snel tussen de middag. Haar vriendinnen mochten er niks van merken. Ze zorgde dat ze haar lunch eerst op had. Daarna ging ze snacken in de snackbar tegenover school. Ze vond het werkelijk buitengewoon lekker smaken en ze besefte wat ze al die jaren gemist had. Wat was dit lekker. Ze at het steevast op uit een zakje, waarbij de mayonaise dan zo mooi in een dikke klodder overal verspreid zat en at het zakje dan leeg als ze terug naar school liep.
Een paar weken later merkte ze dat ze haar grootste broek alleen met heel veel moeite dichtkreeg. Over de broekband heen welfde een klein rolletje vet. Het viel niet echt op, je moest het weten, maar het zat er wel. Als je goed oplette dan kon je zelfs de nieuwe rondingen onder haar wijde shirtje zien zitten.
Haar vriendinnen zagen het. 'Zeg, kan het niet zijn dat je wat dikker bent geworden?' vroeg Hettie aan haar in de middagpauze. 'Niet dat ik weet', antwoordde Martha snel. 'Ik zie het ook', zei Pauline. 'Je bent wat aangekomen, dat krijg je als je in een cafetaria werkt.' 'Je zit zeker de hele dag te snaaien', vulde Hettie aan.
'Nee, natuurlijk niet. Wat denk jij. Ik proef weleens wat, maar dat hoort erbij. Je moet weten of je de goede bite hebt.'
'Nou, ik weet het niet hoor, maar ik geloof er weinig van. Kijk toch uit. Je hebt een figuur en een conditie waar anderen jaloers op zijn. Laat het niet verknallen door zo'n stom bijbaantje.' Martha zweeg verder. Ze had geen behoefte aan verder commentaar. Ze zag nog net een gaatje om snel een patatje bij de snackbar te halen.
Ze werkte nu 2 maanden bij de snackbar van Ton en Corrie Peters en inderdaad moest ze wat aangekomen zijn. Ze voelde dat ze wat dikker was geworden, merkte dat haar beha begon te knellen en ze had laatst al een spijkerbroek van een maat groter gekocht. Zeker, ze moest het wat rustiger aan gaan doen wat betreft de snacks en het patatje tussen de middag laten.
Ook mocht ze wel weer wat vaker sporten. Ze was de laatste 2 weken beduidend minder gaan sporten en bleef in plaats daarvan liever een avondje voor de televisie hangen. Ze zou zich dit weekend nog flink laten gaan en daarna zou ze gaan lijnen.
Vrijdagmiddag 15 uur begon ze dit keer in de snackbar. Ze ging al met een rammelende maag en liet toen het vet goed op temperatuur was gelijk een mandje friet in het vet zakken. Petra kwam net binnen en ze vroeg of ze ook zin in iets had. 'Zo, jij bent er vroeg bij', zei Petra. 'Ja, ik heb honger.' 'Gezonde trek, kan nooit kwaad', antwoordde Petra. 'Sinds ik hier bij mijn ouders in de zaak werk ben ik aardig wat kilo's rijker geworden.'
Ze klopte op haar ronde buik. 'Maar zo te zien is jouw eetlust ook aardig toegenomen.' Ze wees naar het volle bord met friet, een frikadel speciaal en 2 kroketten dat Martha voor zichzelf had klaargemaakt. Martha kreeg een kleur. 'Ja, ik heb honger vandaag geloof ik en ik dacht vlak voordat iedereen komt...' 'Geeft niks hoor, laat je lekker gaan. Je kunt het goed hebben.'
Ze liet zich de satés, heerlijk met veel pindasaus overgoten, erg goed smaken. Ook was ze royaal met de mayonaise die ze erbij opdiende. De grote maaltijden werden steevast beëindigd met het kroketje van Petra, dat van 1 kroketje verschoof naar 2 of zelfs 3 kroketten toe. Dat ze met deze hitte regelmatig verkoeling zocht in de vorm van een ijsje, mag duidelijk zijn. Martha liet zich dit weekend helemaal gaan.
Maandag zal ik het rustiger aan gaan doen, dacht ze.
Lees deel 4: Gekrompen spijkerbroek »
Reacties
Een reactie posten