Het meisje en de bakker (2) - Taart proeven
Margot werkt 4 maanden bij de bakker Het zoetje in haar dorp. Ze mag snoepen zoveel ze wil. Dat blijft niet zonder gevolgen...
Lees eerst het eerste deel: het begin »
Twee maanden later stapte ik 's ochtends de bakkerij binnen. Ik liep gewoontegetrouw naar de moorkoppen van Wim en at er gelijk een paar. Heerlijk liet ik de slagroom in mijn maag glijden. Mijn buik schreide voor mij uit. Ik verkeerde rond het kritische gewicht van 100 kilo. De eetsessies op donderdagavond gaven aan mij lichaam de nodige consequenties. Mijn buik was mooi gevoelig rond geworden en mijn kont zocht het geluk in de breedte op. Het bloesje dat ik een maand geleden had gekregen, kon ternauwernood dicht.
Ik stond samen met Anja achter de toonbank en ik moest niet te hard lachen, want het bloesje priemde dan door mijn dikke buik heen. 'Tjonge,' zei Anja op een verloren moment, 'dat gaat goed met je.' Ze vatte haar handen rond mijn buik en streelde over de zachte ronding. 'Nou, met jou is het ook niet mis,' zei ik en ik volgde haar voorbeeld. 'Ja, sinds jij hier werkt, ben ik behoorlijk aangekomen,' reageerde Anja enthousiast. 'Ik verheug me op vanavond, want we gaan weer het gebak van Wim proberen.'
We sloten de winkel af en gingen naar achteren. Wim had vandaag behoorlijk uitgepakt. Hij wilde een nieuw soort bruiloftstaart gaan beproeven. Wij waren de eerste gelukkigen om zijn nieuwe creatie te bewonderen en te verorberen. Een enorme berg van een taart begroette ons toen we binnen kwamen. Levensgroot waren op de top van de berg een bruidegom en bruid van marsepein gestationeerd. Wim sneed een ferm stuk taart voor mij en Anja. 'Proef maar eens.' Een dikke klodder slagroom spoot hij naast het stuk taart. Ik nam een voorzichtige hap en wist niet wat ik proefde. De goddelijkste taart die ik ooit geproefd had. Het stuk taart was dan ook weg voordat ik er erg in had.
We waren op de tweede verdieping van de machtige taart gekomen. Ik voelde mijn maag al goed gevuld raken van de enorme eerste verdieping. We aten onafgebroken verder van de taart en voordat ik het wist waren de tweede en de derde verdieping ook in de magen van mij en Anja terechtgekomen. Wim zag dat wij al driekwart van zijn immense taart hadden weggewerkt. Hij kwam met zes overheerlijke puddingbroodjes aanzetten, om even als tussendoortje te nemen. Mijn bloesje zat ontzettend strak en ik wist niet hoe ik straks de rest van de bruiloftstaart zou kunnen weg krijgen.
Wim maakte een grap en ik moest ontzettend lachen. Zo erg moest ik lachen dat er prompt twee knoopjes van mijn veel te strakke bloesje los knapten. Een stukje van mijn buik pronkte enthousiast door het nieuw ontstane gat heen. 'Wooh, ik geloof dat ik ietsje teveel van je taart gegeten heb, Wim,' ontsproot zich uit mijn mond. 'Ach, wat geeft het,' reageerde Wim koeltjes. Ik voelde al de opgegeten zoetigheid tevreden in mijn maag rusten. Anja sneed een groot stuk van de derde verdieping van de gigantische taart en spoot er een enorme lading slagroom over. 'Hier, dan kan er nog een knoopje barsten.'
Wonderbaarlijk snel verdween het stuk in mijn binnenste. Ik stond er zelf van te kijken en voordat we het wisten was de derde verdieping ook een lege vlakte. Hoe was het toch mogelijk dat wij samen dat allemaal konden weg eten. Hoeveel bruiloftsgasten hadden er anders niet van gegeten. We waren bij de vierde en de laatste verdieping van de berg aangekomen. Mijn maag stond op barsten en ik geloofde nooit dat ik nog een hap kon weg krijgen. Maar er stond alweer een nieuw stuk voor mij en ik at het op.
