De revanche (2) - Terugval
Wat vooraf ging: Nicole zit werkloos thuis en ze vindt zichzelf veel te dik. Nicole is altijd al fors geweest en ze baalt van haar dikte. Het wordt nog allemaal veel erger als ze haar oude buurmeisje Sandra in het park tegenkomt. Sandra biedt aan Nicole te helpen net zo'n sexy lichaam te krijgen als zij.
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
De volgende dag trok Nicole haar joggingkleren aan en ging naar de sportschool. Natuurlijk was ze geen lid van de sportschool en riep het meisje achter de balie Sandra. Een klein momentje kwam haar vroegere buurmeisje tevoorschijn uit de kleedkamer. 'O mijn God, ik dacht dat je niet meer zou komen.' Ze pakte lolbroekerig een mollige wang van Nicole vast tussen haar vingers. Het maakte Nicole verlegen en ze voelde zich onzeker. Het meisje achter de balie rolde met haar ogen. 'Jeetje Sandra. Je hebt inderdaad gelijk. Ze heeft inderdaad veel te veel van zichzelf.'
'Kom Nicole, je bent mijn nieuwe project. Ik ga dit kamerolifantje even de les lezen. Je bent mijn huiszwijntje, een varkentje dat gewassen moet worden.' Ze lachte hard en het meisje achter de balie lachte hard mee. Ze liepen naar de sportzaal. 'Wat bedoel je precies met het 'varkentje dat gewassen moet worden'?' vroeg Nicole aan haar vroegere vriendinnetje. 'Ik bedoel daarmee dat het mijn persoonlijke missie is om je figuur weer in het gareel te krijgen. Ik ben niet voor niks een personal trainer.' 'Heb je het dan niet druk met je klanten?' vroeg Nicole. 'Ach, op dit moment heb ik het rustig. Die oude dames kunnen mijn intensieve training moeilijk aan.'
'Intensieve training?' vroeg Nicole. 'Maar ik kan me dat echt niet veroorloven. Ik zit zonder werk en kan dat echt niet betalen.' 'Maak je daar geen zorgen over. Het is mijn persoonlijke missie dat je er goed uit komt te zien en dat doe ik helemaal vrijwillig.' Na 2 uur van aerobics en allerlei krachttrainingen liep Sandra met een shirt vol zweet en een lichaam waarvan iedere spier zeer deed, naar de kleedkamer. Ze had een reuzenhonger, elke vetcel schreeuwde om eten.
'Heb je zin in een kopje koffie?' vroeg Sandra toen ze buiten liepen. 'Natuurlijk, waarom niet', antwoordde Nicole. Ze liepen naar het koffiehuis iets verderop. In het koffiehuis bestelde Nicole wat meer dan gebruikelijk. Ze had ook een reuzenhonger na de krachtinspanning van zojuist. 'Doe maar drie donuts, een warme chocolademelk met slagroom en suiker en een koffie verkeerd met suiker.' 'Wat doe je nu?' riep Sandra verbaasd. 'Je denkt toch niet dat we zojuist voor niks hebben zitten trainen.' Ze kapte de bestelling af. 'Een groene thee en een kaakje. Meer niet. 'En ze keek nog eens boos naar Nicole. 'Als je wilt afvallen dan moet je vooral gezond eten en veel minder. Anders dan gebeurt er helemaal niks met je lichaam.'
Ze nipte van de groene thee. Wat smaakte dat spul smerig. Ze wilde er suiker bij doen, maar Sandra greep haar hand. 'Niet doen. Geen wonder dat je zo'n vette koe bent. Jij bent nu mijn project en afvallen zul je. We laten de wereld zien dat je weldegelijk van een moddervet wezen kunt veranderen in een superslanke en aantrekkelijke dame. Of wil je niet zo mooi worden als ik?' Nicole stotterde. 'Maar... Ik... Euh...' 'Precies', zei Sandra. 'Je denkt toch niet dat ik voor niks tijd en energie investeer in zo'n vet varken als jij bent. Kind, wat heb jij je verschrikkelijk toegetakeld.'
Nicole en Sandra gingen zitten en spraken verder over hun jeugd. En Sandra had gelijk. Sandra was werkelijk een mooi meisje. Zeker het had ook zijn nadelen, die overdadige aandacht van mannen, die altijd maar iets met je wilden. Dat gevecht tegen de kilo's en voortdurend opletten op je lichaam. Maar Sandra had het er graag voor over. En natuurlijk deed Sandra denigrerend tegen Nicole, maar ze had gelijk. Ze leefde ongezond, zag er niet uit en kreeg geen aandacht van mannen. Ze werd nagekeken als ze over straat liep. Zeker als ze iets bij at, dan keken de ogen haar kritisch en vurig aan. Alsof je niet mocht eten als je dik was. Ze vond het vreselijk die afkeurende blikken. Ze was dan ook ontzettend blij dat ze gratis coaching kreeg van haar oude jeugdvriendin. Nu kon ze haar leven weer op de rails krijgen, want wie weet kon ze makkelijker een baan krijgen als ze minder woog. Het kon dus helemaal geen kwaad dat ze haar oude vriendin was tegengekomen.
Ze trainde al 2 weken erg intensief. Nicole was 4 dagen in de week in de sportschool te vinden. 'Tijd om op de weegschaal te gaan staan', zei haar vriendin Sandra. Nicole stapte op de weegschaal en was erg nieuwsgierig naar het resultaat. Ze was zeker afgevallen, dat wist ze zeker. Haar kleren zaten minder strak en ze had het idee dat haar buik wat gekrompen was. Sandra schoof met de gewichten totdat de schaal helemaal stil bleef staan. 'Jezus, dit bestaat niet', zei ze geërgerd. '109 kilo, dat is nog geen kilo in 2 weken. Nicole dat is echt veel te weinig.' 'Ik kan dit niet geloven. Je moet thuis vreten als een onverzadigbaar varken. Anders kun je niet dit gewicht hebben. Dat bestaat gewoon niet. Jezus man, ik zet me hartschikke in voor je.'
Nicole werd vuurrood van schaamte. 'Echt, het spijt me heel erg', stamelde ze. 'Maar ik vind het zo lekker om te snoepen.' Sandra raasde verder. 'Dit kan echt niet. Dit is schandalig. Wie denk je wel dat je bent vet nijlpaard. Als je zo denkt te kunnen afvallen, dan heb je het helemaal mis.' Ze raasde nog even door en Nicole liet het allemaal over zich heenkomen. Thuis at ze uit frustratie de koekjestrommel leeg.
De volgende dag liep Sandra naar Nicole toe in de sportschool. 'Het spijt me dat ik zo tekeer ging gisteren', zei ze met een timide stem tegen Nicole. Ze hing in de halsters, zweette en zuchtte van het hoge gewicht dat ze omhoog duwde. 'Het geeft niks', zei Nicole. 'Ik begrijp dat je kwaad was. Je hebt ook gelijk het is schandalig dat ik je vertrouwen heb misbruikt. Echt, ik moet nog wennen aan deze andere manier van leven. Ik beloof je, ik zal mijn best gaan doen en je vertrouwen niet beschamen.'
Sandra knikte. 'Is goed. Ik houd je aan je belofte. Het brengt me trouwens op een idee. Wat vind je ervan als we een tijdje gaan wonen in mijn bungalow buiten de stad. Ik ben het leven in de stad een beetje zat.' 'Maar dat kan ik mij echt niet veroorloven', antwoordde Nicole. 'Maak je geen zorgen', zei Sandra. 'Ik zorg voor alles.' Wat Nicole zich niet realiseerde was dat Sandra alle controle over haar wilde hebben. Alles wat ze deed en at, wilde ze beïnvloeden. Elke stap die ze zette en hap die ze nam, zou ze willen zien en in de gaten willen houden. 'Oké', zei Nicole. 'Het is goed, ik trek een tijdje bij je in.'