Een geweldige boer liet ik los toen het laatste stukje van de vierde verdieping in mijn lichaam was opgeslokt. 'Burps; ik heb nog nooit (urps) zoveel taart (urps) gegeten (burbs).' Prompt barste er weer een knoopje los van mijn bloesje. 'Er blijven niet veel knoopjes meer over,' reageerde Anja. 'Je moet morgen echt een nieuwe aantrekken; want dit kan niet meer.' Mijn buik was dikker dan ooit en had de gedaante van een hooggebergte.
Mijn navel liet zich duidelijk zien door het grote gat in mijn bloesje. Ik legde mijn hand voldaan op de blote ronding en mompelde: 'Ja, ik heb je weer goed verwend.' 'Maar je vergeet nog iets essentieels,' antwoordde Wim. 'We hebben nog een bruid en een bruidegom.' Triomfantelijk hield hij de twee marsepeinen figuren in de lucht. Hij had de man in de hand en zei: 'Hier dan heb je nog wat lekkers te knibbelen.' Hij spoot nog wat slagroom over het mannetje en voerde hem mij. Ik wist niet wat ik proefde. Zo lekker had een man bij mij nog nooit gesmaakt en als dank zoende ik Wim spontaan. Toen ik mij voorover boog knapten de laatste twee knoopjes van mijn bloesje. Wim kreeg alle uitzicht over mijn gegroeide borsten die over het bh-bandje heenpulpten. Liefjes streelde Wim zijn hand over mijn bolle buik en daalde zachtjes af naar mijn vochtige kut. Zijn vingers drongen mijn strakzittende slipje binnen en draaiden voorzichtig rondjes. Ik kwam klaar voordat ik er erg in had.
Twee dagen later ging ik op de weegschaal staan. Ik moest mij goed vooroverbuigen om de teller van de weegschaal te kunnen zien: 97 kilo stond erop. Ik wist niet wat ik zag en ik vertelde het grote nieuws even later op mijn werk aan Anja. Het nieuwe bloesje dat ik aan had getrokken zat heerlijk ruim rond mijn ronde lichaam. 'Als het een beetje meezit, dan weeg je volgende week HONDERD kilo,' zei Anja. 'Dat moeten we dan zeker vieren,' vulde Wim aan. Hij gaf mij een reuzenmoorkop gevuld met een hele dikke laag slagroom. 'Ja,' zei ik terwijl ik een hap van de heerlijke moorkop nam, 'dat moeten we zeker vieren.'
Lees deel 3: Het 100 kilo feestje »
Lees eerst het eerste deel: het begin »
Taart proeven
Twee maanden later stapte ik 's ochtends de bakkerij binnen. Ik liep gewoontegetrouw naar de moorkoppen van Wim en at er gelijk een paar. Heerlijk liet ik de slagroom in mijn maag glijden. Mijn buik schreide voor mij uit. Ik verkeerde rond het kritische gewicht van 100 kilo. De eetsessies op donderdagavond gaven aan mij lichaam de nodige consequenties. Mijn buik was mooi gevoelig rond geworden en mijn kont zocht het geluk in de breedte op. Het bloesje dat ik een maand geleden had gekregen, kon ternauwernood dicht.
Ik stond samen met Anja achter de toonbank en ik moest niet te hard lachen, want het bloesje priemde dan door mijn dikke buik heen. 'Tjonge,' zei Anja op een verloren moment, 'dat gaat goed met je.' Ze vatte haar handen rond mijn buik en streelde over de zachte ronding. 'Nou, met jou is het ook niet mis,' zei ik en ik volgde haar voorbeeld. 'Ja, sinds jij hier werkt, ben ik behoorlijk aangekomen,' reageerde Anja enthousiast. 'Ik verheug me op vanavond, want we gaan weer het gebak van Wim proberen.'
We sloten de winkel af en gingen naar achteren. Wim had vandaag behoorlijk uitgepakt. Hij wilde een nieuw soort bruiloftstaart gaan beproeven. Wij waren de eerste gelukkigen om zijn nieuwe creatie te bewonderen en te verorberen. Een enorme berg van een taart begroette ons toen we binnen kwamen. Levensgroot waren op de top van de berg een bruidegom en bruid van marsepein gestationeerd. Wim sneed een ferm stuk taart voor mij en Anja. 'Proef maar eens.' Een dikke klodder slagroom spoot hij naast het stuk taart. Ik nam een voorzichtige hap en wist niet wat ik proefde. De goddelijkste taart die ik ooit geproefd had. Het stuk taart was dan ook weg voordat ik er erg in had.