Lees het derde deel: Intensieve training »
Lees eerst het eerste deel van dit vervolgverhaal: Werkloos »
Terugval
De volgende dag trok Nicole haar joggingkleren aan en ging naar de sportschool. Natuurlijk was ze geen lid van de sportschool en riep het meisje achter de balie Sandra. Een klein momentje kwam haar vroegere buurmeisje tevoorschijn uit de kleedkamer. 'O mijn God, ik dacht dat je niet meer zou komen.' Ze pakte lolbroekerig een mollige wang van Nicole vast tussen haar vingers. Het maakte Nicole verlegen en ze voelde zich onzeker. Het meisje achter de balie rolde met haar ogen. 'Jeetje Sandra. Je hebt inderdaad gelijk. Ze heeft inderdaad veel te veel van zichzelf.'
'Kom Nicole, je bent mijn nieuwe project. Ik ga dit kamerolifantje even de les lezen. Je bent mijn huiszwijntje, een varkentje dat gewassen moet worden.' Ze lachte hard en het meisje achter de balie lachte hard mee. Ze liepen naar de sportzaal. 'Wat bedoel je precies met het 'varkentje dat gewassen moet worden'?' vroeg Nicole aan haar vroegere vriendinnetje. 'Ik bedoel daarmee dat het mijn persoonlijke missie is om je figuur weer in het gareel te krijgen. Ik ben niet voor niks een personal trainer.' 'Heb je het dan niet druk met je klanten?' vroeg Nicole. 'Ach, op dit moment heb ik het rustig. Die oude dames kunnen mijn intensieve training moeilijk aan.'
'Intensieve training?' vroeg Nicole. 'Maar ik kan me dat echt niet veroorloven. Ik zit zonder werk en kan dat echt niet betalen.' 'Maak je daar geen zorgen over. Het is mijn persoonlijke missie dat je er goed uit komt te zien en dat doe ik helemaal vrijwillig.' Na 2 uur van aerobics en allerlei krachttrainingen liep Sandra met een shirt vol zweet en een lichaam waarvan iedere spier zeer deed, naar de kleedkamer. Ze had een reuzenhonger, elke vetcel schreeuwde om eten.
'Heb je zin in een kopje koffie?' vroeg Sandra toen ze buiten liepen. 'Natuurlijk, waarom niet', antwoordde Nicole. Ze liepen naar het koffiehuis iets verderop. In het koffiehuis bestelde Nicole wat meer dan gebruikelijk. Ze had ook een reuzenhonger na de krachtinspanning van zojuist. 'Doe maar drie donuts, een warme chocolademelk met slagroom en suiker en een koffie verkeerd met suiker.' 'Wat doe je nu?' riep Sandra verbaasd. 'Je denkt toch niet dat we zojuist voor niks hebben zitten trainen.' Ze kapte de bestelling af. 'Een groene thee en een kaakje. Meer niet. 'En ze keek nog eens boos naar Nicole. 'Als je wilt afvallen dan moet je vooral gezond eten en veel minder. Anders dan gebeurt er helemaal niks met je lichaam.'
Ze nipte van de groene thee. Wat smaakte dat spul smerig. Ze wilde er suiker bij doen, maar Sandra greep haar hand. 'Niet doen. Geen wonder dat je zo'n vette koe bent. Jij bent nu mijn project en afvallen zul je. We laten de wereld zien dat je weldegelijk van een moddervet wezen kunt veranderen in een superslanke en aantrekkelijke dame. Of wil je niet zo mooi worden als ik?' Nicole stotterde. 'Maar... Ik... Euh...' 'Precies', zei Sandra. 'Je denkt toch niet dat ik voor niks tijd en energie investeer in zo'n vet varken als jij bent. Kind, wat heb jij je verschrikkelijk toegetakeld.'
Nicole en Sandra gingen zitten en spraken verder over hun jeugd. En Sandra had gelijk. Sandra was werkelijk een mooi meisje. Zeker het had ook zijn nadelen, die overdadige aandacht van mannen, die altijd maar iets met je wilden. Dat gevecht tegen de kilo's en voortdurend opletten op je lichaam. Maar Sandra had het er graag voor over. En natuurlijk deed Sandra denigrerend tegen Nicole, maar ze had gelijk. Ze leefde ongezond, zag er niet uit en kreeg geen aandacht van mannen. Ze werd nagekeken als ze over straat liep. Zeker als ze iets bij at, dan keken de ogen haar kritisch en vurig aan. Alsof je niet mocht eten als je dik was. Ze vond het vreselijk die afkeurende blikken. Ze was dan ook ontzettend blij dat ze gratis coaching kreeg van haar oude jeugdvriendin. Nu kon ze haar leven weer op de rails krijgen, want wie weet kon ze makkelijker een baan krijgen als ze minder woog. Het kon dus helemaal geen kwaad dat ze haar oude vriendin was tegengekomen.
Ze trainde al 2 weken erg intensief. Nicole was 4 dagen in de week in de sportschool te vinden. 'Tijd om op de weegschaal te gaan staan', zei haar vriendin Sandra. Nicole stapte op de weegschaal en was erg nieuwsgierig naar het resultaat. Ze was zeker afgevallen, dat wist ze zeker. Haar kleren zaten minder strak en ze had het idee dat haar buik wat gekrompen was. Sandra schoof met de gewichten totdat de schaal helemaal stil bleef staan. 'Jezus, dit bestaat niet', zei ze geërgerd. '109 kilo, dat is nog geen kilo in 2 weken. Nicole dat is echt veel te weinig.' 'Ik kan dit niet geloven. Je moet thuis vreten als een onverzadigbaar varken. Anders kun je niet dit gewicht hebben. Dat bestaat gewoon niet. Jezus man, ik zet me hartschikke in voor je.'
Nicole werd vuurrood van schaamte. 'Echt, het spijt me heel erg', stamelde ze. 'Maar ik vind het zo lekker om te snoepen.' Sandra raasde verder. 'Dit kan echt niet. Dit is schandalig. Wie denk je wel dat je bent vet nijlpaard. Als je zo denkt te kunnen afvallen, dan heb je het helemaal mis.' Ze raasde nog even door en Nicole liet het allemaal over zich heenkomen. Thuis at ze uit frustratie de koekjestrommel leeg.
De volgende dag liep Sandra naar Nicole toe in de sportschool. 'Het spijt me dat ik zo tekeer ging gisteren', zei ze met een timide stem tegen Nicole. Ze hing in de halsters, zweette en zuchtte van het hoge gewicht dat ze omhoog duwde. 'Het geeft niks', zei Nicole. 'Ik begrijp dat je kwaad was. Je hebt ook gelijk het is schandalig dat ik je vertrouwen heb misbruikt. Echt, ik moet nog wennen aan deze andere manier van leven. Ik beloof je, ik zal mijn best gaan doen en je vertrouwen niet beschamen.'
Sandra knikte. 'Is goed. Ik houd je aan je belofte. Het brengt me trouwens op een idee. Wat vind je ervan als we een tijdje gaan wonen in mijn bungalow buiten de stad. Ik ben het leven in de stad een beetje zat.' 'Maar dat kan ik mij echt niet veroorloven', antwoordde Nicole. 'Maak je geen zorgen', zei Sandra. 'Ik zorg voor alles.' Wat Nicole zich niet realiseerde was dat Sandra alle controle over haar wilde hebben. Alles wat ze deed en at, wilde ze beïnvloeden. Elke stap die ze zette en hap die ze nam, zou ze willen zien en in de gaten willen houden. 'Oké', zei Nicole. 'Het is goed, ik trek een tijdje bij je in.'
Lees het derde deel: Intensieve training »
Reacties
Een reactie posten