We waren op de tweede verdieping van de machtige taart gekomen. Ik voelde mijn maag al goed gevuld raken van de enorme eerste verdieping. We aten onafgebroken verder van de taart en voordat ik het wist waren de tweede en de derde verdieping ook in de magen van mij en Anja terechtgekomen. Wim zag dat wij al driekwart van zijn immense taart hadden weggewerkt. Hij kwam met zes overheerlijke puddingbroodjes aanzetten, om even als tussendoortje te nemen. Mijn bloesje zat ontzettend strak en ik wist niet hoe ik straks de rest van de bruiloftstaart zou kunnen weg krijgen.
Wim maakte een grap en ik moest ontzettend lachen. Zo erg moest ik lachen dat er prompt twee knoopjes van mijn veel te strakke bloesje los knapten. Een stukje van mijn buik pronkte enthousiast door het nieuw ontstane gat heen. 'Wooh, ik geloof dat ik ietsje teveel van je taart gegeten heb, Wim,' ontsproot zich uit mijn mond. 'Ach, wat geeft het,' reageerde Wim koeltjes. Ik voelde al de opgegeten zoetigheid tevreden in mijn maag rusten. Anja sneed een groot stuk van de derde verdieping van de gigantische taart en spoot er een enorme lading slagroom over. 'Hier, dan kan er nog een knoopje barsten.'
Wonderbaarlijk snel verdween het stuk in mijn binnenste. Ik stond er zelf van te kijken en voordat we het wisten was de derde verdieping ook een lege vlakte. Hoe was het toch mogelijk dat wij samen dat allemaal konden weg eten. Hoeveel bruiloftsgasten hadden er anders niet van gegeten. We waren bij de vierde en de laatste verdieping van de berg aangekomen. Mijn maag stond op barsten en ik geloofde nooit dat ik nog een hap kon weg krijgen. Maar er stond alweer een nieuw stuk voor mij en ik at het op.
Een geweldige boer liet ik los toen het laatste stukje van de vierde verdieping in mijn lichaam was opgeslokt. 'Burps; ik heb nog nooit (urps) zoveel taart (urps) gegeten (burbs).' Prompt barste er weer een knoopje los van mijn bloesje. 'Er blijven niet veel knoopjes meer over,' reageerde Anja. 'Je moet morgen echt een nieuwe aantrekken; want dit kan niet meer.' Mijn buik was dikker dan ooit en had de gedaante van een hooggebergte.
Mijn navel liet zich duidelijk zien door het grote gat in mijn bloesje. Ik legde mijn hand voldaan op de blote ronding en mompelde: 'Ja, ik heb je weer goed verwend.' 'Maar je vergeet nog iets essentieels,' antwoordde Wim. 'We hebben nog een bruid en een bruidegom.' Triomfantelijk hield hij de twee marsepeinen figuren in de lucht. Hij had de man in de hand en zei: 'Hier dan heb je nog wat lekkers te knibbelen.' Hij spoot nog wat slagroom over het mannetje en voerde hem mij. Ik wist niet wat ik proefde. Zo lekker had een man bij mij nog nooit gesmaakt en als dank zoende ik Wim spontaan. Toen ik mij voorover boog knapten de laatste twee knoopjes van mijn bloesje. Wim kreeg alle uitzicht over mijn gegroeide borsten die over het bh-bandje heenpulpten. Liefjes streelde Wim zijn hand over mijn bolle buik en daalde zachtjes af naar mijn vochtige kut. Zijn vingers drongen mijn strakzittende slipje binnen en draaiden voorzichtig rondjes. Ik kwam klaar voordat ik er erg in had.
Twee dagen later ging ik op de weegschaal staan. Ik moest mij goed vooroverbuigen om de teller van de weegschaal te kunnen zien: 97 kilo stond erop. Ik wist niet wat ik zag en ik vertelde het grote nieuws even later op mijn werk aan Anja. Het nieuwe bloesje dat ik aan had getrokken zat heerlijk ruim rond mijn ronde lichaam. 'Als het een beetje meezit, dan weeg je volgende week HONDERD kilo,' zei Anja. 'Dat moeten we dan zeker vieren,' vulde Wim aan. Hij gaf mij een reuzenmoorkop gevuld met een hele dikke laag slagroom. 'Ja,' zei ik terwijl ik een hap van de heerlijke moorkop nam, 'dat moeten we zeker vieren.'
Lees deel 3: Het 100 kilo feestje »
Reacties
Een reactie posten